tag:blogger.com,1999:blog-21601420791757272722024-03-05T16:47:43.022-08:00ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑUnknownnoreply@blogger.comBlogger43125tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-34534350740283543862015-01-08T03:37:00.001-08:002015-01-08T03:37:45.824-08:00Γιάννης ......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="text">
<span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Το όνομα <b>Γιάννης</b>, ίσως, είναι αυτό με τις περισσότερες <b>παροιμίες</b>.</span></span><br />
<br />
<span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<ul>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι Γιάννη θα γυρέψω</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Τι κάνεις Γιάννη; κουκιά σπέρνω</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τόνε βγάλαμε</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, θα μας δάνειζαν καμπόση</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι να γειάνει</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Να σε κάψω Γιάννη, να σʼ αλείψω λάδι</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, όποιο ξύλο να ʽναι κάνει</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί , πότε ο κώλος του πονεί</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Τα καλά του Γιάννη θέμε και το Γιάννη δεν τον θέμε</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Γιάννης κερνάει , Γιάννης πίνει</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Όχι Γιάννης … Γιαννάκης</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Γιάννης πήγε, Γιάννης ήρθε</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Άμα ακούς Μαρία – Γιάννη, βάλε ψάρια στο τηγάνι</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Άλλη καμιά δε γέννησε μόνο η Μαριώ το Γιάννη</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Γιάννης και του Θεού η χάρη</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Κάνε Γιάννο μ’ τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θειά σου</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Όπου γάμος και τραπέζι και ο Γιαννάκης εις τη μέση</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Όλη μέρα καλογιάννη και το βράδυ κακογιάννη</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Πιάσ’ το Γιάννη τον άπιαστο</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Ο Γιάννης ο σπανός μας λείπει</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Όλοι μιλούν για τ’ άρματα και ο Γιάννης για την πίτα</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Σέρνει ο Γιάννης το Γιαννάκη, κι η Γιαννάκαινα το Γιάννη</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Ίσα Γιάννης ίσα Χασάνης</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Γύρευ’ αγά μου τη δουλειά σου κι ο Γιάννης δεν είναι για χαράτζι</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Όξω Γιάννης μέσα Σουλεϊμάνης</span></span></li>
<li><span style="color: #660000;"><span style="font-size: small;">Ο Γιάννης καβάλα στ’ άλογο και τ’ άλογο αραδούσε</span></span></li>
</ul>
πηγή: enikos.gr</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-15433954847345994392014-12-25T10:46:00.000-08:002014-12-25T10:46:25.078-08:00Μια ημέρα από τη ζωή ενός αρχαίου Αθηναίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="single-title">
<br /></h1>
<div class="post-date">
<div class="day">
</div>
</div>
<div class="post-info clear-block">
<div class="author alignleft">
<a href="http://theancientweb.wordpress.com/author/ancientweb/" rel="author" title="Άρθρα του/της ancientweb"></a></div>
</div>
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cebaceaecf80cebfcf82-cf84cebfcf85-ceb5cf80ceafcebacebfcf85cf81cebfcf85-cebaceb1ceb9-cf84cf89cebd-cf86ceb9cebbcebfcf83cf8ccf86cf89cebd.jpg"><img alt="κήπος του Επίκουρου και των φιλοσόφων" class="aligncenter size-medium wp-image-7513" height="196" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cebaceaecf80cebfcf82-cf84cebfcf85-ceb5cf80ceafcebacebfcf85cf81cebfcf85-cebaceb1ceb9-cf84cf89cebd-cf86ceb9cebbcebfcf83cf8ccf86cf89cebd.jpg?w=450&h=296" width="300" /></a><br />
<br />
Στην Αθήνα η μέρα άρχιζε με την ανατολή του ήλιου. Στον Αθηναίο δεν
άρεσε η τεμπελιά. Πλούσιος ή φτωχός, σηκωνόταν μόλις φώτιζε η μέρα. Η
ζωή της Αθήνας ήταν έτσι ρυθμισμένη, που εκείνος που θα επέτρεπε στον
εαυτό του να τεμπελιάσει τις πρώτες ώρες της μέρας δεν θα εβρισκε
κανέναν στο σπίτι.<span id="more-7512"></span><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
Όταν ο Ιπποκράτης ήθελε να περάσει από τον Σωκράτη να τον πάρει για να
κάνουν μαζί μια επίσκεψη στον Πρωταγόρα, που είχε έρθει στην Αθήνα, πήγε
στον Σωκράτη πριν από την ανατολή του ήλιου, κι όπως λέει ο Πλάτωνας
«έκανε μεγάλη φασαρία χτυπώντας τη θύρα με ένα ραβδί».<br />
Ο Σωκράτης κοιμόταν. Ο Ιπποκράτης τον σήκωσε απ’ το κρεβάτι και
επέμεινε να πάνε χωρίς καθυστέρηση. Αλλά ο φιλόσοφος του απάντησε: «Όχι,
είναι πολύ νωρίς. Να πάμε όταν φέξει».<br />
<a href="http://aromaellada.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6637.html" name="more"></a><br />
Μόλις φάνηκαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου κατευθύνθηκαν προς το σπίτι
του Καλλία, όπου είχε καταλύσει ο Πρωταγόρας. Όταν όμως έφτασαν εκεί,
βρήκαν το σπίτι γεμάτο καλεσμένους. Ο Πρωταγόρας έκανε περίπατο στη στοά
μαζί με τον Καλλία και τους ακολουθούσε μια ομάδα ξένων, που είχαν
έρθει από άλλες πόλεις, ακολουθώντας τα ίχνη του Πρωταγόρα. Στην άλλη
άκρη της στοάς ένας άλλος σοφιστής, ο Πρόδικος, ήταν ακόμα ξαπλωμένος
και σκεπασμένος με την κουβέρτα στο δωμάτιο, που είχε μετατραπεί σε
κοιτώνα εξαιτίας των πολλών καλεσμένων, και συζητούσε κι αυτός για κάτι,
αλλά ο Σωκράτης δεν κατάφερε να μάθει για ποιο πράγμα γινόταν λόγος
γιατί ο Πρόδικος μιλούσε πάρα πολύ σιγανά.<br />
Έτσι, λοιπόν, ο Αθηναίος έκανε τις επισκέψεις του την αυγή. Η πρωινή
προετοιμασία των Αθηναίων δεν ήταν και τόσο πολύπλοκη. ‘Έπλεναν μονάχα
το πρόσωπο και τα χέρια, έπειτα ντύνονταν και έβγαιναν.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceadcebdceb4cf85cf83ceb7-cf83cf84ceb7cebd-ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1-ceb5cebbcebbceacceb4ceb1.jpg"><img alt="Ένδυση στην Αρχαία Ελλάδα" class="aligncenter size-medium wp-image-7514" height="233" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceadcebdceb4cf85cf83ceb7-cf83cf84ceb7cebd-ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1-ceb5cebbcebbceacceb4ceb1.jpg?w=450&h=351" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Ενδυμασία</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
Συνήθως πιστεύουν ότι οι Έλληνες ντύνονταν στα λευκά, αλλά αυτή η γνώμη
είναι λαθεμένη. Το πλήθος στην Αθήνα παρουσίαζε μια εικόνα, που δεν
έμοιαζε καθόλου με μια μονότονη πομπή λευκών μορφών. Η ενδυμασία ήταν
κατασκευασμένη από υφάσματα με ζωηρά χρώματα, κάποτε μάλιστα από πολλά
χρώματα (ειδικότερα η ενδυμασία των νέων) : πορφυρό, κόκκινο, πράσινο
και γαλάζιο.</div>
Στους άντρες δεν άρεσε το κίτρινο χρώμα, το θεωρούσαν καλό μόνο για
τις γυναίκες. Τα λευκά ενδύματα στολίζονταν με μια λωρίδα χρωματιστή. Το
κύριο αντικείμενο της αντρικής ενδυμασίας ήταν ο χιτώνας, που τον
φορούσαν κατάσαρκα. Ο χιτώνας ήταν ένα κομμάτι πανί, με τρύπες για τα
χέρια, που το έπιαναν στον έναν ώμο με πόρπη. Το μήκος του χιτώνα
ποίκιλλε ανάλογα με την εποχή. Στην αρχή ήταν πολύ μακρύς, μα αργότερα
άρχισαν να τον σφίγγουν στη μέση με ένα κορδόνι και έτσι έφτανε ως τα
γόνατα. Κάποτε στο χιτώνα έβαζαν και μανίκια. Οι χιτώνες, που
προορίζονταν για τους υπηρέτες, τους βιοτέχνες, τους στρατιώτες και τους
δούλους είχαν μια τρύπα, μονάχα για το αριστερό χέρι, ο δεξιός ώμος
έμενε ακάλυπτος. Πάνω από το χιτώνα οι Αθηναίοι φορούσαν ένα είδος
μανδύα ή πελερίνα που το έλεγαν ιμάτιο. Τη μια άκρη του ιματίου την
έσφιγγαν στο στήθος κάτω από την αριστερή μασχάλη, ενώ το υπόλοιπο το
έριχναν στην πλάτη, πάνω από τον αριστερό ώμο, περνώντας το κάτω ή πάνω
από το δεξί χέρι και ξαναπερνώντας το πάνω από τον αριστερό ώμο έτσι που
η άλλη άκρη να κρέμεται στην πλάτη.<br />
Ένα ιμάτιο για να θεωρείται σεμνό έπρεπε να καλύπτει τα γόνατα, αλλά
να μη φτάνει ως τους αστράγαλους. Υπήρχε και ένας κοντός μανδύας,
πιασμένος με μια πόρπη κάτω απ’ το λαιμό και αφημένος να πέφτει ελεύθερα
πάνω απ’ τους ώμους και τις πλάτες. Αυτή η πελερίνα ονομαζόταν χλαμύδα
και τη φορούσαν στον πόλεμο, στο κυνήγι και στα ταξίδια. Στην Αθήνα η
χλαμύδα ήταν το συνηθισμένο ένδυμα της νεολαίας.<br />
Το κεφάλι έμενε ακάλυπτο. Οι Έλληνες φορούσαν κάλυμμα μόνο όταν
έβγαιναν έξω απ’ την πόλη για να προστατεύουν το κεφάλι τους από τη
ζέστη και τη Βροχή. Στους δρόμους της Αθήνας μπορούσε να συναντήσει
κανείς με κάλυμμα μόνο ταξιδιώτες ή ανάπηρους. Κανένας δεν μπορούσε να
φαντασθεί τον Πλάτωνα ή τον Δημοσθένη να διασχίζει την Αγορά με κάλυμμα
στο κεφάλι. Υπήρχαν ορισμένα είδη καλύμματος λευκά ή καφέ. Ο πίλος ήταν
ένα είδος καλύμματος από πίλημα με πολύ μικρούς γύρους ή και χωρίς
γύρους και ο πέτασος ένα αληθινό καπέλο από πίλημα, ίσιο στην κορυφή, με
μια κορδελίτσα. Η κορδελίτσα είχε σκοπό να σφίγγει καλά τον πέτασο κάτω
από το σαγόνι ή να τον κρατάει όταν τον έβγαζαν και τον έριχναν πίσω
στις πλάτες. Η κυνή ήταν ένα κάλυμμα χωρίς γύρους, δηλαδή ένας απλός
στρογγυλός σκούφος, από δέρμα σκυλιού.<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1-ceb5cebbcebbceb7cebdceafceb4ceb1-cebcceb5-cf80ceb5cf81ceafcf84ceb5cf87cebdceb7-cebacf8ccebccebccf89cf83ceb7.jpg"><img alt="Αρχαία ελληνίδα με περίτεχνη κόμμωση" class="aligncenter size-medium wp-image-7515" height="300" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1-ceb5cebbcebbceb7cebdceafceb4ceb1-cebcceb5-cf80ceb5cf81ceafcf84ceb5cf87cebdceb7-cebacf8ccebccebccf89cf83ceb7.jpg?w=320&h=300" width="213" /></a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="color: blue;">Κόμη</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
Οι Έλληνες είχαν πυκνά μαλλιά. Δεν έκοβαν τα μαλλιά τους πολύ κοντά. Τα
έκοβαν έτσι που να καλύπτουν το κεφάλι, αλλά να μη φτάνουν ως τους
ώμους. Μερικοί κομψευόμενοι νεανίες, σαν τον Αλκιβιάδη π.χ., είχανε
μακριούς Βοστρύχους χτενισμένους με φροντίδα. Οι αθλητές, αντίθετα,
έκοβαν τα μαλλιά τους πολύ κοντά. Εκτός απ’ τους κομψευόμενους νέους,
Βοστρύχους άφηναν και οι φιλόσοφοι, αυτό ήταν άλλωστε το διακριτικό τους
γνώρισμα.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cf83ceb1cebdceb4ceaccebbceb9ceb1.jpg"><img alt="Σανδάλια" class="aligncenter size-medium wp-image-7516" height="281" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cf83ceb1cebdceb4ceaccebbceb9ceb1.jpg?w=450&h=422" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Υποδήματα</span></strong></div>
Στα πόδια οι Έλληνες φορούσαν σανδάλια, που τα ‘δεναν με δερμάτινους
ιμάντες, αλλά υπήρχαν κι άλλοι τύποι υποδημάτων, όπως μπότες, άρβυλα και
σκαρπίνια. Τα υποδήματα τα κατασκεύαζαν από δέρμα λευκό, μαύρο ή ερυθρό
και συχνά ήταν πολύ κομψά, κυρίως αυτά που φορούσε ο Αθηναίος όταν
πήγαινε επίσκεψη ή ήταν καλεσμένος σε τραπέζι. Ακριβώς η υπόδηση ήταν το
αντικείμενο όπου εκδηλωνόταν η φαντασία των κομψών Αθηναίων. Μας είναι
γνωστοί μερικοί τύποι υποδημάτων που συνδέονται με το όνομα ορισμένων
προσώπων. ΟΙ Αθηναίοι είχαν να λένε για τα «υποδήματα του Αλκιβιάδη»,
και για τα «άρβυλα του Ιπποκράτη». Γενικά τα υποδήματα γίνονταν από
δέρμα, αλλά κάποτε τα έφτιαχναν κι από πίλημα, όπως τα καλύμματα της
κεφαλής. Μερικοί κομψευόμενοι στόλιζαν τα υποδήματά τους με χρυσό και
ασήμι. Τα μαύρα υποδήματα τα στίλβωναν με σφουγγάρι. Σχετικά με το
στίλβωμα των υποδημάτων έφτασε ως εμάς το εξής διασκεδαστικό ανέκδοτο:
ένας Αθηναίος συναντήθηκε στο δρόμο με έναν γνωστό του και παρατήρησε
ότι τα υποδήματά του ήταν θαυμάσια στιλβωμένα. Απ’ αυτό έβγαλε το
συμπέρασμα ότι ο φίλος του περνάει οικονομικές δυσκολίες και ήταν
υποχρεωμένος να λουστρίζει μόνος του τα υποδήματά του, γιατί ένας δούλος
δεν θα του τα λούστριζε ποτέ τόσο καλά. Στο σπίτι οι Αθηναίοι πάντα
γυρνούσαν ξυπόλητοι. Οι δρόμοι όμως είχαν τέτοιες βρωμιές, που ήταν
απόλυτη ανάγκη να προφυλάγει κανένας τα πόδια του. Άλλωστε αυτό ήταν και
ζήτημα διάθεσης και συνήθειας. Οι ψημένοι άνθρωποι της παλιάς σχολής,
όπως ο Σωκράτης ή ο Φωκίωνας, γυρνούσαν ξυπόλητοι και στους δρόμους. Ο
Σωκράτης δεν φορούσε υποδήματα ούτε το χειμώνα. Η περιβολή των Αθηναίων
συμπληρωνόταν με ένα δαχτυλίδι κι ένα ραβδί. Τα δαχτυλίδια με γλυφές
χρησιμοποιούνταν και σαν κόσμημα και σαν σφραγίδα. Μερικοί φορούσαν
μάλιστα πολλά δαχτυλίδια. Το ραβδί ήταν ένα εξάρτημα απόλυτα
υποχρεωτικό, η τελευταία λέξη της κομψότητας, για να εκφραστούμε έτσι,
που ολοκλήρωνε την εμφάνιση του Αθηναίου. Ούτε περνούσε από το μυαλό
ενός σεβαστού πολίτη να βγει στο δρόμο χωρίς ραβδί. Έτσι ο Αθηναίος ήταν
έτοιμος να βγει. Δεν του έμενε παρά το πρόγευμα. Το φαγητό τού έτρωγε
πολύ λίγο χρόνο. Μερικά κομματάκια ψωμί βουτηγμένα σε κρασί, αυτό ήταν
όλο κι όλο το πρωινό του φαγητό. Οποιαδήποτε κι αν ήταν τα ελαττώματά
του, η λαιμαργία δεν περιλαμβανόταν σ’ αυτά. Ύστερα απ’ αυτό το
πρόγευμα, ο Αθηναίος έβγαινε στην πόλη. Τον ακολουθούσαν δύο δούλοι:
αυτοί θα μετέφεραν τα ψώνια ή θα πήγαιναν κάποια είδηση στο σπίτι ή σε
κάποιον φίλο. Αν δεν ήταν πολύ πλούσιος, τον ακολουθούσε ένας δούλος. Κι
αν δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρεί έστω κι έναν δούλο, θα συμφωνούσε
έναν αχθοφόρο στην αγορά, όπου πρώτα – πρώτα θα κατευθυνθεί.<br />
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="color: blue;">Συμπεριφορά</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Οι Αθηναίοι ήταν πολύ απαιτητικοί στα ζητήματα της καλής συμπεριφοράς.
Δεν τους άρεσαν οι νευρικοί ή οι βιαστικοί και δεν υπέφεραν την
υπεροψία. Την έπαρση, το αλαζονικό περπάτημα, οι Αθηναίοι τα κατέκριναν.
μα δεν επαινούσαν και το βιαστικό περπάτημα. Δεν θεωρούνταν αξιοπρεπές
για έναν άντρα να ρίχνει το βλέμμα του παντού, όπως δεν θεωρούνταν ωραίο
να βαδίζει κανείς με τα μάτια χαμηλωμένα στη γη και με ύφος λυπημένο.
Συνεπώς, είναι άπρεπο να βαδίζεις γρήγορα και να μιλάς δυνατά. Κατά τον
Αριστοτέλη, ένας που σέβεται τον εαυτό του κινείται ήσυχα, μιλάει σιγανά
κι ήρεμα. Ο Θεόφραστος χαρακτηρίζει έτσι τον ανάγωγο.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/citys-marketplace.jpg"><img alt="City's marketplace" class="aligncenter size-medium wp-image-7517" height="300" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/citys-marketplace.jpg?w=411&h=300" width="274" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Η αγορά</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Ο Αθηναίος θα περάσει από τις κιονοστοιχίες που στολίζονται με τα
αγάλματα των επιφανών ανδρών της πόλης και θα φτάσει μπροστά στην αγορά
τροφίμων. Στις ελληνικές πόλεις η αγορά δεν ήταν ένας τόπος αποκλειστικά
για τους εμπόρους. Στην αγορά της Αθήνας Βρίσκονταν τα κύρια δημόσια
καταστήματα: η Βουλή, τα δικαστήρια, οι ναοί, το αρχείο, καθώς και
δενδροστοιχίες από πλατάνια και λεύκες. Οι αγρότες της Αττικής πάνε στην
αγορά πριν ξημερώσει σαλαγώντας γίδια και κατσίκια, ή κουβαλώντας σ’
ένα ξύλο στηριγμένο στον ώμο λαγούς και τσίχλες με τις φτερούγες
γυρισμένες προς το ράμφος. Οι ιδιοκτήτες των αγροκτημάτων που ήταν γύρω
από την πόλη, έστελναν τα προϊόντα τους για ανταλλαγή. Από τον Πειραιά
και το Φάληρο έφταναν ψαράδες. στα καλάθια τους έφερναν τόνο, από τον
Εύξεινο Πόντο χέλια, που τα αγαπούσαν πάρα πολύ οι Αθηναίοι, και
μπαρμπούνια από το Αρχιπέλαγος. Από τα μικρομάγαζα και τα μαγειρεία των
πραματευτάδων σκορπάει στον καθαρό πρωινό αέρα το άρωμα των ώριμων
φρούτων, η οσμή του θυμιάματος, η μυρωδιά από τα δέρματα, το τουρσί, την
ώριμη μελιτζάνα, το πηγμένο αίμα, το κρασί, την πρασινάδα, κι απ’ τις
αρμάθες των ζεστών κουλουριών, που τραβούν τη ματιά των πεινασμένων
αγοραστών. Ο θόρυβος σε ξεκουφαίνει. το πλήθος κινείται προς όλες τις
κατευθύνσεις. Ο Αριστοφάνης μάς παρουσιάζει μέσα σ’ αυτό το πλήθος έναν
αλλαντοπώλη που πουλάει ζεστά λουκάνικα με την τάβλα κρεμασμένη από το
λαιμό και μερικούς «επόπτες» της αγοράς, τους ονομαζόμενους αγορανόμους,
που παρακολουθούν αν τηρούν οι έμποροι τις διατάξεις του νόμου. Αυτοί
φροντίζουν τα ψωμιά να είναι όσο χρειάζεται μακριά και να μην
καταβρέχουν οι έμποροι τα ψάρια με νερό. Οι φτωχές γυναίκες ήρθαν με
φύλλα για πίτες ή με στεφάνια από λουλούδια. Στο μέρος πάλι που πουλούν
τα οπωρικά και τα λαχανικά μπορεί να δει κανείς τη μάνα του Ευριπίδη,
που, όπως μας διαβεβαιώνει ο Αριστοφάνης, ήταν μια απλή λαχανοπώλισσά.
Πουλούσε σουσάμι, κρεμμύδια, όσπρια και σύκα. Η αγορά είναι
τακτοποιημένη με ένα ορισμένο σχέδιο. Για κάθε λογής προϊόντα είχαν
καθορίσει ειδικούς χώρους. Ο αγοραστής ξέρει πού ακριβώς θα βρει ψωμί
και ψάρια, τυρί σε πλεχτά καλαθάκια, λαχανικά και λάδι, ξέρει πού θα
βρει να συμφωνήσει μια χορεύτρια ή μάγειρα για ένα συμπόσιο. Αν θέλει να
συναντηθεί με τους φίλους του στην αγορά, θα τους πει με βεβαιότητα:
«στο ιχθυοπωλείο» «στο τυροπωλείο» «στα σύκα». Οι πωλητές κι οι
πραματευτάδες άπλωναν το εμπόρευμά τους στο ύπαιθρο ή σε μερικές
παράγκες από κλαδιά ή καλάμια πλεχτά, που το απόγευμα τις χαλούσαν. Γύρω
από την αγορά ήταν πολλά καταστήματα που κατείχαν ειδικά κουρείς,
αρωματοπώλες, σαγματοποιοί και οινοπώλες. Πολύ κοντά σ’ αυτά βρίσκονταν
κάθε λογής εργαστήρια. Οι αργυραμοιβοί, που τους ονόμαζαν τραπεζίτες,
στέκονταν στην αγορά μπροστά σε ένα ειδικό τραπέζι. Προς την πλευρά του
Κολωνού συγκεντρώνονταν άνθρωποι ελεύθεροι που ασκούσαν διάφορα
επαγγέλματα και ήθελαν να συμφωνήσουν για μερικές ώρες δουλειά, το
περισσότερο για μια μέρα ή ως τη δύση του ήλιου. Αργότερα (αρχίζοντας
από τον 5ο αιώνα) στις ελληνικές πόλεις οικοδομήθηκαν ειδικά κτίρια για
αγορές. Τον καιρό του Περικλή υπήρχε στην Αθήνα μια αίθουσα για αλεύρι
στον Πειραιά, ένα κτίριο όπου είχαν εκτεθειμένα δείγματα εμπορευμάτων. Η
γυναίκα, αν ήταν πλούσια ή και απλώς εύπορη, δεν πήγαινε ποτέ στην
αγορά ούτε έστελνε τις υπηρέτριές της. Όλα τα ψώνια τής τα έκανε ο
άντρας. Συχνά μπορούσε να δει κανείς έναν στρατιώτη, πάνοπλο, να
αγοράζει σαρδέλες ή σύκα. Δεν συναντήθηκε η Λυσιστράτη με μερικούς
αξιωματικούς του ιππικού, που είχαν γεμίσει τις περικεφαλαίες τους με
βραστά λαχανικά; Όπως είπαμε, στη ζωηρή αγορά της Αθήνας μπορούσαν να
συναντηθούν κάθε λογής άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί. Να ένας ανάπηρος,
πελάτης του ρήτορα Λυσία που ζει με τη σύνταξη που του πληρώνει το
κράτος. Γύρω του έχουν μαζευτεί μερικοί πλούσιοι νέοι. Τα καυστικά, τα
δηκτικά του αστεία τούς διασκεδάζουν. Ένας χωριάτης κουβαλάει στην πλάτη
ένα σακί, μέσα από το οποίο ακούονται να γρυλίζουν μερικά γουρουνάκια.
τώρα παραμέρισε από το δρόμο για να περάσει ένας στρατηγός. Δαμαστές
φιδιών συναγωνίζονται με τους ιδιοκτήτες άλλων εξημερωμένων ή άγριων
ζώων. μια ομάδα εύθυμων θεατών πηγαίνουν από τους θαυματοποιούς και τους
ταχυδακτυλουργούς σ’ αυτόν που καταπίνει σπαθιά και αναμμένα ξύλα. Τα
αγαλματάκια από οπτή γη (τερακότα) μας παρουσιάζουν ορισμένους
συνηθισμένους τύπους των ελληνικών δρόμων: Ένας μάγειρας δούλος με
ξυρισμένο κεφάλι κρατάει με το ένα χέρι ένα πινάκιο και με το άλλο βάζει
κάτι στο στόμα. Άλλοι μάγειροι φορτώνουν από την αγορά κουνέλια και
καλάθια με σταφύλια. Ένας χωριάτης κατέβηκε στην πόλη. Ο δρόμος είναι
μακρύς, γεμάτος σκόνη, ο ήλιος καίει αλύπητα κι ο προβλεπτικός οδοιπόρος
πήρε μαζί του ένα αγγείο με νερό. Τυλιγμένο με φροντίδα με τη χλαμύδα,
ένα παιδάκι κάνει περίπατο κρατώντας το χέρι μιας γριάς και καμπούρας
παραμάνας. Ένα κοριτσάκι βαδίζει μαζί με τη μητέρα του. σηκώνει το
κεφάλι προς αυτήν και τη ρωτάει για όλα όσα βλέπει γύρω του. Για να μη
χαθεί κρατιέται από την άκρη του ιματίου της μητέρας του. Πηγαίνοντας
από τον ένα έμπορο στον άλλο, ο Αθηναίος διαλέγει τα τρόφιμα και τα
στέλνει στην κατοικία του με το δούλο. Ο αέρας είναι γεμάτος από τις
φωνές των πραματευτάδων που διαλαλούν τα εμπορεύματά τους: «άιντε στο
ξίδι», «αγοράστε λάδι!», «ξεχάσατε να πάρετε κάρδαμο!», «νέε μου,
ορκίζομαι στην Αφροδίτη πως η αγαπημένη σου στολισμένη με το στεφανάκι
αυτό, θα γίνει ακόμα ομορφότερη!», «κρέας ψητό, μισός οβολός το
κομμάτι!». Κάθε πράγμα και κάθε άνθρωπος έχουν τιμή. Σε μερικές
συνοικίες μπορείς να βρεις ό,τι υπάρχει για πούλημα στην Αθήνα: «Σύκα,
συκοφάντες, σταφύλια κι αχλάδια, γογγύλια, τριαντάφυλλα, εφευρέσεις,
μούσμουλα και μήλα. Κοιλιά βραστή φρέσκο τυρί και μέλι, γλυκό, μπιζέλια
και ψηφοδόχες, μύρτο, υάκινθο και μάρτυρες για δίκη». Όποιος επιθυμεί
μπορεί να ντυθεί από το κεφάλι ως τα πόδια και μάλιστα εδώ, στην αγορά. Ο
έμπορος των έτοιμων ενδυμάτων πουλάει για δώδεκα δραχμές (το πιο μικρό
ασημένιο νόμισμα στην Αθήνα ήταν ο οβολός. Έξι οβολοί έκαναν μια δραχμή.
Μια μνα είχε εκατό δραχμές. Εξήντα μνες κάναν ένα τάλαντο, που δεν ήταν
πια νόμισμα αλλά μονάδα μέτρησης και υπολογισμού) το ιμάτιο και για
οκτώ δραχμές ο υποδηματοπώλης προσφέρει κάθε χρώματος σανδάλια. Ο πιο
ενδιαφέρων όμως κι ο πιο ελκυστικός τομέας της αγοράς ήταν τα
ιχθυοπωλεία. Η αδυναμία των Αθηναίων ήταν το ψάρι, όχι το κρέας. Απ’
όλους τους πραματευτάδες, οι πιο ανεξάρτητοι ήταν οι ιχθυοπώλες, για να
μην πούμε οι πιο αυθάδεις. Ένας κωμωδιογράφος τους ονομάζει «ληστές»,
ένας άλλος «λωποδύτες της νύχτας»… Ζητούν για το εμπόρευμά τούς όσα
θέλουν. Αν τους απαντήσεις ότι είναι πολύ ακριβά, ακούς να σου λένε
κοφτά: «Αυτή είναι η τιμή, αν δεν σου αρέσει, δρόμο!». Δεν θα δίσταζαν
να ζητήσουν ακόμα πιο μεγάλη Τιμή αν κατάφερναν να κρατήσουν τα ψάρια
φρέσκα. Αλλά οι προνοητικοί αγορανόμοι δεν τους επιτρέπουν να τα Βρέξουν
με νερό. Όταν όμως φοβάται μη του χαλάσει το ψάρι, ο ψαράς Βιάζεται να
το πουλήσει και δεν ζητάει εξαιρετικά μεγάλη Τιμή. Μια μέρα ένας
Αθηναίος ζαλίστηκε και λιποθύμησε στην αγορά. ‘Ένας ιχθυοπώλης ήθελε να
τον Βοηθήσει για να συνέλθει κι έχυσε απάνω του ένα αγγείο με νερό.
Πράγματι ο διαβατής συνήλθε, αλλά όταν ο έμπορος άδειασε το αγγείο με το
νερό, ράντισε όλους τους γειτόνους κι όλους όσοι Βρέθηκαν εκεί τυχαία.
Οι αγορανόμοι που ήρθαν τρέχοντας διαπίστωσαν ότι και το δοχείο με τα
ψάρια γέμισε ως τη μέση νερό και τα ψάρια ζωντάνεψαν κι άρχισαν να
κουνούν τις ουρές τους. Αυτή τη φορά η παράβαση των νόμων είχε
ελαφρυντικά και στους αγορανόμους δεν έμεινε τίποτε άλλο να κάνουν, παρά
μόνο να τον διατάξουν να αδειάσει αμέσως το νερό από το δοχείο, πράγμα
που έκανε. ο έμπορος είχε πετύχει άλλωστε το σκοπό του! Ο περαστικός που
είχε λιποθυμήσει τα ‘χε συμφωνήσει για δύο οβολούς! Για να πουλιέται
όσο το δυνατόν πιο φρέσκο το ψάρι, ο ερχομός στην αγορά ενός κάρου
φορτωμένου ψάρια γινόταν γνωστός στους Αθηναίους με το χτύπημα μιας
ειδικής καμπάνας. Διηγούνται πως την ώρα που ένας μουσικός έπαιζε
ορισμένα τραγούδια για μια ομάδα φίλων που είχαν συγκεντρωθεί στο σπίτι
του, το οποίο Βρισκόταν κοντά στην αγορά, ακούστηκε ο ήχος της καμπάνας
του ψαράδικου. .Όλοι οι φίλοι σηκώθηκαν ευθύς και τρέξαν για την αγορά,
εκτός από ένα μισόκουφο γέρο. Ο μουσικός πλησίασε τον γέροντα τότε και
του είπε: «Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ, είσαι ο μόνος άνθρωπος που τηρείς
τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς και δεν με εγκατέλειψες στο άκουσμα
της καμπάνας». «Τι είναι;» του απάντησε ο γέρος. «Είπες ότι ακούστηκε η
καμπάνα του ψαράδικου; Ευχαριστώ! Καλή αντάμωση». Κι έφυγε βιαστικός,
ακολουθώντας τα ίχνη των άλλων. Τις πρώτες ώρες του πρωινού ο Αθηναίος
λογάριαζε ότι δεν έπρεπε να λείψει από την αγορά. Αν δεν περίμενε
ξένους, περιοριζόταν να αγοράσει τα συνηθισμένα τρόφιμα που ο δούλος τα
πήγαινε στο σπίτι. Αν όμως είχε καλεσμένους τα πράγματα μπερδεύονταν. Τα
ψάρια, το κρέας, τα λαχανικά έπρεπε να διαλεχτούν με ξεχωριστή
φροντίδα.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1ceafceb8cebfcf85cf83ceb1-cf83cf85cebccf80cebfcf83ceafcebfcf85-cf83ceb5-ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1-ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebaceae.jpg"><img alt="Αίθουσα συμποσίου σε αρχαία ελληνική οικία" class="aligncenter size-medium wp-image-7518" height="198" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1ceafceb8cebfcf85cf83ceb1-cf83cf85cebccf80cebfcf83ceafcebfcf85-cf83ceb5-ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1-ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebaceae.jpg?w=450&h=297" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Το φαγητό</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Τώρα δεν του έμεινε πια παρά μόνο να συμφωνήσει μια χορεύτρια, αυλητές
και ένα μάγειρα, έναν απ’ αυτούς τους τεχνίτες που έμαθαν στις
Συρακούσες την τέχνη της παρασκευής φαγητού. Τους μάγειρους μπορούσε να
τους Βρει κανείς κάθε μέρα σε ένα ορισμένο μέρος της αγοράς. ‘Έπαιζαν
ρόλο αρκετά σημαντικό στη ζωή της πόλης, αν κρίνουμε από το πλήθος τις
ειρωνείες που αφθονούν στις αρχαίες κωμωδίες. Ο τύπος του μάγειρα είναι
ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς της ελληνικής κωμωδίας. Τον
παρουσιάζουν σαν ψεύτη, κλέφτη, φαγά και φαφλατά. Ο Ξενοφώντας ήταν
αγανακτισμένος από το πλήθος των λεπτεπίλεπτων φαγητών που μαγείρευαν
στον καιρό του, ο Πλάτωνας έδιωξε, χωρίς δισταγμό, από την Πολιτεία του
όλους τους μαγείρους. Οι Σπαρτιάτες λογάριαζαν ίσως πως το λεπτό γούστο
για το φαγητό οδηγεί στην εξασθένηση του κράτους, γι’ αυτό δεν έπαιρναν
παρά μόνο μάγειρους που μαγείρευαν τα πιο απλά φαγητά από κρέας, ενώ
εκείνους που δοκίμαζαν να καθιερώσουν καινούργια φαγητά τούς έδιωχναν
από την πόλη. Αφού τελείωνε όλες τις δουλειές, δηλαδή ανάμεσα στις 1011
το πρωί, ο Αθηναίος κατευθυνόταν σε μια από τις στοές που ήταν γύρω από
την αγορά, όπου συναντιόταν με τους φίλους του.</div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="color: blue;">Χαιρετισμοί</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
Όταν συναντιόντουσαν δυο γνωστοί χαιρετιόνταν με μια κίνηση του χεριού.
Δεν ταίριαζε να υποκλιθείς, να προσκυνήσεις κάποιον, γιατί οι περήφανοι
πολίτες της Αθήνας θα το θεωρούσαν αυτό υπόλειμμα του καιρού της
τυραννίας. Οι Αθηναίοι έδιναν το χέρι μονάχα όταν ορκίζονταν ή στους
επίσημους αποχωρισμούς. Ο συνηθισμένος χαιρετισμός ήταν «Χαίρε!», που
συνοδευόταν ορισμένες φορές από μια παρατήρηση για τον καιρό. Είναι
γνωστοί επίσης και άλλοι τύποι χαιρετισμών: «Υγίαινε!», «Τα ωφέλιμα
εργάζου!», «Εργάζου και ευτύχει!».</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cf80cf85ceb8ceb1ceb3cf8ccf81ceb1cf82-ceb4ceb9ceb4ceaccf83cebaceb5ceb9-cf84ceb7cebd-cebccebfcf85cf83ceb9cebaceae-ceb1cf81cebccebfcebd.jpg"><img alt="Πυθαγόρας διδάσκει την μουσική αρμονία των σφαιρών" class="aligncenter size-medium wp-image-7519" height="207" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cf80cf85ceb8ceb1ceb3cf8ccf81ceb1cf82-ceb4ceb9ceb4ceaccf83cebaceb5ceb9-cf84ceb7cebd-cebccebfcf85cf83ceb9cebaceae-ceb1cf81cebccebfcebd.jpg?w=450&h=311" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Συζητήσεις</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς, ο Αθηναίος μιλούσε με τους φίλους
και τους γνωστούς για την πολιτική, σχολίαζε τα τελευταία νέα ή
μπλεκόταν σε φιλοσοφικές συζητήσεις, αν είχε τέτοια κλίση. Συνήθως οι
συναντήσεις και οι συζητήσεις γίνονταν στα αρωματοπωλεία και στα
κουρεία. Και τα υποδηματοποιεία ήταν επίσης κατάλληλος χώρος για
συναντήσεις, μια φορά μάλιστα ο Σωκράτης μπήκε σ’ έναν τεχνίτη που
έφτιαχνε χάμουρα για να τελειώσει μια συζήτηση. Η επίσκεψη στα
καταστήματα είχε γίνει μια συνήθεια τόσο διαδεδομένη, που ο Δημοσθένης
σ’ ένα λόγο του κατηγορεί έναν Αθηναίο για «ακοινώνητο», γιατί «δεν
μπαίνει ποτέ σε κουρεία, αρωματοπωλεία και άλλα καταστήματα». Ο
προτιμούμενος τόπος συναντήσεων ήταν, αναμφισβήτητα, τα κουρεία. Ο
Αθηναίος κουρέας μπορούσε να περηφανευτεί για την πλατιά και πολύπλευρη
πείρα του. Οι άντρες, όπως και οι γυναίκες, έβαφαν τα μαλλιά τους ή για
να τα κάνουν πιο ανοιχτά ή για να κρύψουν τη λευκότητά τους.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cebaceb1cebbcebbcf89cf80ceb9cf83cebccf8ccf82.jpg"><img alt="Καλλωπισμός" class="aligncenter size-medium wp-image-7520" height="300" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cebaceb1cebbcebbcf89cf80ceb9cf83cebccf8ccf82.jpg?w=330&h=450" width="220" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Κουρεία</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Οι Αθηναίοι για να βοηθούν το μεγάλωμα των μαλλιών τα άλειφαν με λάδι
ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες. Τον 6ο αιώνα οι άντρες είχαν μακριούς
βοστρύχους, αλλά μετά τη μάχη του Μαραθώνα άρχισαν να τους κόβουν πιο
κοντούς. Αργότερα, μετά τον Αλέξανδρο το Μεγάλο, ξύριζαν τα μουστάκια
και τα γένια. Οι Έλληνες δεν άφηναν ποτέ μουστάκι χωρίς γένια. Έπειτα ο
κουρέας τούς περιποιόταν τα χέρια κι όταν τελείωνε έδινε στον πελάτη
έναν καθρέφτη για να θαυμάσει τον εαυτό του, έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι
κουρείς στις μέρες μας. Τον καιρό που ο κουρέας έφτιαχνε τη ν κόμη ενός
πελάτη, οι άλλοι περίμεναν τη σειρά τους φλυαρώντας για όλα. χάρη σ’
αυτό τον τρόπο ζωής, οι κουρείς έγιναν εξαιρετικά κοινωνικοί. Ήταν
κατατοπισμένοι για όλα τα νέα και τα κουτσομπολιά, που τα διέδιδαν και
τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Δεν είναι παράξενο που είχαν τη φήμη ότι ήταν
φλύαροι και αθυρόστομοι Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε στην Αθήνα την
είδηση της καταστροφής στη Σικελία ήταν ένας κουρέας από τον Πειραιά.
Είχε μάθει τη θλιβερή είδηση από το δούλο ενός λιποτάκτη και χωρίς να
αργήσει άφησε το κουρείο κι έτρεξε με μια ανάσα στην Αθήνα, από φόβο μην
τον προλάβει κανένας άλλος. Στην πόλη, όπου δεν ήξεραν τίποτε, η είδηση
προκάλεσε μεγάλη ανησυχία. Ο κόσμος περικύκλωσε τον κουρέα και άρχισε
να τον ξεψαχνίζει, μα αυτός δεν ήξερε ούτε το όνομα εκείνου που του είχε
ανακοινώσει το τραγικό νέο. Οι πολίτες αγανακτισμένοι άρχισαν να
φωνάζουν: «0 ψεύτης στην ανάκριση!», «στα Βασανιστήρια!». Ο φουκαράς ο
κουρέας είχε δεθεί κιόλας στον τροχό, όταν κατά καλή του τύχη έφτασαν
κάμποσοι οπλίτες που είχαν γλιτώσει από το μακελειό και επιβεβαίωσαν την
τρομερή αλήθεια. Αναστατωμένοι οι Αθηναίοι από τη φοβερή είδηση,
σκόρπισαν στα σπίτια τους για να κλάψουν τους χαμένους τους συγγενείς
και ξέχασαν τον κουρέα. Άφησαν δεμένο τον αγγελιοφόρο των κακών
ειδήσεων. Τον θυμήθηκαν αργά τη νύχτα. Αλλά όταν ο δήμιος ήρθε να τον
λύσει, η πρώτη ερώτηση που του έθεσε ο κουρέας ήταν αν υπήρχε, Καμιά
είδηση για τον Νικία, κι αν είναι γνωστό πως πέθανε. Οι κουρείς ήταν
ενήμεροι για όλα τα νέα και μιλούσαν για τα πάντα. «Πώς θέλετε να σας
κουρέψω;», ρώτησε ο κουρέας το Βασιλιά της Μακεδονίας Αρχέλαο. «χωρίς
πολλές κουβέντες», απάντησε ο Βασιλιάς.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cf83cf89cebacf81ceaccf84ceb7cf82-ceb1cebbcebaceb9ceb2ceb9ceacceb4ceb7cf82-cebaceb1ceb9-ceb5cf84ceb1ceafcf81ceb5cf82.jpg"><img alt="Σωκράτης , Αλκιβιάδης και Εταίρες" class="aligncenter size-medium wp-image-7522" height="168" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cf83cf89cebacf81ceaccf84ceb7cf82-ceb1cebbcebaceb9ceb2ceb9ceacceb4ceb7cf82-cebaceb1ceb9-ceb5cf84ceb1ceafcf81ceb5cf82.jpg?w=450&h=254" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Κοινωνικοί</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Στους Έλληνες δεν άρεσε να σιωπούν. ήταν εξαιρετικά κοινωνικοί. Σ’ ένα
ελληνικό τραγούδι, όπου απαριθμούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για
την ανθρώπινη ευτυχία, μετά την υγεία, την ομορφιά και τον πλούτο
ακολουθεί η φιλία. χωρίς τη φιλία δεν υπάρχει χαρά, γιατί η φιλία
στολίζει τη ζωή. Φυσικά ο χαρακτήρας της φιλίας ποίκιλλε ανάλογα με την
ηλικία και τις κλίσεις. Εκτός από την αληθινή φιλία, που τόσο ποθούσε ο
Σωκράτης, στους Έλληνες άρεσε ανείπωτα να φλυαρούν για όλα τα
μικροπράγματα. Γιατί, άλλωστε, μαζεύονταν στα κουρεία και στα
αρωματοπωλεία; Αλλά και η φλυαρία είχε όρια, που τα καθόριζαν οι κανόνες
καλής συμπεριφοράς. Όποιος ξεπερνούσε αυτά τα όρια έβγαζε τη φήμη ότι
είναι αθυρόστομος κι ο κόσμος άρχιζε να τον κοροϊδεύει.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cebaceb1ceb8ceb7cebcceb5cf81ceb9cebdceae-ceb6cf89ceae-cf83cf84cebf-ceb1ceafceb8cf81ceb9cebf-cebcceafceb1cf82-cf84cf85cf80ceb9cebaceae.jpg"><img alt="Καθημερινή ζωή στο αίθριο μίας τυπικής αρχαίας ελληνικής οικίας" height="233" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/cebaceb1ceb8ceb7cebcceb5cf81ceb9cebdceae-ceb6cf89ceae-cf83cf84cebf-ceb1ceafceb8cf81ceb9cebf-cebcceafceb1cf82-cf84cf85cf80ceb9cebaceae.jpg?w=450&h=350" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="color: blue;">Στο σπίτι</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
Ο Αθηναίος αφού χορτάσει συζήτηση πηγαίνει στο σπίτι του για φαγητό.
Τρώει ή κάτω από μια σκεπασμένη στοά ή στην εσωτερική αυλή, μαζί με την
οικογένειά του. Μετά το φαγητό ξεκουράζεται ή ίσως διαβάζει. Στη
Βιβλιοθήκη του βρίσκονται τα έπη του Ομήρου ο πάπυρος είναι παλιός και
σκοροφαγωμένος καθώς και τα έργα των ξακουστών ποιητών. Κάθε χειρόγραφο
φυλάγεται μέσα σ’ ένα μετάλλινο σωλήνα με κάλυμμα. Σ’ ένα ξεχωριστό ράφι
βρίσκονται οι λόγοι των ρητόρων και των φιλοσόφων, καθώς και τα έργα
των ιστορικών. Όλα έχουν αντιγραφεί με μεγάλη φροντίδα από τους
αντιγραφείς. Έτσι, λοιπόν, αν θέλει να διαβάσει, ο Αθηναίος έχει από πού
να διαλέξει. Μετά το φαγητό δεν κοιμάται. Γενικά ο ύπνος δεν κατέχει
μεγάλη θέση στη ζωή του. Του αρέσει πάρα πολύ η ζωή σ’ όλες τις
εκδηλώσεις της και δεν χάνει με τον ύπνο περισσότερο χρόνο από ό,τι
είναι απόλυτα απαραίτητο.</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1cf82-ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebaceaecf82-cebfceb9cebaceafceb1cf82.jpg"><img alt="Αρχαίας Ελληνικής Οικίας" class="aligncenter size-medium wp-image-7523" height="262" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1cf82-ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebaceaecf82-cebfceb9cebaceafceb1cf82.jpg?w=450&h=393" width="300" /></a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><strong>Γυμνάσια</strong></span> </div>
<div style="text-align: center;">
Αφού ξεκουραστεί, ο Αθηναίος κατευθύνεται προς ένα από τα τρία μεγάλα
δημόσια γυμνάσια των προαστίων της Αθήνας: το Λύκειο, την Ακαδημία, το
Κυνοσάργες. Τα γυμνάσια ήταν μεγάλα, επιβλητικά, με σκιερούς διαδρόμους,
με ευρείες στοές, λουτρά και άλλα διαμερίσματα προορισμένα γι, τον
αθλητισμό, τις επιστημονικές απασχολήσεις και την ανάπαυση. Γενικά τα
γυμνάσια αποτελούνταν: από το εφηβείο, μια αίθουσα προορισμένη για τις
γυμναστικές ασκήσεις της νεολαίας. τα λουτρά, τα οποία μπορούσαν να
χρησιμοποιήσουν όλοι οι επισκέπτες του γυμνασίου. τα αποδυτήρια, μια
αίθουσα όπου οι παλαιστές άλειφαν το σώμα τους με λάδι, μι, άλλη αίθουσα
όπου «πασπάλιζαν» το σώμα τους με λεπτή άμμο, για να μπορούν να
πιάνονται εύκολα στη διάρκεια της πάλης. τους διαδρόμους, σκεπαστούς και
ξεσκέπαστους για περίπατο και τρέξιμο. Οι λεγόμενες ξυστές (δηλαδή
διάδρομοι στιλβωμένοι) ήταν κάτι διάδρομοι σκεπαστοί, πιο ψηλά στις
πλευρές, που ήταν προορισμένοι για περιπάτους, ενώ το κεντρικό μέρος,
που ήταν πιο χαμηλό, προοριζόταν για ασκήσεις όταν ο καιρός ήταν
ακατάλληλος και το χειμώνα. Όλοι αυτοί οι χώροι περιβάλλονταν με στοές,
με καθίσματα και εξέδρες, μερικές αίθουσες ημικυκλικές, σκεπαστές ή
ξεσκέπαστες, όπου οι φιλόσοφοι και οι ρήτορες έκαναν μαθήματα και
συζητήσεις. Ο Αθηναίος δεν μετείχε υποχρεωτικά στις αθλητικές ασκήσεις,
αλλά παρακολουθούσε, σχολίαζε και χειροκροτούσε. Οι γεροντότεροι πολίτες
δεν ξεχνούσαν, φυσικά, να διηγηθούν τι θαυμάσιοι αθλητές ήταν στα νιάτα
τους και παραπονούνταν για την αδυναμία των σημερινών. Οι θεατές
μαζεύονταν ομάδες – ομάδες και συζητούσαν διάφορα προβλήματα. Κάποιος
σχεδιάζει κάτι με το ραβδί στον άμμο, εξηγώντας στους γύρω του μια
πρωτότυπη ιδέα. Στο κέντρο μιας άλλης ομάδας ένα άτομο σιμό και άσχημο
αναλύει με τόνο ειρωνικό τι είναι προτιμότερο: να είσαι ψεύτης από
άγνοια ή να είσαι συνειδητός ψεύτης. Ο σιμός είναι ο Σωκράτης. Στην
Ακαδημία ο Πλάτωνας εκθέτει, με νέα ύφος διαλεχτό, τις φιλοσοφικές του
θεωρίες, μπροστά σ’ ένα ακροατήριο από θαυμαστές και αντιπάλους κάθε
ηλικίας. Στο Λύκειο, στο μέρος που λέγεται «Περίπατος», ένας άνθρωπος με
μεγάλο κεφάλι και φανερή κλίση προς την κομψότητα, συζητεί σε μια
γλώσσα όχι τόσο ωραία, μα πολύ καθαρή και εκφραστική, τις θεμελιακές
αρχές της πολιτικής, της ηθικής, της ποίησης και της λογικής. Ο ομιλητής
είναι ο Αριστοτέλης. Στο γυμνάσιο ο Αθηναίος περνάει μια ή δυο ώρες.
Πριν από το γεύμα θέλει να λουστεί, γι’ αυτό κατευθύνεται προς το
λουτρό. Το λουτρό είναι ένα κτίριο πολύ σεμνό, ένα απλό δωμάτιο με ένα
καζάνι για το νερό και πολλά αγγεία. Οι επισκέπτες αλείφονταν πρώτα σ’
όλο το σώμα με ελαιόλαδο ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες, έπειτα έξυναν
το κορμί μ’ έναν ειδικό ξύστη από ορείχαλκο (στλεγγίδα) και ξεπλένονταν
με νερό. ‘Έτσι τελείωνε το λουτρό κι ο Αθηναίος θα μπορούσε να ντυθεί
και να φύγει, αν δεν είχε διάθεση να καθυστερήσει λιγάκι και να μιλήσει
με τον άνθρωπο του λουτρού, που, όπως κι ο κουρέας, ήταν μια ζωντανή
εφημερίδα και ο οποίος ήξερε συχνά για τους πελάτες του περισσότερα απ’
ό,τι ήξεραν κι αυτοί οι ίδιοι για τον εαυτό τους.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafcebfcf82-ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebacf8ccf82-cebacf81ceb1cf84ceaecf81ceb1cf82.jpg"><img alt="Αρχαίος ελληνικός Κρατήρας" class="aligncenter size-medium wp-image-7524" height="300" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafcebfcf82-ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebacf8ccf82-cebacf81ceb1cf84ceaecf81ceb1cf82.jpg?w=359&h=450" width="239" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Το γεύμα</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Στο σπίτι όλα ήταν έτοιμα και δεν περίμεναν παρά την άφιξη των
καλεσμένων. Τραπέζια, λεκάνες, μαξιλάρια, στεφάνια, τάπητες, ψωμιά,
αρώματα, γυναίκες, ζαχαρωτά, πίτες, κουλούρια, χορεύτριες. Γλυκόψωμα και
του Αρμόδιου τα τραγούδια. Στη διάρκεια του γεύματος ο οικοδεσπότης
συνήθως είναι ξαπλωμένος σε κρεβάτι, ενώ η γυναίκα του κάθεται σε
σκαμνί. Τα παιδιά εμφανίζονται στα επιδόρπια και στέκονται όρθια ή
κάθονται, ανάλογα με την ηλικία τους και τις συνήθειες της οικογένειας.
Αλλά σ’ ένα τραπέζι με καλεσμένους τα μέλη της οικογένειας δεν
παρουσιάζονται. παίρνουν μπρος μονάχα οι άντρες, γιατί η συζήτηση θα
είναι ή φιλοσοφική, επομένως ακατανόητη για τις γυναίκες και τα παιδιά, ή
καθαρά αντρική, επομένως ακατάλληλη για τα αυτιά των γυναικών. Στο
«Συμπόσιο» του Πλάτωνα, η Διοτίμα, μια ξένη από τη Μαντίνεια, έγινε
δεκτή μόνο στο κατώφλι της θύρας, απ’ όπου σαν καλλιεργημένη γυναίκα που
ήταν, μπορούσε να διακόπτει τις φαντασίες του Αριστοφάνη με τις
ευφραδέστατες παρεμβάσεις της κι αυτό μονάχα γιατί στη χώρα της είχε το
αξίωμα της μάντισσας. Όσο για τις συνηθισμένες καλεσμένες στα συμπόσια
που παριστάνονται συχνά στα αγγεία, η θέση κι ο ρόλος τους είναι έξω από
κάθε αμφιβολία. Οι γυναίκες αποζημιώνονται όμως στο γυναικωνίτη, όπου
τα ζαχαρωμένα φρούτα και τα γλυκά των ζαχαροπλαστών της Κρήτης, της
Σάμου και της Αθήνας τιμούνταν εξαιρετικά. Κάθε μαγείρισσα ετοίμαζε
γλυκίσματα για τα Θεσμοφόρια και τις άλλες γιορτές, ενώ οι αξιοσέβαστες
κυράδες τα κατανάλωναν σε μεγάλες ποσότητες με τη συντροφιά των γνωρίμων
τους, που είχαν έρθει επίσκεψη στο σπίτι τους. Για τους Έλληνες ήταν
αδιανόητο να φάνε μόνοι. Ο Πλούταρχος λέει ότι το να φάει κανείς μόνος
του «δεν σημαίνει να γευματίσει, αλλά να γεμίσει το στομάχι του σαν τα
ζώα». Γι’ αυτό, εκτός της πρόσκλησης καλεσμένων, υπήρχαν διάφοροι τρόποι
να φάει κανείς με συντροφιά: οργάνωναν συμπόσια στα οποία οι
συνδαιτυμόνες συνέβαλαν εξίσου ή ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Αυτά
τα συμπόσια γίνονταν σε νοικιασμένες αίθουσες ή στο σπίτι μιας εταίρας.
Κάποτε κάθε συνδαιτυμόνας έφερνε το φαγητό του στο καλάθι. Τα
προγράμματα του φαγητού δεν ήταν υπερβολικά. Σε μια κωμωδία λέγεται ότι
ένα τραπέζι στην Αθήνα είναι πολύ ωραίο στην εμφάνιση, μα δεν χορταίνει
ένα πεινασμένο στομάχι. Στους Διαλόγους του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα οι
συνδαιτυμόνες δεν συζητούν καθόλου για τα φαγητά. Το κλασικό ιδανικό
της Αττικής απαιτούσε το φαγητό να προσφέρεται ωραία αλλά να μην είναι
πολύ. Να είναι τόσο όσο χρειάζεται για να καταπραΰνει μια κανονική
πείνα, γιατί το κύριο δεν ήταν το φαγητό αλλά η συντροφιά των
συνδαιτυμόνων και οι συζητήσεις.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1ceafceb8cf81ceb9cebf-cebcceb9ceb1cf82-cf80cebfcebbcf85cf84ceb5cebbcebfcf8dcf82-ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1cf82-ceb5cebbcebbceb7cebd.jpg"><img alt="αίθριο μιας πολυτελούς αρχαίας ελληνικής οικίας" class="aligncenter size-medium wp-image-7526" height="194" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1ceafceb8cf81ceb9cebf-cebcceb9ceb1cf82-cf80cebfcebbcf85cf84ceb5cebbcebfcf8dcf82-ceb1cf81cf87ceb1ceafceb1cf82-ceb5cebbcebbceb7cebd.jpg?w=450&h=291" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Φιλοξενία</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Οι Έλληνες ήταν πολύ φιλόξενοι. Κάθε καλεσμένος μπορούσε να φέρει όποιον
ήθελε. Αυτή η συνήθεια γέννησε μάλιστα μια ιδιαίτερη κατηγορία
ανθρώπων, στην οποία έδωσαν το περιφρονητικό παρατσούκλι «παράσιτα». Ο
Πλούταρχος έγραψε ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στο πρόβλημα: ως ποιο
Βαθμό μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς αυτό το δικαίωμα χωρίς να
ξεπεράσει τα όρια της καλής συμπεριφοράς. Στο «Συμπόσιο» ο Πλάτωνας
διηγείται ότι ο Αριστόδημος συνάντησε τον Σωκράτη με επίσημο ένδυμα και
μαθαίνοντας ότι πηγαίνει στο τραπέζι του Αγάθωνα, αποφάσισε να τον
συνοδεύσει αν και δεν ήταν καλεσμένος. Στο δρόμο ο Σωκράτης,
απασχολημένος καθώς ήταν με ένα φιλοσοφικό πρόβλημα, Βράδυνε το βήμα
του. Ο Αριστόδημος δεν παρατήρησε ότι ο φιλόσοφος έμεινε πίσω και μπήκε
μόνος στο σπίτι του Αγάθωνα. Παρ’ όλα αυτά δεν βρέθηκε σε δυσάρεστη
θέση: οι θύρες ήταν διάπλατα ανοιχτές, και ένας δούλος τον οδήγησε
αμέσως στην τραπεζαρία, όπου ο Αγάθωνας τον υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά,
λέγοντάς του ότι ήθελε να τον καλέσει προσωπικά, μα δεν μπόρεσε να τον
βρει. Μόλις οι προσκαλεσμένοι έμπαιναν στο σπίτι, οι δούλοι τούς έβγαζαν
τα υποδήματα. Θεωρούνταν αταίριαστο να κυκλοφορεί κανείς μέσα στο σπίτι
με τα πέδιλα με τα οποία βάδιζε στο δρόμο. Πριν καθίσουν οι καλεσμένοι
στο τραπέζι, τους έπλεναν και τους αρωμάτιζαν τα πόδια. Μα ούτε κι
ύστερα απ’ αυτή τη διαδικασία ήταν ωραίο να ρίχνεται κανείς στο φαγητό.
Προηγούμενα οι καλεσμένοι περιφέρονταν στα δωμάτια, θαύμαζαν τα έπιπλα
και τα αντικείμενα διακόσμησης και επαινούσαν την καλαισθησία του
νοικοκύρη. Οι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στους καλούς τρόπους. Αυτό
ζητούσε η εθιμοτυπία. Η συνήθεια να τρώει κανείς ξαπλωμένος, αν και
άγνωστη στην ομηρική εποχή, ήταν παρ’ όλα αυτά πολύ παλιά, όπως
αποδεικνύεται από τα ζωγραφισμένα αγγεία του 7ου αιώνα. Σε κάθε κρεβάτι
κάθονταν δυο άνθρωποι. Ξαπλώνονταν ακουμπώντας με τον αριστερό αγκώνα σε
μαξιλάρι, έτσι που το στήθος τους ήταν μισοσηκωμένο. Αφού καθόταν όλος ο
κόσμος, οι υπηρέτες έχυναν νερό στους καλεσμένους τους για να πλύνουν
τα χέρια τους. έπειτα έφερναν κάτι τραπεζάκια χαμηλά, πάνω στα οποία
ήταν έγκαιρα τακτοποιημένα τα φαγητά. ‘Έφερναν τόσα τραπεζάκια όσα
κρεβάτια ήταν στην αίθουσα, δηλαδή σε κάθε τραπεζάκι έτρωγαν δύο
άνθρωποι. Οι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν πιρούνια και μαχαίρια. Κουτάλια
είχαν, αλλά προτιμούσαν να τα αντικαθιστούν με μια κόρα ψωμί. Το φαγητό
το έπιαναν με τα χέρια. Τις μερίδες τις σέρβιραν ψιλοκομμένες για να
πιάνονται εύκολα. Τα τραπεζομάντιλα και οι πετσέτες ήταν πράγματα
άγνωστα. Οι αρχαίοι Έλληνες σκούπιζαν τα χέρια τους με ψίχα ψωμιού ή με
ειδική κόλα που τη ζύμωναν με τα δάχτυλά τους και την έκαναν σφαιρίδια.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cebdceb1cf80ceb1cf81ceaccf83cf84ceb1cf83ceb7-cf83cf85cebccf80cebfcf83ceafcebfcf85.jpg"><img alt="αναπαράσταση Συμποσίου" class="aligncenter size-medium wp-image-7527" height="177" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cebdceb1cf80ceb1cf81ceaccf83cf84ceb1cf83ceb7-cf83cf85cebccf80cebfcf83ceafcebfcf85.jpg?w=450&h=266" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Το συμπόσιο</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Στην Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. Αν και οι σούπες
θεωρούνταν υγιεινά και θρεπτικά φαγητά (το φαγητό που προτιμούσε ο
Ηρακλής ήταν ζωμός από μπιζέλια), ήταν ταυτόχρονα «φαγητό των φτωχών»
και γι’ αυτό σ’ ένα τραπέζι με καλεσμένους δεν ταίριαζε να προσφέρεις
ζωμό. Στο πρώτο μέρος του γεύματος σέρβιραν χορταστικά φαγητά, και
ειδικά ψάρια και πουλερικά: τη συνταγή για τις σάλτσες μάς τη μετέδωσε ο
Αριστοφάνης: «… χύσε από πάνω σίλφιο, χύσε ξίδι, χύσε ακόμα λάδι, τρίψε
τυρί, ρίξε από πάνω λίπη και σάλτσες ζεστές». Έτρωγαν σχετικά λίγο
κρέας. Τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, ξίδι
και μέλι. Μερικά φαγητά των Ελλήνων μάς φαίνονται το λιγότερο παράξενα.
Να ένα απόσπασμα του Αθήναιου στο οποίο περιγράφει το πρόγραμμα φαγητού
ενός γεύματος: «Εμφανίστηκαν χέλια χοντρά και σχεδόν σκεπασμένα στο
αλάτι, έπειτα ένα θαυμάσιο χέλι, από το οποίο δεν θα παραιτούνταν ούτε
οι θεοί. ‘Έφεραν ένα μεγάλο στομάχι ψαριού στρογγυλό σαν τον ουρανό.
Όταν τελειώσαμε με το στομάχι του ψαριού, μας φέρανε κάτι πινάκια: το
ένα είχε ένα κομμάτι σκυλόψαρο, το άλλο παχιά σουπιά, το τρίτο χταπόδι
και πολύποδες ζεστούς». Σ’ αυτό το μέρος του φαγητού δεν έπιναν κρασί.
Οι Αθηναίοι προτιμούσαν να πιουν κρασί μετά το φαγητό. Άλλωστε το κρασί
μπορούσε να αντικαταστήσει το φαγητό αν ήταν ανακατεμένο με κρίθινο
αλεύρι και τριφτό τυρί. Αυτό το μείγμα ονομαζόταν κυκεώνας και ήταν το
ποτό που προτιμούσαν οι Έλληνες. Οι δούλοι έφερναν ξανά νερό, οι
συνδαιτυμόνες έπλεναν τα χέρια, έπειτα οι δούλοι σήκωναν τα κόκαλα και
τα αποφάγια. Τώρα έφερναν άλλα τραπέζια φορτωμένα επιδόρπια και κρασιά.
Άρχιζε το τραγούδι με τη συνοδεία αυλού, γέμιζαν τα κύπελλα κρασί με την
ευχή «υγίαινε» και περνούσαν στο δεύτερο μέρος του γεύματος. Τα
επιδόρπια ήταν νωποί και ξηροί καρποί, αλατισμένα αμύγδαλα, τυρί,
σκόρδα, κρεμμύδια, γλυκές και αλμυρές πίτες, το καύχημα της Αττικής. Οι
πίτες αυτές ήταν φτιαγμένες από μέλι, τυρί και λάδι. Ιδιαίτερη επιτυχία
είχε το φαγητό που ονομαζόταν μυτλωτός, μια πίτα με τυρί ανακατεμένο με
μέλι και σκόρδα. Αυτό το μέρος του γεύματος λεγόταν συμπόσιον. Τώρα
έπιναν κρασί, «γλυκό και αρωματικό, που είχε τη μυρουδιά των λουλουδιών.
Είναι ευχάριστο να πίνεις κρασί, το γάλα της Αφροδίτης», να συζητάς, να
τραγουδάς, να διηγείσαι λογής-λογής περιστατικά, να ακούς μουσική, να
παρακολουθείς τους χορούς. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ακούν θλιβερές
συζητήσεις στο τραπέζι. Ανάμεσα στις συνηθισμένες διασκεδάσεις των
τραπεζιών ήταν και τα αινίγματα. Εκείνος που δεν ήξερε να απαντήσει
τιμωρούνταν να πιει ένα κύπελλο κρασί. Να μερικά από τα αινίγματα αυτά:
1. Αν δεν μου πεις τίποτε, λες τ’ όνομά μου. μα αν προφέρεις το όνομά
μου ω θαύμα! Τότε δεν θα με μαντέψεις. (Η σιωπή). 2. Είμαι το
σταχτόχρωμο παιδί ενός λαμπερού πατέρα. πουλί χωρίς φτερά υψώνομαι ως
τους ουρανούς. μόλις γεννήθηκα και σκόρπισα αμέσως στον αέρα. (0
καπνός). 3. Όταν με κοιτάς σε κοιτώ και γω, μα δεν σε Βλέπω γιατί δεν
έχω μάτια. όταν μιλάς, κοιτάζοντάς με, ανοίγω και γω το στόμα και κινώ
τα χείλη, αλλά σιωπηλά, γιατί φωνή δεν έχω. (Ο καθρέφτης).</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cebfceb9ceb4cebfceaf-cebaceb1ceb9-cf81ceb1cf88cf89ceb4cebfceaf-ceb1cf80ceb1ceb3ceb3ceadcebbcebfcf85cebd-cf83cf84ceafcf87cebfcf85.jpg"><img alt="Αοιδοί και Ραψωδοί απαγγέλουν στίχους από Έπη" class="aligncenter size-medium wp-image-7528" height="195" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cebfceb9ceb4cebfceaf-cebaceb1ceb9-cf81ceb1cf88cf89ceb4cebfceaf-ceb1cf80ceb1ceb3ceb3ceadcebbcebfcf85cebd-cf83cf84ceafcf87cebfcf85.jpg?w=450&h=294" width="300" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Μουσική-Χορός</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Από τα πιο παλιά χρόνια η μουσική και ο χορός δεν έλειπαν από τα
συμπόσια. Αργότερα (5ο-4ο αιώνα) για τη διασκέδαση των καλεσμένων
συμφωνούσαν επαγγελματίες ηθοποιούς που ερμήνευαν σκηνές από τον Όμηρο
αοιδούς, χορεύτριες, αυλητές. Τραγουδούσαν κι οι καλεσμένοι όλοι μαζί ή
με τη σειρά. Ο Πλούταρχος μας λέει ότι το κλαδί της μυρτιάς περνούσε από
χέρι σε χέρι. Αυτός που το έπαιρνε έπρεπε να τραγουδήσει παίζοντας
λύρα, αν, βέβαια, ήταν σε θέση. Προς το τέλος του συμποσίου ο αριθμός
των συνδαιτυμόνων που ήξεραν να τραγουδούν ήταν συνήθως μεγαλύτερος από
ό,τι στην αρχή. Επίσης δεν υπήρχε συμπόσιο χωρίς κότταβο, ένα παιχνίδι
που το έφεραν από τη Σικελία. Κάθε συνδαιτυμόνας άφηνε στο κύπελλο λίγο
κρασί, το οποίο έχυνε σε καθορισμένο μέρος. Ενώ άδειαζε το κύπελλο έλεγε
από μέσα του ή δυνατά το όνομα της γυναίκας που αγαπούσε. Ο ήχος του
χυνόμενου υγρού λεπτότερος ή χοντρότερος καθώς και η ακριβής ή λιγότερο
ακριβής επιτυχία του καθορισμένου στόχου, ήταν δείκτες αν το αγαπώμενο
πρόσωπο συμμεριζόταν τα αισθήματά του. Κάποτε το κρασί το έχυναν στο
δίσκο μιας ζυγαριάς, που έπρεπε να κατεβεί ως ένα ορισμένο σημείο ή να
γκρεμίσει ένα σωρό αντικείμενα που ήταν στημένα από κάτω σε σχήμα
πυραμίδας. Οι συνδαιτυμόνες εξέλεγαν έναν «πρόεδρο» του συμποσίου που
επέβλεπε την τήρηση της τάξης. Αυτός αποφάσιζε πόσο κρασί θα πιουν και
την ποιότητά του. Οι Έλληνες έπιναν με μέτρο. Να πιει κανείς κρασί χωρίς
να το ανακατεύει με νερό, θεωρούνταν κατά τη γνώμη τους βάρβαρη
συνήθεια. Μια κωμωδία λέει: Το πρώτο κροντήρι φέρνει υγεία, το δεύτερο
ευχαρίστηση, το τρίτο ύπνο κι αφού το πιεις πρέπει να πας στο σπίτι σου.
Το τέταρτο κροντήρι φέρνει αυθάδεια, το πέμπτο ουρλιαχτά, το έκτο
φασαρία στους δρόμους, το έβδομο ένα μελανιασμένο μάτι, το όγδοο κλήση
στο δικαστήριο. Ο Αριστοφάνης το λέει συγκεκριμένα: «Δεν είναι καλά να
μπεκρουλιάζεις. μόλις πιεις πιο πολύ, μπαίνεις σε ξένες αυλές, ξυλοκοπάς
και κάποιον. Ύστερα σαν συνέλθεις πληρώνεις τα σπασμένα». Ο Εύηνος ο
Πάριος προσθέτει: «Για τον Βάκχο το καλύτερο μέτρο είναι η εγκράτεια
ούτε πιο πολύ ούτε πιο λίγο. Αλλιώς μας οδηγεί στη μανία ή στη θλίψη».
Παρ’ όλα αυτά, οι συγγραφείς που αναφέραμε δεν τολμούν να παρουσιάσουν
τους Έλληνες εγκρατείς στο ποτό. Δεν λέει τυχαία το ελληνικό ρητό:
«Όποιος πίνει νερό δεν θα κάνει τίποτε σοφό». και για να αναγκάσουν τους
πολύ διστακτικούς καλεσμένους να κατανικήσουν το δισταγμό τους υπάρχει
ένα άλλο ρητό: «Πίνε ή φύγε». Το κρασί το ανακάτευαν σε αναλογία δύο
μέρη νερό και ένα κρασί ή τρία μέρη νερό κι ένα κρασί. Το κρασί που ήταν
ανακατεμένο με τρία μέρη νερό θεωρούνταν πολύ αδύνατο και το έλεγαν
«ποτό για τα βατράχια». Παρά τα προληπτικά μέτρα που αναφέραμε, ο
Αθηναίος όταν γύριζε από ένα συμπόσιο δεν μπορούσε να περηφανευτεί ότι
είναι σε θέση να σταθεί γερά στα πόδια του κι ότι δεν έχει ανάγκη από
συνοδεία. Τους καλεσμένους που δεν είχαν υπηρέτες για να τους κρατούν,
τους οδηγούσαν συνήθως στο σπίτι τους με ένα φανάρι, γιατί το δείπνο
άρχιζε μετά τη δύση του ήλιου και τέλειωνε όταν σκοτείνιαζε για καλά. Το
καλοκαίρι το κρασί το ανακάτευαν με πάγο που έφερναν από τα βουνά και
τον διατηρούσαν σε άχυρα και κουρέλια. Γι’ αυτό το θέμα υπάρχει κι ένα
ανέκδοτο: ένας συγγραφέας τραγωδίας ρώτησε την εταίρα με την οποία
έτρωγε μαζί πώς τα καταφέρνει να κρατάει τόσο κρύο το κρασί. «Το τυλίγω
με τους προλόγους σου», του απάντησε η εταίρα.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafcebfceb9-ceadcebbcebbceb7cebdceb5cf82-cebaceb5cf81ceb1cebccebfcf80cebfceb9cebfceaf.jpg"><img alt="Αρχαίοι Έλληνες Κεραμοποιοί" class="aligncenter size-medium wp-image-7529" height="300" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1cf81cf87ceb1ceafcebfceb9-ceadcebbcebbceb7cebdceb5cf82-cebaceb5cf81ceb1cebccebfcf80cebfceb9cebfceaf.jpg?w=395&h=300" width="263" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Οι Βιοτέχνες</span></strong></div>
Θα ‘ταν απλοϊκό να πιστέψει κανείς ότι όλοι οι Αθηναίοι περνούσαν μια
άνετη ζωή… Μέχρι τώρα έγινε λόγος μονάχα για τους ευκατάστατους.
Εντελώς διαφορετική ήταν η κατάσταση των πολυάριθμων Αθηναίων βιοτεχνών.
Βαδίζουν για να φτάσουν μια ώρα αρχύτερα στη δουλειά, να εργασθούν
σκληρά ως τη δύση του ήλιου για να κερδίσουν το ψωμί της μέρας. Οι
άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ούτε καιρό ούτε χρήματα για να μπουν στο
κουρείο. Αυτοί δεν παίρνουν μέρος ούτε στις φιλοσοφικές συζητήσεις που
γίνονται στις στοές. Η τύχη τούς έγραψε να εργάζονται σκληρά κάθε μέρα,
από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου. Τα παιδιά τους δεν τα
διαπαιδαγωγούν παιδαγωγοί, τις γυναίκες τους δεν τις περιβάλλει η
ευεργετική ησυχία του γυναικωνίτη. Βοηθούν το σύζυγο ή το γονιό στη
σκληρή καθημερινή πάλη. Ο συναγωνισμός της φτηνής δουλειάς των δούλων
έριχνε όλο πιο χαμηλά την τιμή των προϊόντων των ελεύθερων βιοτεχνών.
Ακόμη πιο σκληρή ήταν η ζωή των απόρων, που ο αριθμός τους ήταν αρκετά
μεγάλος στην Αθήνα.<br />
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="color: blue;">Οι Φτωχοί</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Η βασική τροφή των φτωχών ήταν το κριθάρι: ζωμός από κριθάρι, πίτες με
κριθάλευρο και κρίθινα ψωμιά. Τους άρεσαν οι πηχτοί ζωμοί με μπιζέλια ή
φακές, κι αγόραζαν φτηνά αλλαντικά. Ο Αριστοφάνης κατηγορεί τους
αλλαντοποιούς ότι χρησιμοποιούν κρέας από σκυλί ή από γαϊδούρι, αλλά ας
ελπίσουμε ότι ο ποιητής ήταν υπερβολικός. Το κρέας και το άσπρο ψωμί
σπάνια εμφανίζονταν στο τραπέζι των φτωχών. Αντίθετα οι φτωχοί έτρωγαν
πολλά αλατισμένα ψάρια φερμένα από τον Εύξεινο Πόντο. Έπιναν φτηνό κρασί
νερωμένο, αλλά συνήθως έμεναν ευχαριστημένοι μονάχα με το νερό. Η
Σπάρτη διέφερε εντελώς από την Αθήνα κι από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι
Σπαρτιάτες τρέφονταν με πιο πρωτόγονες και πιο χοντρές τροφές, μ’ έναν
παχύ χυλό από μπιζέλια το ζωμό που ήταν το φαγητό που προτιμούσαν.
«Μπορείς να φας μέλανα ζωμό» λέει ειρωνικά σ’ ένα Σπαρτιάτη ένα πρόσωπο
μιας χαμένης κωμωδίας του Αριστοφάνη. Διηγούνται πως ένας Συβαρίτης, που
έτυχε σ’ ένα σπαρτιατικό γεύμα, είπε: «Αληθινά οι Σπαρτιάτες είναι οι
πιο γενναίοι άνθρωποι. Κάθε άλλος θα προτιμούσε χίλιες φορές να πεθάνει,
παρά να ζήσει όπως αυτοί». «Τα συσσίτια των Σπαρτιατών αποτελούνταν από
το μέλανα ζωμό», Βραστό χοιρινό κρέας, κρασί, πίτα γλυκιά και ψωμί από
Βρώμη. τα δάχτυλα τα σκούπιζαν με τα ψίχουλα του ψωμιού. Αν θα
πιστέψουμε τον Πλούταρχο, ήταν απαραίτητη μια ειδική αγωγή για να
εκτιμήσει κανείς αυτό το ζωμό, που τόσο αγάπησαν οι Σπαρτιάτες. Ο
Διόνυσος, ο τύραννος των Συρακουσών, αγόρασε ένα μάγειρα από τη Σπάρτη
και του έδωσε εντολή να του παρασκευάσει το γνωστό φαγητό. Όμως δεν
κατάφερε να καταπιεί ούτε την πρώτη κουταλιά και την έφτυσε. Τότε ο
μάγειρας του είπε: «Για να δοκιμάσεις αυτό το φαγητό πρέπει να κάνεις
σπαρτιατική γυμναστική και να κολυμπήσεις στον Ευρώτα». Επειδή η
πλειοψηφία των Ελλήνων εκείνης της εποχής δεν έκανε κάτι τέτοιο, ο
σπαρτιατικός ζωμός δεν είχε καμιά επιτυχία, εκτός από τη Σπάρτη βέβαια. Η
καθημερινή ζωή των Αθηναίων πολιτών, η εύθυμη και γεμάτη χαρές για
ορισμένους, η Βαριά και θλιβερή για τους άλλους, κυλούσε με την
καθορισμένη τάξη, κάτω απ’ τον ήρεμο ουρανό της Αττικής, μέχρι τότε που
οι τρομερές θύελλες των πολέμων αναστάτωναν την πόλη.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1ceb8ceb7cebdceb1ceafcebfcf82-cebfcf80cebbceafcf84ceb7cf82-ceb1cf86ceb7ceb3ceb5ceafcf84ceb1ceb9-cf83cf84cebfcf85cf82-ceb4ceb9ceba.jpg"><img alt="Αθηναίος οπλίτης αφηγείται στους δικούς του, λεπτομέρειες από την μάχη του Μαραθώνα" class="aligncenter size-medium wp-image-7530" height="300" src="http://theancientweb.files.wordpress.com/2013/09/ceb1ceb8ceb7cebdceb1ceafcebfcf82-cebfcf80cebbceafcf84ceb7cf82-ceb1cf86ceb7ceb3ceb5ceafcf84ceb1ceb9-cf83cf84cebfcf85cf82-ceb4ceb9ceba.jpg?w=299&h=300" width="199" /></a><br />
<strong><span style="color: blue;">Οι Πόλεμοι</span></strong></div>
<div style="text-align: center;">
<strong></strong><br />
Οι δρόμοι ερήμωναν. Στην Αγορά Βασίλευε ησυχία. Οι γυναίκες και τα
παιδιά κρύβονταν από το φόβο στους γυναικωνίτες περιμένοντας θλιβερές ή
χαρούμενες ειδήσεις. Κάτω απ’ τις στέγες των στοών οι γέροι με τις
κατάλευκες γενειάδες κλωθογύριζαν αναμνήσεις για τους αγώνες που έκαναν
στα νιάτα τους, κριτικάροντας την τακτική των στρατηγών, και σκέφτονταν
τι θα ‘φερνε στα παιδιά τους ο καινούργιος πόλεμος: δόξα ή πρόωρο χαμό
στα μακρινά πεδία των μαχών. Μα αν από μακριά οι πόλεμοι έρχονταν κοντά,
αν ο εχθρός, συντρίβοντας τον αθηναϊκό στρατό, επέδραμε στην Αττική, η
πόλη γνώριζε τότε τη δυστυχία, τα ερείπια, την πείνα και συχνά το μαζικό
χαμό και την υποδούλωση των αγαπημένων.</div>
<span style="color: #cc0000;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: xx-small;">Πηγή: ΚΟΛΟΜΠΟΒΑ Μ., ΟΖΕΡΕΤΣΚΑΙΑ Ε.»Η καθημερινή ζωή στην αρχαία Ελλάδα», Εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 1999.</span></span></span><br />
<span style="color: #cc0000;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: xx-small;"><a href="http://theancientweb.wordpress.com/2013/09/06/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/" target="_blank">http://theancientweb.wordpress.com/2013/09/06/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1/</a> </span></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-54118701356175977282014-04-27T04:46:00.000-07:002014-04-27T04:46:10.826-07:00 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"> </span></b><img alt="Greek Vases - Ancient Greek Vases" border="0" height="212" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image002.jpg" width="611" /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Η
αρχέγονη ανάγκη για διατροφή είχε μετατραπεί σε κεντρικό γεγονός με κοινωνικές
και άλλες προεκτάσεις στην Αρχαίο Ελλάδα. Το ελαιόλαδο, το λαχανικό, τα φρούτα,
τα καρυκεύματα, τα όσπρια και τα δημητριακό, τα κρέατα και βέβαια το ψάρι και το
κρασί, όπως σήμερα και τότε αποτελούσαν τα κυρίαρχα συστατικά της γαστρονομίας.</span></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b>
<span style="color: #4f81bd; font-size: 12.0pt;">
</span><span style="color: #4f81bd; font-size: 9.0pt;">ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΗΛΙΑΔΗ</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Το πρωινό </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το πρωινό, το οποίο ονομαζόταν συνήθως
«άριστον», αποτελείτο από ψωμί, («μάζα» από κριθάρι γιο το λαό, «άρτο» από
σιτάρι γιο τους πλούσιους) βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί. Συνηθισμένες πρωινές
τροφές ήταν επίσης τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και οι άλλοι ξηροί
καρποί. Το πρωινό ρόφημα ήταν ο «κυκεών», ένα μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού
και κριθάλευρου, το γάλο κυρίως κατσικίσιο, καθώς και ένα είδος υδρομελιού που
το παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="303" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image004.jpg" width="408" /></span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Τα γεύματα</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Συχνά, τα γεύματα ήσαν μόνο δύο. Το πρώτο
απαρτιζόταν από ψάρια, όσπρια, ή πρόχειρα φαγητά όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά,
ξηρούς καρπούς και φρούτα. Το βραδινό, το οποίο αποτελούσε και το κύριο γεύμα,
ήταν αυτό του συμποσίου και της φιλικής συντροφιάς διότι στους αρχαίους Έλληνες
δεν άρεσε να τρώνε μόνοι τους, η γενικά αποδεκτή άποψη ήταν ότι το να τρώει
κανείς μόνος του δε σημαίνει ότι γευματίζει αλλά ότι απλά γεμίζει το στομάχι
του.</span><b><u><span lang="EN-US" style="color: #76923c; font-size: 14.0pt; text-decoration: none;"> </span></u></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #76923c; font-size: 14.0pt;">
ΤΑ
ΠΡΟΪΟΝΤΑ</span><span lang="EN-US" style="color: #76923c; font-size: 14.0pt; text-decoration: none;"> </span></u></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="384" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image005.jpg" width="463" /></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Το Ελαιόλαδο</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Πολλά ευρήματα από ανασκαφές δείχνουν ότι η
κατανάλωση του ελαιόλαδου ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα. Έτσι
έχουν κατά καιρούς βρεθεί άφθονοι ελαιοπυρήνες, δείγμα κατανάλωσης ελιάς και
λαδιού, καθώς και πολλοί οπό τους λεγόμενους ψευδόστομους αμφορείς οι οποίοι
χρησίμευαν κυρίως για την αποθήκευση λαδιού. Φημισμένο λάδι στην αρχαιότητα
προερχόταν από τη Σάμο και την Ικαρία, ενώ η Αττική, σε αντίθεση με άλλα
προϊόντα, ήταν όχι μόνο αυτάρκης αλλά και εξαγωγέας ελαιόλαδου και ελιών. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="308" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image007.gif" width="458" /></span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Το κρασί</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το κρασί ήταν ένα καθημερινό βασικό συστατικό
στην διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων, στην πραγματικότητα αποτελούσε μια οπό τις
βασικές τροφές αφού ήταν μέρος του πρωινού αλλά και των υπολοίπων γευμάτων.</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="443" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image008.jpg" width="257" /></span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Τα ψάρια</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ανέκαθεν οι Έλληνες έτρωγαν πολύ περισσότερα
ψάρια οπό κρέας. Στην αρχαιότητα προτιμούσαν, όπως φαίνεται, κυρίως παχιά ψάρια,
όπως: κολιός - σκουμπρί (σκόμβρος), σαρδέλα (σαρδίνι, τριχίς), γόπα (βοξ),
μαρίδα (σμόρις) κ.α. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="368" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image009.jpg" width="480" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 10.0pt;">ΛΕΤΡΤΟΙ ΚΟΒΟΥΝ ΚΡΕΑΣ ΣΕ
ΜΕΡΙΔΕΣ</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Τα κρέατα</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Γενικά, εκτός από τους ομηρικούς ήρωες και τα
συμπόσια, η κρεατοφαγία περιοριζόταν στις δημόσιες και ιδιωτικές γιορτές.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα πουλερικά διαφόρων ειδών, τα κουνέλια, οι
λαγοί, οι αγριόχοιροι, το αγριοκάτσικα, τα ελάφια και τα γνωστά κατοικίδια ζώα,
αποτελούσαν τις κύριες πηγές κρέατος των αρχαίων Ελλήνων. Το μαγείρεμα γινόταν
με διάφορους τρόπους, πιο συχνά, ψητά στο φούρνο ή στη σούβλα και βραστά με
διάφορα λαχανικό και καρυκεύματα. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<img border="0" height="274" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image011.jpg" width="371" /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
Καθημερινή σκηνή σε κρεοπωλείο των Αθηνών. Ο κρεοπώλης
τεμαχίζει κομμάτι κρέατος ενώ τον διευκολύνει ο βοηθός του. Από αγγείο του 6ου
αι..</div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Όσπρια και δημητριακά</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα όσπρια και τα δημητριακά, αποτελούσαν
διατροφική βάση για την πλειοψηφία των Ελλήνων οπό την αρχαιότητα. Τα κουκιά, τα
λούπινα, τα μπιζέλια, τα ρεβίθια και τα φασόλια είναι μερικά από τα όσπρια που
προτιμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Τα δημητριακά χρησίμευαν κυρίως στην παρασκευή
διαφόρων τύπων ψωμιού, έτσι παρασκεύαζαν ψωμί από κριθάρι, σιτάρι, κεχρί κ.ά </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<img border="0" height="408" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image013.jpg" width="375" /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
Ο Τρυπτόλεμος ξεκινά από την Αττική για να διδάξει σε όλη
τη γη την καλλιέργεια του σιταριού. Η Δήμητρα του προσφέρει το ποτό του
αποχωρισμού. Από αγγείο του 5ου αι..<span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Λαχανικά - φρούτα - καρυκεύματα</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα λαχανικά και τα φρούτα ήταν ανέκαθεν πρώτα
στις επιλογές των Ελλήνων. Άλλωστε, και στην Αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν μερικοί όπως
οι οπαδοί του Πυθαγόρα που ήταν φυτοφάγοι. Φυσικά τα λαχανικό και τα φρούτα
εκείνης της εποχής δεν ήταν ίδια με τα σημερινά αφού δεν υπήρχαν ντομάτες,
πατάτες, πιπεριές, καλαμπόκι, πορτοκάλια, μανταρίνια, μπανάνες, κ.α. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα λαχανικό υπήρχαν, το αγγούρι, η
αγκινάρα, ο αρακάς, οι κολοκύθες, τα κρεμμύδια, το λάχανο, το σπαράγγια, τα
μανιτάρια, τα παντζάρια κ.α. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα καρυκεύματα και τα μπαχαρικά
χρησιμοποιούσαν, άνηθο, βασιλικό, δυόσμο, θυμάρι, κάρδαμο, κόλιανδρο, κάππαρη,
κουκουνάρι, αλλά και τα εισαγόμενα όπως πιπέρι, κ.α. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στα φρούτα κυριαρχούσαν το αχλάδι, το
δαμάσκηνο, το κεράσι, το κούμαρο, το κυδώνι, και βέβαια το σταφύλι και το σύκο.
</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στους ξηρούς καρπούς συγκαταλέγονταν, μεταξύ
άλλων, τα αμύγδαλα, τα καρύδια, τα κάστανα, οι σταφίδες και τα ξερά σύκα. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">ΟΙ
ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΙΧΘΥΩΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ </span>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt; text-decoration: none;"> </span></u></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="450" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image014.jpg" width="697" /> </span></div>
<div align="center">
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoTableGrid" style="border-collapse: collapse; border: medium none;">
<tbody>
<tr>
<td style="border: 1.0pt solid windowtext; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="font-size: 12.0pt;">Νέο όνομα</span></b></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: 1.0pt solid windowtext; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="font-size: 12.0pt;">Παλαιό όνομα</span></b></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αβγοτάραχο</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ωοτάριχος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αθερίνα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αθερίνη</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αστακοί</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αστακοί</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αχινοί</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">εχίνοι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">γαλέος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">γαλέος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">γαρίδες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καρίδαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καβούρια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καρκίνοι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καλαμάρια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">τευθίδαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καραβίδες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κάραβοι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καρχαρίας</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">καρχαρίας</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κέφαλος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κέφαλος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κοκοβιός</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κωβιός</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κολιός</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κολιός</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">λαβράκι</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">λάβραξ</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μαρίδα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σμαρίδαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μελανούρι</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μελάνουρος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μουρμούρα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μόρμυρος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μύδια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">μύαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ξιφίας</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ξιφίας</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">όρκυνος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">όρκυνος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">παλαμίδα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">παλαμύς</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">πέρκα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">πέρκη</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">πεταλίδες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">λεπάδαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">πίννες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">πίνναι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ρίνη</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ρίνη</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ροφός</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">ορφώς</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σάλπα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σάλπη</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σαργός</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σαργός</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σαρδέλες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">αφύαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκάρος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκάρος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκορπιός</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκορπίος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκουμπρί</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκόμβρος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σκυλόψαρο</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κύων καρχαρίας</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σουπιές</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σηπίαι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σπάρος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σπάρος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">στρείδια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">όστρεα</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">συναγρίδα</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">συναγρίς</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σωλήνες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">σωλήναι</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">τόννος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">θύννος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">φαγκρί</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">φάγρος</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">χάννος</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">χάννη</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">χέλια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">εγχέλεις</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">χταπόδια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">πολύποδες</span></div>
</td>
</tr>
<tr>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: 1.0pt solid windowtext; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">χτένια</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: 1.0pt solid windowtext; border-left: medium none; border-right: 1.0pt solid windowtext; border-top: medium none; padding-bottom: 0cm; padding-left: 5.4pt; padding-right: 5.4pt; padding-top: 0cm; width: 267.05pt;" valign="top" width="356">
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">κτένοι</span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Το υγρό στοιχείο τροφοδοτούσε ανέκαθεν με την
ποικιλία και την αφθονία του τους κατοίκους της ηπειρωτικής και νησιωτικής
Ελλάδας. Η άμεση γειτνίαση μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας προς τη θάλασσα, τα
καθαρά και όχι ιδιαίτερα βαθιά νερά και τα πολυάριθμα είδη ψαριών, μαλακίων και
οστρακοειδών, που - κατά τους αρχαίους τουλάχιστον χρόνους - υπήρχαν σε πλούσιες
ποσότητες, καθιστούν ευνόητη την αγάπη των Ελλήνων για τα θαλασσινά. Οι αρχαίες
γραπτές πηγές σώζουν πλήθος πληροφοριών σχετικά με τα είδη των θαλασσινών που
καταναλώνονταν, καθώς και τους τρόπους αλίευσης και μαγειρεύματός τους. Υπήρχαν
μάλιστα και ειδικά συγγράμματα επί του θέματος, π.χ. Αριστοτέλους Περί ιχθύων,
Αρχίππου Ιχθύς, Δωρίωνος Περί ιχθύων, Νουμηνίου Αλιευτικός, Ευθυδήμου Περί
παστών, Αντιφάνους Αλιευομένη. Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες των γραπτών
πηγών, των απεικονίσεων, κυρίως στην αγγειογραφία, και των αρχαιολογικών
ευρημάτων, οι αρχαίες μέθοδοι και τα σύνεργα της αλιείας παραμένουν σχεδόν
αμετάβλητα από την πρώιμη αρχαιότητα έως σήμερα. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Επέλεξα να ασχοληθώ σχετικά με την τροφή των
αρχαίων Ελλήνων, να αναφέρω δηλαδή τις τροφές της αρχαιότητας, διάφορες
συνταγές, τα εδέσματα που ήταν σε προτίμηση και τους τόπους που φημίζονταν για
τα κρασιά και τα φρούτα τους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα
κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη,
σίγουρα θα τους τρομάζαμε με τον πλούτο και την ποικιλία των εδεσμάτων που θα
τους προσφέραμε. Εξαιτίας του ότι δεκάδες από τις σημερινές τροφές ήταν εντελώς
άγνωστες στους αρχαίους Έλληνες, όπως η πατάτα λ.χ. από τα βασικότερα είδη της
σημερινής διατροφής έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους το 1530 και οι Έλληνες
γεύτηκαν τη νοστιμιά της 300 χρόνια αργότερα, το 1832.</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Άγνωστα επίσης ήταν στους προγόνους μας και
γενικά στους Μεσογειακούς λαούς, το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι
ντομάτες και τα ζαρζαβατικά (μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες) τα πορτοκάλια και τα
λεμόνια, το κακάο και διάφορα μπαχαρικά, τα ποικίλα ποτά, ακόμη και το ούζο
-αφού φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης- <b>τα ζυμαρικά (1) </b>,
και ένα πλήθος από διάφορα αγαθά, που κατακλύζουν σήμερα τις αγορές μας. Αλλά,
παρ’ όλες τις ελλείψεις τόσων βασικών αγαθών, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν
καλοφαγάδες. Στα συμπόσιά τους τα τραπέζια ήταν βαρυφορτωμένα και το κρασί έρεε
άφθονο. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img alt="Ancient Greek Clothes - Image 1" border="0" height="352" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image016.gif" width="630" /> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Σ’ ένα πλούσιο δείπνο (περίπου τον 5ο π.Χ.
αιώνα) μπορούσε κανείς να δει τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής,
«αίθοπα οίνο» από τη Χίο και τη Λέσβο, θαλασσινά από τις πλούσιες ακτές της
Εύβοιας, δαμάσκηνα από τη Δαμασκό της Συρίας, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, φάβα
ή ζωμό από μπιζέλια, τηγανίτες βουτηγμένες στο λάδι και γαρνιρισμένες με μέλι,
τυρί αλογίσιο, που έτρωγαν μόνο οι «πολεμοχαρείς», βραστούς βολβούς, ραπάνια για
να φεύγει το μεθύσι και βέβαια τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης,
παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα «νωγαλεύματα».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Όλα αυτά τα εδέσματα της Αρχαίας Ελλάδας και ο
«τρόπος» διατροφής των αρχαίων Ελλήνων προσελκύουν αρκετούς ανθρώπους της εποχής
μας να αναζητούν λεπτομέρειες για την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="411" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image017.jpg" width="622" /></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"> </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Λιτοδίαιτοι και Καλοφαγάδες.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Αν και υπήρχαν κάποιοι Έλληνες που στα συμπόσιά
τους και γενικότερα η τροφή τους αποτελούνταν από ποικίλα εδέσματα, η Αθήνα και
γενικότερα η Αρχαία Ελλάδα αντιμετώπιζε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα: την φτώχεια,
η οποία είχε γίνει παντοτινός σύντροφος των Αρχαίων Ελλήνων.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το άγονο έδαφος της Ελλάδας, η δυσκολία στις
συγκοινωνίες και βέβαια οι πολύχρονοι πόλεμοι είχαν όπως ήταν φυσικό μεγάλη
επίπτωση και στη διατροφή των αρχαίων. Σ’ αυτό συντελούσε και η περιορισμένη
παραγωγή της ελληνικής γης.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η Αττική ήταν πολύ «λεπτόγεως» (άπαχη γη) και
εξαιτίας του μεγάλου προβλήματος του νερού η παραγωγή της ήταν αρκετά μικρή. Τα
κύρια γεωργικά προϊόντα της αρχαίας Ελλάδας ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, το
κρασί, το λάδι και οι ελιές. Στην Αττική έβγαινε επίσης μέλι και σύκα που ήταν
το πιο εκλεκτό φρούτο για τους αρχαίους. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το λάδι το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για τα
φαγητά τους, αλλά και για το φωτισμό, για την παρασκευή φαρμάκων και καλλυντικών
και ήταν απαραίτητο για τους αθλητές, που το άλειφαν στα κορμιά τους στις
παλαίστρες.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι Αθηναίοι ήταν οι διασημότεροι για την
ολιγοφαγία τους, γι’ αυτό βγήκε και η έκφραση «αττικηρώς ζην».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Γενικά όμως οι αρχαίοι ήταν λιτοδίαιτοι, γι’
αυτό και είχαν αυτοχριστεί «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες». </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="419" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image019.jpg" width="370" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 10.0pt;">ΠΩΛΗΣΗ ΑΡΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΚΟ
ΔΡΩΜΕΝΟ -ΠΟΜΠΗΙΑ</span><b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"> </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Ο πολύτιμος άρτος των Αρχαίων.
</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Τα δημητριακά αποτελούσαν την κύρια βάση της
διατροφής για τους αρχαίους. Αλλά τόσο το σιτάρι όσο και το κριθάρι δεν ήταν σε
αφθονία για τους Αθηναίους, έτσι αναγκάζονταν να το εισάγουν από άλλα μέρη.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το αλεύρι από κριθάρι, ζυμωμένο σε γαλέτες ήταν
το πιο συνηθισμένο καθημερινό ψωμί και ονομαζόταν μάζα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στη ζύμη του ψωμιού έβαζαν διάφορα καρυκεύματα,
όπως μάραθο, δυόσμο και μέντα ακόμη, για να πάρει το ψωμί μια διαφορετική
νοστιμάδα. Και φυσικά, έβαζαν το απαραίτητο αλάτι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ακόμη οι αρχαίοι είχαν τα εξής είδη ψωμιού:</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το σιμιγδαλένιο, το ψωμί από χοντράλευρο, το
ψωμί από διάφορα γεννήματα, από ένα είδος σίκαλης της Αιγύπτου και το «ψωμί από
κεχρί».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Λόγω της μεγάλης «αγάπης» των Αθηναίων για το
ψωμί, του έδιναν διάφορα ονόματα, ανάλογα με τον τρόπο που ψηνόταν, όπως: </span>
</div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> - «Ιπνίτης» ήταν το ψωμί που έψηναν μέσα σε
θερμή σκάφη. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> - «Εσχαρίτης» το ψωμί που ψηνόταν στις σχάρες.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> - «Άρτο τυρόεντα» τυρόπιτα θα τον λέγαμε
σήμερα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> - «Κριβανίτης άρτος» γινόταν από σιμιγδάλι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το «όφωρος» ήταν ένα γλύκισμα από ζύμη, σουσάμι
και μέλι. Βέβαια αναφέρονται και από τους αρχαίους και διάφορα άλλα είδη ψωμιού. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="420" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image020.jpg" width="618" /></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Γνωστές επίσης ήταν και οι λαγάνες.Και οι
Αθηναίοι φουρνάρηδες είχαν καλή φήμη, για τα γλυκίσματα και τις πίτες τους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι αρχαίοι εκτιμούσαν πολύ περισσότερο από εμάς
σήμερα την ύπαρξη του ψωμιού, και θεωρούσαν πως η μεγάλη ποικιλία του ψωμιού
ήταν πολυτέλεια, αφού συνήθιζαν να τρώνε μόνο ένα κομμάτι κριθαρένια μπομπότα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> «Εγώ προσωπικά πιστεύω πως αυτή η αγαπητή
συνήθεια των αρχαίων δηλαδή η μεγάλη ποικιλία ψωμιού που χρησιμοποιούσαν
οφείλεται στο ότι το κριθάρι και το σιτάρι ήταν δύο από τα κύρια γεωργικά
προϊόντα της Αρχαίας Ελλάδας και προσπαθούσαν να τα αξιοποιήσουν όσο καλύτερα
μπορούσαν». </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Εδέσματα και συνταγές.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν στα γεύματα και στα
δείπνα τους, τα τραπέζια να είναι πλούσια. Αποτελούνταν συνήθως από ψωμί,
γλυκίσματα, φρούτα, ελιές, πίτες, κρέατα και χορταρικά. Φυσικά και από άφθονο
κρασί.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα όσπρια, γνωστά στους αρχαίους ήταν τα
φασόλια, οι φακές, τα ρεβίθια (που τα προτιμούσανε ψημένα), τα μπιζέλια και τα
κουκιά, που τα έτρωγαν, συνήθως, σε πουρέ (έτνος).</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι Αθηναίοι συνήθιζαν να έχουν στα σπίτια τους
μεγάλη ποικιλία τροφών όπως ψωμί, λουκάνικα, σύκα, γλυκίσματα, μέλι, τυρί,
τρυφερά χταπόδια, τσίχλες, σπουργίτια και άλλα πολλά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ένα σπίτι όμως με τόσα αγαθά θα ξεπερνούσε και
τα σημερινά σούπερ - μάρκετς.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ένα από τα πιο απαραίτητα αγαθά σ’ ένα σπίτι
ήταν το λάδι. Κάτι που, όπως σημειώσαμε, ήταν απαραίτητο και στις παλαίστρες,
για ν’ αλείφουν οι αθλητές τα κορμιά τους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της
Ικαρίας.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι αρχαίοι συνήθιζαν να βγάζουν λάδι από
άγουρες ελιές, που το προτιμούσανε στις σαλάτες τους. Επίσης από τα αμύγδαλα και
τα καρύδια έβγαζαν ένα είδος λαδιού, καλό για τα γλυκίσματά τους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα απαραίτητα επίσης στο καθημερινό τραπέζι
των αρχαίων ήταν το γάλα και το τυρί, που ήταν όμως δύο σπάνια αγαθά. Μάλιστα οι
διαιτολόγοι συνιστούσαν, για τους αθλητές, το μαλακό τυρί.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Πολλές φορές για να πήξει καλά το τυρί, έβαζαν
μέσα στο γάλα, που έβραζε, ένα κωνοροειδές φυτό, κνήκον ή οκνήκος.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν στο
καθημερινό μενού. Ορισμένοι όμως θεωρούσαν αυτό το είδος διατροφής χωριάτικο
(όπως το ίδιο γίνεται και σήμερα, στις μέρες μας, κάποιοι περιφρονούν πολύτιμες
τροφές για τη ζωή μας, μόνο και μόνο από το άκουσμά τους, την εμφάνισή τους αλλά
και την «διασημότητά» τους).</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα εκλεκτότερα εδέσματα ήταν οι κοχλιοί, τα
σαλιγκάρια, που τα έτρωγαν οι Κρητικοί.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα μικρά πουλιά, σπίνους, τσίχλες, ακόμη και
τους λαγούς, αφού τα ψήνανε, τα διατηρούσανε μέσα σ’ ευωδιαστό λάδι. Μάλιστα, το
παραγεμίζανε με διάφορα καρυκεύματα, κάτι που συνηθίζεται και σήμερα στα χωριά
της Μάνης. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="115" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image022.jpg" width="678" /> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Για τους φτωχούς ανθρώπους οι σούπες ήταν το
πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό. Έτρωγαν βέβαια και ψαρόσουπες, που η πλούσια
όμως τάξη της απέφευγε!</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ένας ζωμός που ευχαριστούσε ιδιαίτερα τον
Ηρακλή ήταν ο ζωμός από μπιζέλια.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στα χορταρικά έριχναν μια σάλτσα φτιαγμένη από
λάδι, δριμύ ξύδι, διάφορα καρυκεύματα, ακόμη και μέλι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα θαλασσινά που προτιμούσε ο λαός, ήταν οι
σαρδέλες του Φαλήρου, το πιο συνηθισμένο θαλασσινό, μαζί με κριθαρένιο ψωμί.
Αντίθετα, τα χέλια, ήταν πανάκριβα, περίπου τον 5ο αι. π.Χ.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι Έλληνες έτρωγαν συχνότερα ψάρι από κρέας.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το πιο διαδεδομένο πρωινό ρόφημα, αφού βέβαια
αγνοούσαν τον καφέ, ήταν το γάλα, κυρίως το κατσικίσιο, κι ένα ανακάτεμα από
χλιαρό νερό και μέλι, που προκαλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη αναφέρονται
εδέσματα που μας ξενίζουν.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στους «Ιππείς» μιλάει για «ξίγκι βοδινό ψημένο
μέσα σε συκόφυλλα». Αναφέρεται επίσης ο «κάνδυλος» ένα ανακάτεμα από μέλι, γάλα,
τυρί και λάδι, του «μυττωτό», ένα είδος σκορδαλιάς με πράσα, σκόρδα, τυρί και
μέλι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Βέβαια πολλοί ήταν αυτοί που στα έργα τους
πρόσθεσαν «μια γεύση κουζίνας» ανέφεραν δηλαδή συνταγές και εδέσματα της εποχής,
γιατί γνώριζαν πως οι αρχαίοι έχουν αδυναμία σ’ αυτά, έτσι θα έβρισκαν τα έργα
τους πιο ελκυστικά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στις θυσίες τους ετοίμαζαν και ένα είδος
πλακούντος, κάτι δηλαδή σαν πίτα, που το ‘λεγαν «πελανό». Ήταν ένα παχύρρευστο
κράμα από αλεύρι, μέλι και λάδι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Άλλα εδέσματα: «Έκχυτος», που αναφέρεται σ’ ένα
επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας, ήταν ένα μείγμα από αλεύρι και ψημένο τυρί,
που το έριχναν σε ειδικά καλούπια και τα γέμιζαν με κρασί μελωμένο. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> «Κάνδαυλος», ένα είδος φαγητού της Μικράς
Ασίας, κυρίως στην περιοχή της Λυδίας, με ό,τι ερεθιστικό καρύκευμα
κυκλοφορούσε. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> «Μυττωτός» πίτα με τυρί, ανακατεμένο με μέλι
και σκόρδα. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Βέβαια, οι πιο περίφημες πίτες ήταν της Αθήνας,
καύχημα της πόλης, και γινόταν με μέλι, τυρί και λάδι, αλλά έβαζαν μέσα και
διάφορα καρυκεύματα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="540" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image024.jpg" width="543" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 10.0pt;">ΕΙΔΩΛΙΟ
ΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥ ΤΡΙΒΕΙ ΤΥΡΙ -500 Π.Χ. -ΑΡΧ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΗΒΑΣ</span><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ακόμη, οι Αθηναίοι απέφευγαν να αρχίζουν το
γεύμα τους ή το δείπνο με σούπα (γιατί πολύ πιθανόν να τους κοβόταν η όρεξη για
φαγητό).</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αν και οι Αθηναίοι φρόντιζαν να μη λείπει
τίποτα από το σπίτι τους, δηλαδή χρήσιμα αγαθά, όπως τρόφιμα, δεν πρέπει να
ξεχνούμε την φτώχεια που επικρατούσε στην Ελλάδα και ήταν ο παντοτινός σύντροφος
των Ελλήνων. Η έλλειψη και η ακρίβεια των τροφίμων ανάγκαζε πολλούς να μην
πετάνε τίποτα από τα περισσεύματα των δείπνων.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το σπαρτιατικό μενού δεν συγκινούσε βέβαια τους
Έλληνες. Ακόμη και στις γιορτινές μέρες δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Έφτανε ένα
βραστό χοιρινό, λίγο κρασί και καμιά πίτα γλυκιά για να ενθουσιάσει τους
Σπαρτιάτες, που το καθημερινό τους ήταν μια κούπα από «μέλανα ζωμό» κι ένα
κομμάτι ψωμί.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να αντέξουν τη
σπαρτιατική λιτότητα. Γι’ αυτό και οι Σπαρτιάτες, πολύ πιθανόν να φάνταζαν ήρωες
μπροστά σε κάποιους άλλους Έλληνες και συγκεκριμένα Αθηναίους που ήθελαν να ζουν
μέσα στην πολυτέλεια και να μην λείπει κανένα είδος τροφής και ποτού από τα
σπίτια τους. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="200" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image025.jpg" width="697" /></span><b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"> </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Λαχανικά και όσπρια. </span></b>
<span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Τα λαχανικά στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα
στην αρχαία Αθήνα, ήταν σε σπουδαία ζήτηση, κι όχι μόνο για τους οπαδούς του
Πυθαγόρα, που τα προτιμούσαν, μια κι απέφευγαν να τρώνε όσα έχουν ζωή.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ο Πλάτων, στην ιδιωτική του ζωή ακολουθούσε την
«πυθαγόρειο δίαιτα». Που ήταν μια καθαρή χορτοφαγία κι έδειχνε ευχαριστημένος
τρώγοντας λαχανικά. Πίστευε πως η δίαιτα, είναι η πηγή της υγείας και των καλών
ηθών, δύο παραγόντων που κάνουν τα κράτη υγιή και ρωμαλέα, υλικώς, ηθικώς και
ψυχικώς.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι αρχαίοι Αθηναίοι όμως δύσκολα θα μπορούσαν
να ακολουθήσουν τις «φυτοφαγικές» οδηγίες του Πλάτωνα αφού τα λαχανικά είχαν
γίνει για τους Αθηναίους από τα σπάνια αγαθά. Πολλά σπίτια όμως, κυρίως στα
περίχωρα φρόντιζαν να έχουν χωράφια, κήπους, στους οποίους καλλιεργούσαν σκόρδα,
κρεμμύδια, κουκιά, φασόλια, μπιζέλια, λούπινα, βολβούς, μαρούλια, αρακά,
αγκινάρες, βλίτα, ρεβίθια και φακές. Τα μανιτάρια, τα μάραθα, τα σπαράγγια και
διάφορα άλλα χορταρικά, τ’ αναζητούσαν στις ακροποταμιές, στα χωράφια και στις
άκρες των δρόμων. Φαγώσιμες ήταν ακόμη και οι τρυφερές τσουκνίδες.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Φυσικά, είχαν σέλινο, άνηθο και δυόσμο, για να
«καρυκεύουν» τα φαγητά τους. Μάλιστα στους αγώνες της Νεμέας γινόταν στεφάνωμα
με σέλινο.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα κολοκυνθοειδή ήταν περισσότερο γνωστά στην
Αίγυπτο, όπως τα πεπόνια (πέπων) και τ’ αγγούρια (σικυός). Μάλιστα υπήρχαν τριών
ειδών αγγούρια, τα οποία είναι το λακωνικόν, ο σκυταλίας και το βοιωτικόν. Απ’
αυτά καλύτερα είναι τα λακωνικά όταν ποτίζονται, ενώ τ’ άλλα δεν πρέπει να
ποτίζονται. Επίσης, τα αγγούρια έβγαιναν πιο δροσερά αν, πριν φυτευτούν οι
σπόροι, μείνουν για λίγο μέσα στο γάλα ή σε διαλυμένο στο νερό μέλι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα σκόρδα, ακόμη, ήταν απαραίτητα για τους
αρχαίους αφού ήταν συμπλήρωμα για κάθε σαλάτα τους. Όπως επίσης και τα
κρεμμύδια.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Γενικά τα χορταρικά τα σερβίρανε με μια σάλτσα
φτιαγμένη από λαδόξυδο και διάφορα καρυκεύματα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οπωσδήποτε η απουσία της ντομάτας στερούσε
πολλά από την Αθηναία νοικοκυρά. Τα μανιτάρια όμως, αν και ήταν νοστιμότατα και
περιζήτητα, όλοι τα φοβούνταν για το δηλητήριό τους. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Παρόλα αυτά, ένα περιβολάκι γεμάτο με δέντρα
και λαχανικά ήταν όνειρο για τους αρχαίους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ακόμη και οι βασιλιάδες το λαχταρούσαν.
Συγκεκριμένα ο Άτταλος ο Γ΄, ο φιλότεχνος βασιλιάς της Περγάμου, που κληροδότησε
το βασίλειό του στη Ρώμη (το 133 π.Χ.), εύρισκε ευχαρίστηση στο λαχανόκηπό του,
όπου, εκτός των άλλων, καλλιεργούσε νοσκύαμο, ελλέβορο και κώνειο. Κάποιοι
υποστηρίζουν πως καλλιεργούσε αυτά τα φυτά γιατί έκανε έρευνες για τις
φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Άλλοι όμως παρατηρούν ότι αυτό που ενδιέφερε
περισσότερο το φιλότεχνο βασιλιά ήταν η δραστικότητα τους ως δηλητηρίων, που,
όπως λεγόταν φρόντιζε να στέλνει στους «φίλους» του.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να αγαπούσαν τα
λαχανικά και γι’ αυτό να λαχταρούσαν να έχουν στο σπίτι τους ένα λαχανόκηπο.
Βέβαια, αν θεωρήσουμε πως είναι αληθές αυτό που παρατήρησαν κάποιοι για το
λαχανόκηπο του Αττάλου (πως, δηλαδή ενδιαφερόταν για τη δραστικότητα των φυτών),
θα καταλάβουμε πως οι αρχαίοι δε λαχταρούσαν να έχουν στο σπίτι τους όλοι ένα
λαχανόκηπο για τον ίδιο λόγο. Κάποιοι, -οι περισσότεροι- τους χρειάζονται για να
τραφούν από αυτούς και να ζήσουν και άλλοι για να σκοτώσουν.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Βέβαια, τα λαχανικά ήταν απαραίτητα για τη ζωή
τους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα λαχανικά όμως των αρχαίων τα κουκιά είτε
βρασμένα, είτε ψημένα, είτε σε πουρέ (έτνος), ήταν το πιο αηδιαστικό φαγώσιμο,
για τους οπαδούς του Πυθαγόρα. Κι όχι μόνο, τα κουκιά ήταν πρόβλημα και για τους
Αιγύπτιους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα υπόλοιπα όμως λαχανικά ήταν νόστιμα σε
όλους, πιστεύω. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="466" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image026.jpg" width="466" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 10.0pt;">ΟΙ
ΚΡΟΚΟΣΥΛΛΕΚΤΡΙΕΣ</span><b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"> </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Νωγαλεύματα - μπαχαρικά.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Νωγαλεύματα έλεγαν οι αρχαίοι τα γλυκά φαγητά
και γενικά κάθε λιχουδιά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι Έλληνες φαίνεται να έδειχναν ιδιαίτερη
προτίμηση στα αρτύματα και στα διάφορα καρυκεύματα, που έδιναν πικάντικες
γεύσεις στα φαγητά τους. Έτσι ένα σπίτι της Αθήνας φρόντιζε, να έχει πάντα στα
ράφια του, αλάτι (άλας), ρίγανη (ορίγανο), ξύδι (όξος), θυμάρι (θύμον), σουσάμι
(σύσαμο), σταφίδες, κάππαρη, αυγά, αλίπαστα, κάρδαμο, συκόφυλλα, κύμινο, ελιές,
σίλφιο, πετιμέζι, σκόρδα και διάφορα άλλα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ένα μενού με ορεκτικά και γλυκίσματα που θα
ενθουσίαζε και τους σημερινούς καλοφαγάδες.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ένα γλύκισμα τους ήταν βέβαια οι μελόπιτες, τις
οποίες, έλεγαν γενικά «μελιτούττα». Σε προτίμηση όμως είχαν κι ένα γλύκισμα από
λιναρόσπορους και μέλι, τη «χρυσόκολλα». Ένα άλλο γλύκισμα που λεγόταν «έκχυτο»
φτιαχνόταν από αλεύρι και τυρί ψημένο, μέσα σε καλούπια και ήταν περιχυμένο με
κρασί μελωμένο.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Επίσης ένα άλλο γλύκισμα γινόταν με αλευρωμένο
γάλα, που, όταν έμπαινε σε ειδικά κύπελλα, γαρνίριζαν με μέλι και πασπαλιζόταν
με σουσάμι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οπωσδήποτε όμως τα πιο συνηθισμένα γλυκίσματα
ήταν οι γαλατόπιτες.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα καρυκεύματα, το πιο περιζήτητο αλλά και
το πιο σπάνιο ήταν το μαύρο πιπέρι. Επίσης στόλιζαν τα φαγητά τους με σμύρνα,
κάππαρη, ρίγανη, δυόσμο, κύμινο και διάφορα άλλα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Όμως εκείνοι οι έμποροι που τολμούσαν να φέρουν
στην Αθήνα πιπέρι ή άλλα μπαχαρικά, από τις αγορές της Ανατολής, κινδύνευαν να
κατηγορηθούν σαν κατάσκοποι του βασιλιά των Περσών.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αφού παρατηρείται ακόμη πως το πιπέρι είναι
ξενικό όνομα, γιατί κανένα ελληνικό όνομα, εκτός από το μέλι, δεν τελειώνει σε
«ι».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε πως οι Έλληνες έχουν
πλούτο μπαχαρικών και γλυκισμάτων. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Το Μέλι.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Μια και η ζάχαρη ήταν άγνωστη στους αρχαίους, το
μέλι ήταν κάτι από τα απαραίτητα για την καθημερινή διατροφή τους και βέβαια για
τα γλυκίσματά τους που ήταν αγαπητά σε όλους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το μέλι ήταν γι’ αυτούς θείο δώρο, αφού
πίστευαν πως έπεφτε από τον ουρανό, με την πρωινή δροσιά, πάνω στα λουλούδια και
στα φύλλα και από εκεί το μάζευαν οι μέλισσες. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Την άποψη αυτή, σήμερα θα μπορούσαμε να τη
χαρακτηρίσουμε αφελή, τότε όμως το μέλι ήταν τόσο πολύτιμο και απαραίτητο γι’
αυτούς, που κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφθεί κάτι τέτοιο.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τις θρεπτικές ιδιότητες του μελιού, δεν τις
αγνοούσε φυσικά κανένας, γι’ αυτό, σε κάθε περίπτωση, όλο έπαινοι ακούγονταν. Κι
εξυμνούσαν, κυρίως, το μέλι της Αττικής, το περίφημο θυμαρίσιο μέλι. Αυτό βέβαια
δε σημαίνει πως μόνο στην Αττική υπήρχε μέλι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η μελισσοκομία ανθούσε σε πολλά μέρη, στα νησιά
και στην Αίγυπτο.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το μέλι ήταν τόσο σημαντικό για τους αρχαίους,
που αρκετές φορές γέμιζαν μεγάλους αμφορείς με αυτό και τ’ ανακάτευαν με κρασί
για να κάνουν τις σπουδές, τόσο στους θεούς που τιμούσαν, όσο και στις ψυχές των
νεκρών. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Καταλαβαίνουμε έτσι, μετά από αυτό, πόσο
πολύτιμη θεωρούσαν την αξία του. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Τα φρούτα.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Η αγάπη των αρχαίων για τα φρούτα θεωρείται
φυσικά αναμφισβήτητη, αφού ήταν απαραίτητα για τη διατροφή τους. Για να υπάρχουν
όμως τα φρούτα απαραίτητο ήταν το γλυκό μεσογειακό κλίμα που ευνοούσε την
ανάπτυξη όλων σχεδόν των δέντρων. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Παρόλα αυτά, ορισμένα φρούτα, όμως, όπως είναι
τα πορτοκάλια, τα βερίκοκα, τα μανταρίνια, τα ροδάκινα, τα τζάνερα και άλλα ήταν
άγνωστα στο διαιτολόγιο των αρχαίων. Έτσι η πληθώρα των φρούτων, που κατακλύζουν
σήμερα τις αγορές, ήταν βέβαια κάτι το αδιανόητο για αυτούς.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η αγάπη για τα φρούτα όμως έπεισε πολλούς
ποιητές, ότι αξίζει ν’ αφιερωθούν μερικοί στίχοι σ’ αυτά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ακόμη, οι αρχαίοι συγγραφείς έλεγαν κάρυα όλους
τους καρπούς με τον σκληρό φλοιό.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η Δαμασκός της Συρίας, αναφέρουν κάποιοι πως
ονομάστηκε έτσι από τα καλά δαμάσκηνα που έβγαιναν στα μέρη της.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι Ρόδιοι και οι Σικελοί έλεγαν τα δαμάσκηνα «βράβυλα»,
άλλοι τα έλεγαν «κοκκύμπλα», ενώ ένας ποιητής-συγγραφέας ο Θεόφραστος ο
Συρακόσιος μιλάει για «δαμάσκηνα και σποδιάς», ένα είδος από άγρια δαμάσκηνα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα μήλα ήταν επίσης γνωστά στους αρχαίους, όχι
όμως με την πλούσια ποικιλία που παρουσιάζονται σήμερα στην αγορά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα γλυκά μήλα τα έλεγαν «Ορβικλάτα» και τα πιο
ζουμερά «σητάνια» ή «πλατάνια».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Περίφημα ήταν τα μήλα της Κορίνθου, που
παλαιότερα λέγονταν και Εφύρη ή Εφύρα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Πάντως, η πορτοκαλιά, που πατρίδα της θεωρείται
η νοτιοανατολική Ασία, ήταν άγνωστη για τους αρχαίους αφού έγινε γνωστή στην
Ευρώπη το 16ο αιώνα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ένα άλλο φρούτο που υπήρχε, όμως, στην αρχαία
Ελλάδα ήταν τα κυδώνια που τα έλεγαν «στρουθία» και «κοδύματα».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα ροδάκινα που ήταν γνωστά στους Πέρσες
ονομάζονταν «κοκκύμπλα», με το ίδιο όμως όνομα αναφέρονται και τα δαμάσκηνα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Από τα πιο περιζήτητα φρούτα ήταν βέβαια τα
σταφύλια, αλλά όσοι τα καλλιεργούσανε τα βλέπανε περισσότερο σαν κρασί.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το πιο αγαπημένο φρούτο των αρχαίων ήταν όμως
τα σύκα. Και τα πιο περίφημα ήταν τα σύκα της Αττικής, κάτι που ύμνησαν αρκετοί.
Γι’ αυτό και ο Ίστρος (ένας γραμματικός, ποιητής και ιστορικός από την Κυρήνη)
λέει στα «Αττικά» ότι «τα σύκα της Αττικής, που θεωρούνται και τα καλύτερα, δεν
πρέπει να εξάγονται, ώστε να τα απολαμβάνουν μόνο οι Αθηναίοι...». Ακόμη
αναφέρει, πως πολλοί όμως έκαναν μυστικά την εξαγωγή.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η αγάπη και η εκτίμηση των αρχαίων για τα σύκα
ασφαλώς μας εντυπωσιάζει, αφού πολλοί ποιητές και συγγραφείς έχουν αναφερθεί με
πολύ μεγάλο θαυμασμό σ’ αυτά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα σύκα υπήρχαν σε αφθονία και σε μεγάλη, για
εκείνη την εποχή, ποικιλία. Τα πιο γνωστά ήταν τα χελιδώνια σύκα, οι αγριοσυκιές
γενικά, οι λευκοαγριοσυκιές, οι φιβαλέους και οι οπωροβασιλίδας. Γνωστά επίσης
ήταν τα ασπρόσυκα τα οποία τα έλεγαν «λευκερινεά» και μερικά που είχαν ξινή
γεύση «οξάλια».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Φημισμένα ήταν και τα ροδίτικα σύκα, που ο
Σαμιώτης κωμωδιογράφος Λυγκεύς τα συγκρίνει, στις «Επιστολές» του, με τα σύκα
της Αττικής.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αλλά και τα σύκα της Πάρου τα σύγκριναν με άλλα
αγριόσυκα για να φανεί η νοστιμάδα τους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορα είδη σύκων.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ο Φιλήμων, στις «Αττικές λέξεις», αναφέρεται
στα βασιλικά σύκα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στην Αχαΐα ήταν συκιές που ωρίμαζαν το χειμώνα
και οι καρποί τους λέγονταν «κοδώνια σύκα».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Μερικές συκιές καρποφορούσαν δύο φορές το
χρόνο, και λέγονταν «δίφορες». Μερικοί μάλιστα συζητούσαν και για τρίφορη συκιά
(φρούτα τρεις φορές το χρόνο) που έβγαινε όμως μόνο στη νήσο Κέα. Το σύκο ήταν
τόσο αγαπητό στους αρχαίους αλλά και στους απογόνους τους, που έχουν πάρει το
όνομα του αρκετά χωριά στην εποχή μας. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="409" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image027.jpg" width="467" /></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Τα κρασιά.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Το κρασί ήταν κάτι το απαραίτητο στα γεύματα των
αρχαίων και βέβαια στα συμπόσια, όπου έρεε άφθονο. Όμως δεν έπιναν το κρασί όπως
εμείς, αλλά νερωμένο, όχι μόνο με γλυκό αλλά και με θαλασσινό νερό, αφού
απέφευγαν να το πίνουν, όπως φαίνεται, ανέρωτο (άκρατος οίνος, όπως το έλεγαν).
Βέβαια, έδιναν μεγάλη σημασία στην αναλογία του νερού με το κρασί αφού τους ήταν
πολύ αγαπητό και δεν έπρεπε να γίνει κανένα απολύτως λάθος.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η αναλογία λοιπόν με το νερό ήταν, συνήθως, στο
μισό ή τρία μέρη νερό και δύο κρασί. Το νερό, ανάλογα με την εποχή, ήταν χλιαρό
ή κρύο. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Μερικές φορές έριχναν μέσα και παγάκια, που τα
έφερναν από τα βουνά και τα διατηρούσανε μέσα σε άχυρα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Βέβαια, το παγωμένο κρασί ήταν μια πολυτέλεια.
Τα δροσερά πηγάδια, έτσι, ήταν σχεδόν απαραίτητα αφού χρησίμευαν, φυσικά, για
ψυγεία και τα καλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν τους ειδικούς κάδους (ψυκτήρες)
όπου έβαζαν και χιόνι για να παγώνει, όχι μόνο το κρασί αλλά και το νερό.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι αρχαίοι, ακόμη, έβαζαν συχνά μέσα στα κρασιά
τους και διάφορα αρώματα, όπως θυμάρι, μέντα, γλυκάνισο, δεντρολίβανο, μυρτιά,
ακόμη και μέλι, αλλά ποτέ ρετσίνα. Ένα τόσο ευωδιαστό κρασί έπαιρνε και το
χαρακτηριστικό του όνομα, το έλεγαν «τρίμα».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ακόμη, έφτιαχναν το κρασί με διαφορετικούς
τρόπους, από τους σημερινούς, γεγονός που δείχνει πόσο εξελίχθηκε με τα χρόνια η
παρασκευή του κρασιού. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ο τρύγος λοιπόν γινόταν με συνοδεία αυλού που
ρύθμιζε τις κινήσεις κι ήταν, όπως άλλωστε και σήμερα, ένα πολυήμερο πανηγύρι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα σταφύλια τα έβαζαν σε μέρος που να τα βλέπει
καλά ο ήλιος, για να φύγει το νερό που είχαν μέσα τους. Ύστερα τα πατούσαν, πάλι
με χορούς και τραγούδια, κι άφηναν το μούστο να βράσει πέντε μέρες, μέσα σ’ ένα
μεγάλο πιθάρι, τοποθετημένο σε σκιερό μέρος. Κατόπιν μάζευαν το γλυκό υγρό απ’
τον αφρό, που ήταν γεμάτο ζάχαρη, κι αποθήκευαν το μούστο σε πιθάρια που, πολλές
φορές, τα έβαζαν μέσα στη γη. Τα σκέπαζαν και περίμεναν να μπει για καλά ο
χειμώνας, για να τ’ ανοίξουν. Αρκετοί πάντως είχαν την υπομονή να περιμένουν
μέχρι την άνοιξη, οπότε το κρασί ψηνόταν καλύτερα. Ο τρύγος ήταν ένα από τ’
αγαπημένα θέματα για πολλούς αρχαίους. Αρκετοί συγγραφείς έχουν αφιερώσει
στίχους και σ’ αυτόν. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="381" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image028.jpg" width="401" /> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι Αθηναίοι πάντως φρόντιζαν ν’ ανοίγουν τα
πιθάρια τους την πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων, και ο κάθε νοικοκύρης, με το πρώτο
κιόλας ποτήρι, έκανε σπονδή στο Διόνυσο, τον αγαπητό τους θεό, του κρασιού.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Ο κάθε τόπος στην αρχαία Ελλάδα είχε και το
δικό του τρόπο παρασκευής του κρασιού.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Για να διατηρήσουν το μούστο, όμως, όλοι
έριχναν μέσα και νερό αλατισμένο, όπως και διάφορα αρώματα. Και πολλές φορές
έψηναν το μούστο σε σιγανή φωτιά. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στη ρόδο και στην Κω όμως έβαζαν μέσα στο
μούστο θαλασσινό νερό, γιατί πίστευαν ότι το κρασί που θα γίνει μ’ αυτό τον
τρόπο δεν θα φέρει εύκολα τη μέθη και θα είναι πιο εύκολο στη χώνεψη.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η μέθοδος αυτή έγινε αιτία να υποστηριχθεί, από
κάποιους αρχαίους συγγραφείς, ότι, κατά το μύθο «φυγή του Διονύσου» στη θάλασσα
σήμαινε κι ένα τρόπο οινοποιίας, που ήταν γνωστός από παλιά. Δηλαδή, η ανάμειξη
του γλεύκους (μούστου), που εκπροσωπείται από το θεό Διόνυσο ή Βάκχο, με το
θαλασσινό νερό.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Πολλοί μάλιστα -όπως ο Όμηρος- επαινούν και το
κρασί του Μάρωνος από τη Θράκη γιατί βάζουν μέσα πολύ νερό.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Στην αρχαία Ελλάδα όμως τα γνωστότερα είδη
κρασιού ήταν τέσσερα. Το άσπρο, το κιτρινωπό, το μαύρο και το κόκκινο.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το άσπρο κρασί ήταν το ελαφρότερο, αρκετά
χωνευτικό και διουρητικό, το κιτρινωπό, προς το ξανθό, είχε πιο ξινή γεύση, ενώ
το μαύρο και το κόκκινο, που συνήθως είχαν γλυκιά γεύση, ήταν και τα πιο
περιζήτητα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Φυσικά τα παλιά κρασιά ήταν και τα καλύτερα,
όπως άλλωστε και σήμερα. Γενικά πάντως πιστεύανε ότι όσο πιο παλιό είναι ένα
κρασί τόσο πιο χωνευτικό και πιο ελαφρύ είναι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η αγάπη των αρχαίων για το κρασί ήταν μεγάλη,
έτσι φρόντιζαν να υπάρχει τις περισσότερες φορές στο τραπέζι τους. Συγκεκριμένα
πριν από το δείπνο ή το γεύμα, οι αρχαίοι ανακάτευαν το κρασί με το νερό σ’ ένα
μεγάλο αγγείο, τον κρατήρα. Και οι δούλοι έπαιρναν το κρασί απ’ τον κρατήρα με
μακριές κουτάλες, πήλινες, ξύλινες ή μεταλλικές, αλλά και με μια κανάτα
μπορούσαν να γεμίσουν τα κύπελλα ή ποτήρια των καλεσμένων σε ένα τραπέζι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το κρασί αφού ήταν τόσο αγαπητό στους αρχαίους
χρησίμευε βέβαια και για τις σπουδές, στις διάφορες θρησκευτικές τελετές.
Μερικές φορές όμως η λατρεία ορισμένων θεοτήτων απέκλειε το κρασί, οπότε οι
σχετικές σπουδές γίνονταν ακόμη και με γάλα! Είχαν όπως φαίνεται και τις
προλήψεις τους όταν έπιναν ή χρησιμοποιούσαν το κρασί.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το γεγονός όμως ότι οι Έλληνες αγαπούσαν τόσο
πολύ το κρασί εξηγεί το λόγο για τον οποίο υπήρχαν τόσοι σπουδαίοι κρασότοποι
στην Ελλάδα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Το χιώτικο κρασί, παράδειγμα, που τ’ ονόμαζαν «αριούσιο»,
ήταν από τα ακριβότερα κρασιά στο εμπόριο και είχε μεγάλη φήμη. Όπως και το
κρασί της Λέσβου που θεωρείται πολύ καλό. Καλά κρασιά ήταν ακόμη, τα κρασιά της
Μυτιλήνης που οι Μυτιληναίοι τους έδιναν γλυκιά γεύση και τα ονόμαζαν πρόδρομα
(τα πρώιμα) και πρότροπα (από απάτητα σταφύλια). Πασίγνωστα ήταν ακόμη τα κρασιά
της Μένδης (παραλία πόλης της δυτικής ακτής της χερσονήσου Παλλήνης) όπου
ράντιζαν τα σταφύλια, πάνω στα κλήματα, με το ελατήριο ή καθάρσιο (χυμός από
άγρια αγγούρια) για να βγει μαλακό το κρασί. Και τέλος σε σπουδαία ζήτηση ήταν
το κρασί της Ικαρίας που λεγόταν πράμνιο και δεν ήταν ούτε γλυκό, ούτε παχύ,
αλλά στυφό και άγριο, με ιδιαίτερα εξαιρετική οσμή.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα κορινθιακά κρασιά αντίθετα όμως δεν ήταν σε
ζήτηση γιατί όπως έλεγαν ήταν κρασιά βασανιστήρια και παράξενα. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"> <img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro1.jpg" /></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Καλή φήμη δεν είχε όμως και το κρασί που
φτιαχνόταν στα περίχωρα της Κερυνίας της Αχαΐας, αφού δημιουργούσε προβλήματα
στις εγκύους.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αλλά και για το κρασί της Θάσου λεγόταν πως
καταπολεμούσε την αϋπνία, αλλά έφερνε και ύπνο!</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Παρόλα αυτά τα καλύτερα κρασιά όπως υποστήριζαν
και οι Ρωμαίοι ήταν τα ελληνικά, και από τα πιο περίφημα, του κυρίως ελληνικού
χώρου, ήταν της Πεπαρήθου (Σκοπέλου), της Νάξου, της Λήμνου, της Ακάνθου
(Θράκης), της Ρόδου και, από τα μικρασιατικά, της Μιλήτου.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Εκτός της κυρίως Ελλάδας ξεχώριζαν ακόμη το «χαλυβώνιο»
κρασί της Δαμασκού, με κύριο προμηθευτή τη βασιλική αυλή της Περσίας, καθώς και
τα φοινικικά κρασιά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Περίεργο πάντως είναι το γεγονός πως οι αρχαίοι
Έλληνες αγνοούσαν ή απέφευγαν το ζύθο, το εθνικό ποτό των Αιγυπτίων, που γινόταν
από κριθάρι ή σίκαλη και από χουρμάδες, παρά τις τόσες συναλλαγές που είχαν.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Πάντως, η αρχαία Ελλάδα όπως φαίνεται είχε
μεγάλη ποικιλία κρασιών, έτσι, επόμενο ήταν τα κρασιά να παίρνουν μια από τις
πρώτες θέσεις στις αγορές του αρχαίου κόσμου.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η μεγάλη αυτή ποικιλία κρασιών οδήγησε πρώτα
τους Έλληνες και στη συνέχεια τους Ρωμαίους να ιδρύσουν τα «εμπορεία», όπου
μπορούσε κανείς ν’ ανταλλάξει σκλάβους με τα καλύτερα κρασιά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Πολλές περιοχές που είχαν άφθονα κρασιά
φρόντιζαν για την εξαγωγή τους. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Όσα κρασιά ήταν να περάσουν στο εμπόριο
φυλάγονταν μέσα σε μεγάλα και κατάλληλα πιθάρια, ενώ τα σπιτικά κρασιά ή όσα
πήγαιναν στην κοντινή αγορά τα έβαζαν σε ασκούς από χοιρινά ή κατσικίσια
δέρματα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα πιθάρια είχαν πάνω τους και μία ειδική
σφραγίδα με τ’ όνομα του εμπόρου καθώς και των τοπικών αρχόντων της περιοχής.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η εισαγωγή και η εξαγωγή όμως των κρασιών ήταν
κανονισμένες, κυρίως στο νησί Θάσο, με ειδικούς νόμους που τιμωρούσαν τις απάτες
και νοθείες, εξασφαλίζοντας έτσι ένα πραγματικό «προστατευτισμό».</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Μέσα από όλα αυτά καταλαβαίνουμε πως το κρασί
αντιπροσώπευε τους αρχαίους Έλληνες και αυτοί το λάτρευαν αφού ήταν απαραίτητο
για τη ζωή τους. </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="505" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image029.jpg" width="529" /></span><b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;"> </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Το κυνήγι.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Το κυνήγι, κυρίως με τα τόξα, το αγαπούσαν όλοι
οι... πολεμιστές, αφού ήταν άφθονο στην αρχαία εποχή και υπήρχαν μεγάλες
εκτάσεις όπου δεν πατούσε ανθρώπινο πόδι.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα δολώματα που χρησιμοποιούσαν ήταν κυρίως
μικρά πιτσούνια και τυφλωμένα περιστεράκια!</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Οι αρχαίοι έτρωγαν όχι μόνο τα περιστέρια αλλά
όλα τα πετούμενα, ακόμη και τα μικρά σπουργίτια, εκτός απ’ τα κοράκια, με το
σκληρό και στυφό κρέας τους. Απέφευγαν όμως να τρώνε και τα ορτύκια, αφού τα
φυλάγανε για τις αξιολάτρευτες ορτυκομαχίες τους μια και το χρήμα είχε και αυτό
την τιμητική του θέση στην κοινωνία.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τα προϊόντα του κυνηγιού ήταν ακόμη, κυρίως,
τσίχλες, συκοφάγοι, κοτσύφια, πέρδικες, ψαρόνια, αγριόπαπιες, χήνες κ.λ.π.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Αλλά από τα πιο ζηλευτά θηράματα ήταν οι
αγριόχοιροι, τα ελάφια και τα ζαρκάδια, που ζούσαν τότε σ’ όλα τα ελληνικά
βουνά.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Τέλος, τα αγαθά του κυνηγιού θεωρούνταν βέβαια
από τους αρχαίους ως τα πιο νόστιμα.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων όπως φαίνεται
ήταν πλήρης αν αναλογιστούμε τις τροφές που υπήρχαν τότε. Και οι Έλληνες
δείχνουν να ήταν περισσότερο καλοφαγάδες παρά λιτοδίαιτοι, αφού στα συμπόσια
τους τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, τα τραπέζια ήταν γεμάτα από πλήθος
διαφόρων τροφών, και γευμάτων.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> Εξάλλου, οι αρχαίοι έλεγαν πως ένα υγιές και
καλό μυαλό πρέπει να βρίσκεται μέσα σε ένα υγιές σώμα. Δηλαδή όσο σημαντικό
θεωρούσαν την πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου, τόσο σημαντικό θεωρούσαν και
την καλή και σωστή διατροφή του. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="color: grey; font-size: 12.0pt;">Η εργασία αυτή με βοήθησε αρκετά να
μάθω περισσότερα απ’ όσα γνώριζα για το διαιτολόγιο των προγόνων μας. Ήταν για
μένα αρκετά σημαντική αφού μου πρόσφερε αρκετές πληροφορίες και γνώσεις για τη
ζωή, γενικά, των αρχαίων Ελλήνων.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="color: grey; font-size: 12.0pt;"> Και, πραγματικά, γνώρισα καλύτερα
όχι μόνο τις διατροφικές επιλογές των αρχαίων Ελλήνων αλλά και τον τρόπο ζωής
τους, γιατί πιστεύω πως μέσα από τη διατροφή κάποιου λαού μπορείς να καταλάβεις,
λιγότερο ή περισσότερο, και τις καθημερινές του συνήθειες. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<u>
<span style="font-size: 10.0pt;"><img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro2.jpg" /></span></u></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<u>
<span style="font-size: 10.0pt;">ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ </span></u></div>
<span style="font-family: Calibri,sans-serif;">1- Η καταγωγή των ζυμαρικών
είναι μία πολύπλοκη ιστορία με πολλούς μύθους και αντιφάσεις. Η Ελληνική
Μυθολογία αναφέρει ότι ο Ήφαιστος δημιούργησε ένα εργαλείο που έφτιαχνε
¨κορδόνια από ζύμη¨.</span><br />
<span style="font-family: Calibri,sans-serif;">Οι ρίζες των ζυμαρικών χάνονται
στους αιώνες, δεδομένου ότι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι ετοίμαζαν πιάτα που
έμοιαζαν πολύ με τα σημερινά μακαρόνια, με τη διαφορά ότι γίνονταν ψητά και όχι
βραστά. Τα βασικά συστατικά τους όμως, το σιτάρι και το νερό, είναι τόσο κοινά
που είναι δύσκολο να τους αποδοθεί μία και μόνη καταγωγή. Το όνομα ¨μακαρόνια¨
πιθανόν να προέρχεται από το ελληνικό ¨μακαρία¨. Πράγματι είναι γνωστό οτι οι
αρχαίοι Έλληνες ετοίμαζαν αποξηραμένα παρασκευάσματα από αλεύρι που άφηναν μαζί
με λάδι και κρασί στους τάφους των νεκρών (των μακάρων). Κατ’ άλλη εκδοχή μπορεί
να προέρχεται από το λατινικό¨amaccare¨(= κόβω).<br />
Στο Βυζάντιο, τα ζυμαρικά σερβίρονταν ως γλυκό με μέλι και κανέλλα. Συνέχεια
αυτής της γαστρονομικής συνήθειας είναι τα Χριστουγεννιάτικα ¨μελομακάρονα¨.<br />
Ο ευρύτατα διαδεδομένος θρύλος ότι τα μακαρόνια έφερε στην Ιταλία ο Μάρκο Πόλο
με την επιστροφή του από την Άπω Ανατολή τον 13ο αιώνα απορρίπτεται πλέον από
τους μελετητές.</span><br />
<span style="font-family: Calibri,sans-serif;">Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη των
ζυμαρικών χρονολογείται γύρω στο 1000 π.χ., στην <strong>αρχαία Ελλάδα</strong><b>,</b>
όπου η λέξη “<strong>λάγανον</strong><b>”</b> περιέγραφε μία φαρδιά πλακωτή ζύμη
από νερό και αλεύρι, την οποία έκοβαν σε λωρίδες. Η ζύμη αυτή μεταφέρθηκε και
στην Ιταλία από τους πρώτους Έλληνες έποικους γύρω στον 8ο αιώνα π.χ., και
μετονομάστηκε σε “laganum” στα λατινικά, τα σημερινά Λαζάνια. Το γεγονός
πιστοποιείται από Λατίνους συγγραφείς όπως ο Κικέρων, ο Οράτιος και από τον
περίφημο καλοφαγά Απίκιο, ο οποίος στην πρώτη ίσως συμπληρωμένη μαγειρική στην
ιστορία περιγράφει αυτοκρατορικά γεύματα με “laganum”.</span><br />
<span style="font-family: Calibri,sans-serif;">Η πρώτη όμως χειροπιαστή
απόδειξη για την ύπαρξη των ζυμαρικών ανήκει σε ευρήματα που ανακαλύφθηκαν σε
τοιχογραφίες του 4ου αιώνα π.χ., σε οικισμό των Ετρούσκων βόρεια της Ρώμης, όπου
αναπαριστούνται διάφορα σκεύη για το βράσιμο νερού, μία επιφάνεια για την
ανάμιξη νερού με αλεύρι, ένας κυλινδρικός πλάστης και ένα εργαλείο κοπής,
παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα για να κόβουμε τα ζυμαρικά.</span><br />
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 8.0pt;">ΤΕΛΟΣ Α ΜΕΡΟΥΣ</span><span style="font-size: 9.0pt;"> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b>
<span style="color: #76923c; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 13.5pt;">
<img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro3.jpg" /></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 13.5pt;"> ΠΕΡΙ ΕΔΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ </span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><span style="color: #76923c;">ΑΠΟ ΤΟ
ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ν.ΜΟΤΣΙΑ</span></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #4f6228; font-size: 22.0pt;">Σ</span></b><span style="color: black; font-size: 12.0pt;">τα
γεύματα και στα δείπνα τα τραπέζια ήταν γεμάτα με ψωμί, με κρέατα και χορταρικά,
κι ακόμη με ελιές, πίτες, γλυκίσματα και φρούτα. Φυσικά και με άφθονο κρασί. Από
τα όσπρια, γνωστά στους αρχαίους ήταν τα φασόλια, οι φακές, τα ρεβίθια (που τα
προτιμούσανε ψημένα), τα μπιζέλια και τα κουκιά, που τα 'τρωγαν, συνήθως, σε
πουρέ (έτνος). Για το <i>έτνος,</i> δηλαδή τη σημερινή φάβα, ξετρελαινόταν ο
Ηρακλής, και ο Αριστοφάνης δεν χάνει την ευκαιρία να τον σατιρίσει:</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<i><span style="color: #4f6228;">Ήρθες, αγαπητέ Ηρακλή; Πέρασε μέσα.</span></i><span style="color: #4f6228;"><br />
<i>Η Περσεφόνη μόλις έμαθε ότι έφτασες,</i><br />
<i>αμέσως βάλθηκε να ζυμώνει καρβέλια,</i><br />
<i>έβαλε δυο τρεις χύτρες στη φωτιά</i><br />
<i>με όσπρια τριμμένα και φάβα, και στη θράκα</i><br />
<i>ένα ολάκερο βόδι • ψήνει ακόμη</i><br />
<i>γλυκά και πίτες. Μα πέρασε μέσα.</i><br />
(«Βάτραχοι» 503-507)</span></span></a></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
</span><b><span style="background: white; color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Μια
γενική όμως ιδέα για τις γνωστές στους αρχαίους τροφές παίρνουμε απ' τους Δειπνοσοφιστές
του Αθήναιου (Δ , 7):</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="background: white; font-size: 12.0pt;"> </span></b><span style="font-size: 12.0pt;">Γιατί,
τι λείπει απ'το σπίτι μας, ποία καλά, δεν είναι γεμάτο οσμές συριακής σμύρνας
κι από ευχάριστο καπνό λιβανιού, δεν σε ευφραίνει να βλέπεις μάζες ψωμιού από
λεπτό αλεύρι, τρυφερά χταπόδια, λουκάνικα, ώς και πάχος, φούσκες, βραστά σέσκλα
και φύλλα, φάβα και σκόρδα, μαρίδες, σκουμπριά, ενθρυμματίδες, φάρο καιχόνδρο,
κουκιά, λαθούρια, αρακά, ρόβη, μέλι, τυρί, γεμιστά άντερα ως και σιτάρια,
καρύδια, πληγούρι, ψητές καραβίδες, ψητά καλαμάρια, βραστό κέφαλο, σουπιές
βραστές, βραστή σμέρνα, κωβιούς βραστούς, ψητές παλαμίδες, ψητές φυκίδες,
βατράχους, πέρκες, συνόδια, γάδους, ρίνες, ψησσιά, γαλέον, κούκον, φίσσες και
νάρκες, κομμάτια σελάχι, κηρήθρες, σταφύλια, σύκα, γλυκίσματα, μήλα, ακράνεια,
ρόδια, ρίγανη, μήκωνα, αχλάδια, κνήκον, ελιές, τσίπουρα, γαλατόπιτες, πράσα,
αμπελόπρασα, κρεμμύδια, φνστή, βολβούς, γουλιά, σίλφιον, ξύδι, μάραθο, αυγά,
φακή και τα τζιτζίκια, χυμούς, κάρδαμο, σουσάμι, κουαλούς, αλάτι, πίννες,
πεταλίδες, μύδια, στρείδια και χτένια, μεγάλους τόνους. Και κοντά σ' αυτά
αμέτρητο πλήθος από πουλιά, πάπιες, φάσσες, χήνες και σπουργίτια, τσίχλες,
κορυδαλούς, κίσσες και κύκνους και ελεκάνους, σουσουράδα, μια γερανό. Για 'σένα
θα είν' εκεί κρασιά λευκά, γλυκό εγχώριο, ευχάριστο, ο καπνίας. </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro4.gif" /></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Ένα σπίτι όμως με τόσα αγαθά θα
ξεπερνούσε και τα σημερινά σούπερ μάρκετ.</span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<br />
<span style="color: black;">Από τα απαραίτητα, στο τραπέζι, ήταν και το λάδι.</span>
Κάτι που, όπως σημειώσαμε, ήταν απαραίτητο και στις παλαίστρες, για ν' αλείφουν
οι αθλητές τα κορμιά τους. Ο Παυσανίας, ο μεγάλος περιηγητής της αρχαιότητας,
επαινεί, στα «Φωκικά», το λάδι της Τιθορέας:<br />
Το λάδι που βγάζει η χώρα των Τιθορέων είναι λιγότερο σε ποιότητα, απ' εκείνο
που βγάζει η περιοχή της Αττικής και της Σικυώνας. Στη χροιά του όμως και στη
γεύση, είναι ανώτερο από το λάδι της Ιβηρίας και της νήσου της Ιστρίας.<br />
<span style="background: white;">Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της
Ικαρίας.</span> Οι αρχαίοι συνήθιζαν να βγάζουν λάδι από άγουρες ελιές, που το
προτιμούσανε στις σαλάτες τους. Επίσης από τα αμύγδαλα και τα καρύδια έβγαζαν
ένα είδος λαδιού, καλό για τα γλυκίσματα τους.<span style="background: white;">
Από τα απαραίτητα επίσης στο καθημερινό τραπέζι ήταν το γάλα και το τυρί, που
όμως ήταν στις πόλεις από τα σπάνια αγαθά.</span> Μάλιστα οι διαιτολόγοι
συνιστούσαν, για τους αθλητές, το μαλακό τυρί. Πολλές φορές, για να πήξει καλά
το τυρί, έβαζαν μέσα στο γάλα, που 'βραζε, ένα κωναροειδές φυτό, κνήκον ή
οκνήκος. Φυσικά, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν στο καθημερινό μενού. Ορισμένοι
όμως έβρισκαν αυτό το είδος της διατροφής χωριάτικο (όπως και σήμερα). </span>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro5.jpg" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 10.0pt;">ΕΥΡΗΜΑΤΑ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ-ΜΙΝΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ</span><span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<span style="background: silver;">Από τα εκλεκτότερα εδέσματα ήταν οι κοχλιοί, τα
σαλιγκάρια, που τα 'τρωγαν οι Κρητικοί από την εποχή του Μίνωα.</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">Τα μικρά
πουλιά, σπίνους, τσίχλες, ακόμη και τους λαγούς, αφού τα ψήνανε, τα διατηρούσανε
μέσα σ' ευωδιαστό λάδι. Μάλιστα, τα παραγεμίζανε με διάφορα καρυκεύματα, κάτι
που συνηθίζεται και σήμερα στα χωριά της Μάνης. Για τη φτωχολογιά οι σούπες ήταν
το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό. Έτρωγαν βέβαια και ψαρόσουπες, που η
πλούσια όμως τάξη τις απέφευγε! Ένας ζωμός που ευχαριστούσε ιδιαίτερα τον Ηρακλή
(οι αρχαίοι είχαν να λένε για τη λαιμαργία του) ήταν από μπιζέλια. Στα χορταρικά
έριχναν μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, δριμύ ξύδι, διάφορα καρυκεύματα, ακόμη
και μέλι.</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<b><img border="0" height="320" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image030.jpg" width="463" /></b></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"> </span><span style="color: #76923c; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">Ας ακούσουμε όμως μερικά «διαφημιστικά εδέσματα» του Αριστοφάνη:</span></b><span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">
ΛΑΜΑΧΟΣ: Φέρε μου παστό μες σ' ένα φύλλο.<br />
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ: Πιάσε μου φύλλα• εκεί ψήνω τα ψάρια.</span><span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
(«Αχαρνής»,
1198-1199)<br />
<br />
<span style="color: #4f6228;">Γυναίκα, βράσε μπόλικα φασόλια, ρίξε και στάρι,<br />
φέρε μας λίγα σύκα (...)<br />
Ας φέρει κάποιος απ' το σπιτικό μου<br />
την τσίχλα και δυο σπίνους• είχε κι ανθόγαλο<br />
και τέσσερα κομμάτια λαγού.</span><br />
(«Ειρήνη»,
1144-1145, 1149-1150)<br />
<br />
Κι αλλού στο ίδιο έργο:<br />
<br />
<span style="color: #4f6228;">Η κότα ψήθηκε<br />
το παστέλι του σουσαμιού ζυμώθηκε<br />
Τις τσαπέλες με τα σύκα<br />
και τις θρούμπες τις ελιές.</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b>
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"> <img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro6.jpg" /></span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Τα κρέατα ήταν πανάκριβα, παρά
τις πολλές θυσίες που γίνονταν για τους θεούς. </span>
<span style="font-size: 12.0pt;"> </span></b></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Φθηνότερο, συγκριτικά, ήταν το χοιρινό, που για
τους φτωχούς όμως ήταν κι αυτό απλησίαστο. Στην ύπαιθρο βέβαια έτρωγαν συχνότερα
κρέας, αφού μπορούσαν να θρέψουν στις αυλές τους και τους κήπους πουλερικά,
γουρουνόπουλα, κατσίκια κι αρνιά. Απέφευγαν να τρώνε χοιρινά μυαλά, γιατί τους
το απαγόρευαν οι φιλόσοφοι (Αθήναιος, Β 72), ισχυριζόμενοι ότι «όποιοι τρώνε
απ' αυτά είναι σαν να τρώγουν κουκιά στις κεφαλές όχι μόνο των γονέων αλλά και
των άλλων απαγορευμένων πραγμάτων».<br />
<br />
<b><span style="color: #76923c;">Οι Αθηναίοι, πλούσιοι και φτωχοί, είχαν μεγάλη
αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα.</span></b><span style="color: #76923c;">
</span> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Μεγάλη ζήτηση είχαν στην αθηναϊκή αγορά παστά
ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο και φυσικά κάθε τι που 'φτανε από
την κοντινή λίμνη της Κωπαΐδας. Μια σκηνή στους «Αχαρνείς», όπου ο Αριστοφάνης
παρουσιάζει τον Δικαιόπολι ν' αγοράζει ψάρια από Βοιωτό ψαρά, είναι αρκετά
εύγλωττη:</span><span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">
<img border="0" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/fotos/Diatro7.jpg" /><br />
<br />
<span style="color: #4f6228;">ΔΙΚΑΙΟΠΟΛ1Σ: Μμ! αν φέρνεις τέτοια νοστιμάδα,<br />
την πιο γλυκιά που υπάρχει, δός μου<br />
τα χέλια να καλωσορίσω αμέσως.<br />
ΘΗΒΑΙΟΣ: Νιράιδα ζηλεμέν' της Κουπαΐδας<br />
βγε και καλοχιραίτισι τουν ξένον.<br />
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ: Ω! Πολυπόθητε και πολυαγαπημένε<br />
λαχταριστέ μεζέ της κωμωδίας,<br />
μας ήρθες πια, μεράκι των φαγάδων.<br />
Το φυσερό, τη σκάρα φέρτε, δούλοι.</span><br />
</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Και τα χέλια, όμως, ήταν
πανάκριβα</span></b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">,</span><span style="font-size: 12.0pt;">
αφού, γύρω στο τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα, στοίχιζαν τρεις δραχμές το ένα, όσο
κόστιζε κι ένα μικρό γουρουνόπουλο, ποσό μεγάλο για την εποχή.<b> </b>Για το
λαό, όμως, οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το πιο συνηθισμένο θαλασσινό, μαζί με
κριθαρένιο -ψωμί. Κάθε αύξηση της φαληρικής σαρδέλας έβαζε σ' ανησυχία το
φτωχόκοσμο.<br />
<br />
<i>«Και συμβούλεψα να υποσχεθούμε στην Αρτέμιδα την Αγρότιδα χίλια κατσίκια, αν
οι σαρδέλες έκαναν, την επομένη, εκατό στον οβολό»,</i> λέει («Ιππής») ο
αλλαντοπώλης Αγοράκριτος, εκφράζοντας έτσι και την αγωνία του λαού για την
ακρίβεια.<br />
<br />
<b><span style="color: #76923c;">Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν συχνότερα ψάρι από
κρέας,</span></b> παρά την αποστροφή του Ομήρου. Ο Φλασελιέρ σημειώνει ότι η
λέξη<span style="background: white; color: black;"> -όψον -</span>αρχικά σήμαινε
ό,τι τρώμε μαζί με το ψωμί, αλλά σιγά σιγά πήρε μια άλλη σημασία και κατέληξε να
σημαίνει ψάρι. Το πιο διαδεδομένο πρωινό ρόφημα, αφού βέβαια αγνοούσαν τον καφέ,
ήταν ο κυκεώνας, που προαναφέραμε, το γάλα, κυρίως το κατσικίσιο, κι ένα
ανακάτεμα από χλιαρό νερό και μέλι, που προκαλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση.<br />
<span style="color: #76923c;"><br />
<b>Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη αναφέρονται εδέσματα που μας ξενίζουν.</b></span>
Στους «Ιππής» μιλάει για «ξίγκι βοδινό ψημένο μέσα σε συκόφυλλα». Αναφέρει
επίσης τον «κάνδυλο», ένα ανακάτεμα από μέλι, γάλα, τυρί και λάδι, τον «μυττωτό»,
ένα είδος σκορδαλιάς με πράσα, σκόρδα, τυρί και μέλι.<br />
<br />
Ο Αισχύλος στον «Προμηθέα Λυόμενο», μια τραγωδία που δεν σώθηκαν παρά λίγοι
στίχοι της, ξαφνιάζει τους Αθηναίους:</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<span style="color: #4f6228;">………Μα οι Σκύθες οι φιλόνομοι που τρώνε τυρί
αλογίσιο ανάκατο με γάλα…………..</span></span><i><span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"> </span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<i>
<span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><img border="0" height="503" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image031.jpg" width="356" /></span></i><span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<br />
</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Μια σπέσιαλ συνταγή σάλτσας, με
την οποία γαρνίρανε τα φαγητά μας δίνει ο Αθήναιος:</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<br />
</span><i>
<span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">
Χύσε από πάνω σίλφιο, χύσε ξύδι,</span></i><span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<i>χύσε ακόμη λάδι, τρίψε τυρί</i><br />
<i>ρίξε από πάνω λίπη και σάλτσες ζεστές.</i></span><span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;">Τα «θυλήματα» που αναφέρονται απ' τον Αριστοφάνη
στην «Ειρήνη», ήταν χοντροαλεσμένο αλεύρι από στάρι ή κριθάρι, βρεγμένο με κρασί
και λάδι. Μ' αυτό ραντίζανε το σφαχτάρι ενώ ψηνόταν. Ο κάθε χυλός ήταν από τα
προσφιλή φαγητά για το φτωχόκοσμο. Που διαφημίζονταν κατάλληλα, ακόμη και από
ένα στωικό φιλόσοφο, όπως ο Χρύσιππος, στην «<b>Περί καλού</b>» πραγματεία του (Αθήναιος,
Δ 47):</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<i><span style="color: #4f6228;">Χυλός από βολβούς - φακές</span></i><span style="color: #4f6228;"><br />
<i>είναι σαν αμβροσία</i><br />
<i>στης παγωνιάς το κρύο</i>.</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<img border="0" height="523" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image032.jpg" width="698" /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="color: #4f6228; font-size: 10.0pt;">ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΚΕΥΗ ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑΤΟΣ</span><span lang="EN-US" style="color: #4f6228; font-size: 10.0pt;">
6 </span><span style="color: #4f6228; font-size: 10.0pt;">ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US" style="font-size: 7.0pt;">PHOTOGRAPHED AT THE
UNIVERSITY OF PENNSYLVANIA MUSEUM OF ARCHAEOLOGY AND ANTHROPOLOGY.</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<b><span style="color: #76923c;">Στις θυσίες ετοίμαζαν κι ένα είδος πλακούντος,
κάτι δηλαδή σαν πίτα, που το 'λεγαν «πελανό».</span> </b>Ήταν ένα παχύρρευστο
κράμα από αλεύρι, μέλι και λάδι. Άλλα εδέσματα: <i>«Έκχυτος»,</i> που αναφέρεται
σ' ένα επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας 2 (βιβλ. 9), ήταν ένα μείγμα από
αλεύρι και ψημένο τυρί, που το 'ριχναν σε ειδικά καλούπια και τα γέμιζαν με
κρασί μελωμένο.<br />
<b>«Κάνδαυλος»,</b> ένα είδος φαγητού της Μικράς Ασίας, κυρίως στη περιοχή της
Αυδίας, με ότι ερεθιστικό καρύκευμα κυκλοφορούσε.<b><i> «Μυττωτός»,</i></b> πίτα
με τυρί, ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα. Βέβαια, οι πιο περίφημες πίτες ήταν της
Αθήνας, καύχημα της πόλης, και γίνονταν με μέλι, τυρί και λάδι, αλλά έβαζαν μέσα
και διάφορα καρυκεύματα. Οι Αθηναίοι απέφευγαν ν' αρχίσουν το γεύμα τους ή το
δείπνο με σούπα.</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<span style="color: #4f6228;"><img border="0" height="495" src="http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.files/image033.jpg" width="407" /></span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<span style="color: #4f6228; font-size: 10.0pt;">ΕΥΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΑΤΤΑΛΟΥ
-ΑΡΧ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ -ΣΚΕΥΟΣ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΟΣ 6-4 ος ΑΙΩΝΑΣ.</span><span style="color: #4f6228; font-size: 12.0pt;"> </span></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b>
<span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Σχετικά με την ετοιμασία ενός
δείπνου, να τι μας άφησε ο Φερεπράτης (Αθηναίος ηθοποιός και ποιητής, του 4ου
π.Χ. αιώνα), στο «Δουλοδιδάσκαλο»:</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"><br />
</span><span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">
<br />
<i><span style="color: #4f6228;">Πώς ετοιμάζεται το δείπνο; πέστε μας;</span></i><span style="color: #4f6228;"><br />
<i>Λοιπόν σας λέω, έχετε ένα κομμάτι χέλι,</i><br />
<i>καλαμαράκια και αρνί, ολίγο λουκάνικο</i><br />
<i>βραστά πόδια και συκώτι, παϊδάκια</i><br />
<i>και πουλιά, κοτόπουλα και τυρί που 'ναι</i><br />
<i>μέσα στο μέλι, κι από κρέατα ένα μέρος</i>.</span><br />
(Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί Γ 49)<br />
<br />
</span><b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Ένα καλό τραπέζωμα μας
παρουσιάζει και ο Αριστοφάνης («Εκκλησιάζουσαι» 838-845).</span></b><span style="font-size: 12.0pt;"><br />
<br />
</span><i>
<span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;">
Τα τραπέζια είναι έτοιμα και γεμάτα με όλα</span></i><span style="color: #4f6228; font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
<i>τ' αγαθά και τα κρεβάτια στρωμένα</i><br />
<i>με χαλιά και προβιές. Μες στις κανάτες</i><br />
<i>ανακατεύουν το κρασί, οι μυροπώλισσες</i><br />
<i>περιμένουν στην αράδα • τα ψάρια κομμένα</i><br />
<i>φέτες ψήνονται, οι λαγοί στις σούβλες,</i><br />
<i>ξεφουρνίζουν τις πίτες, πλέκονται στεφάνια,</i><br />
<i>καβουρντίζουν ξερούς καρπούς κι οι πιο νέες</i><br />
<i>βράζουν στις χύτρες τη φάβα.</i></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br />
</span><b><span style="color: #76923c; font-size: 12.0pt;">Το σπαρτιατικό μενού
δεν συγκινούσε βέβαια τους άλλους Έλληνες</span><span style="font-size: 12.0pt;">.</span></b><span style="font-size: 12.0pt;">
Ακόμη και τις γιορτινές μέρες δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Έφτανε ένα βραστό
χοιρινό, λίγο κρασί και καμιά πίτα γλυκιά για να ενθουσιάσει τουςΣπαρτιάτες, που
το καθημερινό τους ήταν μια κούπα από «μέλανα ζωμό» κι ένα κομμάτι από ψωμί.
Αλλά ελάχιστοι μπορούσαν ν' αντέξουν στη σπαρτιατική λιτότητα.<br />
«Το πρώτο πιάτο», λέει ο γιος του Αριστοφάνη Νικόστρατός (ποιητής κι αυτός),
«από τα μεγάλα, θα προηγηθεί με σκαντζόχοιρο (εχίνον) λακέρδα ως και κάππαριν,
μια θρυμματίδα, φέτα, παστό ψάρι ως κι ένα βολβό μέσα σε μια σάλτσα πολύ
πικάντικη» (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί Δ 10).</span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: 8.0pt;"></span><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: 'Times New Roman',serif;">http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Diatrofi.htm</span></span></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div align="left" class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Times New Roman',serif; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-6831648775195863552014-04-25T10:20:00.003-07:002014-04-25T10:23:32.748-07:00Φράσεις της αρχαίας ελληνικής γλώσσας που τις λέμε και σήμερα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0dQ-JMm16a_yHC03S5CUiVKvvEEe4Bw8B_va5fwisYWviAurR3nDHaEdzQ5r5SwKd9j0yQm9vwuzharGQNxY5oisVrDjK2jMn7AmV9kwrq46f5-DWhB3uPjteG08Sp8M8RKHA8JRmRfE/s1600/1greek.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0dQ-JMm16a_yHC03S5CUiVKvvEEe4Bw8B_va5fwisYWviAurR3nDHaEdzQ5r5SwKd9j0yQm9vwuzharGQNxY5oisVrDjK2jMn7AmV9kwrq46f5-DWhB3uPjteG08Sp8M8RKHA8JRmRfE/s1600/1greek.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHjrQWL1E1Vi9idvUpXlPOLFmOponSmpzVmbBS7jjqyoDw4Vr94ALrVndkT__MvOVB-fv8FE8n37aK8W1QK_e8pmsBNQyMmTQaimlS-jvBF12TPdj9JdC4FYXm1yZkGC1sNIT38eq-6bE/s1600/kst2-pic4.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="line-height: 24.948px;">Παρ’
όλες τις επιρροές που έχει δεχθεί η γλώσσα μας, εντούτοις
χρησιμοποιούμε στον καθημερινό λόγο, εκφράσεις αυτούσιες, προερχόμενες
από την αρχαία Ελληνική. Αυτές αποτελούν την απόδειξη ότι η γλώσσα είναι
το μοναδικό πολιτισμικό κληροδότημα, το οποίο παραμένει ανεπηρέαστο από
το χρόνο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Είναι λοιπόν χρήσιμο να μάθουμε ή να θυμηθούμε, από που προέρχονται και από ποιούς ελέχθησαν για πρώτη φορά</span></span></span><br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://greek1.blogspot.com/2014/01/blog-post_995.html#0" name="more" style="line-height: 24.948px;"></a><span style="line-height: 24.948px;"></span><b style="line-height: 24.948px;">- Αιδώς Αργείοι:</b><span style="line-height: 24.948px;"> όταν θέλουμε να καταδείξουμε αισθήματα ντροπής αναφερόμενοι σε κάποιον άλλο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Ειπώθηκε
από τον Στέντορα (σε έντονο ύφος) προς τους Αργείους κατά τη διάρκεια
του Τρωικού πολέμου, με σκοπό να τους ανυψώσει το ηθικό όταν ο Αχιλλέας
αποχώρησε από τη μάχη. (Ομήρου Ιλιάδα – Ε 787)</span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Αντίπαλον δέος:</b><span style="line-height: 24.948px;"> όταν αναφερόμαστε σε ισχυρό αντίπαλο. (Θουκυδίδης – Γ 11) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Από μηχανής θεός:</b><span style="line-height: 24.948px;"> μη αναμενόμενη βοήθεια – λύση – συνδρομή σε κάποιο πρόβλημα ή δύσκολη κατάσταση. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Προέρχεται
από θεατρικό τέχνασμα στην αρχαία Ελλάδα που χρησιμοποιούσαν οι
τραγικοί ποιητές όταν ήθελαν να δώσουν διέξοδο στη πλοκή του έργου και
στο οποίο κατά τη διάρκεια της παράστασης εμφανιζόταν ένας Θεός επάνω σε
εναέρια κατασκευή (γερανός). </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Αρχή άνδρα δείκνυσι: </b><span style="line-height: 24.948px;">όταν οι πράξεις – έργα χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο στον οποίο αναφερόμαστε. (Βίας ο Πριηνεύς – Σοφοκλής…. Αντιγόνη 62) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ασκοί του Αιόλου:</b><span style="line-height: 24.948px;"> σε περιπτώσεις επικείμενων δεινών – καταστροφών.</span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Ο
Αίολος έδωσε έναν ασκό στον Οδυσσέα ο οποίος περιείχε ανέμους. Όταν
λοιπόν οι σύντροφοι του Οδυσσέα άνοιξαν τον ασκό, απελευθερώθηκαν οι
άνεμοι και παρέσυραν το πλοίο στο νησί των Λαιστρυγόνων. (Ομήρου
Οδύσσεια Κ 1-56) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Αχίλλειος πτέρνα:</b><span style="line-height: 24.948px;"> αδύνατο σημείο </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, σύμφωνα με τον οποίο, όταν
τον βύθιζε στο αθάνατο νερό η μητέρα του, επειδή τον κρατούσε από τη
φτέρνα, στο συγκεκριμένο σημείο του σώματός του παρέμεινε θνητός. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Βίος αβίωτος :</b><span style="line-height: 24.948px;"> ζωή ανυπόφορη. (Χίλων Ο Λακεδαιμόνιος) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Γαία πυρί μειχθήτω:</b><span style="line-height: 24.948px;"> σε περιπτώσεις καταστροφής, όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Γη και ύδωρ: </b><span style="line-height: 24.948px;">υποδηλώνει περιπτώσεις υποταγής , πλήρους υποχώρησης, παράδοσης άνευ όρων.</span></span></span></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="line-height: 24.948px;"> </span></span></span><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="line-height: 24.948px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHjrQWL1E1Vi9idvUpXlPOLFmOponSmpzVmbBS7jjqyoDw4Vr94ALrVndkT__MvOVB-fv8FE8n37aK8W1QK_e8pmsBNQyMmTQaimlS-jvBF12TPdj9JdC4FYXm1yZkGC1sNIT38eq-6bE/s1600/kst2-pic4.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHjrQWL1E1Vi9idvUpXlPOLFmOponSmpzVmbBS7jjqyoDw4Vr94ALrVndkT__MvOVB-fv8FE8n37aK8W1QK_e8pmsBNQyMmTQaimlS-jvBF12TPdj9JdC4FYXm1yZkGC1sNIT38eq-6bE/s1600/kst2-pic4.gif" height="204" width="320" /></a></span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με τον οποίο οι Πέρσες
απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γη και ύδωρ σε ένδειξη
υποταγής. (Ηροδότου Ιστορία V 17-18) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Γόρδιος δεσμός:</b><span style="line-height: 24.948px;"> αναφέρεται σε περιπτώσεις δύσκολων προβλημάτων (άλυτων). </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση λέγεται σε περιπτώσεις δύσκολων καταστάσεων, όπως αυτή που
αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα πολύπλοκο
κόμπο, το «γόρδιο δεσμό» τον οποίον σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον
έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας. (Αρριαννού 11 3) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Δαμόκλειος σπάθη:</b><span style="line-height: 24.948px;"> απειλητικές καταστάσεις </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από επεισόδιο που συνέβη μεταξύ του τυράννου των
Συρακουσών Διονυσίου και του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα , όταν ο
πρώτος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του
τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο, ενώ από πάνω του κρεμόταν
ξίφος σε μια τρίχα αλόγου. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Διέβην τον Ρουβίκωνα :</b><span style="line-height: 24.948px;"> σε περιπτώσεις που λαμβάνεται μία παράτολμη απόφαση. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος όταν το 49 π.Χ. αποφάσισε
να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο στην Ιταλία, πέρασε με το στρατό του τον
ποταμό Ρουβίκωνα κατευθυνόμενος προς την Ρώμη. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Δούρειος Ίππος:</b><span style="line-height: 24.948px;"> αναφέρεται σε περιπτώσεις δολιότητας, ή δώρων τα οποία υποκρύπτουν δόλο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από τον Όμηρο και αναφέρεται κατά την περίοδο των
Τρωικών πολέμων τότε που οι Έλληνες ενώ χάρισαν στους Τρώες ξύλινο άλογο
μεγάλων διαστάσεων ως αφιέρωμα στους Θεούς, στο εσωτερικό του ήταν
κρυμμένοι ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, οι οποίοι άνοιξαν τις πύλες
της Τροίας στους υπόλοιπους Έλληνες (Ομήρου Οδύσσεια λ 529) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Δρακόντεια μέτρα:</b><span style="line-height: 24.948px;"> αναφέρεται σε περιπτώσεις λήψης αυστηρών – σκληρών μέτρων </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από τον Δράκοντα (7ος αιώνας π.Χ) αρχαίο νομοθέτη των
Αθηνών, ο οποίος ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που
επέβαλε. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Eξ απαλών ονύχων:</b><span style="line-height: 24.948px;"> αναφέρεται στην νηπιακή ηλικία κυριολεκτικά, ή σε παλαιότερη χρονική περίοδο μεταφορικά. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η φράση χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος έχει μαλακά νύχια. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Έπεα πτερόεντα:</b><span style="line-height: 24.948px;"> αερολογίες, αβάσιμα επιχειρήματα. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια όταν εκστομίζονται τα παίρνει ο αέρας. (Ομήρου Ιλιάδα Α 201) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Επί ξυρού ακμής :</b><span style="line-height: 24.948px;"> στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Ομηρική
φράση η οποία ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του
να τον παροτρύνει για συμμετοχή στον πόλεμο εναντίον των Τρώων. (Ομήρου
Ιλιάδα Κ 173) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Εκατόμβη:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Θυσία με πολλά θύματα, μεγάλη απώλεια. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Εκατόμβη
στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία κατά την οποία γινόταν προσφορά
από εκατό βόδια στους θεούς. (Ομήρου Ιλιάδα Α 65) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ες αύριον τα σπουδαία:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Αργότερα θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά ζητήματα – θέματα, αναβολή. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Τη
φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν έλαβε το γράμμα που τον
προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα. (Πλουτάρχου Πελοπ. 10) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ή ταν ή επί τας :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Ή θα την φέρεις νικητής (ασπίδα) ή θα σε φέρουν επάνω της νεκρό……………..ή θα επιτύχουμε, ή θα αποτύχουμε. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Τη
φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν
την ασπίδα για τον πόλεμο. (Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ήξεις αφήξεις:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Λέγεται όταν κάποιος αλλάζει συνεχώς γνώμη. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών « ήξεις αφήξεις
ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο
ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Κέρβερος:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Σκληρός, ανυποχώρητος. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Προέρχεται από το ομώνυμο τέρας που φύλαγε τον Άδη και δεν επέτρεπε την είσοδο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Κέρας Αμαλθείας:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Παραπέμπει σε πλούτο – αφθονία υλικών αγαθών. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η φράση προέρχεται από περιστατικό όπου η Αμάλθεια έτρεφε το μικρό Δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Και συ τέκνον Βρούτε:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Φράση που απευθύνεται σε πρόσωπα που προδίδουν την εμπιστοσύνη μας. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Την είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε τον Βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Κόπρος του Αυγείου:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Συγκεντρωμένες ατασθαλίες – καταστάσεις οι οποίες δύσκολα διορθώνονται. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η φράση προέρχεται από άθλο του Ηρακλή, κατά τον οποίο καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Λέγεται
για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματα
και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από Αισώπειο μύθο σύμφωνα με τον οποίο κάποιος
ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του
ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντάς του την παραπάνω φράση. (Αισώπου Μύθοι
«Ανήρ Κομπαστής») </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Mηδένα προ του τέλους μακάριζε :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Μην βιάζεσαι να μακαρίσεις κάποιον πριν το τέλος. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια. (Ηροδότου Ι 32 7) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Κύκνειο άσμα:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Η τελευταία ενέργεια – πράξη – έργο κάποιου. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατό του. (Πλάτωνος Φαίδων 84 Ε) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ιστός της Πηνελόπης :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται στην Πηνελόπη η
οποία ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα, θέλοντας να
ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία.
(Ομήρου Οδύσσεια τ 149) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Κουτί της Πανδώρας :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Εμφάνιση πολλών δεινών ταυτόχρονα. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση προέρχεται από τη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία ο Δίας για να
τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα ως δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο
με όλες τις συμφορές, με αποτέλεσμα μόλις το άνοιξε να βγουν όλα τα
δεινά, εκτός από την ελπίδα. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Ο κύβος ερρίφθη:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Η απόφαση έχει ληφθεί. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Προκρούστειος Κλίνη:</b><span style="line-height: 24.948px;"> Προσαρμογή κάποιας κατάστασης βάσει συμφέροντος </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Προέρχεται
από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη ο οποίος έδενε τα θύματά του σε
κρεβάτι κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, προκειμένου να τους
φέρει σε ίσο μήκος με το κρεβάτι. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Μέμνησο των Αθηναίων :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Μην ξεχνάς αυτόν που πρόκειται να εκδικηθείς. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Τη
φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο (κατόπιν εντολής του)
υπενθυμίζοντας ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, διότι συμμετείχαν
στην πυρπόληση των Σάρδεων. (Ηροδότου V 105) </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Μερίς του λέοντος :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Το μεγαλύτερο μερίδιο. </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">(Αισώπου μύθοι «Λέων και αλώπηξ») </span><br style="line-height: 24.948px;" /><b style="line-height: 24.948px;">- Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας :</b><span style="line-height: 24.948px;"> Όταν λέγονται ήδη γνωστά πράγματα </span><br style="line-height: 24.948px;" /><span style="line-height: 24.948px;">Η
φράση λέγεται διότι στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν γνωστή,
σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των
σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π. (Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301)</span></span></span><br />
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<span style="background-color: white;"><br /></span><span style="background-color: white;"><span style="color: yellow;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: black;">Πηγή <a href="http://greek1.blogspot.com/2014/01/blog-post_995.html#ixzz2zv3P7KfZ">http://greek1.blogspot.com/2014/01/blog-post_995.html#ixzz2zv3P7KfZ</a>
<br />Follow us: <a href="http://ec.tynt.com/b/rw?id=bu7wp0-9ir4kYgacwqm_6r%7Ew%21y4j587yohu1v&u=1_Greek" target="_blank">@1_Greek on Twitter</a> | <a href="http://ec.tynt.com/b/rf?id=bu7wp0-9ir4kYgacwqm_6r%7Ew%21y4j587yohu1v&u=1greek" target="_blank">1greek on Facebook</a></span></span></span></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-68916477079880653102013-12-03T03:19:00.003-08:002013-12-03T03:30:53.087-08:00Μια ημέρα από τη ζωή ενός αρχαίου Αθηναίου και μιας Αθηναίας. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Z1ZdDmOwFMazoJ3bPQnNzK88YcvUtUlEt7XvJHm1hnCej3HSGvwyKTlZf1_jBw15iwn02GvqXsSGkEgBdSjUvYVAv-fVR1ZfZKRtv0zdte4ZLNDF_rjuwTHARnyNH7tSp7nRMUIhW8I/s1600/3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Z1ZdDmOwFMazoJ3bPQnNzK88YcvUtUlEt7XvJHm1hnCej3HSGvwyKTlZf1_jBw15iwn02GvqXsSGkEgBdSjUvYVAv-fVR1ZfZKRtv0zdte4ZLNDF_rjuwTHARnyNH7tSp7nRMUIhW8I/s400/3.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Στην
Αθήνα η μέρα αρχίζει όπως στη φύση, με την ανατολή του ήλιου. Στον Αθηναίο δεν
άρεσε η τεμπελιά. Πλούσιος ή φτωχός, σηκωνόταν μόλις φώτιζε η μέρα. Αλλιώς
ούτε ήταν δυνατό. Η ζωή της Αθήνας ήταν έτσι ρυθμισμένη, που εκείνος που θα
επέτρεπε στον εαυτό του να τεμπελιάσει τις πρώτες ώρες της μέρας δεν θάβρισκε
κανέναν στο σπίτι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όταν
ο Ιπποκράτης ήθελε να περάσει από τον Σωκράτη να τον πάρει για να κάνουν μαζί
μια επίσκεψη στον Πρωταγόρα, που είχε έρθει στην Αθήνα, πήγε στον Σωκράτη πριν
από την ανατολή του ήλιου, κι όπως λεει ο Πλάτωνας “έκανε μεγάλη φασαρία
χτυπώντας τη θύρα με ένα ραβδί”. Ο Σωκράτης κοιμόταν. Ο Ιπποκράτης τον σήκωσε
απ’ το κρεβάτι και επέμεινε να πάνε χωρίς καθυστέρηση.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQjT3mmummTntuH-98L9sIcg-Rm6SwvmFpl5kDA50kfTRvyQp_ZgjQ_vz2-Rsr4WDwGLA74qpN1mP97UTWfFdR0T-6-0mxeEc9T7vktsqWV6oFxAUxy3pjW6BxU6BQMDh7Zh1oyq8A51w/s1600/2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Αλλά
ο φιλόσοφος του απάντησε: “Όχι, είναι πολύ νωρίς. Να πάμε όταν φέξει”. Μόλις
φάνηκαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του Καλλία,
όπου είχε καταλύσει ο Πρωταγόρας. Όταν όμως έφτασαν εκεί, βρήκαν το σπίτι
γεμάτο καλεσμένους. Ο Πρωταγόρας έκανε περίπατο στη στοά μαζί με τον Καλλία και
τους ακολουθούσε μια ομάδα ξένων, που είχαν έρθει από άλλες πόλεις,
ακολουθώντας τα ίχνη του Πρωταγόρα. Στην άλλη άκρη της στοάς ένας άλλος
σοφιστής, ο Πρόδικος, ήταν ακόμα ξαπλωμένος και σκεπασμένος με την κουβέρτα στο
δωμάτιο, που είχε μετατραπεί σε κοιτώνα εξαιτίας των πολλών καλεσμένων, και
συζητούσε κι αυτός για κάτι, αλλά ο Σωκράτης δεν κατάφερε να μάθει για ποιο
πράγμα γινόταν λόγος γιατί ο Πρόδικος μιλούσε πάρα πολύ σιγανά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Έτσι,
λοιπόν, ο Αθηναίος έκανε τις επισκέψεις του την αυγή. Η πρωινή προετοιμασία των
Αθηναίων δεν ήταν και τόσο πολύπλοκη. ‘Έπλεναν μονάχα το πρόσωπο και τα χέρια,
έπειτα ντύνονταν και έβγαιναν.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ενδυμασία</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkGGCdcj8fERsxs993xU09MkNEDl3EiA5yq5U0s5awX5yyxcKrAKbhy6MuEomM6fhFqkx2Vertlazca-SZnxDd_i-4tLzy5f3BUppHQw_Mvad8RIDTsJsGlcGljnT7wgHo4DQ1gfv4zpk/s1600/5.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Συνήθως
πιστεύουν ότι οι Έλληνες ντύνονταν στα λευκά, αλλά αυτή η γνώμη είναι λαθεμένη.
Το πλήθος στην Αθήνα παρουσίαζε μια εικόνα πολύ γραφική, που δεν έμοιαζε
καθόλου με μια μονότονη πομπή λευκών μορφών. Η ενδυμασία ήταν κατασκευασμένη
από υφάσματα με ζωηρά χρώματα, κάποτε μάλιστα από πολλά χρώματα (ειδικότερα η
ενδυμασία των νέων) : πορφυρό, κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στους
άντρες δεν άρεσε το κίτρινο χρώμα, το θεωρούσαν καλό μόνο για τις γυναίκες. Τα
λευκά ενδύματα στολίζονταν με μια λωρίδα χρωματιστή. Το κύριο αντικείμενο της
αντρικής ενδυμασίας ήταν ο χιτώνας, που τον φορούσαν κατάσαρκα. Ο χιτώνας δεν
ήταν τίποτα άλλο από ένα κομμάτι πανί, με τρύπες για τα χέρια, που το έπιαναν
στον έναν ώμο με πόρπη. Το μήκος του χιτώνα ποίκιλλε ανάλογα με την εποχή. Στην
αρχή ήταν πολύ μακρύς, μα αργότερα άρχισαν να τον σφίγγουν στη μέση με ένα
κορδόνι και έτσι έφτανε ως τα γόνατα. Κάποτε στο χιτώνα έβαζαν και μανίκια. Οι
χιτώνες, που προορίζονταν για τους υπηρέτες, τους βιοτέχνες, τους στρατιώτες
και τους δούλους είχαν μια τρύπα, μονάχα για το αριστερό χέρι, ο δεξιός ώμος
έμενε ακάλυπτος. Πάνω από το χιτώνα οι Αθηναίοι φορούσαν ένα είδος μανδύα ή πελερίνα
που το έλεγαν ιμάτιο. Τη μια άκρη του ιματίου την έσφιγγαν στο στήθος κάτω από
την αριστερή μασχάλη, ενώ το υπόλοιπο το έριχναν στην πλάτη, πάνω από τον
αριστερό ώμο, περνώντας το κάτω ή πάνω από το δεξί χέρι και ξαναπερνώντας το
πάνω από τον αριστερό ώμο έτσι που η άλλη άκρη να κρέμεται στην πλάτη. Ένα
ιμάτιο για να θεωρείται σεμνό έπρεπε να καλύπτει τα γόνατα, αλλά να μη φτάνει
ως τους αστράγαλους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHfaqFJ5IhmQM96lOvQVN_e2k-IM6zpKUFlFy1mWQDdZ4NZFGHgx-g2Id46z_yMl7DhfHDDGGYB421wj7f7fXK54LzEWdnJVIf62AsERN9itQA-nPjvescDJspRtOe7yxz3zTmxHn6nng/s1600/6.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Υπήρχε
και ένας κοντός μανδύας, πιασμένος με μια πόρπη κάτω απ’ το λαιμό και αφημένος
να πέφτει ελεύθερα πάνω απ’ τους ώμους και τις πλάτες. Αυτή η πελερίνα
ονομαζόταν χλαμύδα και τη φορούσαν στον πόλεμο, στο κυνήγι και στα ταξίδια.
Στην Αθήνα η χλαμύδα ήταν το συνηθισμένο ένδυμα της νεολαίας.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
κεφάλι έμενε ακάλυπτο. Οι Έλληνες φορούσαν κάλυμμα μόνο όταν έβγαιναν έξω απ’
την πόλη για να προστατεύουν το κεφάλι τους από τη ζέστη και τη Βροχή. Στους
δρόμους της Αθήνας μπορούσε να συναντήσει κανείς με κάλυμμα μόνο ταξιδιώτες ή
ανάπηρους. Κανένας δεν μπορούσε να φαντασθεί τον Πλάτωνα ή τον Δημοσθένη να
διασχίζει την Αγορά με κάλυμμα στο κεφάλι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Υπήρχαν
ορισμένα είδη καλύμματος λευκά ή καφέ. ο πίλος ήταν ένα είδος καλύμματος από
πίλημα με πολύ μικρούς γύρους ή και χωρίς γύρους και ο πέτασος ένα αληθινό
καπέλο από πίλημα, ίσιο στην κορυφή, με μια κορδελίτσα. Η κορδελίτσα είχε σκοπό
να σφίγγει καλά τον πέτασο κάτω από το σαγόνι ή να τον κρατάει όταν τον έβγαζαν
και τον έριχναν πίσω στις πλάτες. Η κυνή ήταν ένα κάλυμμα χωρίς γύρους, δηλαδή
ένας απλός στρογγυλός σκούφος, από δέρμα σκυλιού.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmBax9g-r8LjhApB_cqcWeJYYUQQZpLVe72ETkGwnUEhfrW72ao8GW6PxWkw4nlReeVyP1CbSpveNAFWm163t1vJNQfUqHYNZogLwzCfBtnY7ga0UIuJduSjPlbdY6_KUdWgVwhsFrhZM/s1600/7.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmBax9g-r8LjhApB_cqcWeJYYUQQZpLVe72ETkGwnUEhfrW72ao8GW6PxWkw4nlReeVyP1CbSpveNAFWm163t1vJNQfUqHYNZogLwzCfBtnY7ga0UIuJduSjPlbdY6_KUdWgVwhsFrhZM/s400/7.jpg" width="269" /></a><span style="color: black;">Κόμη<br />
Οι Έλληνες είχαν πυκνά μαλλιά. Δεν έκοβαν τα μαλλιά τους πολύ κοντά. τα έκοβαν
έτσι που να καλύπτουν το κεφάλι, αλλά να μη φτάνουν ως τους ώμους. Μερικοί
κομψευόμενοι νεανίες, σαν τον Αλκιβιάδη π.χ., είχανε μακριούς Βοστρύχους
χτενισμένους με φροντίδα. Οι αθλητές, αντίθετα, έκοβαν τα μαλλιά τους πολύ
κοντά. Εκτός απ’ τους κομψευόμενους νέους, Βοστρύχους άφηναν και οι φιλόσοφοι,
αυτό ήταν άλλωστε το διακριτικό τους γνώρισμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Υποδήματα<br />
Στα πόδια οι Έλληνες φορούσαν σανδάλια, που τα ‘δεναν με δερμάτινους ιμάντες,
αλλά υπήρχαν κι άλλοι τύποι υποδημάτων, όπως μπότες, άρβυλα και σκαρπίνια. Τα
υποδήματα τα κατασκεύαζαν από δέρμα λευκό, μαύρο ή ερυθρό και συχνά ήταν πολύ
κομψά, κυρίως αυτά που φορούσε ο Αθηναίος όταν πήγαινε επίσκεψη ή ήταν
καλεσμένος σε τραπέζι. Ακριβώς η υπόδηση ήταν το αντικείμενο όπου εκδηλωνόταν η
φαντασία των κομψών Αθηναίων. Μας είναι γνωστοί μερικοί τύποι υποδημάτων που
συνδέονται με το όνομα ορισμένων προσώπων. ΟΙ Αθηναίοι είχαν να λένε για τα
“υποδήματα του Αλκιβιάδη”, και για τα “άρβυλα του Ιπποκράτη”. Γενικά τα
υποδήματα γίνονταν από δέρμα, αλλά κάποτε τα έφτιαχναν κι από πίλημα, όπως τα
καλύμματα της κεφαλής. Μερικοί κομψευόμενοι στόλιζαν τα υποδήματά τους με χρυσό
και ασήμι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
μαύρα υποδήματα τα στίλβωναν με σφουγγάρι. Σχετικά με το στίλβωμα των
υποδημάτων έφτασε ως εμάς το εξής διασκεδαστικό ανέκδοτο: ένας Αθηναίος
συναντήθηκε στο δρόμο με έναν γνωστό του και παρατήρησε ότι τα υποδήματά του
ήταν θαυμάσια στιλβωμένα. Απ’ αυτό έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο φίλος του περνάει
οικονομικές δυσκολίες και ήταν υποχρεωμένος να λουστρίζει μόνος του τα
υποδήματά του, γιατί ένας δούλος δεν θα του τα λούστριζε ποτέ τόσο καλά. Στο
σπίτι οι Αθηναίοι πάντα γυρνούσαν ξυπόλητοι. Οι δρόμοι όμως είχαν τέτοιες
βρωμιές, που ήταν απόλυτη ανάγκη να προφυλάγει κανένας τα πόδια του. Άλλωστε
αυτό ήταν και ζήτημα διάθεσης και συνήθειας. Οι ψημένοι άνθρωποι της παλιάς
σχολής, όπως ο Σωκράτης ή ο Φωκίωνας, γυρνούσαν ξυπόλητοι και στους δρόμους. Ο
Σωκράτης δεν φορούσε υποδήματα ούτε το χειμώνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh64NwdKlcWP0CG-mc5BnvI9Te2lp34iCcmQKqQSaxrR_fXR1dxLyjRX_04upEMOZQAPUB_muVGEX9ePEqwrpOo-8dNr5Oy0AGEc-L7TxWnR-QUHnc5oKsTlOzAYGKUs8UsZmtx68s3JkQ/s1600/8.jpg"></a><span style="color: black;"> </span><br />
<span style="color: black;">Η
περιβολή των Αθηναίων συμπληρωνόταν με ένα δαχτυλίδι κι ένα ραβδί. Τα
δαχτυλίδια με γλυφές χρησιμοποιούνταν και σαν κόσμημα και σαν σφραγίδα. Μερικοί
φορούσαν μάλιστα πολλά δαχτυλίδια. Το ραβδί ήταν ένα εξάρτημα απόλυτα
υποχρεωτικό, η τελευταία λέξη της κομψότητας, για να εκφραστούμε έτσι, που
ολοκλήρωνε την εμφάνιση του Αθηναίου. Ούτε περνούσε από το μυαλό ενός σεβαστού
πολίτη να βγει στο δρόμο χωρίς ραβδί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Έτσι
ο Αθηναίος ήταν έτοιμος να βγει. Δεν του έμενε παρά το πρόγευμα. Το φαγητό τού
έτρωγε πολύ λίγο χρόνο. Μερικά κομματάκια ψωμί βουτηγμένα σε κρασί, αυτό ήταν
όλο κι όλο το πρωινό του φαγητό. Οποιαδήποτε κι αν ήταν τα ελαττώματά του, η
λαιμαργία δεν περιλαμβανόταν σ’ αυτά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAn3HCzTG1uvQnLt0_BgTMtjzUTHYAljOl41GK1R6z_HkaRgN8WxAsQOA_FqVicE6Eu9tLsD1GHFV7LbaO4u3Rc8zlVtIyCRw_oZQx62ceqNKpwfpmQlYAyY-Qwcfj3_MTsF_QIwymg9U/s1600/10.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Ύστερα
απ’ αυτό το πρόγευμα, ο Αθηναίος έβγαινε στην πόλη. Τον ακολουθούσαν δύο
δούλοι: αυτοί θα μετέφεραν τα ψώνια ή θα πήγαιναν κάποια είδηση στο σπίτι ή σε
κάποιον φίλο. Αν δεν ήταν πολύ πλούσιος, τον ακολουθούσε ένας δούλος. Κι αν δεν
είχε τη δυνατότητα να διατηρεί έστω κι έναν δούλο, θα συμφωνούσε έναν αχθοφόρο
στην αγορά, όπου πρώτα πρώτα θα κατευθυνθεί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Συμπεριφορά<br />
Οι Αθηναίοι ήταν πολύ απαιτητικοί στα ζητήματα της καλής συμπεριφοράς. Δεν τους
άρεσαν οι νευρικοί ή οι βιαστικοί και δεν υπέφεραν την υπεροψία. Την έπαρση, το
αλαζονικό περπάτημα, οι Αθηναίοι τα κατέκριναν. μα δεν επαινούσαν και το
βιαστικό περπάτημα. Δεν θεωρούνταν αξιοπρεπές για έναν άντρα να ρίχνει το
βλέμμα του παντού, όπως δεν θεωρούνταν ωραίο να βαδίζει κανείς με τα μάτια
χαμηλωμένα στη γη και με ύφος λυπημένο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOkQ8Ovaz8KWK7Ow5-oLo7wdEw-g-9Q_6_h9IBscwgCz1DUL-f_cpXnXQNLhqy76ZX8DdKUYPgvE7tgeGqnWoiVZcQ7_Upai9E2v-dshggbq40FiPqctaOCV8fpGKc-R_RaH11BWZMGHQ/s1600/11.jpg"></a><span style="color: black;">Συνεπώς,
είναι άπρεπο να βαδίζεις γρήγορα και να μιλάς δυνατά. Κατά τον Αριστοτέλη, ένας
που σέβεται τον εαυτό του κινείται ήσυχα, μιλάει σιγανά κι ήρεμα. Ο Θεόφραστος
χαρακτηρίζει έτσι τον ανάγωγο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
αγορά<br />
Ο Αθηναίος θα περάσει από τις κιονοστοιχίες που στολίζονται με τα αγάλματα των
επιφανών ανδρών της πόλης και θα φτάσει μπροστά στην αγορά τροφίμων. Στις
ελληνικές πόλεις η αγορά δεν ήταν ένας τόπος αποκλειστικά για τους εμπόρους.
Στην αγορά της Αθήνας Βρίσκονταν τα κύρια δημόσια καταστήματα: η Βουλή, τα
δικαστήρια, οι ναοί, το αρχείο, καθώς και δενδροστοιχίες από πλατάνια και
λεύκες.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
αγρότες της Αττικής πάνε στην αγορά πριν ξημερώσει σαλαγώντας γίδια και
κατσίκια, ή κουβαλώντας σ’ ένα ξύλο στηριγμένο στον ώμο λαγούς και τσίχλες με
τις φτερούγες γυρισμένες προς το ράμφος. Οι ιδιοκτήτες των αγροκτημάτων που
ήταν γύρω από την πόλη, έστελναν τα προϊόντα τους για ανταλλαγή. Από τον
Πειραιά και το Φάληρο έφταναν ψαράδες. στα καλάθια τους έφερναν τόνο, από τον
Εύξεινο Πόντο χέλια, που τα αγαπούσαν πάρα πολύ οι Αθηναίοι, και μπαρμπούνια
από το Αρχιπέλαγος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZM8wRusC6SPj47asYp348A2_i0Ncr_RlixQkJUT6NK6DWht6YqL_T4q44R66FTwFezAPkNxrllUgBDWkGOm27Tm_qZPh6ghTN_I-6wznVVUy2Jfd4LSGUxuVg8dNHkZSyqy88hRBeZVA/s1600/12.jpg"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZM8wRusC6SPj47asYp348A2_i0Ncr_RlixQkJUT6NK6DWht6YqL_T4q44R66FTwFezAPkNxrllUgBDWkGOm27Tm_qZPh6ghTN_I-6wznVVUy2Jfd4LSGUxuVg8dNHkZSyqy88hRBeZVA/s1600/12.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Από
τα μικρομάγαζα και τα μαγειρεία των πραματευτάδων σκορπάει στον καθαρό πρωινό
αέρα το άρωμα των ώριμων φρούτων, η οσμή του θυμιάματος, η μυρωδιά από τα
δέρματα, το τουρσί, την ώριμη μελιτζάνα, το πηγμένο αίμα, το κρασί, την
πρασινάδα, κι απ’ τις αρμάθες των ζεστών κουλουριών, που τραβούν τη ματιά των
πεινασμένων αγοραστών.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
θόρυβος σε ξεκουφαίνει. το πλήθος κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο
Αριστοφάνης μάς παρουσιάζει μέσα σ’ αυτό το πλήθος έναν αλλαντοπώλη που πουλάει
ζεστά λουκάνικα με την τάβλα κρεμασμένη από το λαιμό και μερικούς “επόπτες” της
αγοράς, τους ονομαζόμενους αγορανόμους, που παρακολουθούν αν τηρούν οι έμποροι
τις διατάξεις του νόμου. Αυτοί φροντίζουν τα ψωμιά να είναι όσο χρειάζεται
μακριά και να μην καταβρέχουν οι έμποροι τα ψάρια με νερό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXEZIZXGjvAFZ798VoAyiG2hMj2XoVC8KeSgu34y8K_XuAv8G529IQFdq2ohbFjEcqmBJ6IezZZaPu7vqJGC1uoY6WFvi_nnmMJLsNcJQJUtg68SYc28wDZFavtLYeFcNqNQ24sbiPpVM/s1600/4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXEZIZXGjvAFZ798VoAyiG2hMj2XoVC8KeSgu34y8K_XuAv8G529IQFdq2ohbFjEcqmBJ6IezZZaPu7vqJGC1uoY6WFvi_nnmMJLsNcJQJUtg68SYc28wDZFavtLYeFcNqNQ24sbiPpVM/s400/4.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Οι
φτωχές γυναίκες ήρθαν με φύλλα για πίτες ή με στεφάνια από λουλούδια. Στο μέρος
πάλι που πουλούν τα οπωρικά και τα λαχανικά μπορεί να δει κανείς τη μάνα του
Ευριπίδη, που, όπως μας διαβεβαιώνει ο Αριστοφάνης, ήταν μια απλή
λαχανοπώλισσά. Πουλούσε σουσάμι, κρεμμύδια, όσπρια και σύκα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
αγορά είναι τακτοποιημένη με ένα ορισμένο σχέδιο. Για κάθε λογής προϊόντα είχαν
καθορίσει ειδικούς χώρους. Ο αγοραστής ξέρει πού ακριβώς θα βρει ψωμί και
ψάρια, τυρί σε πλεχτά καλαθάκια, λαχανικά και λάδι, ξέρει πού θα βρει να
συμφωνήσει μια χορεύτρια ή μάγειρα για ένα συμπόσιο. Αν θέλει να συναντηθεί με
τους φίλους του στην αγορά, θα τους πει με βεβαιότητα: “στο ιχθυοπωλείο” “στο
τυροπωλείο” “στα σύκα”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvSYKO1xqieor9CuWgc4WbOXNHcs5sq_CIxDWgk93ihaA0_1xwRhQAMQJqFcJlR9l3QancPxIsZAsEfY3tKnVitI-oKUlLB3joDbDhFYZJZwTOqFy9l_ipNQ4DF33WcxDeUInT2_f7DRg/s1600/2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvSYKO1xqieor9CuWgc4WbOXNHcs5sq_CIxDWgk93ihaA0_1xwRhQAMQJqFcJlR9l3QancPxIsZAsEfY3tKnVitI-oKUlLB3joDbDhFYZJZwTOqFy9l_ipNQ4DF33WcxDeUInT2_f7DRg/s400/2.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Οι
πωλητές κι οι πραματευτάδες άπλωναν το εμπόρευμά τους στο ύπαιθρο ή σε μερικές
παράγκες από κλαδιά ή καλάμια πλεχτά, που το απόγευμα τις χαλούσαν. Γύρω από
την αγορά ήταν πολλά καταστήματα που κατείχαν ειδικά κουρείς, αρωματοπώλες,
σαγματοποιοί και οινοπώλες. Πολύ κοντά σ’ αυτά βρίσκονταν κάθε λογής
εργαστήρια. Οι αργυραμοιβοί, που τους ονόμαζαν τραπεζίτες, στέκονταν στην αγορά
μπροστά σε ένα ειδικό τραπέζι. Προς την πλευρά του Κολωνού συγκεντρώνονταν
άνθρωποι ελεύθεροι που ασκούσαν διάφορα επαγγέλματα και ήθελαν να συμφωνήσουν
για μερικές ώρες δουλειά, το περισσότερο για μια μέρα ή ως τη δύση του ήλιου.
Αργότερα (αρχίζοντας από τον 5ο αιώνα) στις ελληνικές πόλεις οικοδομήθηκαν
ειδικά κτίρια για αγορές. Τον καιρό του Περικλή υπήρχε στην Αθήνα μια αίθουσα
για αλεύρι στον Πειραιά, ένα κτίριο όπου είχαν εκτεθειμένα δείγματα
εμπορευμάτων.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLezNJSE5sYfrBe1T8M_qSpMWP6E0vr4Vb6r_or7WnyOMvPynqfz3uKmNmHhJw9ySWXmnFN9qh_jmhJmqPnThmHS39Nz9asAmunIdSB82OatE5wRVMOzRbOfABe-u3MczRidiGWL3UUro/s1600/32.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Η
γυναίκα, αν ήταν πλούσια ή και απλώς εύπορη, δεν πήγαινε ποτέ στην αγορά ούτε
έστελνε τις υπηρέτριές της. Όλα τα ψώνια τής τα έκανε ο άντρας. Συχνά μπορούσε
να δει κανείς έναν στρατιώτη, πάνοπλο, να αγοράζει σαρδέλες ή σύκα. Δεν
συναντήθηκε η Λυσιστράτη με μερικούς αξιωματικούς του ιππικού, που είχαν
γεμίσει τις περικεφαλαίες τους με βραστά λαχανικά;</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όπως
είπαμε, στη ζωηρή αγορά της Αθήνας μπορούσαν να συναντηθούν κάθε λογής
άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί. Να ένας ανάπηρος, πελάτης του ρήτορα Λυσία που
ζει με τη σύνταξη που του πληρώνει το κράτος. Γύρω του έχουν μαζευτεί μερικοί
πλούσιοι νέοι. Τα καυστικά, τα δηκτικά του αστεία τούς διασκεδάζουν. Ένας
χωριάτης κουβαλάει στην πλάτη ένα σακί, μέσα από το οποίο ακούονται να
γρυλίζουν μερικά γουρουνάκια. τώρα παραμέρισε από το δρόμο για να περάσει ένας
στρατηγός. Δαμαστές φιδιών συναγωνίζονται με τους ιδιοκτήτες άλλων εξημερωμένων
ή άγριων ζώων. μια ομάδα εύθυμων θεατών πηγαίνουν από τους θαυματοποιούς και
τους ταχυδακτυλουργούς σ’ αυτόν που καταπίνει σπαθιά και αναμμένα ξύλα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
αγαλματάκια από οπτή γη (τερακότα) μας παρουσιάζουν ορισμένους συνηθισμένους
τύπους των ελληνικών δρόμων: Ένας μάγειρας δούλος με ξυρισμένο κεφάλι κρατάει
με το ένα χέρι ένα πινάκιο και με το άλλο βάζει κάτι στο στόμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYT_zkikrGALPJlBfa6njofAqVISi4zB9xV_MOIGuZcoYFqdU3es5I-Yx9oTaB5Rd0wMpumPWu2Y59R4fPdwAv_ldFzupQkEu2d4M_XppCcNk8a_Lfv1sMqr9j677NdRYH3unpytWGgL8/s1600/34.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYT_zkikrGALPJlBfa6njofAqVISi4zB9xV_MOIGuZcoYFqdU3es5I-Yx9oTaB5Rd0wMpumPWu2Y59R4fPdwAv_ldFzupQkEu2d4M_XppCcNk8a_Lfv1sMqr9j677NdRYH3unpytWGgL8/s400/34.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Άλλοι
μάγειροι φορτώνουν από την αγορά κουνέλια και καλάθια με σταφύλια. Ένας
χωριάτης κατέβηκε στην πόλη. Ο δρόμος είναι μακρύς, γεμάτος σκόνη, ο ήλιος
καιει αλύπητα κι ο προβλεπτικός οδοιπόρος πήρε μαζί του ένα αγγείο με νερό.
Τυλιγμένο με φροντίδα με τη χλαμύδα, ένα παιδάκι κάνει περίπατο κρατώντας το
χέρι μιας γριάς και καμπούρας παραμάνας. Ένα κοριτσάκι βαδίζει μαζί με τη
μητέρα του. σηκώνει το κεφάλι προς αυτήν και τη ρωτάει για όλα όσα βλέπει γύρω
του. Για να μη χαθεί κρατιέται από την άκρη του ιματίου της μητέρας του.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Πηγαίνοντας
από τον ένα έμπορο στον άλλο, ο Αθηναίος διαλέγει τα τρόφιμα και τα στέλνει
στην κατοικία του με το δούλο. Ο αέρας είναι γεμάτος από τις φωνές των
πραματευτάδων που διαλαλούν τα εμπορεύματά τους: “άιντε στο ξίδι”, “αγοράστε
λάδι!”, “ξεχάσατε να πάρετε κάρδαμο!”, “νέε μου, ορκίζομαι στην Αφροδίτη πως η
αγαπημένη σου στολισμένη με το στεφανάκι αυτό, θα γίνει ακόμα ομορφότερη!”,
“κρέας ψητό, μισός οβολός το κομμάτι!”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBnGXjW4s-6Ul9KeJa20c23K-SvdqtSKx_WPFp-eE0kLzipSjCKa0KnlhJ4qyh7vygfi6Z9C8pTgUlIqlREe9ucCVQJJyKE7IxRvHd5HL1bD1CgHnR7jAXEZRdSdHDwRQVd2mKvAFQHWQ/s1600/30.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBnGXjW4s-6Ul9KeJa20c23K-SvdqtSKx_WPFp-eE0kLzipSjCKa0KnlhJ4qyh7vygfi6Z9C8pTgUlIqlREe9ucCVQJJyKE7IxRvHd5HL1bD1CgHnR7jAXEZRdSdHDwRQVd2mKvAFQHWQ/s400/30.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Κάθε
πράγμα και κάθε άνθρωπος έχουν τιμή. Σε μερικές συνοικίες μπορείς να βρεις ό,τι
υπάρχει για πούλημα στην Αθήνα: “Σύκα, συκοφάντες, σταφύλια κι αχλάδια,
γογγύλια, τριαντάφυλλα, εφευρέσεις, μούσμουλα και μήλα. Κοιλιά βραστή φρέσκο
τυρί και μέλι, γλυκό, μπιζέλια και ψηφοδόχες, μύρτο, υάκινθο και μάρτυρες για
δίκη”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όποιος
επιθυμεί μπορεί να ντυθεί από το κεφάλι ως τα πόδια και μάλιστα εδώ, στην
αγορά. Ο έμπορος των έτοιμων ενδυμάτων πουλάει για δώδεκα δραχμές (το πιο μικρό
ασημένιο νόμισμα στην Αθήνα ήταν ο οβολός. Έξι οβολοί έκαναν μια δραχμή. Μια
μνα είχε εκατό δραχμές. Εξήντα μνες κάναν ένα τάλαντο, που δεν ήταν πια νόμισμα
αλλά μονάδα μέτρησης και υπολογισμού) το ιμάτιο και για οκτώ δραχμές ο
υποδηματοπώλης προσφέρει κάθε χρώματος σανδάλια.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
πιο ενδιαφέρων όμως κι ο πιο ελκυστικός τομέας της αγοράς ήταν τα ιχθυοπωλεία.
Η αδυναμία των Αθηναίων ήταν το ψάρι, όχι το κρέας. Απ’ όλους τους
πραματευτάδες, οι πιο ανεξάρτητοι ήταν οι ιχθυοπώλες, για να μην πούμε οι πιο
αυθάδεις. Ένας κωμωδιογράφος τους ονομάζει “ληστές”, ένας άλλος “λωποδύτες της
νύχτας”… Ζητούν για το εμπόρευμά τούς όσα θέλουν. Αν τους απαντήσεις ότι είναι
πολύ ακριβά, ακούς να σου λένε κοφτά: “Αυτή είναι η τιμή, αν δεν σου αρέσει,
δρόμο!”. Δεν θα δίσταζαν να ζητήσουν ακόμα πιο μεγάλη Τιμή αν κατάφερναν να
κρατήσουν τα ψάρια φρέσκα. Αλλά οι προνοητικοί αγορανόμοι δεν τους επιτρέπουν
να τα Βρέξουν με νερό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όταν
όμως φοβάται μη του χαλάσει το ψάρι, ο ψαράς Βιάζεται να το πουλήσει και δεν
ζητάει εξαιρετικά μεγάλη Τιμή. Μια μέρα ένας Αθηναίος ζαλίστηκε και λιποθύμησε
στην αγορά.</span><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6cdPjQlzhnBy8TXOWPvVoNGjMT9JzLF3OrSGhZD7dnuRj1PojZUvOYO16vRa-P8-bekIQS9PEgwQXzo8Vh5yJXCNRXOX3uB44dowCEqZoYu2IgjJY5JXnXfFhDJWhlaxCXjngXw9tmUU/s1600/31.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6cdPjQlzhnBy8TXOWPvVoNGjMT9JzLF3OrSGhZD7dnuRj1PojZUvOYO16vRa-P8-bekIQS9PEgwQXzo8Vh5yJXCNRXOX3uB44dowCEqZoYu2IgjJY5JXnXfFhDJWhlaxCXjngXw9tmUU/s320/31.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;"> ‘Ένας ιχθυοπώλης ήθελε να τον Βοηθήσει για να συνέλθει κι έχυσε
απάνω του ένα αγγείο με νερό. Πράγματι ο διαβατής συνήλθε, αλλά όταν ο έμπορος
άδειασε το αγγείο με το νερό, ράντισε όλους τους γειτόνους κι όλους όσοι
Βρέθηκαν εκεί τυχαία. Οι αγορανόμοι που ήρθαν τρέχοντας διαπίστωσαν ότι και το
δοχείο με τα ψάρια γέμισε ως τη μέση νερό και τα ψάρια ζωντάνεψαν κι άρχισαν να
κουνούν τις ουρές τους. Αυτή τη φορά η παράβαση των νόμων είχε ελαφρυντικά και
στους αγορανόμους δεν έμεινε τίποτε άλλο να κάνουν, παρά μόνο να τον διατάξουν
να αδειάσει αμέσως το νερό από το δοχείο, πράγμα που έκανε. ο έμπορος είχε
πετύχει άλλωστε το σκοπό του! Ο περαστικός που είχε λιποθυμήσει τα ‘χε
συμφωνήσει για δύο οβολούς! Για να πουλιέται όσο το δυνατόν πιο φρέσκο το ψάρι,
ο ερχομός στην αγορά ενός κάρου φορτωμένου ψάρια γινόταν γνωστός στους
Αθηναίους με το χτύπημα μιας ειδικής καμπάνας. Διηγούνται πως την ώρα που ένας
μουσικός έπαιζε ορισμένα τραγούδια για μια ομάδα φίλων που είχαν συγκεντρωθεί
στο σπίτι του, το οποίο Βρισκόταν κοντά στην αγορά, ακούστηκε ο ήχος της
καμπάνας του ψαράδικου. .Όλοι οι φίλοι σηκώθηκαν ευθύς και τρέξαν για την
αγορά, εκτός από ένα μισόκουφο γέρο. Ο μουσικός πλησίασε τον γέροντα τότε και
του είπε: “Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ, είσαι ο μόνος άνθρωπος που τηρείς τους
κανόνες της καλής συμπεριφοράς και δεν με εγκατέλειψες στο άκουσμα της
καμπάνας”. “Τι είναι;” του απάντησε ο γέρος. “Είπες ότι ακούστηκε η καμπάνα του
ψαράδικου; Ευχαριστώ! Καλή αντάμωση”. Κι έφυγε βιαστικός, ακολουθώντας τα ίχνη
των άλλων.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3nvuGmrtqGr4Hhgod0imw62Zwzqf1EE5WVmTtdFcaOUK-yxRq_oJuPhDvqlBbFG_SXPn8zO3hso3jmPJXXK8rDNowCAI6iiYHnHEKCpBM44vdgs5u0kGBCOCk4Vklss6IIWLQ2WwrHqM/s1600/26.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3nvuGmrtqGr4Hhgod0imw62Zwzqf1EE5WVmTtdFcaOUK-yxRq_oJuPhDvqlBbFG_SXPn8zO3hso3jmPJXXK8rDNowCAI6iiYHnHEKCpBM44vdgs5u0kGBCOCk4Vklss6IIWLQ2WwrHqM/s320/26.png" width="400" /></a><span style="color: black;">Τις
πρώτες ώρες του πρωινού ο Αθηναίος λογάριαζε ότι δεν έπρεπε να λείψει από την
αγορά. Αν δεν περίμενε ξένους, περιοριζόταν να αγοράσει τα συνηθισμένα τρόφιμα
που ο δούλος τα πήγαινε στο σπίτι. Αν όμως είχε καλεσμένους τα πράγματα
μπερδεύονταν. Τα ψάρια, το κρέας, τα λαχανικά έπρεπε να διαλεχτούν με ξεχωριστή
φροντίδα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
φαγητό<br />
Τώρα δεν του έμεινε πια παρά μόνο να συμφωνήσει μια χορεύτρια, αυλητές και ένα
μάγειρα, έναν απ’ αυτούς τους τεχνίτες που έμαθαν στις Συρακούσες την τέχνη της
παρασκευής φαγητού. Τους μάγειρους μπορούσε να τους Βρει κανείς κάθε μέρα σε
ένα ορισμένο μέρος της αγοράς. ‘Έπαιζαν ρόλο αρκετά σημαντικό στη ζωή της
πόλης, αν κρίνουμε από το πλήθος τις ειρωνείες που αφθονούν στις αρχαίες
κωμωδίες. Ο τύπος του μάγειρα είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς της
ελληνικής κωμωδίας. Τον παρουσιάζουν σαν ψεύτη, κλέφτη, φαγά και φαφλατά. Ο
Ξενοφώντας ήταν αγανακτισμένος από το πλήθος των λεπτεπίλεπτων φαγητών που
μαγείρευαν στον καιρό του, ο Πλάτωνας έδιωξε, χωρίς δισταγμό, από την Πολιτεία
του όλους τους μαγείρους. Οι Σπαρτιάτες λογάριαζαν ίσως πως το λεπτό γούστο για
το φαγητό οδηγεί στην εξασθένηση του κράτους, γι’ αυτό δεν έπαιρναν παρά μόνο
μάγειρους που μαγείρευαν τα πιο απλά φαγητά από κρέας, ενώ εκείνους που
δοκίμαζαν να καθιερώσουν καινούργια φαγητά τούς έδιωχναν από την πόλη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αφού
τελείωνε όλες τις δουλειές, δηλαδή ανάμεσα στις 1011 το πρωί, ο Αθηναίος
κατευθυνόταν σε μια από τις στοές που ήταν γύρω από την αγορά, όπου συναντιόταν
με τους φίλους του.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhODkVpehjM0Y1OHZIVh1Qb4IynEXCeevK6g_d_CgbmK3k8yiG0GvcqWmhyCK8lqXnDucQxdb2gsFQr0iq5rHfOfR7MDJpa_eIMjZmUY4qxD7uztnYy9G2erqIK4kjRcXvsGoTFIgM5mP0/s1600/29.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhODkVpehjM0Y1OHZIVh1Qb4IynEXCeevK6g_d_CgbmK3k8yiG0GvcqWmhyCK8lqXnDucQxdb2gsFQr0iq5rHfOfR7MDJpa_eIMjZmUY4qxD7uztnYy9G2erqIK4kjRcXvsGoTFIgM5mP0/s400/29.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Χαιρετισμοί<br />
Όταν συναντιόντουσαν δυο γνωστοί χαιρετιόνταν με μια κίνηση του χεριού. Δεν ταίριαζε
να υποκλιθείς, να προσκυνήσεις κάποιον, γιατί οι περήφανοι πολίτες της Αθήνας
θα το θεωρούσαν αυτό υπόλειμμα του καιρού της τυραννίας. Οι Αθηναίοι έδιναν το
χέρι μονάχα όταν ορκίζονταν ή στους επίσημους αποχωρισμούς. Ο συνηθισμένος
χαιρετισμός ήταν “Χαίρε!”, που συνοδευόταν ορισμένες φορές από μια παρατήρηση
για τον καιρό. Είναι γνωστοί επίσης και άλλοι τύποι χαιρετισμών: “Υγίαινε!”,
“Τα ωφέλιμα εργάζου!”, “Εργάζου και ευτύχει!”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiewE4lvq7IFhnaC9FJfyFkdhQL05T1Y1BT9bYuMtwVQGaj9KgGcFMUQCJMKjpIW6bJskQ-xodrTTAzREPxqvd_Nt1DBxoAi0WGHDzrN85_bvNXSVCpar2rdFIjhPnAfV_7naNm30u3b4/s1600/28.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiewE4lvq7IFhnaC9FJfyFkdhQL05T1Y1BT9bYuMtwVQGaj9KgGcFMUQCJMKjpIW6bJskQ-xodrTTAzREPxqvd_Nt1DBxoAi0WGHDzrN85_bvNXSVCpar2rdFIjhPnAfV_7naNm30u3b4/s400/28.jpg" width="400" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg2GX1_RHCuhS1NoNHHt-cQsw7pl7X-k3ebsaZXaGZN4agSmPUnGN3dDDil4wKhRhHVmYB7onoPLR5L0Izok10aqjfn3bZ8W-SLNOPEMlsWK43sDRM_pq84k8K7yqIVWCz3Vzoms48nmc/s1600/27.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Συζητήσεις<br />
Μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς, ο Αθηναίος μιλούσε με τους φίλους και
τους γνωστούς για την πολιτική, σχολίαζε τα τελευταία νέα ή μπλεκόταν σε
φιλοσοφικές συζητήσεις, αν είχε τέτοια κλίση. Συνήθως οι συναντήσεις και οι
συζητήσεις γίνονταν στα αρωματοπωλεία και στα κουρεία. Και τα υποδηματοποιεία
ήταν επίσης κατάλληλος χώρος για συναντήσεις, μια φορά μάλιστα ο Σωκράτης μπήκε
σ’ έναν τεχνίτη που έφτιαχνε χάμουρα για να τελειώσει μια συζήτηση. Η επίσκεψη
στα καταστήματα είχε γίνει μια συνήθεια τόσο διαδεδομένη, που ο Δημοσθένης σ’
ένα λόγο του κατηγορεί έναν Αθηναίο για “ακοινώνητο”, γιατί “δεν μπαίνει ποτέ
σε κουρεία, αρωματοπωλεία και άλλα καταστήματα”.</span><br />
<span style="color: black;">
Ο προτιμούμενος τόπος συναντήσεων ήταν, αναμφισβήτητα, τα κουρεία. Ο Αθηναίος
κουρέας μπορούσε να περηφανευτεί για την πλατιά και πολύπλευρη πείρα του. Οι
άντρες, όπως και οι γυναίκες, έβαφαν τα μαλλιά τους ή για να τα κάνουν πιο
ανοιχτά ή για να κρύψουν τη λευκότητά τους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio8FTWivgYSkXiYWNKD9A2__6sU_kfQApMtK4cS4sgqHIONFLySqEde9OERaA4X3J10O0E6HGnY7zv_EHy6PJ1hisY4vhjKXkVLx4PFIyR_JeEX8KBG4OeA14wLKBbtzq-yC5m3YS9EnU/s1600/24.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio8FTWivgYSkXiYWNKD9A2__6sU_kfQApMtK4cS4sgqHIONFLySqEde9OERaA4X3J10O0E6HGnY7zv_EHy6PJ1hisY4vhjKXkVLx4PFIyR_JeEX8KBG4OeA14wLKBbtzq-yC5m3YS9EnU/s400/24.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Κουρεία<br />
Οι Αθηναίοι για να βοηθούν το μεγάλωμα των μαλλιών τα άλειφαν με λάδι
ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες. Τον 6ο αιώνα οι άντρες είχαν μακριούς
βοστρύχους, αλλά μετά τη μάχη του Μαραθώνα άρχισαν να τους κόβουν πιο κοντούς.
Αργότερα, μετά τον Αλέξανδρο το Μεγάλο, ξύριζαν τα μουστάκια και τα γένια. Οι
Έλληνες δεν άφηναν ποτέ μουστάκι χωρίς γένια. Έπειτα ο κουρέας τούς περιποιόταν
τα χέρια κι όταν τελείωνε έδινε στον πελάτη έναν καθρέφτη για να θαυμάσει τον
εαυτό του, έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι κουρείς στις μέρες μας.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τον
καιρό που ο κουρέας έφτιαχνε τη ν κόμη ενός πελάτη, οι άλλοι περίμεναν τη σειρά
τους φλυαρώντας για όλα. χάρη σ’ αυτό τον τρόπο ζωής, οι κουρείς έγιναν
εξαιρετικά κοινωνικοί. Ήταν κατατοπισμένοι για όλα τα νέα και τα κουτσομπολιά,
που τα διέδιδαν και τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Δεν είναι παράξενο που είχαν τη
φήμη ότι ήταν φλύαροι και αθυρόστομοι Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε στην Αθήνα
την είδηση της καταστροφής στη Σικελία ήταν ένας κουρέας από τον Πειραιά. Είχε
μάθει τη θλιβερή είδηση από το δούλο ενός λιποτάκτη και χωρίς να αργήσει άφησε
το κουρείο κι έτρεξε με μια ανάσα στην Αθήνα, από φόβο μην τον προλάβει κανένας
άλλος. Στην πόλη, όπου δεν ήξεραν τίποτε, η είδηση προκάλεσε μεγάλη ανησυχία. Ο
κόσμος περικύκλωσε τον κουρέα και άρχισε να τον ξεψαχνίζει, μα αυτός δεν ήξερε
ούτε το όνομα εκείνου που του είχε ανακοινώσει το τραγικό νέο. Οι πολίτες
αγανακτισμένοι άρχισαν να φωνάζουν: “0 ψεύτης στην ανάκριση!”, “στα
Βασανιστήρια!”. Ο φουκαράς ο κουρέας είχε δεθεί κιόλας στον τροχό, όταν κατά
καλή του τύχη έφτασαν κάμποσοι οπλίτες που είχαν γλιτώσει από το μακελειό και
επιβεβαίωσαν την τρομερή αλήθεια. Αναστατωμένοι οι Αθηναίοι από τη φοβερή
είδηση, σκόρπισαν στα σπίτια τους για να κλάψουν τους χαμένους τους συγγενείς
και ξέχασαν τον κουρέα. Άφησαν δεμένο τον αγγελιοφόρο των κακών ειδήσεων. Τον
θυμήθηκαν αργά τη νύχτα. Αλλά όταν ο δήμιος ήρθε να τον λύσει, η πρώτη ερώτηση
που του έθεσε ο κουρέας ήταν αν υπήρχε, Καμιά είδηση για τον Νικία, κι αν είναι
γνωστό πως πέθανε. Οι κουρείς ήταν ενήμεροι για όλα τα νέα και μιλούσαν για τα
πάντα. “Πώς θέλετε να σας κουρέψω;”, ρώτησε ο κουρέας το Βασιλιά της Μακεδονίας
Αρχέλαο. “χωρίς πολλές κουβέντες”, απάντησε ο Βασιλιάς.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg2GX1_RHCuhS1NoNHHt-cQsw7pl7X-k3ebsaZXaGZN4agSmPUnGN3dDDil4wKhRhHVmYB7onoPLR5L0Izok10aqjfn3bZ8W-SLNOPEMlsWK43sDRM_pq84k8K7yqIVWCz3Vzoms48nmc/s1600/27.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg2GX1_RHCuhS1NoNHHt-cQsw7pl7X-k3ebsaZXaGZN4agSmPUnGN3dDDil4wKhRhHVmYB7onoPLR5L0Izok10aqjfn3bZ8W-SLNOPEMlsWK43sDRM_pq84k8K7yqIVWCz3Vzoms48nmc/s400/27.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Κοινωνικοί<br />
Στους Έλληνες δεν άρεσε να σιωπούν. ήταν εξαιρετικά κοινωνικοί. Σ’ ένα ελληνικό
τραγούδι, όπου απαριθμούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανθρώπινη
ευτυχία, μετά την υγεία, την ομορφιά και τον πλούτο ακολουθεί η φιλία. χωρίς τη
φιλία δεν υπάρχει χαρά, γιατί η φιλία στολίζει τη ζωή. Φυσικά ο χαρακτήρας της
φιλίας ποίκιλλε ανάλογα με την ηλικία και τις κλίσεις.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiodPKY9kVDqv6vKmoWwNcUAjw2T5WK742MBC8IaBweLPBkCtgQ_sk5MX00qmGMLgRw5PUCEmXLDthLanKA6NkxvwXmdyOEET_dPIfgy34nZKJFGAX6IecR2g91GA13CcVECzUQhvCs5bg/s1600/26.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Εκτός
από την αληθινή φιλία, που τόσο ποθούσε ο Σωκράτης, στους Έλληνες άρεσε
ανείπωτα να φλυαρούν για όλα τα μικροπράγματα. Γιατί, άλλωστε, μαζεύονταν στα
κουρεία και στα αρωματοπωλεία;</span><br />
<span style="color: black;">
Αλλά και η φλυαρία είχε όρια, που τα καθόριζαν οι κανόνες καλής συμπεριφοράς.
Όποιος ξεπερνούσε αυτά τα όρια έβγαζε τη φήμη ότι είναι αθυρόστομος κι ο κόσμος
άρχιζε να τον κοροϊδεύει.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii3bo94d-9u-BVWNx499t6yJEN4Yk0tmt9Xjxiwj6UWb6Ptrt05GVJQvpYoCpKP6PieB9glayl_OVKNNVenh_kI6n9K4roeh40ihupkslAVMuf-NJBglbdHhMV7PkTHnZ_lQiMlYQejZ4/s1600/22.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii3bo94d-9u-BVWNx499t6yJEN4Yk0tmt9Xjxiwj6UWb6Ptrt05GVJQvpYoCpKP6PieB9glayl_OVKNNVenh_kI6n9K4roeh40ihupkslAVMuf-NJBglbdHhMV7PkTHnZ_lQiMlYQejZ4/s400/22.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Στό
σπίτι<br />
Ο Αθηναίος αφού χορτάσει συζήτηση πηγαίνει στο σπίτι του για φαγητό. Τρωει ή
κάτω από μια σκεπασμένη στοά ή στην εσωτερική αυλή, μαζί με την οικογένειά του.
Μετά το φαγητό ξεκουράζεται ή ίσως διαβάζει. Στη Βιβλιοθήκη του βρίσκονται τα έπη
του Ομήρου ο πάπυρος είναι παλιός και σκοροφαγωμένος καθώς και τα έργα των
ξακουστών ποιητών. Κάθε χειρόγραφο φυλάγεται μέσα σ’ ένα μετάλλινο σωλήνα με
κάλυμμα. Σ’ ένα ξεχωριστό ράφι βρίσκονται οι λόγοι των ρητόρων και των
φιλοσόφων, καθώς και τα έργα των ιστορικών. Όλα έχουν αντιγραφεί με μεγάλη
φροντίδα από τους αντιγραφείς. Έτσι, λοιπόν, αν θέλει να διαβάσει, ο Αθηναίος
έχει από πού να διαλέξει. Μετά το φαγητό δεν κοιμάται. Γενικά ο ύπνος δεν
κατέχει μεγάλη θέση στη ζωή του. Του αρέσει πάρα πολύ n ζωή σ’ όλες τις
εκδηλώσεις της και δεν χάνει με τον ύπνο περισσότερο χρόνο από ό,τι είναι
απόλυτα απαραίτητο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Γυμνάσια<br />
Αφού ξεκουραστεί, ο Αθηναίος κατευθύνεται προς ένα από τα τρία μεγάλα δημόσια
γυμνάσια των προαστίων της Αθήνας: το Λύκειο, την Ακαδημία, το Κυνόσαργες. Τα
γυμνάσια ήταν μεγάλα, επιβλητικά, με σκιερούς διαδρόμους, με ευρείες στοές,
λουτρά και άλλα διαμερίσματα προορισμένα γι, τον αθλητισμό, τις επιστημονικές
απασχολήσεις και την ανάπαυση.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Γενικά
τα γυμνάσια αποτελούνταν: από το εφηβείο, μια αίθουσα προορισμένη για τις
γυμναστικές ασκήσεις της νεολαίας. τα λουτρά, τα οποία μπορούσαν να
χρησιμοποιήσουν όλοι οι επισκέπτες του γυμνασίου. τα αποδυτήρια, μια αίθουσα
όπου οι παλαιστές άλειφαν το σώμα τους με λάδι, μι, άλλη αίθουσα όπου
“πασπάλιζαν” το σώμα τους με λεπτή άμμο, για να μπορούν να πιάνονται εύκολα στη
διάρκεια της πάλης. τους διαδρόμους, σκεπαστούς και ξεσκέπαστους για περίπατο
και τρέξιμο. Οι λεγόμενες ξυστές (δηλαδή διάδρομοι στιλβωμένοι) ήταν κάτι
διάδρομοι σκεπαστοί, πιο ψηλά στις πλευρές, που ήταν προορισμένοι για
περιπάτους, ενώ το κεντρικό μέρος, που ήταν πιο χαμηλό, προοριζόταν για
ασκήσεις όταν ο καιρός ήταν ακατάλληλος και το χειμώνα. Όλοι αυτοί οι χώροι
περιβάλλονταν με στοές, με καθίσματα και εξέδρες, μερικές αίθουσες ημικυκλικές,
σκεπαστές ή ξεσκέπαστες, όπου οι φιλόσοφοι και οι ρήτορες έκαναν μαθήματα και
συζητήσεις.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiodPKY9kVDqv6vKmoWwNcUAjw2T5WK742MBC8IaBweLPBkCtgQ_sk5MX00qmGMLgRw5PUCEmXLDthLanKA6NkxvwXmdyOEET_dPIfgy34nZKJFGAX6IecR2g91GA13CcVECzUQhvCs5bg/s1600/26.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiodPKY9kVDqv6vKmoWwNcUAjw2T5WK742MBC8IaBweLPBkCtgQ_sk5MX00qmGMLgRw5PUCEmXLDthLanKA6NkxvwXmdyOEET_dPIfgy34nZKJFGAX6IecR2g91GA13CcVECzUQhvCs5bg/s400/26.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
Αθηναίος δεν μετείχε υποχρεωτικά στις αθλητικές ασκήσεις, αλλά παρακολουθούσε,
σχολίαζε και χειροκροτούσε. Οι γεροντότεροι πολίτες δεν ξεχνούσαν, φυσικά, να
διηγηθούν τι θαυμάσιοι αθλητές ήταν στα νιάτα τους και παραπονιούνταν για την
αδυναμία των σημερινών. Οι θεατές μαζεύονταν ομάδες ομάδες και συζητούσαν
διάφορα προβλήματα. Κάποιος σχεδιάζει κάτι με το ραβδί στον άμμο, εξηγώντας
στους γύρω του μια πρωτότυπη ιδέα. Στο κέντρο μιας άλλης ομάδας ένα άτομο σιμό
και άσχημο αναλύει με τόνο ειρωνικό τι είναι προτιμότερο: να είσαι ψεύτης από
άγνοια ή να είσαι συνειδητός ψεύτης. Ο σιμός είναι ο Σωκράτης. Στην Ακαδημία ο
Πλάτωνας εκθέτει, με νέα ύφος διαλεχτό, τις φιλοσοφικές του θεωρίες, μπροστά σ’
ένα ακροατήριο από θαυμαστές και αντιπάλους κάθε ηλικίας. Στο Λύκειο, στο μέρος
που λέγεται “Περίπατος”, ένας άνθρωπος με μεγάλο κεφάλι και φανερή κλίση προς
την κομψότητα, συζητεί σε μια γλώσσα όχι τόσο ωραία, μα πολύ καθαρή και
εκφραστική, τις θεμελιακές αρχές της πολιτικής, της ηθικής, της ποίησης και της
λογικής. Ο ομιλητής είναι ο Αριστοτέλης.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
γυμνάσιο ο Αθηναίος περνάει μια ή δυο ώρες. Πριν από το γεύμα θέλει να λουστεί,
γι’ αυτό κατευθύνεται προς το λουτρό. Το λουτρό είναι ένα κτίριο πολύ σεμνό,
ένα απλό δωμάτιο με ένα καζάνι για το νερό και πολλά αγγεία. Οι επισκέπτες
αλείφονταν πρώτα σ’ όλο το σώμα με ελαιόλαδο ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες,
έπειτα έξυναν το κορμί μ’ έναν ειδικό ξύστη από ορείχαλκο (στλεγγίδα) και
ξεπλένονταν με νερό. ‘Έτσι τελείωνε το λουτρό κι ο Αθηναίος θα μπορούσε να
ντυθεί και να φύγει, αν δεν είχε διάθεση να καθυστερήσει λιγάκι και να μιλήσει
με τον άνθρωπο του λουτρού, που, όπως κι ο κουρέας, ήταν μια ζωντανή εφημερίδα
και ο οποίος ήξερε συχνά για τους πελάτες του περισσότερα απ’ ό,τι ήξεραν κι
αυτοί οι ίδιοι για τον εαυτό τους.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAGVsS6e3zZTZX8WaWu8Cpy3omvgIA44nMjrVuZbgO-kmd1yEr-JQwliONlUZSveRfhqT_7kYDyzYcx9RZ_7ujaqnJAqA9SGRLqtNMpB0sy67WIrO43KdnGka0NXUwoTUopVpMAGYOchw/s1600/23.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAGVsS6e3zZTZX8WaWu8Cpy3omvgIA44nMjrVuZbgO-kmd1yEr-JQwliONlUZSveRfhqT_7kYDyzYcx9RZ_7ujaqnJAqA9SGRLqtNMpB0sy67WIrO43KdnGka0NXUwoTUopVpMAGYOchw/s400/23.jpg" width="365" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
γεύμα<br />
Στο σπίτι όλα ήταν έτοιμα και δεν περίμεναν παρά την άφιξη των καλεσμένων.
Τραπέζια, λεκάνες, μαξιλάρια, στεφάνια, τάπητες, ψωμιά, αρώματα, γυναίκες,
ζαχαρωτά, πίτες, κουλούρια, χορεύτριες. Γλυκόψωμα και του Αρμόδιου τα
τραγούδια.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvFXzAEilXRzprKMhYvu_eNzS9xNJJxrq4bkixyiT-9Zh_EB_fzpRAepNjjSTV5NMOxIR1WlzLtwTC5t1OGcWblM734Or-aiZmAG0QZxR48p8CvVfrOn-ZoDHHyf44yDuSKAiG5PZBny8/s1600/21.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="color: black;">Στη
διάρκεια του γεύματος ο οικοδεσπότης συνήθως είναι ξαπλωμένος σε κρεβάτι, ενώ n
γυναίκα του κάθεται σε σκαμνί. Τα παιδιά εμφανίζονται στα επιδόρπια και
στέκονται όρθια ή κάθονται, ανάλογα με την ηλικία τους και τις συνήθειες της
οικογένειας. Αλλά σ’ ένα τραπέζι με καλεσμένους τα μέλη της οικογένειας δεν
παρουσιάζονται. παίρνουν μπρος μονάχα οι άντρες, γιατί n συζήτηση θα είναι ή
φιλοσοφική, επομένως ακατανόητη για τις γυναίκες και τα παιδιά, ή καθαρά
αντρική, επομένως ακατάλληλη για τα αυτιά των γυναικών. Στο “Συμπόσιο” του
Πλάτωνα, n Διοτίμα, μια ξένη από τη Μαντίνεια, έγινε δεκτή μόνο στο κατώφλι της
θύρας, απ’ όπου σαν καλλιεργημένη γυναίκα που ήταν, μπορούσε να διακόπτει τις
φαντασίες του Αριστοφάνη με τις ευφραδέστατες παρεμβάσεις της κι αυτό μονάχα
γιατί στη χώρα της είχε το αξίωμα της μάντισσας. Όσο για τις συνηθισμένες
καλεσμένες στα συμπόσια που παριστάνονται συχνά στα αγγεία, n θέση κι ο ρόλος
τους είναι έξω από κάθε αμφιβολία.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
γυναίκες αποζημιώνονται όμως στο γυναικωνίτη, όπου τα ζαχαρωμένα φρούτα και τα
γλυκά των ζαχαροπλαστών της Κρήτης, της Σάμου και της Αθήνας τιμούνταν
εξαιρετικά. Κάθε μαγείρισσα ετοίμαζε γλυκίσματα για τα Θεσμοφόρια και τις άλλες
γιορτές, ενώ οι αξιοσέβαστες κυράδες τα κατανάλωναν σε μεγάλες ποσότητες με τη
συντροφιά των γνωρίμων τους, που είχαν έρθει επίσκεψη στο σπίτι τους.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim4EbPhP-e8PtS6gSGYr-R1Ap0VIS3MSYyE3MqRdJTiyQRjqu-ZQVMskEP_zIefc_JCBEOH0tS-_jzUC0Xe7S_gr0Bs5eYW3Nnh7TiIrDYoXLIWirRzUFgTunH0Q9eSyxJiPuzIcMLO18/s1600/18.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="321" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim4EbPhP-e8PtS6gSGYr-R1Ap0VIS3MSYyE3MqRdJTiyQRjqu-ZQVMskEP_zIefc_JCBEOH0tS-_jzUC0Xe7S_gr0Bs5eYW3Nnh7TiIrDYoXLIWirRzUFgTunH0Q9eSyxJiPuzIcMLO18/s400/18.png" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Για
τους Έλληνες ήταν αδιανόητο να φάνε μόνοι. Ο Πλούταρχος λεει ότι το να φάει
κανείς μόνος του “δεν σημαίνει να γευματίσει, αλλά να γεμίσει το στομάχι του
σαν τα ζώα”. Γι’ αυτό, εκτός της πρόσκλησης καλεσμένων, υπήρχαν διάφοροι τρόποι
να φάει κανείς με συντροφιά: οργάνωναν συμπόσια στα οποία οι συνδαιτυμόνες
συνέβαλαν εξίσου ή ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Αυτά τα συμπόσια γίνονταν
σε νοικιασμένες αίθουσες ή στο σπίτι μιας εταίρας. Κάποτε κάθε συνδαιτυμόνας
έφερνε το φαγητό του στο καλάθι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
προγράμματα του φαγητού δεν ήταν υπερβολικά. Σε μια κωμωδία λέγεται ότι ένα
τραπέζι στην Αθήνα είναι πολύ ωραίο στην εμφάνιση, μα δεν χορταίνει ένα
πεινασμένο στομάχι. Στους Διαλόγους του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα οι συνδαιτυμόνες
δεν συζητούν καθόλου για τα φαγητά. Το κλασικό ιδανικό της Αττικής απαιτούσε το
φαγητό να προσφέρεται ωραία αλλά να μην είναι πολύ. Να είναι τόσο όσο
χρειάζεται για να καταπραΰνει μια κανονική πείνα, γιατί το κύριο δεν ήταν το
φαγητό αλλά n συντροφιά των συνδαιτυμόνων και οι συζητήσεις.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjopuo29B3t1FPfXYbeEBbbXAer9kKS-SXK-QD4d5Fg0dBUhG5aBd3_PGc5SB813kSFa1sOd6f6d6sx7UNibQ3C5T54_d72ZZDcXrzWHICAEE9GceaintZxEEPuwLV8VExSy3uiuuB67J4/s1600/18.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjopuo29B3t1FPfXYbeEBbbXAer9kKS-SXK-QD4d5Fg0dBUhG5aBd3_PGc5SB813kSFa1sOd6f6d6sx7UNibQ3C5T54_d72ZZDcXrzWHICAEE9GceaintZxEEPuwLV8VExSy3uiuuB67J4/s400/18.jpg" width="400" /></a><span style="color: black;">Φιλοξενία<br />
Οι Έλληνες ήταν πολύ φιλόξενοι. Κάθε καλεσμένος μπορούσε να φέρει όποιον ήθελε.
Αυτή n συνήθεια γέννησε μάλιστα μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, στην οποία
έδωσαν το περιφρονητικό παρατσούκλι “παράσιτα”. Ο Πλούταρχος έγραψε ένα
ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στο πρόβλημα: ως ποιο Βαθμό μπορεί να
χρησιμοποιήσει κανείς αυτό το δικαίωμα χωρίς να ξεπεράσει τα όρια της καλής
συμπεριφοράς.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
“Συμπόσιο” ο Πλάτωνας διηγείται ότι ο Αριστόδημος συνάντησε τον Σωκράτη με
επίσημο ένδυμα και μαθαίνοντας ότι πηγαίνει στο τραπέζι του Αγάθωνα, αποφάσισε
να τον συνοδεύσει αν και δεν ήταν καλεσμένος. Στο δρόμο ο Σωκράτης,
απασχολημένος καθώς ήταν με ένα φιλοσοφικό πρόβλημα, Βράδυνε το βήμα του. Ο
Αριστόδημος δεν παρατήρησε ότι ο φιλόσοφος έμεινε πίσω και μπήκε μόνος στο
σπίτι του Αγάθωνα. Παρ’ όλα αυτά δεν βρέθηκε σε δυσάρεστη θέση: οι θύρες ήταν
διάπλατα ανοιχτές, και ένας δούλος τον οδήγησε αμέσως στην τραπεζαρία, όπου ο
Αγάθωνας τον υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά, λέγοντάς του ότι ήθελε να τον καλέσει
προσωπικά, μα δεν μπόρεσε να τον βρει.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μόλις
οι προσκαλεσμένοι έμπαιναν στο σπίτι, οι δούλοι τούς έβγαζαν τα υποδήματα.
Θεωρούνταν αταίριαστο να κυκλοφορεί κανείς μέσα στο σπίτι με τα πέδιλα με τα
οποία βάδιζε στο δρόμο. Πριν καθίσουν οι καλεσμένοι στο τραπέζι, τους έπλεναν
και τους αρωμάτιζαν τα πόδια.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μα
ούτε κι ύστερα απ’ αυτή τη διαδικασία ήταν ωραίο να ρίχνεται κανείς στο φαγητό.
Προηγούμενα οι καλεσμένοι περιφέρονταν στα δωμάτια, θαύμαζαν τα έπιπλα και τα
αντικείμενα διακόσμησης και επαινούσαν την καλαισθησία του νοικοκύρη. Οι
Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στους καλούς τρόπους. Αυτό ζητούσε n εθιμοτυπία.
Η συνήθεια να τρωει κανείς ξαπλωμένος, αν και άγνωστη στην ομηρική εποχή, ήταν
παρ’ όλα αυτά πολύ παλιά, όπως αποδεικνύεται από τα ζωγραφισμένα αγγεία του 7ου
αιώνα. Σε κάθε κρεβάτι κάθονταν δυο άνθρωποι. Ξαπλώνονταν ακουμπώντας με τον
αριστερό αγκώνα σε μαξιλάρι, έτσι που το στήθος τους ήταν μισοσηκωμένο. Αφού
καθόταν όλος ο κόσμος, οι υπηρέτες έχυναν νερό στους καλεσμένους τους για να
πλύνουν τα χέρια τους. έπειτα έφερναν κάτι τραπεζάκια χαμηλά, πάνω στα οποία
ήταν έγκαιρα τακτοποιημένα τα φαγητά. ‘Έφερναν τόσα τραπεζάκια όσα κρεβάτια
ήταν στην αίθουσα, δηλαδή σε κάθε τραπεζάκι έτρωγαν δύο άνθρωποι. Οι Έλληνες
δεν χρησιμοποιούσαν πιρούνια και μαχαίρια. Κουτάλια είχαν, αλλά προτιμούσαν να
τα αντικαθιστούν με μια κόρα ψωμί. Το φαγητό το έπιαναν με τα χέρια. Τις
μερίδες τις σέρβιραν ψιλοκομμένες για να πιάνονται εύκολα.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOkQ8Ovaz8KWK7Ow5-oLo7wdEw-g-9Q_6_h9IBscwgCz1DUL-f_cpXnXQNLhqy76ZX8DdKUYPgvE7tgeGqnWoiVZcQ7_Upai9E2v-dshggbq40FiPqctaOCV8fpGKc-R_RaH11BWZMGHQ/s1600/11.jpg"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOkQ8Ovaz8KWK7Ow5-oLo7wdEw-g-9Q_6_h9IBscwgCz1DUL-f_cpXnXQNLhqy76ZX8DdKUYPgvE7tgeGqnWoiVZcQ7_Upai9E2v-dshggbq40FiPqctaOCV8fpGKc-R_RaH11BWZMGHQ/s1600/11.jpg" width="391" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
τραπεζομάντιλα και οι πετσέτες ήταν πράγματα άγνωστα. Oι αρχαίοι Έλληνες
σκούπιζαν τα χέρια τους με ψίχα ψωμιού ή με ειδική κόλα που τη ζύμωναν με τα
δάχτυλά τους και την έκαναν σφαιρίδια.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
συμπόσιο<br />
Στην Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. Αν και οι σούπες θεωρούνταν
υγιεινά και θρεπτικά φαγητά (το φαγητό που προτιμούσε ο Ηρακλής ήταν ζωμός από
μπιζέλια), ήταν ταυτόχρονα “φαγητό των φτωχών” και γι’ αυτό σ’ ένα τραπέζι με
καλεσμένους δεν ταίριαζε να προσφέρεις ζωμό. Στο πρώτο μέρος του γεύματος
σέρβιραν χορταστικά φαγητά, και ειδικά ψάρια και πουλερικά: τη συνταγή για τις
σάλτσες μάς τη μετέδωσε ο Αριστοφάνης: “… χύσε από πάνω σίλφιο, χύσε ξίδι, χύσε
ακόμα λάδι, τρίψε τυρί, ρίξε από πάνω λίπη και σάλτσες ζεστές”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Έτρωγαν
σχετικά λίγο κρέας. Τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι,
ξίδι και μέλι. Μερικά φαγητά των Ελλήνων μάς φαίνονται το λιγότερο παράξενα. Να
ένα απόσπασμα του Αθήναιου στο οποίο περιγράφει το πρόγραμμα φαγητού ενός
γεύματος: “Εμφανίστηκαν χέλια χοντρά και σχεδόν σκεπασμένα στο αλάτι, έπειτα
ένα θαυμάσιο χέλι, από το οποίο δεν θα παραιτούνταν ούτε οι θεοί. ‘Έφεραν ένα
μεγάλο στομάχι ψαριού στρογγυλό σαν τον ουρανό. Όταν τελειώσαμε με το στομάχι
του ψαριού, μας φέρανε κάτι πινάκια: το ένα είχε ένα κομμάτι σκυλόψαρο, το άλλο
παχιά σουπιά, το τρίτο χταπόδι και πολύποδες ζεστούς”. Σ’ αυτό το μέρος του
φαγητού δεν έπιναν κρασί. Οι Αθηναίοι προτιμούσαν να πιουν κρασί μετά το
φαγητό. Άλλωστε το κρασί μπορούσε να αντικαταστήσει το φαγητό αν ήταν
ανακατεμένο με κρίθινο αλεύρι και τριφτό τυρί. Αυτό το μείγμα ονομαζόταν
κυκεώνας και ήταν το ποτό που προτιμούσαν οι Έλληνες.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
δούλοι έφερναν ξανά νερό, οι συνδαιτυμόνες έπλεναν τα χέρια, έπειτα οι δούλοι
σήκωναν τα κόκαλα και τα αποφάγια. Τώρα έφερναν άλλα τραπέζια φορτωμένα
επιδόρπια και κρασιά. Άρχιζε το τραγούδι με τη συνοδεία αυλού, γέμιζαν τα
κύπελλα κρασί με την ευχή “υγίαινε” και περνούσαν στο δεύτερο μέρος του
γεύματος. Τα επιδόρπια ήταν νωποί και ξηροί καρποί, αλατισμένα αμύγδαλα, τυρί,
σκόρδα, κρεμμύδια, γλυκές και αλμυρές πίτες, το καύχημα της Αττικής. Οι πίτες
αυτές ήταν φτιαγμένες από μέλι, τυρί και λάδι. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε το
φαγητό που ονομαζόταν μυτλωτός, μια πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και
σκόρδα. Αυτό το μέρος του γεύματος λεγόταν συμπόσιον.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τώρα
έπιναν κρασί, “γλυκό και αρωματικό, που είχε τη μυρουδιά των λουλουδιών. Είναι
ευχάριστο να πίνεις κρασί, το γάλα της Αφροδίτης”, να συζητάς, να τραγουδάς, να
διηγείσαι λογής λογής περιστατικά, να ακούς μουσική, να παρακολουθείς τους
χορούς. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ακούν θλιβερές συζητήσεις στο τραπέζι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ανάμεσα
στις συνηθισμένες διασκεδάσεις των τραπεζιών ήταν και τα αινίγματα. Εκείνος που
δεν ήξερε να απαντήσει τιμωρούνταν να πιει ένα κ</span><span style="color: black;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvFXzAEilXRzprKMhYvu_eNzS9xNJJxrq4bkixyiT-9Zh_EB_fzpRAepNjjSTV5NMOxIR1WlzLtwTC5t1OGcWblM734Or-aiZmAG0QZxR48p8CvVfrOn-ZoDHHyf44yDuSKAiG5PZBny8/s1600/21.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvFXzAEilXRzprKMhYvu_eNzS9xNJJxrq4bkixyiT-9Zh_EB_fzpRAepNjjSTV5NMOxIR1WlzLtwTC5t1OGcWblM734Or-aiZmAG0QZxR48p8CvVfrOn-ZoDHHyf44yDuSKAiG5PZBny8/s400/21.jpg" width="400" /></a>ύπελλο κρασί. Να μερικά από τα
αινίγματα αυτά:<br />
1. Αν δεν μου πεις τίποτε, λες τ’ όνομά μου. μα αν προφέρεις το όνομά μου ω
θαύμα! Τότε δεν θα με μαντέψεις. (Η σιωπή).<br />
2. Είμαι το σταχτόχρωμο παιδί ενός λαμπερού πατέρα. πουλί χωρίς φτερά υψώνομαι
ως τους ουρανούς. μόλις γεννήθηκα και σκόρπισα αμέσως στον αέρα. (0 καπνός).<br />
3. Όταν με κοιτάς σε κοιτώ και γω, μα δεν σε Βλέπω γιατί δεν έχω μάτια. όταν
μιλάς, κοιτάζοντάς με, ανοίγω και γω το στόμα και κινώ τα χείλη, αλλά σιωπηλά,
γιατί φωνή δεν έχω. (Ο καθρέφτης).</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μουσική-Χορός<br />
Από τα πιο παλιά χρόνια n μουσική και ο χορός δεν έλειπαν από τα συμπόσια.
Αργότερα (5ο-4ο αιώνα) για τη διασκέδαση των καλεσμένων συμφωνούσαν
επαγγελματίες ηθοποιούς που ερμήνευαν σκηνές από τον Όμηρο αοιδούς, χορεύτριες,
αυλητές.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τραγουδούσαν
κι οι καλεσμένοι όλοι μαζί ή με τη σειρά. Ο Πλούταρχος μας λεει ότι το κλαδί
της μυρτιάς περνούσε από χέρι σε χέρι. Αυτός που το έπαιρνε έπρεπε να
τραγουδήσει παίζοντας λύρα, αν, βέβαια, ήταν σε θέση. Προς το τέλος του
συμποσίου ο αριθμός των συνδαιτυμόνων που ήξεραν να τραγουδούν ήταν συνήθως
μεγαλύτερος από ό,τι στην αρχή.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Επίσης
δεν υπήρχε συμπόσιο χωρίς κότταβο, ένα παιχνίδι που το έφεραν από τη Σικελία.
Κάθε συνδαιτυμόνας άφηνε στο κύπελλο λίγο κρασί, το οποίο έχυνε σε καθορισμένο
μέρος. Ενώ άδειαζε το κύπελλο έλεγε από μέσα του ή δυνατά το όνομα της γυναίκας
που αγαπούσε. Ο ήχος του χυνόμενου υγρού λεπτότερος ή χοντρότερος καθώς και η
ακριβής ή λιγότερο ακριβής επιτυχία του καθορισμένου στόχου, ήταν δείκτες αν το
αγαπώμενο πρόσωπο συμμεριζόταν τα αισθήματά του.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Κάποτε
το κρασί το έχυναν στο δίσκο μιας ζυγαριάς, που έπρεπε να κατεβεί ως ένα
ορισμένο σημείο ή να γκρεμίσει ένα σωρό αντικείμενα που ήταν στημένα από κάτω
σε σχήμα πυραμίδας.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
συνδαιτυμόνες εξέλεγαν έναν “πρόεδρο” του συμποσίου που επέβλεπε την τήρηση της
τάξης. Αυτός αποφάσιζε πόσο κρασί θα πιουν και την ποιότητά του. Οι Έλληνες
έπιναν με μέτρο. Να πιει κανείς κρασί χωρίς να το ανακατεύει με νερό,
θεωρούνταν κατά τη γνώμη τους βάρβαρη συνήθεια. Μια κωμωδία λεει: Το πρώτο
κροντήρι φέρνει υγεία, το δεύτερο ευχαρίστηση, το τρίτο ύπνο κι αφού το πιεις
πρέπει να πας στο σπίτι σου. Το τέταρτο κροντήρι φέρνει αυθάδεια, το πέμπτο ουρλιαχτά,
το έκτο φασαρία στους δρόμους, το έβδομο ένα μελανιασμένο μάτι, το όγδοο κλήση
στο δικαστήριο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
Αριστοφάνης το λεει συγκεκριμένα:<br />
“Δεν είναι καλά να μπεκρουλιάζεις. μόλις πιεις πιο πολύ, μπαίνεις σε ξένες
αυλές, ξυλοκοπάς και κάποιον. Ύστερα σαν συνέλθεις πληρώνεις τα σπασμένα”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
Εύηνος ο Πάριος προσθέτει:<br />
“Για τον Βάκχο το καλύτερο μέτρο είναι η εγκράτεια ούτε πιο πολύ ούτε πιο λίγο.
Αλλιώς μας οδηγεί στη μανία ή στη θλίψη”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Παρ’
όλα αυτά, οι συγγραφείς που αναφέραμε δεν τολμούν να παρουσιάσουν τους Έλληνες
εγκρατείς στο ποτό. Δεν λεει τυχαία το ελληνικό ρητό: “Όποιος πίνει νερό δεν θα
κάνει τίποτε σοφό”. και για να αναγκάσουν τους πολύ διστακτικούς καλεσμένους να
κατανικήσουν το δισταγμό τους υπάρχει ένα άλλο ρητό: “Πίνε ή φύγε”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
κρασί το ανακάτευαν σε αναλογία δύο μέρη νερό και ένα κρασί ή τρία μέρη νερό κι
ένα κρασί. Το κρασί που ήταν ανακατεμένο με τρία μέρη νερό θεωρούνταν πολύ
αδύνατο και το έλεγαν “ποτό για τα βατράχια”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Παρά
τα προληπτικά μέτρα που αναφέραμε, ο Αθηναίος όταν γύριζε από ένα συμπόσιο δεν
μπορούσε να περηφανευτεί ότι είναι σε θέση να σταθεί γερά στα πόδια του κι ότι
δεν έχει ανάγκη από συνοδεία. Τους καλεσμένους που δεν είχαν υπηρέτες για να
τους κρατούν, τους οδηγούσαν συνήθως στο σπίτι τους με ένα φανάρι, γιατί το
δείπνο άρχιζε μετά τη δύση του ήλιου και τέλειωνε όταν σκοτείνιαζε για καλά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
καλοκαίρι το κρασί το ανακάτευαν με πάγο που έφερναν από τα βουνά και τον
διατηρούσαν σε άχυρα και κουρέλια. Γι’ αυτό το θέμα υπάρχει κι ένα ανέκδοτο:
ένας συγγραφέας τραγωδίας ρώτησε την εταίρα με την οποία έτρωγε μαζί πώς τα
καταφέρνει να κρατάει τόσο κρύο το κρασί. “Το τυλίγω με τους προλόγους σου”,
του απάντησε η εταίρα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
Βιοτέχνες<br />
Θα ‘ταν απλοϊκό να πιστέψει κανείς ότι όλοι οι Αθηναίοι περνούσαν μια άνετη
ζωή… Μέχρι τώρα έγινε λόγος μονάχα για τους ευκατάστατους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Εντελώς
διαφορετική ήταν η κατάσταση των πολυάριθμων Αθηναίων βιοτεχνών. Βαδίζουν για
να φτάσουν μια ώρα αρχύτερα στη δουλειά, να εργασθούν σκληρά ως τη δύση του
ήλιου για να κερδίσουν το ψωμί της μέρας.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ούτε καιρό ούτε χρήματα για να μπουν στο κουρείο.
Αυτοί δεν παίρνουν μέρος ούτε στις φιλοσοφικές συζητήσεις που γίνονται στις
στοές. Η τύχη τούς έγραψε να εργάζονται σκληρά κάθε μέρα, από την ανατολή ως τη
δύση του ήλιου. Τα παιδιά τους δεν τα διαπαιδαγωγούν παιδαγωγοί, τις γυναίκες
τους δεν τις περιβάλλει η ευεργετική ησυχία του γυναικωνίτη. Βοηθούν το σύζυγο
ή το γονιό στη σκληρή καθημερινή πάλη. Ο συναγωνισμός της φτηνής δουλειάς των
δούλων έριχνε όλο πιο χαμηλά την τιμή των προϊόντων των ελεύθερων βιοτεχνών.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ακόμη
πιο σκληρή ήταν η ζωή των απόρων, που ο αριθμός τους ήταν αρκετά μεγάλος στην
Αθήνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
Φτωχοί<br />
Η βασική τροφή των φτωχών ήταν το κριθάρι: ζωμός από κριθάρι, πίτες με
κριθάλευρο και κρίθινα ψωμιά. Τους άρεσαν οι πηχτοί ζωμοί με μπιζέλια ή φακές,
κι αγόραζαν φτηνά αλλαντικά. Ο Αριστοφάνης κατηγορεί τους αλλαντοποιούς ότι
χρησιμοποιούν κρέας από σκυλί ή από γαϊδούρι, αλλά ας ελπίσουμε ότι ο ποιητής
ήταν υπερβολικός. Το κρέας και το άσπρο ψωμί σπάνια εμφανίζονταν στο τραπέζι
των φτωχών. Αντίθετα οι φτωχοί έτρωγαν πολλά αλατισμένα ψάρια φερμένα από τον
Εύξεινο Πόντο. Έπιναν φτηνό κρασί νερωμένο, αλλά συνήθως έμεναν ευχαριστημένοι
μονάχα με το νερό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
Σπάρτη διέφερε εντελώς από την Αθήνα κι από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι
Σπαρτιάτες τρέφονταν με πιο πρωτόγονες και πιο χοντρές τροφές, μ’ έναν παχύ
χυλό από μπιζέλια το ζωμό που ήταν το φαγητό που προτιμούσαν. “Μπορείς να φας
μέλανα ζωμό” λεει ειρωνικά σ’ ένα Σπαρτιάτη ένα πρόσωπο μιας χαμένης κωμωδίας
του Αριστοφάνη. Διηγούνται πως ένας Συβαρίτης, που έτυχε σ’ ένα σπαρτιατικό
γεύμα, είπε: “Αληθινά οι Σπαρτιάτες είναι οι πιο γενναίοι άνθρωποι. Κάθε άλλος
θα προτιμούσε χίλιες φορές να πεθάνει, παρά να ζήσει όπως αυτοί”. “Τα συσσίτια
των Σπαρτιατών αποτελούνταν από το μέλανα ζωμό”, Βραστό χοιρινό κρέας, κρασί,
πίτα γλυκιά και ψωμί από Βρώμη. τα δάχτυλα τα σκούπιζαν με τα ψίχουλα του
ψωμιού.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αν
θα πιστέψουμε τον Πλούταρχο, ήταν απαραίτητη μια ειδική αγωγή για να εκτιμήσει
κανείς αυτό το ζωμό, που τόσο αγάπησαν οι Σπαρτιάτες. Ο Διόνυσος, ο τύραννος των
Συρακουσών, αγόρασε ένα μάγειρα από τη Σπάρτη και του έδωσε εντολή να του
παρασκευάσει το γνωστό φαγητό. Όμως δεν κατάφερε να καταπιεί ούτε την πρώτη
κουταλιά και την έφτυσε. Τότε ο μάγειρας του είπε: “Για να δοκιμάσεις αυτό το
φαγητό πρέπει να κάνεις σπαρτιατική γυμναστική και να κολυμπήσεις στον Ευρώτα”.
Επειδή η πλειοψηφία των Ελλήνων εκείνης της εποχής δεν έκανε κάτι τέτοιο, ο
σπαρτιατικός ζωμός δεν είχε καμιά επιτυχία, εκτός από τη Σπάρτη βέβαια.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
καθημερινή ζωή των Αθηναίων πολιτών, η εύθυμη και γεμάτη χαρές για ορισμένους,
η Βαριά και θλιβερή για τους άλλους, κυλούσε με την καθορισμένη τάξη, κάτω απ’
τον ήρεμο ουρανό της Αττικής, μέχρι τότε που οι τρομερές θύελλες των πολέμων
αναστάτωναν την πόλη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Oι
Πόλεμοι<br />
Οι δρόμοι ερήμωναν. Στην Αγορά Βασίλευε ησυχία. Οι γυναίκες και τα παιδιά
κρύβονταν από το φόβο στους γυναικωνίτες περιμένοντας θλιβερές ή χαρούμενες
ειδήσεις. Κάτω απ’ τις στέγες των στοών οι γέροι με τις κατάλευκες γενειάδες
κλωθογύριζαν αναμνήσεις για τους αγώνες που έκαναν στα νιάτα τους, κριτικάροντας
την τακτική των στρατηγών, και σκέφτονταν τι θα ‘φερνε στα παιδιά τους ο
καινούργιος πόλεμος: δόξα ή πρόωρο χαμό στα μακρινά πεδία των μαχών.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μα
αν από μακριά οι πόλεμοι έρχονταν κοντά, αν ο εχθρός, συντρίβοντας τον αθηναϊκό
στρατό, επέδραμε στην Αττική, η πόλη γνώριζε τότε τη δυστυχία, τα ερείπια, την
πείνα και συχνά το μαζικό χαμό και την υποδούλωση των αγαπημένων.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μια
ημέρα από τη ζωή μιας αθηναίας</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
παιδικά χρόνια ενός κοριτσιού δεν ήταν στερημένα από χαρά. Τα πρώτα χρόνια της
ζωής η μάνα ή μια τροφός το κουνούσαν σ’ ένα κρεμαστό καλάθι ή το κρατούσαν στα
χέρια και το λίκνιζαν τραγουδώντας του νανουρίσματα. Το παιδί τρεφόταν με χυλό
στον οποίο έβαζαν μέλι για να γλυκάνει και το φύλαγαν από το κακό μάτι με πολλά
φυλαχτά. Όλα θα πήγαιναν καλά αν δεν το τρόμαζαν συνεχώς με κάθε λογής ακάθαρτα
και πονηρά πνεύματα, που παραφύλαγαν γύρω από το κρεβάτι του. Το κοριτσάκι δεν
καταλάβαινε για τι λογής τέρατα γινόταν λόγος, παρ’ όλα αυτά όμως ο φόβος
τρύπωνε στην ψυχή του.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όταν
το κοριτσάκι άρχιζε να περπατάει, τα σύνορα του κόσμου του πλάταιναν αισθητά.
Είχε έναν κηπάκο όπου μπορούσε να παίζει, είχε παιχνίδια και κατοικίδια ζώα. Τα
παιχνίδια ήταν διάφορα: κούκλες πήλινες και κέρινες, βαμμένες ωραία, που
μπορούσαν να κινούν τα χέρια και τα πόδια τους, σπιτάκια και βαρκούλες
δερμάτινες, σχεδόν ίδιες με τις αληθινές, μαϊμουδάκια από άργιλο που κρατούσαν
στα χέρια άψυχα πουλάκια. Αμαξάκια που κινούνταν με τροχούς και κουδουνίστρες
που έκαναν φοβερό θόρυβο. Η κρεμαστή κούνια σηκωνόταν τόσο ψηλά που σου κοβόταν
η αναπνοή. Στο κηπάκι υπήρχε αρκετός χώρος για να τρέχει με το στεφανάκι του ή
να παίζει τόπι με τα αδελφάκια του, τα οποία ως τα επτά χρόνια μεγάλωναν μαζί
με τα κοριτσάκια.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Εκτός
από τα σκυλιά και τις γάτες είχε κι ένα γερανό εξημερωμένο. Μπορούσε να
πηγαίνει στο τραπέζι των μεγάλων όταν πρόσφεραν τα επιδόρπια και συχνά έπαιρνε
το πρόγευμα στην εσωτερική αυλίτσα, μαζί με τον πατέρα και τη μητέρα του.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μάθαινε
να διαβάζει, να γράφει και να παίζει διάφορα μουσικά όργανα. Δεν υπήρχε καμιά
καθορισμένη μέθοδος αγωγής των κοριτσιών .η μάνα τούς μετέδιδε τις γνώσεις της,
αυτές βέβαια που είχε. Ο Ευριπίδης υποστήριζε ότι η γυναίκα δεν γίνεται πιο
καλή αν ξέρει πολλά. Το κορίτσι μάθαινε να πλέκει, να υφαίνει, να κεντάει, να
μαγειρεύει νόστιμα φαγητά, να μπορεί να τα κάνει όλα με τα χέρια του. .έπειτα
του έδειχναν πώς να κρατάει γερά από τα ηνία τις δούλες και πώς διευθύνεται το
νοικοκυριό. Κι η αγωγή του σταματούσε εδώ. Να βλέπει όσο το δυνατό λιγότερα, να
ακούει όσο το δυνατό λιγότερα και να θέτει όσο το δυνατό λιγότερες ερωτήσεις.
Έτσι εννοούσε ο Ξενοφώντας την ιδανική αγωγή των κοριτσιών. Αποστολή της
γυναίκας ήταν “να έχει τη φροντίδα του σπιτιού και να ακούει τον άντρα της”.
Στα γραπτά των ποιητών και των φιλοσόφων βρίσκονται πολυάριθμες επιβεβαιώσεις
αυτής της αντίληψης.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
αθηναίος δεν κρατούσε τη γυναίκα κλειδωμένη στο σπίτι, αλλά ολόκληρο το σύστημα
της αθηναϊκής ζωής έδειχνε στη σύζυγο ότι η θέση της είναι στο σπίτι και ότι ο
χώρος όπου θα περνούσε τη ζωή της τελείωνε μπροστά στην εξώθυρα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
νέα κορίτσια έβγαιναν στην πόλη συνοδευόμενα πάντοτε από τους γονείς ή από άλλα
ηλικιωμένα πρόσωπα, αλλά και τότε μόνο για να πάρουν μέρος στις μεγάλες
θρησκευτικές τελετές, σε μια κηδεία ή να μεταβούν στο ναό. Μόνο σε τέτοιες
περιπτώσεις μπορούσε να τα δει το μάτι ξένου άντρα. Σε μια κωμωδία του
Αριστοφάνη κάποια σύζυγος λεει: όταν ρώτησα τον άντρα τι αποφάσισε η εκκλησία
του δήμου (η συνέλευση του λαού) αυτός μου απάντησε: “τι σε ενδιαφέρει; κλείσε
το στόμα σου, και πρόσθεσε: σώπασα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Έτσι,
λοιπόν, η γυναίκα βρισκόταν σε κατάσταση κατωτερότητας, πράγμα που δεν σημαίνει
ότι δεν τη σέβονταν και προπαντός ότι δεν σεβόταν η ίδια τον εαυτό της. Ο
άντρας μπορούσε να της επιτρέψει ή να της απαγορεύσει να μιλήσει για την
πολιτική στη διάρκεια του φαγητού, αλλά είναι αναμφίβολο πως αυτή επεδίωκε να
φέρει τη συζήτηση στα πολιτικά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Γάμος<br />
Σ’ όλα τα ελληνικά κράτη ο γάμος κατοχυρωνόταν με νόμο. Η γυναίκα ήταν
πολίτισσα και σαν τέτοια προστατευόταν από την ασπίδα των νόμων της πόλης-
κράτους. Ένας πολίτης επιτρεπόταν να παντρευτεί μονάχα με μια πολίτισσα και
μόνο τα παιδιά της νόμιμης συζύγου του κληρονομούσαν το όνομα και την
περιουσία. Η μονογαμία αποτελούσε θεμελιακή αρχή του γάμου στους έλληνες.
Απαγορευόταν στους αθηναίους να παντρευτούν με μια ξένη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στη
Σπάρτη όσους έμεναν ανύπαντροι ως τα γεράματα δεν τους εκτιμούσαν όπως τους
άλλους γέρους. Ένας νέος Λακεδαιμόνιος δεν παραχώρησε τη θέση του στο στρατηγό
Δερκυλίδα λέγοντάς του: “γιατί και συ δεν έκανες αυτόν που θα παραχωρήσει τη
θέση του σε μένα”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
αρχαίοι έλληνες θεωρούσαν ότι έπρεπε να υπάρχει ανάμεσα στους συζύγους διαφορά
12-14 χρόνων. Συνήθως η νύφη ήταν 12-16 χρόνων και ο γαμπρός 24-30. Τέτοιες
διαφορές θεωρούνταν κανονικές.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
τελετή του γάμου περιλάμβανε τρεις ξεχωριστές φάσεις: στο σπίτι της νύφης,
μετακίνηση, στο σπίτι του γαμπρού. Η πρώτη και πιο σημαντική τελετή ήταν ο
αρραβώνας, στον οποίο η παρουσία της νύφης δεν ήταν υποχρεωτική. Στην πράξη ο
αρραβώνας περιοριζόταν στην υπογραφή του συμβολαίου του γάμου. Η προίκα
καθοριζόταν στην υπογραφή του συμβολαίου του γάμου. Η προίκα του κοριτσιού
αποτελούνταν από χρήμα ρευστό, ρουχισμό, πολύτιμα αντικείμενα και δούλους, και
έφτανε το λιγότερο στο ένα δέκατο της περιουσίας του πατέρα της νύφης. Κάποτε
δινόταν σαν προίκα κι ένας κλήρος γης με τη μορφή πλασματικής ενοικίασης. Οι
αθηναίοι την παντρεμένη χωρίς προίκα δεν τη θεωρούσαν εξασφαλισμένη. Γι’ αυτό
κάποτε η εκκλησία ή μερικοί πλούσιοι πολίτες προίκιζαν τα κορίτσια των ανδρών
που πρόσφεραν υπηρεσίες στην πατρίδα.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLezNJSE5sYfrBe1T8M_qSpMWP6E0vr4Vb6r_or7WnyOMvPynqfz3uKmNmHhJw9ySWXmnFN9qh_jmhJmqPnThmHS39Nz9asAmunIdSB82OatE5wRVMOzRbOfABe-u3MczRidiGWL3UUro/s1600/32.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLezNJSE5sYfrBe1T8M_qSpMWP6E0vr4Vb6r_or7WnyOMvPynqfz3uKmNmHhJw9ySWXmnFN9qh_jmhJmqPnThmHS39Nz9asAmunIdSB82OatE5wRVMOzRbOfABe-u3MczRidiGWL3UUro/s1600/32.jpg" width="307" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Γάμος
χωρίς προίκα δεν είχε ισχύ στους αθηναίους. Στις ιδιωτικές τελετές, δεν ήταν
υποχρεωτικό να παραβρίσκεται ιερέας ή εκπρόσωπος του κράτους έτσι η παρουσία
μαρτύρων στο κλείσιμο του συμβολαίου αποτελούσε επιτακτική ανάγκη. Σε περίπτωση
διαζυγίου ή θανάτου της συζύγου η προίκα επιστρεφόταν, γιατί κληρονόμος της δεν
ήταν ο σύζυγος αλλά ο πιο κοντινός από αίμα συγγενής.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
γάμοι γίνονταν τις μέρες που ήταν πανσέληνος και συνήθως το χειμώνα, το μήνα
γαμηλιώνα, που ήταν αφιερωμένος στη θεά ήρα. Πριν από την τελετή και στα δύο
σπίτια προσφέρονταν θυσίες στους εφέστιους θεούς. Οι πλούσιες οικογένειες
θυσίαζαν μια δαμαλίδα στο βωμό της Αθηνάς ή της Άρτεμης. Αλλά η πιο ευπρόσδεκτη
προσφορά στους θεούς ήταν ένας βόστρυχος. Την προσφορά αυτή την έκαναν στην
Άρτεμη και τα πλούσια και τα φτωχά κορίτσια, ενώ οι γαμπροί πρόσφεραν
βοστρύχους στον Απόλλωνα. Σ’ ένα αρχαίο ανάγλυφο παριστάνεται ο στολισμός μιας
νύφης. Η νύφη καλύπτει το πρόσωπο με το πέπλο για να κρύψει τα δάκρυα. Μια
δούλη τής πλένει τα πόδια και τα αλείφει με αρώματα. Το πιο χαρακτηριστικό
νυφικό ένδυμα ήταν ο πέπλος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τέλος,
όλα είναι έτοιμα. Ο γαμπρός, καλλωπισμένος και αρωματισμένος, με ένα στεφάνι
στο κεφάλι, συντροφευμένος από το συνοδό, τους συγγενείς και φίλους, έρχεται
στο σπίτι της νύφης, που οι πύλες του ήταν στολισμένες έγκαιρα με κλαδιά ελιάς
και δάφνης. Μπροστά σ’ όλη την οικογένεια και στους μελλόνυμφους, ο πατέρας
προσφέρει θυσία στην εστία, δηλώνει επίσημα ότι δίνει την κόρη του στο γαμπρό
και ότι από δω και μπρος δεν ανήκει στην οικογένεια των γονιών της, δηλαδή δεν
πρέπει να τηρεί τη λατρεία των προγόνων του σπιτιού. Από δω και μπρος θα
προσφέρει αναθήματα και θυσίες στους προγόνους της οικογένειας του συζύγου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όλα
είναι έτοιμα για το γαμήλιο δείπνο, μαζί και ο γαμήλιος πλακούντας, φτιαγμένος
από σουσάμι και μέλι. Στο γάμο οι άντρες και οι γυναίκες έτρωγαν μαζί, αλλά οι
γυναίκες δεν ξάπλωναν στα κρεβάτια, αλλά κάθονταν σε καθίσματα, στην απέναντι
άκρη απ’ αυτή που είχαν καταλάβει οι άντρες. Στις συζητήσεις όμως έπαιρνε μέρος
όλος ο κόσμος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όταν
σουρούπωνε, στη θύρα ακούονταν ήχοι αυλού. Καλυμμένη με έναν πέπλο, όπως και
μέχρι τότε, η νύφη έβγαινε από το σπίτι για να ανεβεί στο αμάξι ανάμεσα στο
γαμπρό και το συνοδό. Μπροστά από το αμάξι βάδιζαν οι αυλητές. Οι φίλοι
μαζεύονταν γύρω από το αμάξι και τραγουδούσαν γαμήλια τραγούδια. Η μητέρα της
νύφης βάδιζε πίσω από το αμάξι κρατώντας στο χέρι έναν πυρσό αναμμένο από την
εστία του σπιτιού. Οι περαστικοί χαιρετούσαν την πομπή, εύχονταν ευτυχία στους
νεαρούς νεοπαντρεμένους και τους πείραζαν. Σ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής
αντηχούσε ο ιερός ύμνος, ο υμέναιος. Κι έτσι η συνοδεία διέσχιζε τους δρόμους
και τις συνοικίες, συνοδεύοντας τους νιόπαντρους, που πήγαιναν να συναντήσουν
την ευτυχία που τους περίμενε.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
κατώφλι του σπιτιού του γαμπρού, που ήταν επίσης στολισμένο με κλαδιά ελιάς και
δάφνης, τη νεαρή σύζυγο τη δεχόταν η πεθερά. “δεν είχα τύχη να σου ανάψω τον
πυρσό στο γάμο”, λέγει μια μάνα που ο γιος της βρήκε το θάνατο πριν παντρευτεί
(Ευριπίδης).</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
σπίτι του γαμπρού όχι μονάχα ανακαινιζόταν και επιπλωνόταν με καινούργια
έπιπλα, αλλά συχνά χτίζονταν καινούργιες αίθουσες και κτίρια, η αγαπημένη του
δάφνη λεει στο βοσκό της: “να μου χτίσεις ένα νυφικό θάλαμο, να μου χτίσεις ένα
σπίτι και μια στάνη για τα πρόβατα”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στην
πύλη τη σκεπασμένη με γιρλάντες λουλουδιών έβγαινε ένα παιδάκι που έφερνε ένα
καλάθι με φρούτα και έψαλλε έναν ύμνο, που η επωδός του έλεγε: “πιο θαυμαστή θα
είναι η καινούργια σου τύχη απ’ την παλιά”. Η νύφη έτρωγε ένα σύκο ή ένα
κυδώνι- τα πιο γλυκά φρούτα -, σύμβολο της ήρεμης ευτυχίας την οποία θα
χαιρόταν από δω και μπρος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μα
η νύφη δεν θα μπει μόνη της στο καινούργιο της σπίτι. Γυρίζει προς τους
συγγενείς της, που σπεύδουν να την περιτριγυρίσουν κάνοντας πως θέλουν να την
υπερασπίσουν από το σύζυγο. Ο σύζυγος την αρπάζει και τη σηκώνει στα χέρια του
να την πάει στο σπίτι, χωρίς να παίρνει υπόψη τα ξεφωνητά της. Φροντίζει τα
πόδια της νύφης να μην αγγίζουν το κατώφλι, γιατί αυτό θα ήταν κακοσημαδιά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Παντρεμένη<br />
Πρώτη φροντίδα της νεαρής συζύγου στο καινούργιο της σπίτι είναι να κάνει ιερές
σπονδές μπροστά στην εστία και τα εμβλήματα των προγόνων του συζύγου, που
έγιναν τώρα και δικοί της πρόγονοι.<br />
Μια χορωδία κοριτσιών τραγουδάει ένα επιθαλάμιο, η τελετή τελειώνει.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τη
δεύτερη μέρα το νεαρό ζευγάρι δέχεται τους φίλους. Κάποτε οι φίλοι τους κάνουν
την τιμή να τους τραγουδήσουν εωθινό τραγούδι. Η μέρα αυτή λέγεται μέρα της
αποκάλυψης. Τον πέπλο η νεαρή νιόπαντρη θα τον δωρίσει στην ήρα, παρακαλώντας
τη θεά να της χαρίσει ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.<br />
Έτσι λοιπόν η νεαρή σύζυγος βγάζει τον πέπλο και παρουσιάζεται μπροστά στους
καλεσμένους που ήρθαν με τα γαμήλια δώρα. Τα δώρα είναι κάθε λογής: ζωγραφιστά
αγγεία, σανδάλια, καθρέφτες, χτένες, αρώματα κι άλλα αντικείμενα. Τώρα η νεαρή
γυναίκα έγινε οικοδέσποινα. Ο άντρας της είναι πολύ μεγαλύτερος στα χρόνια.
Είναι έμπειρος κι όλος ο κόσμος τον θεωρεί καλό νοικοκύρη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
πρωί της δεύτερης μέρας ο σύζυγος θα προσκυνήσει πρώτα τους θεούς και μαζί με
τη σύζυγό του θα τους προσφέρει θυσία, παρακαλώντας τους να της δώσουν τη θεία
χάρη να μάθει όλα όσα χρειάζονται και να αποκτήσει χρήσιμες συνήθειες. Με τη
σειρά της η σύζυγος υπόσχεται ότι θα προσπαθήσει να είναι επιμελής.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
χωρισμό η μάνα δεν της είπε παρά μόνο πως σαν σύζυγος πρέπει να είναι
επιφυλακτική και σεμνή. Αλλά ο σύζυγός της, της εξηγεί πως από τη στιγμή που
έγινε οικοδέσποινα έχει χρέος να μοιάζει με τη μάνα των μελισσών, να κάθεται
πάντα μαζί με το σμήνος και να μην επιτρέπει στις μέλισσες να τεμπελιάζουν,
δηλαδή να βάζει τις θεραπαινίδες στη δουλειά και να τις μαθαίνει να ‘ναι
πειθαρχικές. Αυτή πρέπει να συγκεντρώνει όλα τα προϊόντα και τις προμήθειες, να
τα μοιράζει και να φυλάει με φροντίδα τα αποθέματα, για να μην τυχόν
σπαταλιέται σ’ ένα μήνα αυτό που έπρεπε να φτάσει για χρόνο ολόκληρο. Όταν θα
φέρουν το μαλλί, αυτή πρέπει να δώσει να γνέσουν και να υφάνουν. Η ίδια πρέπει
επίσης να προσέξει τα οπωρικά να ξεραθούν καλά και να γιατρευτούν οι δούλοι που
τυχόν αρρώστησαν .οι εξηγήσεις του συζύγου είναι πολύ λεπτομερειακές. Της λεει
πως οι προμήθειες πρέπει να διατηρούνται με τάξη, κάθε πράγμα στην κατάλληλη
θέση, κι οι υπηρέτριες πρέπει να μάθουν πως όταν παίρνουν κάτι να το βάζουν στη
θέση του. Τα υποδήματα πρέπει να μπαίνουν στη σειρά, για να μπορεί να διαλέγει
κανένας εύκολα το κατάλληλο ζευγάρι. Η ενδυμασία και το κρεβατοστρώσι πρέπει να
κρατιούνται με τάξη, διπλωμένα με φροντίδα. Τα αγγεία ακόμα και τα δοχεία του
φαγητού ούτε κι αυτά τα ξέχασε. Ο σύζυγος έχει τη γνώμη πως πρέπει να είναι
τακτοποιημένα έτσι που να μπορεί κανείς να τα παίρνει εύκολα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
ακριβά πράγματα -τάπητες και διάφορα κοσμήματα -τα φύλαγαν στονκοιτώνα, γιατί
ήταν το πιο εξασφαλισμένο δωμάτιο του σπιτιού. Στους ξερούς χώρους διατηρούνται
τα σιτηρά και το ψωμί, στους ψυχρούς το κρασί, ενώ τα φωτεινά δωμάτια
προορίζονται για εργασία.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ύστερα
από τις θεωρητικές οδηγίες ο σύζυγος περνάει στα πρακτικά μαθήματα και μαζί με
τη σύζυγό του αρχίζει να χωρίζει τα πράγματα κατά κατηγορίες. Πρώτα βάζουν κατά
μέρος τα αντικείμενα της λατρείας, έπειτα τα ενδύματα για τις γιορτές και τη
στρατιωτική στολή του συζύγου. Διαλέγουν ξεχωριστά τα στολίσματα για τα δωμάτια
της συζύγου, τα υποδήματα του άντρα και τα υποδήματα της γυναίκας. Καθορίζουν
τον τόπο όπου θα κρατούν τα όπλα και τα εργαλεία για το λανάρισμα και το
γνέσιμο του μαλλιού. Τα εργαλεία αυτά τα ξέρει πολύ καλά η νεαρή σύζυγος, γιατί
στο πατρικό της σπίτι έμαθε να γνέθει και να υφαίνει. Χαιρετάει την ελαφρή
καλαμένια ρόκα σαν παλιά της φίλη, γιατί με τη συντροφιά της πέρασε ώρες
ολόκληρες, κρατώντας την στο αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί τύλιγε το στριμμένο
γνέμα στο μετάλλινο αδράχτι. Να και ένα καλαθάκι με καλολαναρισμένο μαλλί, το
οποίο όταν γνέθει το κρεμάει από το χέρι της κοντά στον αγκώνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
αργαλειός τής είναι πολύ γνωστός. Ώρες ολόκληρες πηγαινοερχόταν μπροστά του,
από τη μια άκρη ως την άλλη, γυρίζοντας τη σαΐτα, γιατί το στημόνι δεν ήταν
τεντωμένο οριζόντια, μα κάθετα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
αντικείμενα οικιακής χρήσης, τα δοχεία του φαγητού, οι στάμνες και οι σκάφες
για πλύσιμο και τα ταψιά για το ψήσιμο του ψωμιού, τα πινάκια για το φαγητό
-διαλέγονται με φροντίδα από το σύζυγο και χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: αυτά
που είναι για καθημερινή χρήση και τα άλλα για ορισμένες περιπτώσεις. Τα
τρόφιμα κι οι άλλες προμήθειες είναι κι αυτές σε δυο σωρούς: ο ένας
αντιπροσωπεύει τη μηνιάτικη κατανάλωση, ο άλλος τα αποθέματα για τον υπόλοιπο
χρόνο. Σύμφωνα με τη γνώμη του συζύγου έτσι φαίνεται καλύτερα ποιο από τα
τρόφιμα πλησιάζει να τελειώσει. Τέλος, οι σύζυγοι διαλέγουν μια αποθηκάριο, την
πιο εγκρατή στο φαγητό, στο ποτό και στον ύπνο δούλα, την πιο υπάκουη και την
πιο συγκρατημένη. Αυτές οι ιδιότητες είναι εξαιρετικά σημαντικές. Τώρα όλα
είναι εντάξει. Η νεαρή σύζυγος αρχίζει την οικογενειακή ζωή.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τη
χαραυγή ξυπνάει τους δούλους και τους δίνει εργασία. Αυτή κρατάει τα κλειδιά
από τις αποθήκες, γνέθει και υφαίνει. Πρέπει να είναι σεμνή και προκομμένη,
υπόδειγμα για τις δούλες. Δεν θα ‘ναι σπάταλη όπως ορισμένες γυναίκες, που
σκορπούν τις προμήθειες με τέτοια επιπολαιότητα, που οι άντρες τους είναι
αναγκασμένοι να τους πάρουν τα κλειδιά από τις αποθήκες. Ο άντρας δεν θα ‘ναι
ποτέ τραχύς μαζί της κι ούτε φιλάργυρος, έτσι που αυτή θα μείνει πάντα αφέντρα
της αποθήκης.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
ζωή της παντρεμένης αθηναίας ήταν πολύ μονότονη. Από το σπίτι μπορούσε να βγει
μονάχα με την άδεια του συζύγου, συνοδευόμενη από μια δούλα ή από έναν
ηλικιωμένο συγγενή. Όμως κανένας δεν απαιτούσε τον περιορισμό των γυναικών που
είχαν περάσει τα πενήντα. Φυσικά αυτά τα έθιμα δεν τα τηρούσαν με αυστηρότητα.
Οι παντρεμένες γυναίκες πήγαιναν συχνά περίπατο και έκαναν επισκέψεις.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στις
εκδηλώσεις<br />
Επίσης, οι γυναίκες ήταν παρούσες στις μεγάλες πομπές, στα μυστήρια, στους
γάμους και στις κηδείες. Ένα μήνα μετά το γάμο, στις 11 του Ανθεστηρίωνα, η
νεαρή σύζυγος προετοιμάζεται για τη μεγάλη γιορτή των ανθεστηρίων, γιορτή του
ερχομού της άνοιξης, των πρώτων λουλουδιών και του καινούργιου κρασιού, που
τώρα το είχαν για πώληση και έρχονταν στην Αθήνα να το αγοράσουν ξένοι και
κάτοικοι των δήμων .τα ανθεστήρια κρατούσαν τρεις μέρες και κάθε μέρα είχε ένα
ειδικό όνομα και μια πατροπαράδοτη εθιμοτυπία. Την πρώτη μέρα, στα πιθοίγια,
δηλ. Στη μέρα “των πίθων”, ξεσφράγιζαν τα τεράστια πήλινα αγγεία όπου φύλαγαν
το κρασί, δοκίμαζαν την καινούργια σοδειά και οι αγοραστές γέμιζαν τα αγγεία
τους. Για τους δούλους η μέρα αυτή είχε εντελώς ξεχωριστή σημασία, γιατί ήταν η
μόνη μέρα του χρόνου που είχαν το δικαίωμα να κάνουν και να πουν ό,τι ήθελαν.
Φυσικά, κανένας δεν μπορούσε να εγγυηθεί πως στο τέλος της γιορτής δεν θα είχαν
συνέπειες γιατί είχαν ερμηνεύσει πολύ κυριολεκτικά τα δικαιώματα τους…</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Σ’
όλα τα σπίτια της Αθήνας η πρώτη μέρα άρχιζε με επίσημες θυσίες προς τιμήν των
θεών, στις οποίες έπαιρνε μέρος ολόκληρη η οικογένεια και όλοι οι δούλοι του
σπιτιού. Η πιο χαρούμενη μέρα ήταν η δεύτερη, οι χοές, δηλ. Η μέρα των φιαλών
και των αγγείων.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
βράδυ, στο φως των πυρσών, μπροστά στις αιχμάλωτες του γυναικωνίτη, ξετυλιγόταν
μια ασυνήθιστη εικόνα μιας επίσημης και παράξενης πομπής. Στους ήχους των αυλών
και των τυμπάνων περνούσαν χορεύοντας και τονίζοντας τον ιερό ύμνο των
βακχίδων, νύμφες και μαινάδες ακολουθούμενες από σατύρους και Φαύνους. Στα
κεφάλια των χορευτών, που ήταν ντυμένοι με δέρματα ζώων, αντηχούσαν μελωδικά
κουδουνάκια κρεμασμένα από άνθινα στεφάνια. Στο κέντρο της συνοδείας φαινόταν
ένα άρμα στολισμένο ωραία, στο μέσο του οποίου καθόταν η σύζυγος του
άρχοντα-βασιλιά, παριστάνοντας τη γυναίκα του Διόνυσου. Την πήγαιναν στο ναό
για να παντρευτεί με το θεό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μετά
τη συμβολική τελετή του γάμου με τον Διόνυσο, η σύζυγος του άρχοντα-βασιλιά
έμενε όλη τη νύχτα στο ιερό, ενώ η συνοδεία πήγαινε στο θέατρο, όπου είχαν
φέρει έγκαιρα πλήθος τραπέζια. Εδώ γινόταν το γεύμα των χοών, που περιέγραψε ο
Αριστοφάνης στους “Αχαρνείς”. Καθένας ερχόταν φέρνοντας φαγητό από το σπίτι
του. Έτρωγαν κάτι μακρουλά ψωμάκια, αλειμμένα με μια καυτερή σάλτσα που
προκαλούσε δίψα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αφού
όλος ο κόσμος καθόταν στα τραπέζια άρχιζε μια παράξενη άμιλλα. Οι συνδαιτυμόνες
σήκωναν τα κύπελλα (χοές) γεμάτα κρασί και στο σύνθημα μιας σάλπιγγας έπιναν
χωρίς ανάσα! Οποίος τέλειωνε πρώτος ανακηρυσσόταν νικητής και έπαιρνε για
έπαθλο ένα ασκί γεμάτο καινούργιο κρασί.<br />
Από το θέατρο το πλήθος γύριζε τραγουδώντας με τη συνοδεία τυμπάνων κι όλη τη
νύχτα στους θορυβώδεις δρόμους της πόλης κυκλοφορούσαν εύθυμες ομάδες κρατώντας
πυρσούς.<br />
Έπειτα απ’ αυτή τη νύχτα ακολουθούσαν οι χύτροι, πένθιμη μέρα που περιέφεραν
χύτρες με διάφορους σπόρους. Αυτή ήταν η τελευταία μέρα των ανθεστηρίων , τη
μέρα αυτή κάθε αθηναίος έβραζε στην ιερή πυρά συμβολικά φυτά για την τροφή των
σκιών, που γύριζαν στη γη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στον
περίβολο του Ληναίου υψώνονταν δεκατέσσερις βωμοί, όπου πρόσφεραν θυσίες 14
γυναίκες, διαλεγμένες από τις καλύτερες οικογένειες της πόλης, οι ίδιες που την
παραμονή συνόδευσαν στο ναό τη σύζυγο του άρχοντα-βασιλιά, οι αρχαιολογικές
ανασκαφές έφεραν στο φως πολυάριθμες χοές. Τα διακοσμητικά τους σχέδια
παριστάνουν διάφορες σκηνές των ανθεστηρίων, ανάμεσα στους εορταστές
διακρίνονται πάντα μορφές παιδιών,<br />
Τα ανθεστήρια θεωρούνταν και γιορτή των παιδιών, συγκινητική και ποιητική
συνάρτηση ιδεών , που συνδέουν τα παιδιά με τη χαρά της αναγέννησης της φύσης,
ύστερα από το ψύχος του χειμώνα: τα παιδιά και τα πρώτα μπουμπούκια των
λουλουδιών γιόρταζαν μαζί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
μικροί αθηναίοι, φορτωμένοι άνθη, κατέθεταν στεφάνια στο βωμό του Ευρυσάκη,
γιου του Αίαντα, σε ανάμνηση της παραμονής του στην Αθήνα. Έκαναν περίπατο
στους δρόμους μαζί με τους γονείς τους πάνω σε άρματα στολισμένα με πρασινάδα
και λουλούδια και έπαιρναν μέρος στο τραπέζι που γινόταν το βράδυ των “χοών”,
ακόμη και η ηλικία των παιδιών υπολογιζόταν με βάση τον αριθμό των χοών στις
οποίες είχαν πάρει μέρος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αλλά
να που έσβηναν οι τελευταίοι αντίλαλοι των ανθεστηρίων. Οι τοίχοι του
γυναικωνίτη έκλειναν ξανά γύρω από τη νεαρή γυναίκα, ορίζοντας ολόκληρο τον
κόσμο της. Σ’ αυτό τον κόσμο υπήρχαν παιδιά, η εργασία στο νοικοκυριό, λίγη
μουσική, καθώς και οι δούλες, οι οποίες από την άποψη της διανοητικής ανάπτυξης
δεν διέφεραν πάρα πολύ απ’ αυτή. Μα θα ήταν εξαιρετικά ευχάριστο να πλατύνει τα
σύνορα αυτού του κλειστού κύκλου, και γι’ αυτό η νεαρή κυρά κοίταζε συνεχώς το
δρόμο, από το παράθυρο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μείνει αθέατη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
σπίτι<br />
Πέρα από το παράθυρο βρισκόταν ένας άλλος κόσμος, σχεδόν απρόσιτος στη γυναίκα.
Το σύνορο αυτού του κόσμου το αποτελούσε η θύρα, που φυλαγόταν από ένα θυρωρό.
Στα χτυπήματα του μικρού μεταλλικού ρόπτρου, που ήταν κρεμασμένο στην εξώθυρα,
απαντούσε πρώτα με τα γαβγίσματά του το σκυλί από την αυλή. Έπειτα έβγαινε ο
θυρωρός, ο οποίος άφηνε ή όχι τον επισκέπτη να μπει στην αυλή. Η αυλή αυτή, που
στη μέση της υψωνόταν ο βωμός του Ερκείου Δία, προστάτη της εστίας, ήταν το
κέντρο του σπιτιού. Εδώ έτρωγαν , εδώ περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους τα μέλη
της οικογένειας και εδώ επίσης γίνονταν δεκτοί οι καλεσμένοι. Απ’ τις δυο
πλευρές κάτω απ’ τις στοές, βρίσκονταν τα δωμάτια. Στο βάθος, στο απέναντι από
την είσοδο μέρος, βρισκόταν η πύλη που οδηγούσε στο δωμάτιο του άνδρα, κύρια
αίθουσα της κατοικίας. Στο γυναικωνίτη μπορείς να φτάσεις μόνο περνώντας απ’ αυτό
το δωμάτιο. Ο γυναικωνίτης περιλάμβανε τον κοιτώνα των συζύγων, τα δωμάτια των
κοριτσιών και τα διαμερίσματα όπου εργάζονταν οι δούλες. Εκτός από το σύζυγο,
κανένας άλλος άντρας δεν επιτρεπόταν να μπει εκεί. Ο γυναικωνίτης ήταν τόσο
απρόσιτος που κάποτε συνέβαιναν κωμικοτραγικά περιστατικά, σαν αυτό που
διηγείται ο Δημοσθένης. Μια φορά στο σπίτι ενός αθηναίου, που είχε φύγει σε
ταξίδι, τρύπωσαν ληστές. Οι γείτονες άκουσαν τα ξεφωνητά των γυναικών και είδαν
πως γινόταν αρπαγή. Άρχισαν να φωνάζουν βοήθεια, αλλά κανένας δεν τόλμησε να
μπει στο γυναικωνίτη, αν και έβλεπαν πως οι ληστές έβγαζαν τα πράγματα από το
σπίτι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οικιακός
εξοπλισμός<br />
Όταν έκανε κρύο, στο σπίτι δεν ήταν πολύ ευχάριστα, γιατί, εκτός από ένα
μαγκάλι με κάρβουνα, τα δωμάτια δεν είχαν άλλο μέσο θέρμανσης. Μονάχα στο
μαγειρείο υπήρχε εστία. Από τα κάρβουνα που σιγόκαιγαν μέσα στη στάχτη της
εστίας έπαιρναν φωτιά όταν νύχτωνε και έπρεπε να ανάψει το λυχνάρι. Κάποτε,
αντί λυχνάρι χρησιμοποιούσαν μια χούφτα δαδιά. Άλλοτε για λυχνάρι μεταχειρίζονταν
ένα μετάλλινο κουτί ή ένα πήλινο αγγείο, γεμάτο από στουπί αλειμμένο με μια
ρητινώδη ουσία. Αυτό το τοποθετούσαν στο μέσο ενός πιο μεγάλου αγγείου από
πηλό, όπου έπεφτε το αναμμένο φιτίλι και κυλούσε το λιωμένο ρετσίνι. Το λυχνάρι
κάπνιζε και πριτσάλιζε, γεμίζοντας καπνιά τους τοίχους και την οροφή. Η αλήθεια
είναι πως η ζημιά δεν ήταν μεγάλη. Για πολύ καιρό στην Αθήνα οι τοίχοι
ασπρίζονταν μόνο με ασβέστη. Ο Αλκιβιάδης υπήρξε ο πρώτος αθηναίος που στόλισε
τους τοίχους με ζωγραφιές. Γι’ αυτό το σκοπό έκλεισε στο σπίτι το ζωγράφο
Αγάθαρχο και δεν τον άφησε να βγει πριν τελειώσει τη δουλειά του. Γενικά, όμως,
για τα δωμάτια προτιμούσαν λυχνάρια με λάδι. Αυτά τα έφτιαχναν με μέταλλο ή με
πηλό και είχαν δυο τρύπες. Η μια για να βάζουν το λάδι, η άλλη για να βγαίνει
το φιτίλι. Πρέπει να πούμε πως σ’ αυτά τα λυχνάρια έδιναν τις πιο ποικίλες
μορφές.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Σχεδόν
όλα τα σπίτια είχαν δυο πατώματα. Κάποτε το δεύτερο πάτωμα νοικιαζόταν και τότε
στα πάνω δωμάτια ανέβαινες απευθείας από το δρόμο με μια εξωτερική κλίμακα. Στα
πιο μέτρια σπίτια η σκάλα ήταν εσωτερική και στο ισόγειο βρίσκονταν οι αποθήκες
και συχνά και ο γυναικωνίτης.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
πλειοψηφία των ιδιωτικών σπιτιών της Αθήνας ανήκε, βέβαια, στην κατηγορία των
μέτριων σπιτιών, ή καλύτερα ήταν ένα είδος καλύβας αποτελούμενης από δυο
μικροσκοπικά καλυβάκια το ένα επάνω στο άλλο, που έβλεπαν απευθείας στο δρόμο.
Οι στέγες τις περισσότερες φορές ήταν ίσιες, τα δωμάτια του ισογείου δεν είχαν
παράθυρα, το φως της αυλής έμπαινε από τη θύρα. Τα δωμάτια του επάνω πατώματος
όμως είχαν παράθυρα, κι από εδώ άρεσε στις γυναίκες να παρακολουθούν την κίνηση
του δρόμου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
σπίτια δεν είχαν ξύλινες θύρες, εκτός από εκείνη που έβγαζε στο δρόμο και τη
θύρα του δωματίου όπου φύλαγαν τα πολύτιμα αντικείμενα. Στα άλλα δωμάτια
μπροστά στις θύρες υπήρχαν κρεμασμένα παραπετάσματα.<br />
Τα σπίτια των ευκατάστατων ανθρώπων ήταν επιπλωμένα αρκετά πλούσια. Ας
αρχίσουμε από τα καθίσματα. Υπήρχαν καθίσματα με ερεισίνωτο (πλάτη δηλ.) Ή
χωρίς ερεισίνωτο, καθώς και ο θρόνος, δηλαδή ένα κάθισμα με υψηλό ερεισίνωτο.
Στο θρόνο καθόταν ο οικοδεσπότης. Ήταν τόσο ψηλός, που για να μπορέσεις να
καθίσεις σ’ αυτόν έπρεπε να πατήσεις σ’ ένα ειδικό καθισματάκι. Πάνω στα
καθίσματα ήταν στρωμένα μαξιλάρια σκεπασμένα χαλάκια και στις πλάτες ήταν
ριγμένα καινούργια καλύμματα. Τα κομψά κρεβάτια</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAn3HCzTG1uvQnLt0_BgTMtjzUTHYAljOl41GK1R6z_HkaRgN8WxAsQOA_FqVicE6Eu9tLsD1GHFV7LbaO4u3Rc8zlVtIyCRw_oZQx62ceqNKpwfpmQlYAyY-Qwcfj3_MTsF_QIwymg9U/s1600/10.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAn3HCzTG1uvQnLt0_BgTMtjzUTHYAljOl41GK1R6z_HkaRgN8WxAsQOA_FqVicE6Eu9tLsD1GHFV7LbaO4u3Rc8zlVtIyCRw_oZQx62ceqNKpwfpmQlYAyY-Qwcfj3_MTsF_QIwymg9U/s400/10.jpg" width="364" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Κλίνες
είχαν πόδια σταυρωτά, όπως και τα καθίσματα. Υπήρχαν κι άλλα είδη, με ίσια
πόδια και με μικρό ερεισίνωτο στην άκρη και στη μια πλευρά, όπως στα μοντέρνα
ντιβάνια. Τα απλά κρεβάτια, που λέγονταν κράββατοι, αποτελούνταν από ένα ξύλινο
πλαίσιο με κοντά πόδια, από τα οποία δένονταν σταυρωτά μερικές ταινίες
δερμάτινες. Σ’ αυτό το δίχτυ των ταινιών τοποθετούσαν ένα σελτέ γεμάτο μαλλί,
ένα σεντόνι και ένα μαξιλάρι. Για σκεπάσματα χρησιμοποιούσαν κουβέρτες, δέρματα
προβάτων και γούνες, ανάλογα με τον καιρό. Το κρεβάτι ήταν το κύριο έπιπλο των
αρχαίων ελλήνων, γιατί διάβαζαν, έγραφαν και σκέφτονταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι
τους. Τα τραπέζια τα χρησιμοποιούσαν μόνο για φαγητό. Ήταν πολύ χαμηλά, για την
ακρίβεια δεν ξεπερνούσαν το ύψος των κρεβατιών, γιατί, όπως είπαμε, οι έλληνες
έτρωγαν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Πολύ
πιο γερές ήταν οι καλάθες, που δεν έλειπαν από τα σπίτια των αθηναίων, οι
οποίες αντικαθιστούσαν τις ντουλάπες. Οι καλάθες ήταν τόσο μεγάλες, που καθεμιά
τους μπορούσε να χωρέσει δύο ανθρώπους. Οι καλάθες έκλειναν με κάτι βαριές
κλειδαριές και συχνά ήταν στολισμένες με κεντίδια, εγκόλλητα, γεωμετρικά
σχήματα κ.ά. Στο σπίτι βρίσκονταν πολυάριθμα πήλινα αγγεία. Αυτά είχαν διάφορες
μορφές και διαστάσεις και πολλές φορές ήταν ωραία.<br />
Το πιο μεγάλο αγγείο -ο πίθος -ήταν μια μεγάλη στάμνα, στρογγυλή, με πάτο
σουβλερό ή ίσιο. Στους πίθους φύλαγαν κρασί, λάδι, σύκα, τρόφιμα αλατισμένα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Για
μακρόχρονη διατήρηση το κρασί και το λάδι το έβαζαν σε αμφορείς, κάτι αγγεία με
δύο χερούλια και μακρύ λαιμό. Τα στόμια των αμφορέων τα βούλωναν με ρετσίνι. Το
αγγείο στο οποίο αναμίγνυαν στο τραπέζι το κρασί με νερό ονομαζόταν κρατήρας. Ο
κρατήρας είχε σχήμα δοχείου με πολύ πλατύ στόμιο, με δυο χερούλια. Το σερβίτσιο
του κρασιού συμπληρωνόταν με τις οινοχόες, αγγεία με ένα χερούλι κι ένα στόμιο
απ’ όπου χυνόταν το ποτό, και τον σκύφο, ένα είδος κυπέλλου ή κανάτας με ψηλό
χερούλι. Εξαιρετική ποικιλία παρουσίαζαν τα ποτήρια, δηλαδή τα δοχεία που
χρησιμοποιούνταν για το ποτό: φιάλες, σκύφοι, κύλικες, κάνθαροι και τέλος τα
ρυτά. Το ρυτό ήταν ένα κέρατο πελεκημένο και γλυμμένο στη μυτερή του άκρη, που
είχε μορφή κεφαλής ζώου, συνήθως κριαριού. Εδώ, στο κεφάλι, υπήρχε μια τρύπα
για να χύνεται το υγρό, που έκλεινε με ένα μικρό καπάκι.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXEZIZXGjvAFZ798VoAyiG2hMj2XoVC8KeSgu34y8K_XuAv8G529IQFdq2ohbFjEcqmBJ6IezZZaPu7vqJGC1uoY6WFvi_nnmMJLsNcJQJUtg68SYc28wDZFavtLYeFcNqNQ24sbiPpVM/s1600/4.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXEZIZXGjvAFZ798VoAyiG2hMj2XoVC8KeSgu34y8K_XuAv8G529IQFdq2ohbFjEcqmBJ6IezZZaPu7vqJGC1uoY6WFvi_nnmMJLsNcJQJUtg68SYc28wDZFavtLYeFcNqNQ24sbiPpVM/s400/4.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Τα
δοχεία του φαγητού των ελλήνων μάς είναι λιγότερο γνωστά. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν
η χύτρα, ένα δοχείο με πόδια ή χωρίς πόδια, αλλά με κυκλικό πυθμένα, για να
μπορεί να κάθεται σε τρίποδα. Στη χύτρα έβραζαν κρέας και λαχανικά. Για τα
ψάρια υπήρχαν κάτι μεγάλα δοχεία. Το ψωμί και τις πίτες τις φύλαγαν σε πλεχτά
κάνιστρα. Μια σκάρα, μαχαίρια και πιρούνια συμπλήρωναν τα εξαρτήματα του
μαγειρείου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όλα
τα δοχεία των αρχαίων αθηναίων ήταν φτιαγμένα από πηλό κόκκινο ή κιτρινωπό, που
τον προμηθεύονταν από τα κεραμουργεία των προαστίων της πόλης. Στο κόκκινο
βάθος του αγγείου ζωγράφιζαν ωραία μελανά σχέδια. Τα γυάλινα δοχεία αναφέρονται
για πρώτη φορά στον Αριστοφάνη. Προηγουμένως από γυαλί κατασκεύαζαν μόνο
κοσμήματα: χάντρες, σκουλαρίκια, περιδέραια, βραχιόλια. Ο χρόνος μετριόταν με
το ρολόι: το γνώμονα, ένα ηλιακό ρολόι, εγκατεστημένο στον κήπο του σπιτιού,
και την κλεψύδρα, ένα ρολόι με νερό, με το οποίο μετριόταν ο χρόνος ανάλογα με
την ποσότητα του νερού που έτρεχε ομοιόμορφα σ’ ένα δοχείο. Ορισμένα σχέδια σε
αρχαία ελληνικά αγγεία παριστάνουν σκηνές από τη ζωή και τις ασχολίες των
γυναικών. Τα σχέδια αυτά μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες σύμφωνα με το
θέμα τους: οικιακές ασχολίες, καλλωπισμός των γυναικών και διασκεδάσεις τους
στην αποτραβηγμένη ζωή του γυναικωνίτη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ενδυμασία<br />
Η γυναικεία ενδυμασία εκείνης της εποχής δεν έθετε ζητήματα κοπτικής αλλά
απαιτούσε μεγάλη ευχέρεια στην τέχνη του στολισμού. Τα γυναικεία ενδύματα, όπως
και τα αντρικά, χωρίζονταν σε δυο μεγάλες κατηγορίες: στην ελαφρή εσωτερική
ενδυμασία και σ’ ένα φόρεμα πιο χοντρό, τον πέπλο, που φοριόταν από πάνω. Ο
χιτώνας των γυναικών ήταν συνήθως πιο μακρύς από τον αντρικό, ήταν απλό, μακρύ
πουκάμισο, που έπεφτε ελεύθερα κατά μήκος του σώματος και πιανόταν μόνο με ένα
κορδόνι. Οι παντρεμένες γυναίκες έδεναν το κορδόνι κόμπο, κάτω από το στήθος
τους, ενώ τα νεαρά κορίτσια στο θώρακα ή στους γοφούς. Κάποτε ο χιτώνας είχε
σχιστά μανίκια. Οι άκρες του πιάνονταν με μια πόρπη από το δεξιό ώμο ή τις
έδεναν φιόγκο πάνω στο στήθος. Στις παρυφές ο χιτώνας ήταν στολισμένος με μια
ταινία άλλου χρώματος, συνήθως χρώματος κρόκου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
σπίτι οι γυναίκες φορούσαν μόνο χιτώνα αλλά όταν έβγαιναν στο δρόμο φορούσαν
από πάνω έναν πέπλο, δηλαδή ένα κομμάτι ύφασμα πλατύ περίπου 1,5 μέτρο και
μακρύ 3-4 μέτρα, με το οποίο οι ελληνίδες καλύπτονταν επιδέξια, αφήνοντάς το να
πέφτει σε πτυχές. Κάποτε, όταν δεν φορούσαν βέλο, άφηναν ελεύθερη μιαν άκρη του
πέπλου και κάλυπταν μ’ αυτήν το κεφάλι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Την
ενδυμασία των γυναικών την έφτιαχναν από μάλλινο ύφασμα, πανί και λινάρι και
ένα ύφασμα από άγνωστο υλικό, πολύ λεπτό και διάφανο, όπως η μουσελίνα. Τα
χρώματα που προτιμούσαν ήταν: κίτρινο, κόκκινο, ερυθρό, πράσινο ανοιχτό,
πράσινο λαδί, γκριζογάλανο, καφετί ανοιχτό και λευκό. Τους άρεσαν υφάσματα με
σχέδια, ταινίες με ζωηρά χρώματα και κεντήματα. Μπορούμε να σχηματίσουμε μια
ιδέα για τα κεντητά πέπλα αν κοιτάξουμε τα σχέδια των αγγείων ή αν διαβάσουμε
στον Αισχύλο την περιγραφή της ενδυμασίας του Ορέστη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στο
δρόμο οι γυναίκες σπάνια φορούσαν στο κεφάλι τους καλύμματα, αλλά όταν έβγαιναν
έξω από την πόλη κάλυπταν το κεφάλι τους με κάτι στρογγυλά καλύμματα με μυτερή
κορυφή. Στα πόδια φορούσαν σανδάλια, υποδήματα λευκά ή κίτρινα και ένα είδος
ψηλά άρβυλα. Όταν έβγαιναν στο δρόμο έπαιρναν μια ομπρέλα και ένα ριπίδι από
φτερά παγονιού ή ένα πιο ελαφρύ από ξύλο, με μορφή λωτού. Η ενδυμασία
συμπληρωνόταν με κοσμήματα: χρυσά σπειροειδή ή μακριά σκουλαρίκια, χρυσά
περιδέραια, διαδήματα, βραχιόλια (αυτά τα φορούσαν στο πάνω μέρος του
βραχίονα), δαχτυλίδια και κάτι μικρούς χρυσούς δακτύλιους στην κλείδωση του
χεριού.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
καθρέφτης ήταν ένα αντικείμενο που δεν έλειπε από τη ζωή της γυναίκας. Οι
καθρέφτες γίνονταν από καλοδουλεμένο μέταλλο κι είχαν ένα χερούλι λιγότερο ή
περισσότερο στολισμένο. Όταν οι εταίρες γίνονταν γριές χάριζαν τους καθρέφτες
τους στην Αφροδίτη για την προστασία και τη μέριμνα που τους είχε η θεά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Καλλωπισμός<br />
Οι ελληνίδες είχαν μακριά και πυκνά μαλλιά. Τα έπλεκαν και τα έκαναν βοστρύχους
και πλεξούδες, τα έπιαναν με ταινίες και καρφίδες (τσιμπιδάκια) και τους έκαναν
διάφορα χτενίσματα. Στις ελεύθερες γυναίκες το κοντό μαλλί ήταν σημάδι πένθους
ή αναγνώριση γηρατειών. Οι δούλες είχαν πάντοτε τα μαλλιά τους κομμένα κοντά.
Οι ελληνίδες χρησιμοποιούσαν κρέμα για να ασπρίζουν τα μάγουλα, ψιμύθια, βαφές
για τα φρύδια και τις βλεφαρίδες. Πολλές γυναίκες είχαν ολόκληρο εργαστήρι με
καθρέφτες, τσιμπιδάκια, καρφίτσες, μπουκαλάκια με αρώματα και αρωματικές
ουσίες, δοχεία με κρέμες. Για το βάψιμο του προσώπου και των χειλιών
χρησιμοποιούσαν μολύβια ή ρίζα του φυτού αλκέα (είδος μολόχας). Τα φρύδια τα
μαύριζαν με καπνιά ή με ψιλοτριμμένο αντιμόνιο. Τα βλέφαρα τα σκίαζαν ελαφρά με
κάρβουνο. Τις βλεφαρίδες τις έβαφαν πρώτα μαύρες, έπειτα με ένα μείγμα από
ασπράδι αυγού, αμμωνία και ρετσίνι. Οι γυναίκες έβαζαν πολλά μυρωδικά, όπως
άλλωστε και οι άντρες, πράγμα που φαίνεται από τις πικρές μομφές του Σωκράτη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Διασκεδάσεις<br />
Η μουσική κατείχε σημαντική θέση στη ζωή της γυναίκας. Οι θωπευτικοί τόνοι της
λύρας και τα βαριά τρέμουλα του δίαυλου αντηχούσαν συχνά στα διαμερίσματα του
γυναικωνίτη. Γενικά οι .έλληνες ήταν μεγάλοι φίλοι της μουσικής και απέδιδαν
ιδιαίτερη σημασία στην ηθική της επίδραση.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
έλληνες προτιμούσαν τις χαμηλές συγχορδίες. Για τις διάφορες κλίμακες υπήρχαν
ειδικές ονομασίες. Οι νότες της φωνητικής μουσικής και της ενόργανης μουσικής
ήταν επίσης διαφορετικές.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
αρμονία ήταν ξένη προς την ελληνική μουσική. Παρ’ όλο που οι έλληνες γνώριζαν
τις συγχορδίες, χρησιμοποιούσαν μονάχα την κλίμακα που την ονόμαζαν αντιφώνηση.
Συνήθως τραγουδούσαν σε μια φωνή.<br />
Μια άλλη διασκέδαση των γυναικών ήταν τα οικιακά ζώα και τα πουλερικά. Είχαν σκυλιά
και γάτες παιχνιδιάρικες, που τους άρεσε να παίζουν με τις κλωστές από ένα
ατέλειωτο κέντημα, κοκόρια και κότες, χήνες, κάργες αυθάδικες, που ήξεραν να
σκαλώνουν σε κάτι μικρές βαθμίδες και να κρατούν μια μικροσκοπική ασπίδα,
γερανούς, πέρδικες και άλλα εξημερωμένα πουλιά, που τις εικόνες τους μπορεί να
τις δει κανείς στα σχέδια των αγγείων .</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μια
εποχή έγιναν της μόδας οι πίθηκοι της Αιγύπτου, αλλά πιθήκους μπορούσε να δει
κανείς πιο σπάνια και δεν ήταν εύκολο να τους προμηθευτεί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μα
θα ήταν μεγάλο λάθος να πιστέψει κανείς ότι όλες οι αθηναίες περνούσαν τον
καιρό τους μπροστά στον καθρέφτη ή χαϊδεύοντας τις χορδές της λύρας. Η τέχνη
του 5ου-4ου αιώνα παρουσίασε ιδιαίτερα τη ζωή της εύπορης γυναίκας. Υπήρχε όμως
και μια άλλη ζωή γυναίκας, που συνήθως οι καλλιτέχνες αγνοούσαν. Η σκληρή, η
πολύμοχθη ζωή πολυάριθμων άπορων οικογενειών δεν αποτελούσε πηγή έμπνευσης για
τους ζωγράφους και τους ποιητές του ισχυρού ναυτικού κράτους. Η αθηναϊκή τέχνη
εμπνέεται από τις πτυχώσεις των κομψών ενδυμάτων κι όχι από τους
χοντροκομμένους και μπαλωμένους χιτώνες που αποτελούσαν την αμοιβή του
καθημερινού μόχθου. Η ζήτηση γεννάει την προσφορά. Εκείνοι που πλήρωναν τα
αγάλματα και τα αγγεία δεν θα έδιναν χρήματα για τόσο αποκρουστικές εικόνες,
ενώ οι λίγοι οβολοί των φτωχών δεν προορίζονταν για την αγορά αντικειμένων
πολυτελείας. Συχνά δεν έφταναν ούτε για το καθημερινό ψωμί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
φτωχές<br />
Παρ’ όλα αυτά στις εμπνευσμένες ομιλίες των θεών και των ηρώων αντηχούσε και η
γεμάτη φροντίδες ζωή του αθηναϊκού δήμου. Η γυναίκα του λαού, η γυναίκα του
μόχθου, η κουρασμένη, η πρόωρα μαραμένη, διακόπτει τους χορούς των τραγουδιών,
ενώ στις κωμωδίες του Αριστοφάνη κλαιει μπροστά σ’ όλους τη μαύρη της τύχη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Στις
φτωχές οικογένειες η γυναίκα δουλεύει δίπλα στον άντρα. Σε μια επιγραφή γίνεται
λόγος για τη γυναίκα ενός χρυσοχόου που Βοηθάει τον άντρα της να φτιάχνει
περικεφαλαίες για Τις παρελάσεις και να Τις επιχρυσώσει. Η ανάγκη υποχρεώνει
την Αθηναία να κάνει ακόμα και δουλειές δούλας, να εργαστεί σαν τροφός.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Με
τον τελευταίο οβολό η φτωχή γυναίκα αγοράζει λίγο αλεύρι ή δανείζεται από το
γείτονα για να ‘χει με τι να κάνει χυλό σε μια πήλινη γαβάθα, να ψήσει
κουλούρια και να τα πάει στην αγορά να τα πουλήσει. Τα μέλη της οικογένειάς της
τα τρέφει με “ξηρά φύλλα ραδικιού”, με “ρίζες ραδικιού” και άλλα φαγώσιμα φυτά.
Από τότε που θα φέξει η μέρα κι ως τη δύση του ήλιου θα την δεις να γυρνάει εδώ
και ‘κει σαν τη σαΐτα στον αργαλειό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Δεν
έχει καιρό να τεμπελιάζει στο γυναικωνίτη, άλλωστε για ποιο γυναικωνίτη μπορεί
να γίνεται λόγος στο άθλιο καλύβι της, το κολλημένο στο Βράχο ή το σκαμμένο σ’
αυτόν σαν φωλιά θηρίου.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Δεν
έχει δούλες για να κάνουν όλες Τις δουλειές του νοικοκυριού. Κι αν ακόμα έχει
(01 δούλοι είναι τόσο φτηνοί!), αυτοί πεινούν μαζί μ’ ολόκληρη την οικογένεια ή
Βγάζουν το ψωμί τους όπως μπορούν. Τα παιδιά της δεν πηγαίνουν περίπατο με τα
μάτια χαμηλωμένα σεμνά στη γη, συνοδευόμενα από έναν παιδαγωγό. Παίζουν κι
ανακατεύουν τη σκόνη των δρομίσκων της Αθήνας. Μόλις μάθουν να διαβάζουν,
πιάνουν δουλειά.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αν
είναι χωριάτισσα κουράζεται ακόμα πιο πολύ. Πολύ πριν ξημερώσει ετοιμάζει
φαγητό για τον άντρα και τα παιδιά, έπειτα Βγάζει τα Βόδια από το στάβλο και τα
ποτίζει. Μαζεύει χόρτο για τα πρόβατα, τα κουρεύει, γνέθει και υφαίνει, ράβει
τα ρούχα όλης της οικογένειας, περιποιείται το λαχανόκηπο, φέρνει νερό, αρμέγει
τις γίδες, πλένει τα ρούχα στο ρέμα, φορτώνεται συχνά και κουβαλάει μακριά τα
Βαριά δέματα με τα άπλυτα ρούχα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Κάθε
χρόνο Βοηθάει τον άντρα να πετάει Τις πέτρες από το μικρό της κλήρο. Και κάθε
χρόνο, όταν λιώνουν τα χιόνια, οι χείμαρροι κατεβάζουν απ’ τα Βουνά άλλες
πέτρες.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αυτών
των γυναικών, είτε ζουν στην πόλη είτε στο χωριό, η μέρα δεν τους φαίνεται ποτέ
μεγάλη. Αντίθετα, δεν τα καταφέρνουν να τελειώσουν, πριν νυχτώσει, όλες τις
δουλειές τους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μονότονα
κυλούσε η ζωή μονάχα της εύπορης γυναίκας. Η υποδεέστερη όμως θέση της και η
υπακοή που όφειλε στο σύζυγο δεν την εμπόδιζαν να του Βάζει συχνά τα δυο πόδια
σ’ ένα παπούτσι. Είναι γνωστή η διαβεβαίωση του Θεμιστοκλή ότι ο μικρότερος
γιος του είχε τη μεγαλύτερη εξουσία πάνω στους Έλληνες, γιατί “επικεφαλής των
Ελλήνων Βρίσκονται οι Αθηναίοι, επικεφαλής των Αθηναίων είναι αυτός, αυτόν τον
διευθύνει η γυναίκα του και τη γυναίκα του ο γιος του!”.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Διαζύγια<br />
Το διαζύγιο, το σχεδόν άγνωστο στην ομηρική εποχή, έγινε την κλασική εποχή τόσο
συχνό, που οι έλληνες ρήτορες θεωρούσαν την προίκα σαν απόλυτα αναγκαίο μέτρο
για τη σταθερότητα της συζυγικής ζωής. Κι αυτό γιατί σε περίπτωση διάλυσης του
γάμου ο σύζυγος ήταν υποχρεωμένος όχι μονάχα να επιστρέψει στον πατέρα ή τον
κηδεμόνα της γυναίκας του την προίκα που είχε πάρει, αλλά να προσθέσει κι ένα
συμπλήρωμα 18%, πράγμα που δεν ήταν εύκολο στον καθένα. Εκτός όμως απ’ αυτή την
υλική ζημιά, η ελληνική νομοθεσία δεν έβαζε κανενός άλλου είδους εμπόδια για το
διαζύγιο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Υπήρχαν
δύο ειδών διαζύγια, η αποπομπή, δηλ. διαζύγιο ύστερα από αίτηση του συζύγου,
και η απόλειψις, δηλ. διαζύγιο ύστερα από αίτηση της συζύγου.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh64NwdKlcWP0CG-mc5BnvI9Te2lp34iCcmQKqQSaxrR_fXR1dxLyjRX_04upEMOZQAPUB_muVGEX9ePEqwrpOo-8dNr5Oy0AGEc-L7TxWnR-QUHnc5oKsTlOzAYGKUs8UsZmtx68s3JkQ/s1600/8.jpg"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh64NwdKlcWP0CG-mc5BnvI9Te2lp34iCcmQKqQSaxrR_fXR1dxLyjRX_04upEMOZQAPUB_muVGEX9ePEqwrpOo-8dNr5Oy0AGEc-L7TxWnR-QUHnc5oKsTlOzAYGKUs8UsZmtx68s3JkQ/s1600/8.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
πρώτη περίπτωση δεν παρουσίαζε καμιά απολύτως δυσκολία! Αν ο σύζυγος ήθελε να
χωρίσει τη σύζυγο, την έστελνε στους συγγενείς της, αφού κρατούσε τα παιδιά.
Κανένας δεν ρωτούσε γιατί το έκανε! Οι αιτίες μπορεί να ήταν οι πιο
διαφορετικές. Αλλά υπήρχε μια αιτία, η οποία οδηγούσε αναπόφευκτα στο διαζύγιο:
αν δεν είχε παιδιά, ο σύζυγος ήταν υποχρεωμένος να χωρίσει τη γυναίκα. Στους
έλληνες ο γάμος θεωρούνταν ιερός θεσμός, καθιερωμένος από τους προγόνους. Τα
παιδιά ήταν οι συνεχιστές των παραδόσεων του γένους και της οικογένειας. Όταν
πέθαινε ο πατέρας, τα παιδιά έπρεπε να συνεχίσουν τη λατρεία των προγόνων και
να τιμούν τον τάφο του πατέρα τους. Οι έλληνες θεωρούσαν τη συζυγική ζωή σαν
μια ανάγκη, στην οποία οι αμοιβαίες προτιμήσεις των νέων δεν είχαν καμιά
σημασία, πολύ περισσότερο που βλέπονταν, συνήθως, για πρώτη φορά την ώρα του
γάμου. Γάμος σήμαινε θεμελίωση οικογένειας και γέννηση παιδιών, για να μπορεί ο
πατέρας να τα παρουσιάσει στη φατρία και στο δήμο του. Παιδιά πολλά και ωραία,
να το ιδανικό της οικογενειακής ευτυχίας. Την τελευταία ημέρα των θεσμοφορίων
γίνονταν διαγωνισμοί για την εκλογή των ωραιότερων παιδιών. Και οι μάνες των
βλασταριών που αναγνωρίζονταν σαν τα πιο ωραία, γύριζαν τη μέρα αυτή στο σπίτι
περήφανες κι ευτυχισμένες. Ένας άντρας άκληρος, συνεπώς ένας άντρας που είχε τη
δυσμένεια των θεών, θεωρούνταν μισός πολίτης και πολυάριθμα αξιώματα, όπως π.χ.
του άρχοντα και του στρατηγού, του ήταν απρόσιτα. Τις περισσότερες φορές οι
άκληρες οικογένειες υιοθετούσαν τα παιδιά άλλων. Το υιοθετημένο παιδί δεχόταν
τη λατρεία των προγόνων των καινούργιων του γονιών και ξέκοβε ολοκληρωτικά από
την πραγματική του οικογένεια. Επίσης, υπήρχε η συνήθεια της αγοράς παιδιών.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
διαζύγιο με αίτηση της γυναίκας ήταν δύσκολο. Η γυναίκα έπρεπε να παρουσιαστεί
προσωπικά στον άρχοντα και να του παρουσιάσει γραπτές αποδείξεις από τις οποίες
να προκύπτει το δίκαιο του αιτήματος της. Επειδή η αθηναία θεωρούνταν
υποδεέστερη και ήταν εξαρτημένη, κι αυτή η απλή τυπική πράξη συναντούσε μεγάλες
δυσκολίες.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
κατάσταση αυτή φαίνεται θαυμάσια από την περιγραφή της απόπειρας διαζυγίου της
γυναίκας του Αλκιβιάδη, που μας άφησε ο Πλούταρχος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
Πλούταρχος θεωρεί εξαντλημένο το πρόβλημα και ασχολείται με τα σκυλιά του
Αλκιβιάδη. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι η Ιππαρέτη έδωσε στον Αλκιβιάδη δέκα
τάλαντα προίκα και ότι ο Αλκιβιάδης περίμενε άλλη τόση κληρονομιά μετά το
θάνατο του πεθερού του, του Ιππόνικου, η ασυνήθιστη προσήλωσή του στους
συζυγικούς δεσμούς γίνεται ευκολονόητη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
άντρας όμως δεν ήταν δεμένος με τίποτα εκτός από την προίκα. Μπορούσε μάλιστα
να παντρέψει τη γυναίκα του με άλλον, χωρίς καν να ζητήσει τη συμφωνία της,
όπως έκανε κι ένας πολίτης τόσο ενάρετος όπως ο Περικλής, πράγμα που δεν έβλαψε
στο ελάχιστο τη φήμη του.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Εταίρες<br />
Εντελώς διαφορετικά ζούσαν οι εταίρες. Σε διάκριση από τις άλλες γυναίκες,
αυτές είχαν γνώσεις της λογοτεχνίας και δεν τους ήταν ξένη η τέχνη. Όχι,
βέβαια, όλες. Οι εταίρες που δεν ήξεραν να παίζουν μουσικά όργανα ή τουλάχιστον
να τραγουδούν και δεν μπορούσαν να κρατήσουν τους καλεσμένους με τις γνώσεις
τους και με το λεπτό τους πνεύμα, είχαν ένα εύγλωττο παρατσούκλι: τις έλεγαν
“πεζές δαμάλες”, όπως λέγαν τους οπλίτες πεζούς, γιατί βάδιζαν βήμα χωρίς
μουσική, και σε διάκριση από το ιππικό, που συνοδευόταν πάντα από μουσικούς.
Αυτή η κατηγορία των εταίρων ήταν πολυάριθμη, μα η ανάμνηση τους δεν κράτησε
πολύ καιρό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
θέση των καλλιεργημένων και μορφωμένων εταίρων ήταν τελείως διαφορετική. Στα
σπίτια τους μαζεύονταν πλήθος οι νέοι. Τις θαύμαζαν, έστηναν γι’ αυτές χρυσά
αγάλματα, οι ποιητές τις εγκωμίαζαν στα έργα τους. Πολλές έγιναν διάσημες για
την εξυπνάδα και το πνεύμα τους, ενώ η αθηναϊκή λογοτεχνία γνωρίζει συλλογές
επιγραμμάτων που γράφτηκαν από εταίρες. Σύζυγος, εταίρα ή δούλη, να οι τρεις
δρόμοι που επεφύλασσε η τύχη σε μια γυναίκα στην Αθήνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Γηρατειά<br />
Και σε όποιον απ’ αυτούς την οδηγούσε η μοίρα, γρηγορότερα ή αργότερα την
έβρισκε η αρρώστια ή τα γηρατειά. Στη θύρα του σπιτιού συγγενείς ή φίλοι θα
σκαλώσουν δυο κλάδους: έναν ελιάς για να φυλάει την άρρωστη απ’ τα κακά
πνεύματα και έναν δάφνης για να της εξασφαλίζει την ευμένεια του Απόλλωνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Θα
κληθεί κι ο γιατρός, αλλά όχι αμέσως. Πρώτα θα ζητηθεί η βοήθεια ενός από τους
πολυάριθμους ονειροεξηγητές και θα του διηγηθούν ως την τελευταία λεπτομέρεια
τα όνειρα της άρρωστης. Αν ονειρεύτηκε πως τελείωσε την ύφανση ενός ιματίου για
τον άντρα της κι όταν σηκώθηκε από τον αργαλειό τον έσπρωξε προς τον τοίχο, τα
προμηνύματα είναι άσχημα. Μπορεί η αρρώστια να ‘χει μοιραίο τέλος, γιατί η ζωή
της γυναίκας είναι αδιανόητη χωρίς αργαλειό” ακόμα και στον τάφο της βάζουν ένα
αδράχτι. Με την επίδραση μεγάλης αμοιβής ο ερμηνευτής θα γλυκάνει ίσως την
προφητεία, προλέγοντας μονάχα βαριά αρρώστια. Αν όμως η αμοιβή τού φανεί
ανεπαρκής, θα δηλώσει ανοιχτά ότι το όνειρο αυτό σημαίνει θάνατο και ότι οι
συγγενείς δεν πρέπει να λυπηθούν, γιατί την ίδια τύχη είχαν κι η Ανδρομάχη κι η
Αντιγόνη και η Ηλέκτρα, αν και ήταν πιο ωραίες και πιο νέες από την άρρωστη.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Μπορεί
να δοκιμάσει να εξουδετερώσει τις ολέθριες συνέπειες του ονείρου, διηγώντας το
όταν φανούν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου. Τότε, όπως ισχυρίζονταν οι γέροι, και
το πιο κακό όνειρο χάνει τη δύναμή του. Αλλά το καλύτερο απ’ όλα είναι να
απευθυνθεί κανείς κατευθείαν στο θεό θεραπευτή, στον Ασκληπιό, και στις δυο
θυγατέρες του, την υγεία και την πανάκεια, οι οποίες, αν θέλουν, μπορούν να
γιατρέψουν κάθε αρρώστια. Οι ιερείς του ναού του Ασκληπιού της Επιδαύρου (πόλης
της Πελοποννήσου) είχαν τοποθετήσει μπροστά στο ιερό μια μεγάλη επιγραφή, όπου
απαριθμούνταν όλα τα θαύματα που είχε κάνει ο θεραπευτής θεός, για να τα
γνωρίσουν όλοι οι έλληνες. Σύμφωνα με τη γνώμη των ιερέων, ακόμα και οι πιο
φανατισμένοι σκεπτικιστές έπρεπε να πειστούν για τη θαυματουργή δύναμη του Ασκληπιού.
Για παράδειγμα, μια αθηναία που την έλεγαν αμβροσία, τυφλώθηκε απ’ το ένα μάτι
κι ήρθε στο ναό, ζητώντας θεραπεία, αλλά δεν έδειξε στο ιερό τον πρεπούμενο
σεβασμό.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHfaqFJ5IhmQM96lOvQVN_e2k-IM6zpKUFlFy1mWQDdZ4NZFGHgx-g2Id46z_yMl7DhfHDDGGYB421wj7f7fXK54LzEWdnJVIf62AsERN9itQA-nPjvescDJspRtOe7yxz3zTmxHn6nng/s1600/6.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHfaqFJ5IhmQM96lOvQVN_e2k-IM6zpKUFlFy1mWQDdZ4NZFGHgx-g2Id46z_yMl7DhfHDDGGYB421wj7f7fXK54LzEWdnJVIf62AsERN9itQA-nPjvescDJspRtOe7yxz3zTmxHn6nng/s400/6.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
άρρωστοι ξαπλώνονταν σ’ ένα ειδικό διαμέρισμα του ναού και η θεραπεία γινόταν
πάντα στη διάρκεια του “ιερού ύπνου”. Μα επειδή ύστερα από κάθε θαύμα έπρεπε να
φέρουν στο θεό ένα μεγάλο ανάθημα, μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να θεραπευθούν
στο ναό του Ασκληπιού.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Κι
αν ακόμα οι ιερείς έκαναν ορισμένα “θαύματα” για να προσελκύσουν τους πιστούς,
στις περισσότερες περιπτώσεις, πριν ξαπλωθούν οι άρρωστοι στο ναό, τους
περιποιούνταν σύμφωνα μ’ όλους τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, που την
κατείχαν πολύ καλά. Χρησιμοποιούσαν τη δίαιτα κι ένα αυστηρό σύστημα ύπνου,
περιπάτους και εντριβές, για να θεραπεύουν τα πρηξίματα, τα έλκη και τις
ασθένειες του στομαχιού. Τα “θαύματα” χρησιμοποιούνταν λοιπόν σαν δολώματα,
γιατί κάθε θεραπεία έπρεπε να πληρωθεί και αν κάποιος προσπαθούσε να γελάσει το
θεό στο πρόσωπο του εκπροσώπου του, τιμωριόταν χωρίς αργοπορία. Οι ιερείς
φρόντιζαν αυτό να το ξέρει όλος ο κόσμος.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αν
τα οικονομικά δεν επέτρεπαν στην άρρωστη να θεραπευθεί από τον Ασκληπιό, την
πήγαιναν να τη δουν οι γιατροί. Στην Ελλάδα υπήρχαν κάμποσες ιατρικές σχολές,
απ’ τις οποίες η πιο γνωστή ήταν αυτή που άνοιξε στη νήσο Κω “ο πατέρας της
ιατρικής”, ο Ιπποκράτης. Αν οι μαθητές του επιθυμούσαν να αφιερώσουν τη ζωή
τους στη θεραπεία των ασθενών, έπρεπε να δώσουν έναν ειδικό όρκο, που τον είχε
συντάξει προσωπικά ο Ιπποκράτης.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Παρ’
όλα αυτά, κάθε άλλο παρά όλοι οι ιδιώτες γιατροί, που ήταν πολυάριθμοι στην
Αθήνα, ακολουθούσαν τη συμβουλή του Ιπποκράτη, να θεραπεύουν τους ασθενείς
χωρίς να απαιτούν μεγάλη αμοιβή. Η πλειοψηφία προτιμούσε να μετατρέψει την
τέχνη σ’ ένα προσοδοφόρο επάγγελμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Υπήρχαν
και πολλοί τσαρλατάνοι που παρίσταναν το γιατρό. Εναντίον τους πάλεψε επίμονα,
αλλά σχεδόν μάταια, ο μεγάλος Ιπποκράτης, ο οποίος διακήρυττε ότι ο γιατρός
πρέπει να απασχολείται με την υγεία του αρρώστου κι όχι με τα χρήματα. Οι
τσαρλατάνοι αυτοί προσπαθούσαν να εντυπωσιάσουν τους ασθενείς φτιάχνοντας στις
κατοικίες τους ειδικά “ιατρεία”, προικισμένα με λουτήρες, με ασημένια εργαλεία,
βεντούζες για να παίρνουν αίμα καθώς και διάφορες θεραπευτικές αλοιφές. Τα
φάρμακα τα παρασκεύαζαν τότε οι ίδιοι οι γιατροί. Μερικοί απ’ αυτούς πουλούσαν
στην αγορά φάρμακα για όλες τις αρρώστιες. Δεν υπήρχε κανένας υγειονομικός
έλεγχος για να παρακολουθεί την εργασία των γιατρών .<br />
Υπήρχαν και γιατροί του κράτους, που η δράση τους εγκωμιαζόταν κάποτε με
ειδικές αποφάσεις της βουλής και της εκκλησίας του δήμου. Αυτοί είχαν ιατρεία
που δέχονταν τους αρρώστους και τους βοηθούσαν υγειονομικά. Το βοηθητικό
υγειονομικό προσωπικό αποτελούνταν εν μέρει από δούλους ειδικά εκπαιδευμένους.
Κατά κανόνα οι βοηθοί αυτοί περιποιούνταν αποκλειστικά τους δούλους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Ο
γιατρός που κατάγεται από ελεύθερους ανθρώπους επισκέπτεται τους αρρώστους το
πρωί και το βράδυ. Ο γιατρός αυτός παίρνει υπόψη του “τη γενική κατάσταση της
ατμόσφαιρας και το ξεχωριστό κλίμα κάθε περιοχής, τις συνήθειες και τον τρόπο
της ζωής της άρρωστης, το είδος των συνηθισμένων ασχολιών της, την ηλικία, την
ομιλία, τις δεξιότητες, τις σκέψεις, τα όνειρα, την αϋπνία, το περιεχόμενο και
το χρόνο που βλέπει τα όνειρα, τον τρόπο των χειρονομιών, τα δάκρυα, το
τρεμούλιασμα”, κι άλλα συμπτώματα της αρρώστιας. Αφού συγκεντρώσει όλα τα
αναγκαία στοιχεία, ο γιατρός της παραγγέλνει τι φάρμακο πρέπει να πάρει, το
παρασκευάζει με το χέρι του και της το δίνει να το πιει.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkGGCdcj8fERsxs993xU09MkNEDl3EiA5yq5U0s5awX5yyxcKrAKbhy6MuEomM6fhFqkx2Vertlazca-SZnxDd_i-4tLzy5f3BUppHQw_Mvad8RIDTsJsGlcGljnT7wgHo4DQ1gfv4zpk/s1600/5.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkGGCdcj8fERsxs993xU09MkNEDl3EiA5yq5U0s5awX5yyxcKrAKbhy6MuEomM6fhFqkx2Vertlazca-SZnxDd_i-4tLzy5f3BUppHQw_Mvad8RIDTsJsGlcGljnT7wgHo4DQ1gfv4zpk/s400/5.jpg" width="330" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Αν
η άρρωστη γίνει καλά, τότε προσφέρει στο θεό γύψινο ομοίωμα των οργάνων, ή του
μέλους του σώματος που είχε αρρωστήσει: ένα πόδι, ένα χέρι, ένα μάτι, ένα αυτί,
μια μύτη κ.λπ.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Θάνατος<br />
Αν η θεραπεία δεν βοήθησε και το μοιραίο τέλος έγινε αναπόφευκτο, τότε η
μελλοθάνατη κόβει μερικούς βοστρύχους για να τους προσφέρει δώρο στον Απόλλωνα
και την αδελφή του την Άρτεμη. Οι συγγενείς και φίλοι μαζεύονται λυπημένοι γύρω
από το κρεβάτι για να ακούσουν και να φυλάξουν με φροντίδα τα τελευταία λόγια
της. Την υποχρέωση αυτή αναλαμβάνει ο πιο στενός από αίμα συγγενής. Οι άλλοι θα
χτυπήσουν δυνατά τα ορειχάλκινα αγγεία, που τα μετέτρεψαν για την ευκαιρία σε
σήμαντρα, για να διώξουν τα κακά πνεύματα, που, όπως είναι γνωστό, δεν μπορούν
να υποφέρουν τόσο βίαιους θορύβους. Πίστευαν πως χάρη στη φοβερή φασαρία η ψυχή
θα καταφέρει να ξεφύγει από την ακούραστη επαγρύπνηση των ερινυών και να φτάσει
ανεμπόδιστη στα Ηλύσια πεδία, όπου θα αναπαυτεί ήσυχα. Οι έλληνες πίστευαν ότι
ο κόσμος των νεκρών, ο Άδης, χωρίζεται σε δύο μέρη εντελώς διαφορετικά: το
δεξιό μέρος, που προορίζεται για τους αγαθούς ανθρώπους, που οι ψυχές τους
ζούσαν εδώ ήσυχα κι ευτυχισμένα, και το αριστερό μέρος, τον τρομερό Τάρταρο,
όπου βασανίζονταν οι ψυχές των άτιμων και εγκληματιών. Η κύρια αποστολή των
ερινυών ήταν ακριβώς να πετάξουν τις ψυχές στον Τάρταρο.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Της
νεκρής της κλείνανε τα μάτια και το στόμα για να ‘χει όσο το δυνατό πιο κόσμια
εμφάνιση και της κάλυπταν το πρόσωπο με ένα πανί. Αυτό το έκανε ο σύζυγος, ο
αδελφός, η αδελφή ή ο γιος. Θλιβερή είναι η τύχη εκείνης που δεν έχει ένα
φιλικό χέρι για να της προσφέρει την υπηρεσία αυτή.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Οι
γυναίκες θα πλύνουν το πτώμα με ζεστό νερό, θα το αλείψουν με αρωματικά έλαια,
θα το ντύσουν και θα το καλύψουν μ’ ένα σεντόνι λευκό. Στο μέτωπο θα βάλουν ένα
στεφάνι από χρυσό ή από κερί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
κρεβάτι του πόνου της μακαρίτισσας θα στολιστεί με πράσινα κλαδιά και με
στεφάνια λουλουδιών, έπειτα θα το τοποθετήσουν σε ένα δωμάτιο που να βλέπει
στην αυλή, με τα πόδια προς τη θύρα, σημάδι πως δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ πια.
Εδώ η νεκρή θα μείνει ένα μερόνυχτο και θα τη φυλάνε οι στενοί συγγενείς και τα
μέλη της οικογένειας. Οι φίλοι του σπιτιού θα ‘ρθουν να δώσουν τον τελευταίο
χαιρετισμό κι όταν φύγουν δεν θα ξεχάσουν να πλύνουν τα χέρια με τρεχούμενο
νερό, γιατί μπαίνοντας σε ένα σπίτι που το επισκέφτηκε ο θάνατος έχουν
μολυνθεί.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Όλο
τον καιρό που η νεκρή βρίσκεται ξαπλωμένη στο κρεβάτι, με τα πόδια προς τη
θύρα, τα μαλλιά της θα είναι κρεμασμένα στην εξώθυρα σε ένδειξη πένθους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Την
άλλη μέρα πριν την ανατολή του ήλιου, που δεν πρέπει να δει αυτό το όχι καθαρό
θέαμα, η νεκρική πομπή θα κατευθυνθεί προς το κοιμητήριο. Αν στο σπίτι
επιτρεπόταν να μοιρολογήσεις και να κλάψεις, στο δρόμο, σύμφωνα με το νόμο που
ψηφίστηκε τον καιρό του Σόλωνα, η τήρηση της ησυχίας ήταν υποχρεωτική. Πίσω από
τη νεκρή, που είναι τοποθετημένη σε μια νεκροφόρα και σκεπασμένη με λευκά
σεντόνια, βάδιζαν σιωπηλοί πρώτα οι άντρες, έπειτα οι γυναίκες, οι στενοί
συγγενείς και τα μέλη της οικογένειας. Μπορούσαν να πάρουν μέρος και άλλες
ηλικιωμένες γυναίκες το λιγότερο 60 χρόνων. Όλοι οι συγγενείς σε ένδειξη
πένθους φορούν ενδύματα κλειστού χρώματος και έχουν κοντά κομμένα τα μαλλιά
τους.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
πήλινο φέρετρο θα κατεβεί στο ξηρό χώμα, το φρυγμένο απ’ τον ήλιο της αττικής.
Για να μην υποφέρει η νεκρή από δίψα, κοντά στο φέρετρο θα τοποθετήσουν έναν
αμφορέα με νερό. Θα αφήσουν επίσης διάφορα αγγεία και στο στόμα της θα βάλουν
έναν οβολό, για να πληρώσει τον χάροντα, το βαρκάρη που θα την περάσει από το
ποτάμι της Στυγός στον κόσμο των νεκρών. Θα της δώσουν ίσως και μια πίτα με
μέλι για να ημερέψει τον άγριο κέρβερο, το τρικέφαλο σκυλί που φυλάει την
είσοδο του Άδη.</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQjT3mmummTntuH-98L9sIcg-Rm6SwvmFpl5kDA50kfTRvyQp_ZgjQ_vz2-Rsr4WDwGLA74qpN1mP97UTWfFdR0T-6-0mxeEc9T7vktsqWV6oFxAUxy3pjW6BxU6BQMDh7Zh1oyq8A51w/s1600/2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQjT3mmummTntuH-98L9sIcg-Rm6SwvmFpl5kDA50kfTRvyQp_ZgjQ_vz2-Rsr4WDwGLA74qpN1mP97UTWfFdR0T-6-0mxeEc9T7vktsqWV6oFxAUxy3pjW6BxU6BQMDh7Zh1oyq8A51w/s400/2.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Το
μνήμα σκεπάστηκε με χώμα και στο κεφάλι της νεκρής τοποθετήθηκε μια στήλη, στην
οποία είναι γραμμένο το όνομα της νεκρής και μια μονάχα λέξη “χαίρε!”.
Προφέροντας για τελευταία φορά το “αναπαύου εν ειρήνη”, αυτοί που πήραν μέρος
στη νεκρική συνοδεία θα χαιρετίσουν τη μακαρίτισσα. Θα σπεύσουν έπειτα να
εξαγνιστούν από το μίασμα, γιατί αλλιώς δεν μπορούν να ‘ρθουν σε επαφή μ’
άλλους ανθρώπους κι ούτε να πατήσουν σε ναό.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;">Η
κατοικία της νεκρής θα πλυθεί επίσης με νερό και στην εστία θα ρίξουν
κομματάκια θειάφι.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ο<span style="color: #ff3300;"><span style="color: black;">ι μέρες του μήνα του πένθους περνούν γρήγορα.. Ύστερα από
πολλούς αιώνες, οι αρχαιολόγοι, καθαρίζοντας προσεχτικά την</span> </span><span style="color: black;">ανώμαλη επιφάνεια, τη φαγωμένη απ τις βροχές και τους
ανέμους, της επιτύμβιας στήλης, θα διαβάσουν το όνομα αυτής που βρήκε τελευταίο
καταφύγιο στον τάφο αυτό. Θα βρουν εκεί τον αμφορέα και τα άλλα αγγεία,
ορισμένα ίσως ανέπαφα, καθώς και τον οβολό που τον περι<span id="goog_1402953369"></span><span id="goog_1402953370"></span>μένει μάταια ο Χάροντας.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<span style="color: #660000;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; line-height: 115%;">Πηγή: ΚΟΛΟΜΠΟΒΑ Μ., ΟΖΕΡΕΤΣΚΑΙΑ Ε.”Η
καθημερινή ζωή στην αρχαία Ελλάδα”, Εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 1999. http://erroso.blogspot.com/</span></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-36366754132836940632012-05-26T08:08:00.003-07:002012-05-26T08:08:56.734-07:00Aθώος ο Σωκράτης, 25 αιώνες μετά τη δίκη του<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiujXRVnHs1uHxs92upEYvZSJ8nFdTu42W3H3wVvr6kE8CVtmyVdSad09lldU0tZWAbpa5C30pbMmrDJ6qpz6Z2RP-pO-jrMC-L92Yoz12BlvyPmet4yc2rX0epVyupHsQq-S0mfoIYirU/s1600/socrat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiujXRVnHs1uHxs92upEYvZSJ8nFdTu42W3H3wVvr6kE8CVtmyVdSad09lldU0tZWAbpa5C30pbMmrDJ6qpz6Z2RP-pO-jrMC-L92Yoz12BlvyPmet4yc2rX0epVyupHsQq-S0mfoIYirU/s320/socrat.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="detail_print_recommend-actions">
<div id="dnn_ctr383_ArticleDetail_ctl00_pnlActions" style="text-align: left;">
<div id="actionlinks">
<div id="dnn_ctr383_ArticleDetail_ctl00_bbActionLinks_updateEmailWrapper_UP">
<div class="email_container" id="dnn_ctr383_ArticleDetail_ctl00_bbActionLinks_updateEmailWrapper">
<div class="email_form hidden" id="dnn_ctr383_ArticleDetail_ctl00_bbActionLinks_pnlEmail">
<table><tbody>
<tr><th></th></tr>
<tr><td></td></tr>
<tr><th></th></tr>
<tr><td></td></tr>
<tr><th></th></tr>
<tr><td></td></tr>
<tr><td></td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<div id="dnn_ctr383_ArticleDetail_ctl00_bbActionLinks_updateEmailWrapper_UP_Prog" style="display: none;">
<img alt="ProgressBar" src="http://www.parapolitika.gr/images/progressbar.gif" style="border-width: 0px;" />
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="detail_standard_author">
</div>
<div class="content_clear">
</div>
<div id="dnn_ctr383_ArticleDetail_ctl00_pnlSidebar">
<div class="detail_standard_sidebar">
<div class="detail_standard_article_imagecontainer">
</div>
</div>
</div>
<div class="detail_standard_article">
<span style="color: #660000; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Είκοσι πέντε αιώνες μετά την καταδίκη σε θάνατο του </span><strong style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αθηναίου φιλόσοφου Σωκράτη</strong><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">,
διακεκριμένοι ανώτατοι δικαστές από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά και
πλήθος κοινού, αθώωσαν τον αρχαίο στοχαστή, στην αναπαράσταση της δίκης
του που έγινε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.</span></span><br />
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Οι δικαστές ισοψήφησαν στην απόφασή τους, με ψήφους πέντε υπέρ και
πέντε κατά της καταδίκης του Σωκράτη και ως εκ τούτου δεν καταδίκασαν
τον Σωκράτη.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Περισσότερο ένθερμο υπέρ του Αθηναίου φιλοσόφου ήταν το κοινό που
ψήφισε με 584 ψήφους υπέρ της αθώωσής του, έναντι 282 που ψήφισαν την
ενοχή του.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Το 399 π.Χ. ο Σωκράτης αντιμετώπισε στην Αθήνα τις κατηγορίες της
διαφθοράς των νέων και της ασέβειας προς τους θεούς. Δικάστηκε από το
Δικαστήριο της Ηλιαίας που απαρτιζόταν από 500 Αθηναίους πολίτες.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Κατά την αναπαράσταση της δίκης κατήγοροι και συνήγοροι του Σωκράτη
εξέθεσαν στο δικαστήριο τις απόψεις τους, σκιαγραφώντας και το
γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής, που στιγματίστηκε
από την επιβολή της Τυραννίας των Τριάκοντα το 404 π.Χ. και την
επαναφορά του δημοκρατικού καθεστώτος σε λιγότερο από ένα χρόνο.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Ο Σωκράτης κατηγορήθηκε ότι γνώριζε προσωπικά ορισμένους από τους τυράννους και διατέλεσε δάσκαλός τους.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Εκπροσωπώντας την κατηγορούσα αρχή, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση,
Αντώνης Παπαδημητρίου, εξήγησε ότι ο Σωκράτης φέρει την ευθύνη πράξεων
που οι κατηγορίες δεν έχουν αποδώσει στην έκταση και το βάθος που
πρέπει.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
«Ο Σωκράτης ήταν ο πνευματικός, ο ιδεολογικός ηγέτης των Τριάκοντα
Τυράννων της Αθήνας, που εγκατέστησαν την ολιγαρχία το 404 π.Χ και
εκτέλεσαν 1.500 δημοκράτες Αθηναίους. Ο Σωκράτης διαφθείρει τους νέους
κάνοντάς τους οπαδούς της ολιγαρχίας και εχθρούς της δημοκρατίας.
Επίσης, κατηγορείται γιατί δεν σέβεται τους θεούς αυτής της πόλης,
δηλαδή τους δημοκρατικούς θεούς και άρα τους δημοκρατικούς θεσμούς»,
είπε.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Ο κατήγορος Ηλίας Αναγνωστόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Ποινικών και
Εγκληματολογικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, συμπλήρωσε ότι «μόλις
τέσσερα χρόνια πριν από τη δίκη, το 403 π.Χ. είχε αποκατασταθεί η
αθηναϊκή δημοκρατία και οι Αθηναίοι ήξεραν ότι η δημοκρατία ήταν τρωτή
και υπήρχαν εχθροί μέσα στην πόλη και από άλλες πόλεις που επιχειρούσαν
να βλάψουν το πολίτευμα».</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Καταλήγοντας στην αγόρευσή τους οι δύο κατήγοροι παρατήρησαν: «Σας
ζητούμε να μην καταδικάσετε την Αθήνα, να μην πιστέψετε ότι η Αθήνα
αδίκησε τον Σωκράτη, αλλά ότι ο πολίτης Σωκράτης έβαλε σε κίνδυνο την
αθηναϊκή δημοκρατία. Η Δημοκρατία κινδύνεψε και αμύνθηκε ως όφειλε».</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Τις κατηγορίες επιχείρησαν να αντικρούσουν οι συνήγοροι του Σωκράτη, Μάικλ Μπέλοφ και Πατρίκ Σιμόν.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Ο κ. Σιμόν επισήμανε ότι ο Σωκράτης κατηγορήθηκε για διαφθορά των νέων,
ωστόσο «το να εκπαιδεύεις τους νέους δεν είναι αδίκημα, το να εκφέρεις
την άποψή σου δεν είναι αδίκημα. Γιατί να ποινικοποιήσουμε την έκφραση
των ιδεών που δεν ήταν σύμφωνες με την εποχή τους;»</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Ο ίδιος πρόσθεσε: «Μπορεί ανάμεσα στους μαθητές του Σωκράτη να
βρίσκονταν κάποιοι από τους Τριάκοντα, ωστόσο είχε τόσους άλλους
μαθητές .</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;"><b> Ο Σωκράτης δεν πίστευε στη δημοκρατία, ήταν σκεπτικιστής, αλλά
δεν πίστευε και στην ολιγαρχία.</b></span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;"><b> </b> Εξάλλου, δεν έχουμε κανένα στοιχείο για
συμμετοχή του σε βίαιη πράξη».</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Οι δύο συνήγοροι του Σωκράτη κατέληξαν την αγόρευσή τους λέγοντας: «Η
Ιστορία των Αθηνών θα πει ότι η Αθήνα ήταν η κοιτίδα της ελευθερίας του
λόγου, της δημοκρατίας και των τεχνών. Από εσάς εξαρτάται να μην πουν
ότι η πόλη αυτή δολοφόνησε τον μεγαλύτερό της φιλόσοφο».</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Αιτιολογώντας την απόφασή της να ψηφίσει την ενοχή του Σωκράτη, η
πρόεδρος των δικαστών, Λορέττα Πρέσκα, πρόεδρος του Αμερικανικού
Περιφερειακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης,
επισήμανε: «Η άρνηση του σεβασμού προς τους θεούς και την πόλη σημαίνει
προδοσία από τον Σωκράτη και με τη διδασκαλία του δηλητηριάζει και τις
ψυχές των νέων. Για τη δημοκρατία, τις αξίες, τις παραδόσεις και την
ευσέβεια που οι Αθηναίοι πιστεύουμε, θα πρέπει να ψηφίσω την ενοχή του».</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Ο Φρανσουά Τερέ, μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της
Γαλλίας, που ψήφισε υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη, υπογράμμισε:</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;"> <b>«Ο
Σωκράτης ήταν φιλόσοφος και ένας φιλόσοφος είναι εύκολος στόχος. Ωστόσο,
μας έδωσε το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου, το δικαίωμα στην αμφιβολία».</b></span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">
Σημειώνεται ότι αντίστοιχη εκδήλωση είχε διοργανώσει το Ίδρυμα Ωνάση
και πριν από ένα χρόνο στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, το
οποίο είχε αθωώσει τον Σωκράτη.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<br /></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<br /></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Άλλωστε και σήμερα κανένας δεν πιστεύει οτι η δημοκρατία είναι τέλειο πολιτικό σύστημα απλώς είναι το λιγότερο κακό.</span></div>
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<br /></div>
</div>
<div class="template_actionLinks">
<div>
<span class="st_sharethis_large"><br /><span class="stButton" style="color: black; cursor: pointer; display: inline-block; text-decoration: none;"><span class="stLarge" style="background-image: url("http://w.sharethis.com/images/sharethis_32.png");"></span><img src="http://w.sharethis.com/images/check-big.png" style="display: none; height: 19px; max-height: 19px; max-width: 19px; position: absolute; right: -7px; top: -7px; width: 19px;" /></span></span>
</div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-78738423166003236642012-04-30T01:55:00.002-07:002012-04-30T02:02:47.841-07:00Είμαι Ελληνίδα και με λένε Κατερίνα .<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwzHUrBQFC9xbORB5oK0ig9reZV1h-Z72nsDnXQ730apl0tR0l528GVLHiKVUT4or3kKfes_a_vRpHyHFvuRg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Είμαι Ελληνίδα και με λένε Κατερίνα .</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Έρχομαι από το βάθος της ιστορίας και έχω προσφέρει στη
ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού και γι αυτό απαιτώ να με φέρεστε με σεβασμό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Δεν δέχομαι την αλλοτρίωση της ζωής μου με τα δικά σας πρότυπα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Έχω την κουλτούρα μου και επιθυμώ να την διατηρήσω , αυτό να
το σεβαστείτε .</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Μην επεμβαίνετε στη
δική μου ζωή . </span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Αφήστε με να την ζήσω όπως θέλω <b><u>εγώ</u></b>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;"></span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-84064134880628285252012-04-28T04:47:00.003-07:002012-04-28T04:58:47.525-07:00Η ιστορία της Ελλαδας με λίγα λόγια και πολλές εικόνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<u><b><span style="font-size: small;">Η Ελλάδα .</span></b></u></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Μια στιγμή της ιστορίας του ανθρώπου .</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;">Αλλά βασική στιγμή γιατί μέσα στα χρόνια που υπήρξε η Ελλάδα
μαζεύτηκε η γνώση της ανθρωπότητας , κωδικοποιήθηκε και παραδόθηκε στους επόμενους
.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<div style="color: #660000;">
<span style="font-size: small;">Βέβαια όπως όλα στη ιστορία εμφανίζονται και πεθαίνουν ,
αφού κάνουν τον κύκλο τους .</span></div>
<div style="color: #660000;">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwlfQJVizGl-NJsNCC8-7j6PkLT5RNEnHNalsEfGH4-1sYyO-6uiNjDQ-0M2Eo_NG3kYQOO2dIc8zTqAWyzqg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><span style="font-size: small;"> </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;">Δυστυχώς σήμερα ζούμε στα απόνερα των ημερών δόξας .</span><br />
<br />
<div style="color: #0b5394;">
<span style="font-size: xx-small;">αναπαραγωγή απο </span></div>
<div style="color: #0b5394;">
</div>
<span style="color: #0b5394; font-size: xx-small;">http://www.youtube.com/watch?v=QeIu2CtyMOs&list=UUjPcAPSIcxnjcGvNv9aeIWw&index=5&feature=plcp</span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-7374962848839844322012-02-26T00:56:00.000-08:002012-02-26T00:56:07.205-08:00Ο ρίψασπις Έλληνας ........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgphdA31ckCocKC0DhhMhXETjrU3bGSjxuavWUeTLtXNwc1nnexCLdL0t96fEd5UesHhCADN2J5Joh4cjdUpLU4paX8YQ8Tuj7vSOBr_IUWitL1FY_pY_-I9od02NHw8uBff5BuB-cSeEU/s1600/89f853aabf92a672eab3191b864b6454_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgphdA31ckCocKC0DhhMhXETjrU3bGSjxuavWUeTLtXNwc1nnexCLdL0t96fEd5UesHhCADN2J5Joh4cjdUpLU4paX8YQ8Tuj7vSOBr_IUWitL1FY_pY_-I9od02NHw8uBff5BuB-cSeEU/s400/89f853aabf92a672eab3191b864b6454_XL.jpg" width="400" /></a></div><br />
<b>ρίψασπις</b> <span style="color: #002000;"><i>αρσενικό</i></span> <span style="color: #002000;"><i>ή</i></span> <span style="color: #002000;"><i>θηλυκό</i></span><br />
<ol><li>κατά την <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1" title="αρχαιότητα">αρχαιότητα</a>, <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82" title="στρατιώτης">στρατιώτης</a> που <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%81%CE%AF%CF%87%CE%BD%CF%89" title="ρίχνω">ρίχνει</a> την <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CF%83%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1" title="ασπίδα">ασπίδα</a> του, δηλαδή <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%84%CE%BF_%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CF%89_%CF%83%CF%84%CE%B1_%CF%80%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%B1" title="το βάζω στα πόδια">το βάζει στα πόδια</a> από <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1" title="δειλία">δειλία</a><br />
<dl><dd>
<dl><dd><a class="image" href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Books-aj.svg_aj_ashton_01.svg"><img alt="Books-aj.svg aj ashton 01.svg" height="27" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/Books-aj.svg_aj_ashton_01.svg/30px-Books-aj.svg_aj_ashton_01.svg.png" width="30" /></a> <span title="Λέξεις που έχουν την ίδια περίπου σημασία με « ρίψασπις »"><i><a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF" title="συνώνυμο">συνώνυμα:</a></i></span> <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82" title="λιποτάκτης">λιποτάκτης</a>, <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82" title="φυγοπόλεμος">φυγοπόλεμος</a></dd></dl></dd></dl></li><br />
<li><span class="registre">(<i><span class="texte">γενικότερα</span></i>)</span> κάποιος που <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%8E" title="σταματώ">σταματάει</a> να <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9" title="αγωνίζομαι">αγωνίζεται</a> από <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1" title="δειλία">δειλία</a><br />
<dl><dd>
<dl><dd><a class="image" href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Books-aj.svg_aj_ashton_01.svg"><img alt="Books-aj.svg aj ashton 01.svg" height="27" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/Books-aj.svg_aj_ashton_01.svg/30px-Books-aj.svg_aj_ashton_01.svg.png" width="30" /></a> <span title="Λέξεις που έχουν την ίδια περίπου σημασία με « ρίψασπις »"><i><a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF" title="συνώνυμο">συνώνυμα:</a></i></span> <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%82" title="δειλός">δειλός</a>, <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%8C%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%82" title="λιπόψυχος">λιπόψυχος</a>, <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CF%8C%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%82" title="ολιγόψυχος">ολιγόψυχος</a>, <a href="http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%86%CF%85%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82" title="φυγόμαχος">φυγόμαχος</a></dd></dl></dd></dl></li><br />
</ol></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-88563515254794713752011-06-26T09:26:00.000-07:002011-06-26T09:48:01.146-07:00ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHFfXNHAm6ANeomjos_pzbu1tE8w87of_HHnkcTAGcDJH0tmxw-1e4jlqqN4LzDQfpXWXzcJ3o2JkCGfPtyPlQgJOrztCCvNMKVtGiSMTPNLKYz1SqKyPlYM0J9-nz2wvARz8jxnw567s/s1600/cat_ancient.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHFfXNHAm6ANeomjos_pzbu1tE8w87of_HHnkcTAGcDJH0tmxw-1e4jlqqN4LzDQfpXWXzcJ3o2JkCGfPtyPlQgJOrztCCvNMKVtGiSMTPNLKYz1SqKyPlYM0J9-nz2wvARz8jxnw567s/s320/cat_ancient.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt;">Είπ</span></b><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">ε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. <br />
<br />
Ο Αρίστιππος απάντησε:<br />
<br />
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».<br />
<br />
……………………………..............<br />
<br />
</span></b><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:<br />
<br />
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».<br />
<br />
Εκείνη του είπε:<br />
<br />
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».<br />
<br />
</span></b><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">…………………………………......<br />
<br />
Είπε κάποιος στον Διογένη:<br />
<br />
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».<br />
<br />
Και ο φιλόσοφος απάντησε:<br />
<br />
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».<br />
<br />
……………………………………....</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsfNvj4gsBv6JisFcMXSthtsACswpLgNn6kAc-jeQ4invgkTTuqPkeHEoCjuc-TOBiltQKET5aOiRKGEd_b4Jf2CW5mdLrAOJKGonLWqjZZFLh8GbOdbQ7FLwSBCPOxAS2tw6DO3GKtSA/s1600/filos_sokratis3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsfNvj4gsBv6JisFcMXSthtsACswpLgNn6kAc-jeQ4invgkTTuqPkeHEoCjuc-TOBiltQKET5aOiRKGEd_b4Jf2CW5mdLrAOJKGonLWqjZZFLh8GbOdbQ7FLwSBCPOxAS2tw6DO3GKtSA/s1600/filos_sokratis3.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. <br />
<br />
Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. <br />
<br />
Και του λέγει :«Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».</span></b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">…………………………………………...</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. <br />
<br />
Ο Άγης ρώτησε με απορία:<br />
<br />
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;<br />
<br />
................................................</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"><br />
<br />
</span></b><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. <br />
<br />
Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. <br />
<br />
Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.<br />
<br />
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».<br />
<br />
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».</span></b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTOjLZVsb2a9dKi7fw87CmfYEBNuVRKRsqrDLWRFHtCSMebVkuLIX8dSAqGjhpKUENjcglmddTanIVuLBJbFXBspCED7YSpBLLfSjlsh5wI79ZkJCLmk41GfhouyzfC9KEZvzkCl_hAqk/s1600/plato1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTOjLZVsb2a9dKi7fw87CmfYEBNuVRKRsqrDLWRFHtCSMebVkuLIX8dSAqGjhpKUENjcglmddTanIVuLBJbFXBspCED7YSpBLLfSjlsh5wI79ZkJCLmk41GfhouyzfC9KEZvzkCl_hAqk/s320/plato1.jpg" width="232" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEbqOtqgfN0SZvAGQU-byEj3bKiHZeTmxwcZe9nDoXZJ1HJpvoJsNoImYTIzuhOLEmW0JmL9h1FAJm4anXoNT6crt4yIBh-TmGUeeAOuGvm-6X9BqgKVAzEdtScyRGKSAcNRhReUT55hY/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A3++++++++++++++++++++++++++.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">……………………………………..........<br />
<br />
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. <br />
<br />
Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:<br />
<br />
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.<br />
<br />
……………………………………........<br />
</span></b><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. <br />
<br />
Ο Φίλιππος απάντησε:<br />
<br />
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;<br />
</span></b><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"><br />
……………………………………….<br />
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. <br />
<br />
Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:<br />
<br />
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, <br />
<br />
αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, <br />
<br />
γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».<br />
<br />
…………………………………………<br />
<br />
</span></b><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν <br />
<br />
κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:<br />
<br />
«Το πράγμα είναι δύσκολο. <br />
<br />
Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, <br />
<br />
θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».</span></b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">……………………………………<br />
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. <br />
<br />
Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. <br />
<br />
Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».</span></b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"> ……………………………………</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Έδειξαν στον Διαγόρα τον “άθεο” τα πολλά αφιερώματα ανθρώπων <br />
<br />
που είχαν σωθεί από ναυάγια με τη βοήθεια των θεών. <br />
<br />
Ο Διαγόρας απάντησε:</span></b><span style="color: #002060; font-family: "Courier New"; font-size: 12pt;"> <br />
<b><br />
</b></span><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">“Αν οι θεοί φρόντιζαν να σώσουν και όσους πνίγηκαν, <br />
<br />
τότε θα βλέπατε πολύ περισσότερα αφιερώματα”. </span></b><span style="color: #002060; font-family: "Courier New"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"><br />
</span></b><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">............................................<br />
<br />
Όταν ο Διογένης είδε έναν νεαρό να φιλοσοφεί του είπε:<br />
<br />
“Σου αξίζει έπαινος νεαρέ, γιατί στρέφεις το ενδιαφέρον των εραστών <br />
<br />
από την ομορφιά του σώματος στην ομορφιά της ψυχής σου”. <br />
<br />
<br />
.......................................<br />
<br />
</span></b><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"><br />
Ένας φτωχός πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε:<br />
<br />
“Θέλω να γίνω μαθητής σου, αλλά δεν έχω τίποτε, <br />
<br />
το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι ο εαυτός μου”.<br />
<br />
Ο Σωκράτης του απαντά:<br />
<br />
“Δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μου δίνεις το πιο σπουδαίο πράγμα;”</span></b><b><span lang="EN-US" style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"> </span></b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span lang="EN-US" style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"> </span></b><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"> ..........................................</span></b></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Προσπαθούσε ο Ζήνων ο Ελεάτης να αποδείξει στον Αντισθένη </span></b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEbqOtqgfN0SZvAGQU-byEj3bKiHZeTmxwcZe9nDoXZJ1HJpvoJsNoImYTIzuhOLEmW0JmL9h1FAJm4anXoNT6crt4yIBh-TmGUeeAOuGvm-6X9BqgKVAzEdtScyRGKSAcNRhReUT55hY/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A3++++++++++++++++++++++++++.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEbqOtqgfN0SZvAGQU-byEj3bKiHZeTmxwcZe9nDoXZJ1HJpvoJsNoImYTIzuhOLEmW0JmL9h1FAJm4anXoNT6crt4yIBh-TmGUeeAOuGvm-6X9BqgKVAzEdtScyRGKSAcNRhReUT55hY/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A3++++++++++++++++++++++++++.jpg" /></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt;"><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"><br />
…………………………………....<br />
</span></b><b><span style="color: #002060; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">Ρώτησαν τον Διογένη:<br />
<br />
“Γιατί οι αθλητές είναι αναίσθητοι; “.<br />
<br />
Ο Διογένης τους έδωσε την εξήγηση:<br />
<br />
“Γιατί τα σώματά τους ξαναφτιάχνονται με κρέατα χοιρινά και βοδινά”. <br />
<br />
</span></b><b><span style="color: #660000; font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;">…………………………………..........<br />
<br />
Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στο Σωκράτη <br />
<br />
και στη συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. <br />
<br />
Ο Σωκράτης ατάραχος είπε:<br />
<br />
“Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει”.</span></b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 12.0pt;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEbqOtqgfN0SZvAGQU-byEj3bKiHZeTmxwcZe9nDoXZJ1HJpvoJsNoImYTIzuhOLEmW0JmL9h1FAJm4anXoNT6crt4yIBh-TmGUeeAOuGvm-6X9BqgKVAzEdtScyRGKSAcNRhReUT55hY/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A3++++++++++++++++++++++++++.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiKTh6TnOuVIm-8P45my0YE483nD8ll5m8YRLOOOl1fnTC9PhlqOXIV5wqQ_HIXrgxUnl8yJrUJdkd761ayq8yxyzMlgoYpGg2m6nLzpf2SGi3Rp2GgsCiT5dNXac1HyA-Z34lmoxoXnY/s1600/normal_alex14.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><br />
</div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-79442292164105098632011-06-07T12:23:00.000-07:002011-06-07T12:23:42.193-07:00Ποιές σχολές έχουν παιδαγωγική επάρκεια μέχρι την εφαρμογή του νέου νόμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><h2 class="contentheading"> <a class="contentpagetitle" href="http://www.ispania.gr/eidhseis/ispanika-ekpaideysh/1621-sxoles-paidagwgikh-eparkeia"><br />
</a> </h2><div class="article-tools"> <div class="article-meta"> <span class="createdate"> <span style="font-size: x-small;">Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 </span></span></div><div class="article-meta"><span class="createdate"><br />
</span></div></div><span class="extravote-count" id="extravote_1621_none"><small></small></span> Μέχρι το 2014 τουλάχιστον οι προσλήψεις θα γίνονται με βάση το ισχύον καθεστώς για την επάρκεια.<br />
<br />
<strong>Ποιές σχολές έχουν παιδαγωγική επάρκεια μέχρι την εφαρμογή του νέου νόμου (3848/2010).</strong><br />
<br />
Σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας μέχρι να ισχύσουν όσα προβλέπει ο νέος ν. 3848/2010 όσον αφορά το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας (δηλαδή μέχρι τουλάχιστον και το 2014 καθώς στο νόμο 3848/2010 διευκρινίζεται ότι για τον πρώτο και τον επόμενο διαγωνισμό του Α.Σ.Ε.Π., δηλαδή για τον διαγωνισμό του 2012 και του 2014 δεν απαιτείται Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας και θα ισχύσει ότι ίσχυε πριν από την ψήφιση του νόμου) οι σχολές που θεωρείται ότι έχουν παιδαγωγική επάρκεια είναι οι παρακάτω:<br />
Τα πτυχία που αντικαθιστούν το πτυχίο ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ) είναι τα κάτωθι:<br />
α) Των Τμημάτων Α.Ε.Ι.:<br />
-Παιδαγωγικού Νηπιαγωγών (και Ειδικής Αγωγής)<br />
-Δημοτικής Εκπαίδευσης (και Ειδικής Αγωγής)<br />
-Επιστημών της Αγωγής ή Επιστημών Αγωγής Προδημοτικής Εκπαίδευσης ή Επιστημών της<br />
Αγωγής Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Κύπρου<br />
-Φιλοσοφίας<br />
-Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας<br />
-Φιλοσοφίας και Κοινωνικών Σπουδών<br />
β) Σχολής Νηπιαγωγών<br />
γ) Παιδαγωγικής Ακαδημίας<br />
δ) Διδακτορικό δίπλωμα ή μεταπτυχιακός τίτλος στις επιστήμες της Αγωγής και<br />
<strong>ε) Καθηγητικών Σχολών</strong>.<br />
Σημειώνεται ότι Καθηγητικές σχολές κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 2, παρ. 5 του ν. 1894/1990 (ΦΕΚ 110 Α΄), σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 8, παρ. 2 του ν. 3194/2003 (ΦΕΚ 267/τ. Α΄/20-11-2003), για τους διορισμούς εκπαιδευτικών και τις προσλήψεις αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών από το έτος 2004 και εφεξής, νοούνται τα πανεπιστημιακά τμήματα, των οποίων οι πτυχιούχοι διορίζονται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σύμφωνα με τα άρθρα 12, 13 και 14 του ν. 1566/1985 και το άρθρο 19, παρ. 1 του ν. 3699/2008, χωρίς την απαίτηση πρόσθετου πτυχίου ή πιστοποιητικού παιδαγωγικής κατάρτισης, σε θέσεις εκπαιδευτικών των κλάδων ΠΕ60 Νηπιαγωγών, ΠΕ61 Νηπιαγωγών ΕΑΕ, ΠΕ70 Δασκάλων, ΠΕ71 Δασκάλων ΕΑΕ, και των κλάδων ΠΕ01 Θεολόγων, ΠΕ02 Φιλολόγων, ΠΕ03 Μαθηματικών, ΠΕ04 Φυσικών, ΠΕ05 Γαλλικής Γλώσσας, ΠΕ06 Αγγλικής Γλώσσας, ΠΕ07 Γερμανικής Γλώσσας, ΠΕ08 Καλλιτεχνικών Μαθημάτων, ΠΕ11 Φυσικής Αγωγής, ΠΕ15 Οικιακής Οικονομίας, ΠΕ16 Μουσικής (ΠΕ16.01, ΠΕ16.02 πτυχιούχων Πανεπιστημίων), ΠΕ32 Θεατρικών Σπουδών, ΠΕ33 Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ), ΠΕ34 Ιταλικής Γλώσσας, <strong>ΠΕ40 Ισπανικής Γλώσσας</strong> και ΠΕ19 Πληροφορικής Πανεπιστημίων, οι πτυχιούχοι του Τμήματος Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς, καθώς και η Ανώτερη Σχολή Εκπαιδευτικών Τεχνολόγων Μηχανικών (Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ.) της Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. και η Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.) για διορισμό εκπαιδευτικών στον κλάδο ΠΕ17 (άρθρο 8, παρ. 2 του ν. 3194/2003, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 18, παρ. 5 του ν. 3404/2005 (ΦΕΚ 260/τ. Α΄/17-10-2005), το άρθρο 1, παρ. 3 του ν. 3687/2008 και το άρθρο 39, παρ. 1 του ν. 3794/2009).<br />
<br />
<strong>ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ</strong><br />
<br />
Να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με όσα έχει ανακοινώσει φέτος το Υπουργείο Παιδείας ανάμεσα στο Φθινόπωρο του 2011 και πριν από την Άνοιξη του 2012 το ΑΣΕΠ σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας θα διεξάγει τον 7ο Διαγωνισμό για την πρόσληψη εκπαιδευτικών στην Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπαίδευση. Θα είναι ο πρώτος διαγωνισμός εκπαιδευτικών (αν εξαιρέσουμε τον Διαγωνισμό για τους εκπαιδευτικούς ειδικών σχολείων που θα γίνει καλώς εχόντων των πραγμάτων στο τέλος του 2010 ή στις αρχές του 2011) που θα πραγματοποιηθεί με όσα καθορίζει ο ν. 3848/2010, καθώς θα υπάρξει μεταβατική περίοδος (τα σχολικά έτη 2010/11 και 2011/12) στην οποία έχει οριστεί ο τρόπος πρόσληψης των εκπαιδευτικών.<br />
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη νέα νομοθεσία, και μετά τη μεταβατική περίοδο των δυο ετών, οι κενές θέσεις εκπαιδευτικών και οι λειτουργικές ανάγκες της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα καλύπτονται από όσους συγκεντρώνουν βαθμολογία πάνω από τη βάση στο διαγωνισμό του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.). Το Α.Σ.Ε.Π. θα προκηρύσσει και διενεργεί κάθε δύο έτη διαγωνισμό για την κατάρτιση πίνακα κατάταξης εκπαιδευτικών κατά κλάδο και ειδικότητα με σκοπό το διορισμό ή την πρόσληψή τους στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ύστερα από αίτημα του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, το οποίο διαμορφώνεται ανάλογα με τις εκπαιδευτικές ανάγκες. Στο διαγωνισμό γίνονται δεκτοί όσοι διαθέτουν τα ειδικά τυπικά προσόντα διορισμού στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, καθώς και πιστοποιημένη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια..<br />
<br />
<strong> Η παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια πιστοποιείται:</strong><br />
<br />
α) Με βεβαίωση περί επιτυχούς παρακολούθησης ειδικού προγράμματος σπουδών τουλάχιστον εξαμηνιαίας διάρκειας, το οποίο παρέχεται από τμήμα Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Α.Ε.Ι.) ή από ομάδες συνεργαζόμενων τμημάτων του ίδιου ή περισσότερων Α.Ε.Ι. σε αποφοίτους τμημάτων που έχουν τα ειδικά τυπικά προσόντα διορισμού στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Tο πρόγραμμα αυτό καταρτίζεται με απόφαση του οικείου Α.Ε.Ι., που εγκρίνεται από τον Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, ύστερα από γνώμη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και αξιολογείται μετά το πρώτο έτος λειτουργίας του, εν συνεχεία δε κάθε τέσσερα έτη.<br />
β) Με την κατοχή πτυχίου τμήματος Α.Ε.Ι., το πρόγραμμα σπουδών του οποίου εξασφαλίζει την προς του το αναγκαία θεωρητική κατάρτιση και πρακτική εξάσκηση και οι απόφοιτοι του οποίου έχουν τα ειδικά τυπικά προσόντα διορισμού στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Το πρόγραμμα σπουδών αξιολογείται ως προς την εξασφάλιση της παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας μετά το πρώτο έτος λειτουργίας του, εν συνεχεία δε κάθε τέσσερα έτη. Ως προς την εξασφάλιση της παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας εκδίδεται διαπιστωτική απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, ύστερα από γνώμη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.<br />
γ) Με την κατοχή πτυχίου παιδαγωγικών τμημάτων Α.Ε.Ι.<br />
δ) Με την κατοχή μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών ή διδακτορικού διπλώματος στις επιστήμες της αγωγής,<br />
ε) Με την κατοχή παιδαγωγικού πτυχίου της Παιδαγωγικής Τεχνικής Σχολής (ΠΑ.ΤΕ.Σ.) ή της Ανωτέρας Σχολής Εκπαιδευτικών Τεχνολόγων Μηχανικών (Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ.) της πρώην Σχολής Εκπαιδευτικών Λειτουργών Επαγγελματικής και Τεχνικής Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε.) ή της Ανώτατης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.).</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-50611033308494086332011-06-07T11:47:00.000-07:002011-06-07T12:05:27.322-07:00Διδακτική επάρκεια για τους φιλόλογους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
<span style="color: #660000; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Στη συνεδρίασή του αρ. 326/26.5.2011, το Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποφάσισε να εκφράσει δημόσια την αντίθεσή του</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">στην προσπάθεια της Πολιτείας να υποβαθμίσει όλα τα Τμήματα ανθρωπιστικών</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">σπουδών ελληνικών Πανεπιστημίων που αντικείμενό τους δεν είναι η<b> ‘παιδαγωγική’</b>.</span></span><br />
<span style="color: #660000; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η προσπάθεια αυτή εγκαινιάστηκε με το νόμο 3848/2010 (Φ.Ε.Κ. Α71/19.5.2010)</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">και κλιμακώνεται με την εγκύκλιο 46820/Δ1/15.4.2011 του Γενικού Γραμματέα του</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Υπουργείου Παιδείας προς τους Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων.</span></span><br />
<br />
<br />
<div style="background-color: #fff2cc; color: #cc0000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.lit.auth.gr/sites/default/files/newsattach/gs_paidagwgiki_eparkeia.pdf">Το κείμενο διαμαρτυρίας του ΑΠΘ φιλολογικό</a></b></span></div><br />
.......................................................................................................... </div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-85350751691517315612011-05-06T01:08:00.000-07:002011-05-06T01:16:33.530-07:00Η αξία της Ελληνικής γλώσσας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr8Ran_0qV_LJKR_JmkoUGkzguOHcHFeRMWElhiSF1iTwOnV06V_v6QGUGRjXaywOMhvSR3UuVTMSSVpB9JbpAGRa_mjeKAdUjgNrvFCtCDeZEZSkHhDk8Ua3l91dk6y4ovUaMFwDjVTk/s1600/Classic_Greek_Alphabet.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><span style="color: #660000; font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia3aKWp9vk5ra9U7llvFB2V1rjQB9iEZvt9IIy9ufAv0dvdZNkInH4jqg05PZiTiDD1AHJqI8weQBNcBpk9wo6atVRbvJrvmnQ8Y6E0IFDuTOioDPLccq-S9bPRf-j202n1YQo9BliO_jk/s1600/%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.png" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </a></span><br />
<span style="color: #660000; font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia3aKWp9vk5ra9U7llvFB2V1rjQB9iEZvt9IIy9ufAv0dvdZNkInH4jqg05PZiTiDD1AHJqI8weQBNcBpk9wo6atVRbvJrvmnQ8Y6E0IFDuTOioDPLccq-S9bPRf-j202n1YQo9BliO_jk/s1600/%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.png" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </a></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8E1u39GYBgQA0Vf_JBUE0fIMlrJGAB9NFejLwbsK6dqwueelzhcbDJ-P5AfExA-S8kzCKc7EJ7-ahE_zV-EBRJs2aBmELODux4iDv0nti9PS1o7mfdZ4Qsp2vImdynMH7JcZiQBgq2Dk/s1600/0000000000000000+A+Reading+from+Homer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><span style="color: #660000; font-size: small;"></span><br />
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>Hellenic Quest</b> λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους....</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8E1u39GYBgQA0Vf_JBUE0fIMlrJGAB9NFejLwbsK6dqwueelzhcbDJ-P5AfExA-S8kzCKc7EJ7-ahE_zV-EBRJs2aBmELODux4iDv0nti9PS1o7mfdZ4Qsp2vImdynMH7JcZiQBgq2Dk/s1600/0000000000000000+A+Reading+from+Homer.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8E1u39GYBgQA0Vf_JBUE0fIMlrJGAB9NFejLwbsK6dqwueelzhcbDJ-P5AfExA-S8kzCKc7EJ7-ahE_zV-EBRJs2aBmELODux4iDv0nti9PS1o7mfdZ4Qsp2vImdynMH7JcZiQBgq2Dk/s320/0000000000000000+A+Reading+from+Homer.jpg" width="320" /></a><br />
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<span style="font-size: small;">Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως .. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε:</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. <b> </b></span><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr8Ran_0qV_LJKR_JmkoUGkzguOHcHFeRMWElhiSF1iTwOnV06V_v6QGUGRjXaywOMhvSR3UuVTMSSVpB9JbpAGRa_mjeKAdUjgNrvFCtCDeZEZSkHhDk8Ua3l91dk6y4ovUaMFwDjVTk/s1600/Classic_Greek_Alphabet.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr8Ran_0qV_LJKR_JmkoUGkzguOHcHFeRMWElhiSF1iTwOnV06V_v6QGUGRjXaywOMhvSR3UuVTMSSVpB9JbpAGRa_mjeKAdUjgNrvFCtCDeZEZSkHhDk8Ua3l91dk6y4ovUaMFwDjVTk/s400/Classic_Greek_Alphabet.gif" width="400" /></a></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<span style="font-size: small;"><b>Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής καιυπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές.</b> </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> <b>Νοηματική γλώσσα</b> θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>Σημειολογική είναι η γλώσσα</b> στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο)εννοείται με το αμ (σημαίνον). </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> Έχουν δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες.</span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούντους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη =...LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ...., κυκλο....., ΦΩΝΟ....., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ......,ΔΙΣΚΟ...., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ..., κ.λπ... ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ. <b> </b></span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.</b> <b>Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.</b></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>.........................................................................................................</b></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b> </b></span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="background-color: white; color: #660000;"><span style="background-color: white; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη ».</span></span></div><div style="background-color: white; color: #660000;"><span style="background-color: white; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span id="fullpost" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Παραδείγματα:</b><br />
<b>AFTER</b> = Από το ομηρικό <b>αυτάρ</b>= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.<br />
<b>AMEN</b> = λατινικά: amen. Το γνωστό <b>αμήν</b> προέρχεται από το αρχαιότατο <b>ή μήν</b> = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!<br />
<b>BANK</b> = λατινικά <b>pango </b>από το <b>παγιώ</b>, <b>πήγνυμι</b>. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.<br />
<b>BAR</b> = λατινικά: <b>barra</b> από το <b>μάρα</b> = εργαλείο σιδηρουργού.<br />
<b>BOSS</b> = από το<b> πόσσις</b> = ο αφέντης του σπιτιού.<br />
<b>BRAVO</b> = λατινικό, από το <b>βραβείο.</b><br />
<b>BROTHER</b> = λατινικά <b>frater</b> από το φράτωρ.<br />
<b>CARE</b> = από το <b>καρέζω</b>.<br />
<b>COLONIE</b> από το <b>κολώνεια</b> = αποικιακή πόλη.<br />
<b>DAY</b> = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα <b>'δία'.</b> Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.<br />
<b>DISASTER</b> = από το <b>δυσοίωνος </b>+ <b>αστήρ</b><br />
<b>DOLLAR</b> = από το <b>τάλλαρον</b> = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!<br />
<b>DOUBLE</b> = από το<b> διπλούς</b> - διπλός.<br />
<b>EXIST</b> = λατινικά <b>ex+sisto</b> από το <b>έξ+ίστημι</b>= εξέχω, προέχω.<br />
<b>EXIT</b> = από το <b>έξιτε</b> = εξέλθετε<br />
<b>EYES</b> = από ! το <b>φάεα</b> = μάτια.<br />
<b>FATHER</b> = από το <b>πάτερ </b>(πατήρ).<br />
<b>FLOWER</b> =! λατινικά <b>flos</b> από το <b>φλόος</b>.<br />
<b>FRAPPER</b> = από το φραγκικό <b>hrappan</b> που προέρχεται από το <b>(F)ραπίζω</b> = κτυπώ ( F= δίγαμμα).<br />
<b>GLAMO UR</b> = λατινικό gramo ur από το <b>γραμμάριο</b>. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramou r - glamou r, πήρε την σημερινή έννοια.<br />
<b>HEART, CORE</b> = από το<b> κέαρ</b> = καρδιά.<br />
<b>HUMOR</b> = από το <b>χυμόρ</b> = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ' ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ.<br />
σκληρότηρ αντί σκληρότης).<br />
<b>I</b> = από το<b> εγώ</b> ή <b>ίω</b>, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.<br />
<b>ILLUSION</b> = από το<b> λίζει</b> = παίζει.<br />
<b>ΙS</b> = από το <b>είς</b>.<br />
<b>KARAT</b> = εκ του <b>κεράτιον</b>, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).<br />
<b>KISS ME</b> = εκ του <b>κύσον με</b> = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).<br />
<b>LORD</b> = εκ του <b>λάρς</b>. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).<br />
<b>LOVE</b> = λατινικό: <b>lo! ve</b> από το '<b>λάFω'</b>. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και ' λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.<br />
<b>MARMELADE</b> = λατινικά <b>melimelum</b> από το <b>μελίμηλον</b> = κυδώνι.<br />
<b>MATRIX</b> = από το <b>μήτρα</b>.<br />
<b>MATURITY</b> = λατινικά: <b>maturus</b> από το<b> μαδαρός</b>= υγρός.<br />
<b>MAXIMUM</b> = λατινικά: maximum από το<b> μέγιστος</b>.<br />
<b>MAYONNAISE</b> = από την πόλη <b>Mayon</b>, που πήρε το όνομά της από το <b>Μάχων</b> = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.<br />
<b>ME</b> = από το <b>με</b>.<br />
<b>MEDICINE</b> = λατινικά :<b>medeor</b> από το <b>μέδομαι</b>, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.<br />
<b>MENACE</b> = από το <b>μήνις</b>.<br />
<b>MENTOR</b> = από το <b>μέντωρ</b>.<br />
<b>MINE</b> = από το <b>Μινώαι</b> (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι».<br />
(Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).<br />
<b>MINOR</b> = λατινικά: minor από το <b>μινύς</b> = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!<br />
<b>MODEL</b> = από το <b>μήδος</b>= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).<br />
<b>MOKE</b> = από! το <b>μώκος</b> = αυτός που χλευάζει.<br />
<b>MONEY</b> = λατινικό: <b>moneta</b> από το <b>μονί</b>! <b>α </b>= μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας:<br />
Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).<br />
<b>MOTHER</b> = από το <b>μάτηρ</b>, <b>μήτηρ</b>.<br />
<b>MOVE</b> = από το ομηρικό <b>αμείβου</b> = κουνήσου!<br />
<b>MOW</b> = από το <b>αμάω</b> = θερίζω.<br />
<b>NIGHT</b> = από το <b>νύχτα</b>.<br />
<b>NO</b> = λατινικό: non, ne εκ του εκ του<b> νη</b>: αρνητικό μόριο ( ''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.<br />
<b>PAUSE </b>= από το <b>παύση</b>.<br />
<b>RESISTANCE</b> = από το <b>ρά + ίστημι</b>.<br />
<b>RESTAURANT</b> = από το <b>ρά + ίσταμαι</b> = έφαγα και στηλώθηκα.<br />
<b>RESTORATION</b> = λατινικά <b>restauro</b> από το <b>ρά+ίστημι</b>, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ . ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.<br />
<b>SERPENT</b> = λατινικά <b>serpo</b> από το <b>έρπω</b> (ερπετό). H δασεί ( ') προφέρεται ως σ = σερπετό.<br />
<b>SEX</b> = από το <b>έξις</b>. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.<br />
<b>SIMPLE</b> = από το <b>απλούς</b> (η λέξη δασύνεται).<br />
<b>SPACE</b> = από το <b>σπίζω</b> = εκτείνω διαρκώς.<br />
<b>SPONSOR</b> από το <b>σπένδω</b> = προσφέρω! (σπονδή).<br />
<b>TRANSFER</b> από το <b>τρύω</b> (διαπερνώ) + <b>φέρω</b>. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.<br />
<b>TURBO</b> = από το <b>τύρβη</b> = κυκλική ταραχώδης κίνηση.<br />
<b>YES</b> = από το<b> γέ</b> = βεβαίως.<br />
<b>WATER</b> = από το <b>Ύδωρ </b>(νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.</span></span> </div></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-34247259661312097752011-01-19T08:52:00.000-08:002011-01-19T08:55:25.716-08:00Εξεταστική : Καλή επιτυχία<m:smallfrac m:val="off"> <m:dispdef> <m:lmargin m:val="0"> <m:rmargin m:val="0"> <m:defjc m:val="centerGroup"> <m:wrapindent m:val="1440"> <m:intlim m:val="subSup"> <m:narylim m:val="undOvr"> </m:narylim></m:intlim> </m:wrapindent> </m:defjc></m:rmargin></m:lmargin></m:dispdef></m:smallfrac><br />
<div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span lang="EN-US">H</span><span lang="EN-US"> </span>εξεταστική έφτασε.</span></div><div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Για τρείς βδομάδες μέσα τα κεφάλια και διάβασμα .</span></div><div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Έτσι θα χαρείτε περισσότερο το εαρινό εξάμηνο .</span></div><div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Πάντοτε μετά από πίεση την χαλάρωση την ευχαριστούμαστε περισσότερο .</span></div><div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Και να θυμάστε και οι αποτυχίες είναι μέσα στο πρόγραμμα .</span></div><div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhySAIBCCRa05GQWNGirL9hMqk6gzqPD0BghLoGBEfItRCqlTGE2DGUbZpk9-O8jzicQOEhOdHi8ojC-lncrF6n28TPQua1Q9NkPNCzpPY53F0wGIluybaPX0yANq8MrDzM-3Lp5jPtBFc/s1600/studentf__Small_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhySAIBCCRa05GQWNGirL9hMqk6gzqPD0BghLoGBEfItRCqlTGE2DGUbZpk9-O8jzicQOEhOdHi8ojC-lncrF6n28TPQua1Q9NkPNCzpPY53F0wGIluybaPX0yANq8MrDzM-3Lp5jPtBFc/s400/studentf__Small_.jpg" width="400" /></a><br />
<div class="MsoNormal" style="color: #990000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="color: #cc0000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 115%;">Καλό διάβασμα και καλή επιτυχία.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="color: #cc0000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><m:smallfrac m:val="off"> <m:dispdef> <m:lmargin m:val="0"> <m:rmargin m:val="0"> <m:defjc m:val="centerGroup"> <m:wrapindent m:val="1440"> <m:intlim m:val="subSup"> <m:narylim m:val="undOvr"> </m:narylim></m:intlim> </m:wrapindent> </m:defjc></m:rmargin></m:lmargin></m:dispdef></m:smallfrac><br />
<div class="MsoNormal" style="color: #cc0000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;">Και για να ευθυμήσουμε διαβάστε πόσο χρόνο έχουν οι φοιτητές διαθέσιμο για διάβασμα.</span></span></div><div class="author" style="color: #cc0000;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 115%;"> </span></span><img alt="Δημοσίευση" class="sprite-icon_post_target" src="http://illiweb.com/fa/empty.gif" title="Δημοσίευση" /> </div><div class="content clearfix" style="color: #cc0000;"><div><br />
* Ο χρόνος έχει <b>365 ημέρες</b><br />
<br />
* Αν βγάλουμε τις 52 Κυριακές, μας μένουν <b>313 μέρες</b><br />
<br />
* Οι 60 μέρες του καλοκαιριού παραείναι ζεστές για να διαβάσουμε...άρα μένουν μόνο <b>253</b><br />
<br />
* Κοιμόμαστε 8 ώρες την ημέρα,συνεπώς σε ένα χρόνο αυτό σημαίνει 122 μέρες ύπνου<br />
<br />
* Μας υπολείπονται λοιπόν <b>131 μέρες</b><br />
<br />
* Αν χαζεύουμε μόνο για 1 ώρα την ημέρα, χάνουμε άλλες 15 μέρες κ' έτσι μας μένουν μόνο <b>116</b><br />
<br />
* Τρώμε 2 ώρες την ήμερα, δηλαδή 30 ημέρες<br />
<br />
* Χάνουμε 2 ώρες την ημέρα για μετακινήσεις, δηλαδή άλλες 30<br />
<br />
* Με αυτόν τον τρόπο μας μένουν <b>56</b> μέρες ελεύθερες<br />
<br />
* Άν αφαιρέσουμε όμως τις 50 ημέρες συνολικών διακοπών, θα μας μείνουν μονάχα <b>6 μέρες</b>...<br />
<br />
* Κι αν αρρωστήσουμε τις μισές από αυτές, μένουν <b>3 ημέρες.</b>.<br />
<br />
* Και αν βγούμε 2 μέρες, μένει μόνο <b>ΜΙΑ!!!</b><br />
<br />
* Ε...αυτή είναι η μέρα των <b>γενεθλίων σου</b>!!<br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEhV-1TiPRgHbAJ5B8Swq_ezTznXTlxkCpP7SwH3Y0supswMxq8Z4BlEJZFHbp2cjlxmBAUEi-AxVth8uG4fS2Mi8118XXcY4cqPLoU70u9xE_VRFHn2qid-cK2CTz_0AVBnd133ITD68/s1600/195439-Diavasma0505.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEhV-1TiPRgHbAJ5B8Swq_ezTznXTlxkCpP7SwH3Y0supswMxq8Z4BlEJZFHbp2cjlxmBAUEi-AxVth8uG4fS2Mi8118XXcY4cqPLoU70u9xE_VRFHn2qid-cK2CTz_0AVBnd133ITD68/s400/195439-Diavasma0505.jpg" width="366" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhySAIBCCRa05GQWNGirL9hMqk6gzqPD0BghLoGBEfItRCqlTGE2DGUbZpk9-O8jzicQOEhOdHi8ojC-lncrF6n28TPQua1Q9NkPNCzpPY53F0wGIluybaPX0yANq8MrDzM-3Lp5jPtBFc/s1600/studentf__Small_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> </a></div><div><br />
<b>Αντε ...... ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΟΥ!!!</b></div></div><div class="postprofile" id="profile2187"><br />
<dl><dt><span style="font-size: xx-small;"><b><a href="http://dapndfk4dents.forumotion.com/u30">x.mpachos</a></b></span></dt>
<dd></dd><dd><a class="profile-icon" href="http://dapndfk4dents.forumotion.com/u30" title="Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών"></a> </dd></dl></div><div class="right"><a href="http://dapndfk4dents.forumotion.com/t470-topic#top"><img alt="Επιστροφή στην κορυφή" class="sprite-arrow_prosilver_up" src="http://illiweb.com/fa/empty.gif" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-9826589766636260542010-12-12T06:53:00.000-08:002010-12-12T07:47:53.691-08:00Δίολκος : ο προπομπός της διώρυγας της Κορίνθου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy3iYUOdVnpDJl0DSk32vFoR2Tsp4k2weA_qMPJpgEjOOJdbgW6ruuGwXCZ_TSvEkQmYUtpnJ15oJ30zbopznnRTGkBBFvFHdNG_9kMPk3MpSkBDvZebWUTOUBxUG6sbZqr7PrygGluOg/s1600/diolkos%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBwF3uKZJSFO8cPWpX3tcMcRzpSMLVUWlL6tgh5zoaVkvVtzoaolpfZ_G9sIyCuEpeMxHgyNPkCagL0ccVBJGhLUKsgGjSr1AM-IuV_4EsQH643WmjfCwN5n9IZwQDwBvrtYfzkfRHXw/s1600/diolkos.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a><br />
<div class="separator" style="clear: both; color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi3ahLzDMj9ryUQb9Ba5gqcRCgtc7pbcBPZBSudOwi4bLD-co5s5mwG9tD_7tmOISdIW9_Ziq0knE0CkyaiMiMc1psmlVaRW80GSHtB0ESJ7DUkmD3X-WaXJ5i76MkN5CFZ_J0DRTfy14/s1600/diolkos-20100706.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: #660000;">Δίολκος</span></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><br />
</div><m:smallfrac m:val="off"> <m:dispdef> <m:lmargin m:val="0"> <m:rmargin m:val="0"> <m:defjc m:val="centerGroup"> <m:wrapindent m:val="1440"> <m:intlim m:val="subSup"> <m:narylim m:val="undOvr"> </m:narylim></m:intlim> </m:wrapindent><span style="font-size: small;"><span style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 115%;">Ο δρόμος πάνω στον οποίο μετέφεραν τα πλοία από τον Κορινθιακό κόλπο στο Σαρωνικό κόλπο για να γλυτώσουν τον γύρω της Πελοποννήσου</span></span></m:defjc></m:rmargin></m:lmargin></m:dispdef></m:smallfrac><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi3ahLzDMj9ryUQb9Ba5gqcRCgtc7pbcBPZBSudOwi4bLD-co5s5mwG9tD_7tmOISdIW9_Ziq0knE0CkyaiMiMc1psmlVaRW80GSHtB0ESJ7DUkmD3X-WaXJ5i76MkN5CFZ_J0DRTfy14/s1600/diolkos-20100706.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi3ahLzDMj9ryUQb9Ba5gqcRCgtc7pbcBPZBSudOwi4bLD-co5s5mwG9tD_7tmOISdIW9_Ziq0knE0CkyaiMiMc1psmlVaRW80GSHtB0ESJ7DUkmD3X-WaXJ5i76MkN5CFZ_J0DRTfy14/s320/diolkos-20100706.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBwF3uKZJSFO8cPWpX3tcMcRzpSMLVUWlL6tgh5zoaVkvVtzoaolpfZ_G9sIyCuEpeMxHgyNPkCagL0ccVBJGhLUKsgGjSr1AM-IuV_4EsQH643WmjfCwN5n9IZwQDwBvrtYfzkfRHXw/s1600/diolkos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><span style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ενα εξαιρετικό μνημείο του τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, ο Δίολκος της Κορίνθου, έγινε ταινία DVD με σύστημα animation (κινούμενα σχέδια) και «ταξιδεύει» τον σύγχρονο άνθρωπο όπως ακριβώς ταξίδευαν και τα πλοία που ήθελαν να περάσουν από τον Σαρωνικό Κόλπο στον Κορινθιακό, όταν όμως δεν υπήρχε ακόμη ο πορθμός. Δηλαδή διά ξηράς!</span> <br />
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Δίολκος για 1.500 χρόνια» ονομάζεται αυτό το ταινιάκι των 22 λεπτών, το οποίο υπογράφουν οι <b>Θ. Π. Τάσιος</b>, <b>Ν. Μήκας</b>, <b>Γ. Πολύζος</b> , βραβευμένοι δις: Καλύτερη ταινία αναφερόμενη στην Αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κύπρου (2009) και Καλύτερη Εκπαιδευτική Ταινία στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου «Αγών» στην Αθήνα (2010).</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBwF3uKZJSFO8cPWpX3tcMcRzpSMLVUWlL6tgh5zoaVkvVtzoaolpfZ_G9sIyCuEpeMxHgyNPkCagL0ccVBJGhLUKsgGjSr1AM-IuV_4EsQH643WmjfCwN5n9IZwQDwBvrtYfzkfRHXw/s1600/diolkos.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBwF3uKZJSFO8cPWpX3tcMcRzpSMLVUWlL6tgh5zoaVkvVtzoaolpfZ_G9sIyCuEpeMxHgyNPkCagL0ccVBJGhLUKsgGjSr1AM-IuV_4EsQH643WmjfCwN5n9IZwQDwBvrtYfzkfRHXw/s320/diolkos.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<span style="color: #4e2f2f; font-size: x-small;"><span style="color: red;"> </span></span><br />
<div style="color: red; font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">Το μεγάλο αυτό έργο κατασκευάστηκε από τον <b><i> Περίανδρο</i></b> και ένωνε το ανατολικό λιμάνι των <b><i>Κεχριών</i></b> του Σαρωνικού κόλπου, με το δυτικό λιμάνι <b> <i>Λεχαίου</i></b> του Κορινθιακού κόλπου.<br />
Η φωτογραφία δείχνει ένα μικρό μέρος του πλακοστρωμένου δρόμου, όπου τα πλοία<br />
διέλκονταν επάνω σε τροχο</span><span style="font-size: x-small;">φόρο όχημα, το όνομα του οποίου ήταν "<i><b>ολκός νεών</b></i>".<br />
Το πλάτος της διόλκου κυμαίνονταν από τρία έως πέντε μέτρα.</span></div><div style="color: #660000;"> ..............................................................................................................</div><br />
Μέσω του αρχαίου δρόμου, ίχνη του οποίου σώζονται ακόμη, οι δημιουργοί της ταινίας εξηγούν πώς γινόταν η μεταφορά των πλοίων στη στεριά ώσπου να ξαναπέσουν στη θάλασσα, παρουσιάζοντας έτσι πολλές τεχνολογικές λεπτομέρειες του έργου. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgseOFfaq3kJznJhSM6p2006H_ZGwWiGchaf-7pLqjjDEWXC96EUf1ig8bv8SsTlqbd_pIXS8IK2BszWxrCyd_nx-S9_5KqfyxCASKoepYvwR4drJxsjFcYW89HDl2dc8_jjvn3Cv7bsPw/s1600/isthmos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Παράλληλα επεκτείνονται σε αναπαραστάσεις της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής, η οποία μάλιστα δείχνει μεγάλες συνάφειες με τη σύγχρονη.</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Οπως για παράδειγμα τα τυχερά παιχνίδια που αποτελούσαν μέρος της καθημερινής διασκέδασης των ανθρώπων, τα γλέντια στα καπηλειά, κάποιες συναισθηματικές «συναντήσεις» αλλά υποχρεωτικά και μία επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα για να τους βοηθάει στα ταξίδια.</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgseOFfaq3kJznJhSM6p2006H_ZGwWiGchaf-7pLqjjDEWXC96EUf1ig8bv8SsTlqbd_pIXS8IK2BszWxrCyd_nx-S9_5KqfyxCASKoepYvwR4drJxsjFcYW89HDl2dc8_jjvn3Cv7bsPw/s1600/isthmos.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgseOFfaq3kJznJhSM6p2006H_ZGwWiGchaf-7pLqjjDEWXC96EUf1ig8bv8SsTlqbd_pIXS8IK2BszWxrCyd_nx-S9_5KqfyxCASKoepYvwR4drJxsjFcYW89HDl2dc8_jjvn3Cv7bsPw/s320/isthmos.jpg" width="320" /></a></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgseOFfaq3kJznJhSM6p2006H_ZGwWiGchaf-7pLqjjDEWXC96EUf1ig8bv8SsTlqbd_pIXS8IK2BszWxrCyd_nx-S9_5KqfyxCASKoepYvwR4drJxsjFcYW89HDl2dc8_jjvn3Cv7bsPw/s1600/isthmos.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: left;"><span style="color: #4e2f2f; font-size: x-small;"><span style="background-color: white; color: red;">Ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε να ανοίξει Κανάλι στον Ισθμό.</span><br style="background-color: white; color: red;" /><span style="background-color: white; color: red;"> Ο Δημήτριος Πολιορκητής άρχισε εργασίες, αλλά τον προειδοποίησαν ότι η </span><span style="background-color: white; color: red;">διαφορά της στάθμης του νερού ανάμεσα στις δύο θάλασσες θα καταποντίσουν</span><br style="background-color: white; color: red;" /><span style="background-color: white; color: red;"> την Αίγινα και άλλα γύρω νησιά.</span></span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: left;"><span style="color: #4e2f2f; font-size: x-small;"><span style="background-color: white; color: red;"> Ο Νέρων έστειλε 6000 δούλους Εβραίους,</span><span style="background-color: white; color: red;">οι οποίοι έσκαψαν τάφρο 3300 μέτρα σε μήκος και 40 μέτρα σε πλάτος, αλλά </span><span style="background-color: white; color: red;">μετά τον θάνατο του το έργο σταμάτησε. Ο Ηρώδης Αττικός, οι Βυζαντινοί και </span><span style="background-color: white; color: red;">Βενετοί προσπάθησαν επίσης. Τελικά το Κανάλι ανοίχτηκε μετά την ανεξαρτησία </span><span style="background-color: white; color: red;">της Ελλάδος, και στα χρόνια 1882 - 1893. Έχει μήκος 6346 μέτρα, πλάτος 24,6</span><br style="background-color: white; color: red;" /><span style="background-color: white; color: red;"> μέτρα στην επιφάνεια της θάλασσας και το βάθος της θάλασσας είναι 8 μέτρα. </span></span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> .....................................................</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η ταινία είναι παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και διατίθεται από το ΤΕΕ (Νίκης 4- Αθήνα, τηλ. 210 3291.277) αντί 12 ευρώ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy3iYUOdVnpDJl0DSk32vFoR2Tsp4k2weA_qMPJpgEjOOJdbgW6ruuGwXCZ_TSvEkQmYUtpnJ15oJ30zbopznnRTGkBBFvFHdNG_9kMPk3MpSkBDvZebWUTOUBxUG6sbZqr7PrygGluOg/s1600/diolkos%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy3iYUOdVnpDJl0DSk32vFoR2Tsp4k2weA_qMPJpgEjOOJdbgW6ruuGwXCZ_TSvEkQmYUtpnJ15oJ30zbopznnRTGkBBFvFHdNG_9kMPk3MpSkBDvZebWUTOUBxUG6sbZqr7PrygGluOg/s320/diolkos%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div> <span style="background-color: white; color: #660000; font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><br />
<div style="background-color: white; color: red;"><b><a href="http://www.naftemporiki.gr/video/video.asp?id=27474">Πατήστε για να δείτε το Video της Διόλκου</a></b></div><div style="background-color: white; color: red;"></div><div style="background-color: white; color: red;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=mG-8uaCxzq8&feature=watch_response"></a></div><div style="background-color: white; color: red;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: red;"><b><a href="http://www.youtube.com/watch?v=mG-8uaCxzq8&feature=w">diolkos 1500 years 1/2 ( Video )</a></b></div><div style="background-color: white; color: red;"><b><br />
</b></div><div style="background-color: white; color: red;"><b><a href="http://www.youtube.com/watch?v=CMppjc12M_M&feature=related">diolkos 1500 years 2/2 ( Video )</a></b></div><div style="background-color: white; color: red;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: red;"><b><a href="http://www.youtube.com/watch?v=G89W-xQO2Ns&feature=player_embedded#%21">Η Δίολκος όπως είναι σήμερα ( Video )</a></b></div>.....................................................................................................<br />
<div id="article_properties"><div class="thedate"></div><h1 style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Αρχαίος Δίολκος</span></h1><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b>H σύγχρονη ιστορία του Δίολκου ξεπερνά κάθε φαντασία... </b></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><a href="http://www.greekarchitects.gr/gr/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82/%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%85-id27" title="Της Σοφίας Λοβέρδου">Της Σοφίας Λοβέρδου</a></span></div><span style="color: #660000; font-size: small;"><a href="http://www.greekarchitects.gr/gr/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82/%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%85-id27" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" title="Της Σοφίας Λοβέρδου"><br />
</a></span></div><div id="multiple_parts_content" style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><div class="content_item"><div align="left"><span style="font-size: small;">Θεωρείται ότι ήταν γύρω στο 600 π.Χ., όταν ο Περίανδρος, τύραννος της Κορίνθου, κατασκεύασε τον Δίολκο. </span></div><div align="left"><span style="font-size: small;">Ο πλακόστρωτος δρόμος επέτρεπε στα πλοία να μεταφέρονται ανάμεσα στον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό, και στους Κορίνθιους να αποκτούν χρήμα και ισχύ από τη διίσθμιση. Όμως η σύγχρονη ιστορία του Δίολκου ξεπερνά κάθε φαντασία...</span></div><div align="center"><span style="clear: left; float: left; font-size: small; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img align="baseline" alt="" border="0" height="156" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.1.jpg" width="320" /></span></div><span style="font-size: small;">Το αρχικό του τμήμα στην Ποσειδωνία, ήταν ένας πανέμορφος χερσαίος διάδρομος όταν ήρθε ξανά στο φως με τις ανασκαφές του αρχαιολόγου Νίκου Βερδελή, στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Σήμερα, μισό αιώνα αργότερα, έχει μετατραπεί σε ένα ενάλιο ερείπιο που φυλλορροεί.</span><br />
<span style="font-size: small;">Η σύγχρονη ιστορία του Δίολκου αγγίζει το απίστευτο.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Το μνημείο δεν διαφυλάχθηκε ποτέ από τη βίαιη καταπόνηση που αντιπροσωπεύει σχεδόν κάθε διέλευση πλοίου ή ταχύπλοου από τη Διώρυγα… </span><br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.15.jpg" /><br />
Φωτογραφία του Walter Werner από το 1978 δείχνει πόσο σοβαρή ήταν ήδη τότε η διάβρωση, <br />
αλλά και πόσο μαθηματικά βέβαιη η συνέχιση της καταστροφής χωρίς καμία ενέργεια προστασίας.</span></div><span style="font-size: small;">Σήμερα, η διάβρωση έχει περάσει σαν λαίλαπα πάνω από ένα μεγάλο τμήμα του μνημείου. Οι κυματισμοί και τα απόνερα των πλοίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν βάναυσα το ήδη βυθισμένο και να διαβρώνουν το «υγιές» τμήμα του μνημείου.</span><br />
<span style="font-size: small;">Μια διεθνής έκκληση για τη διάσωση και αναστήλωση του Δίολκου έχει ήδη βρει υποστηρικτές από 101 διαφορετικές χώρες του κόσμου. <br />
<br />
Μπορείτε να υπογράψετε στο:<br />
<a href="http://www.thepetitionsite.com/takeaction/870/477/005/" target="_blank">http://www.thepetitionsite.com/takeaction/870/477/005/</a></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Γνωριμία με το μνημείο</b></span><br />
<span style="font-size: small;">Οι υπάρχουσες αναφορές για υπερισθμίσεις, ξεκινούν από το 428 π.Χ., όπου ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι οι Σπαρτιάτες πέρασαν στόλο από τον Κορινθιακό «ες την προς Αθήναις θάλασσα».</span><br />
<span style="font-size: small;"> Φαίνεται ότι οι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούσαν δεδομένη την ύπαρξη του Δίολκου. Τουλάχιστον σε όσα κείμενα έχουν σωθεί, δεν δίνουν πληροφορίες για τον τρόπο κατασκευής ή τη λειτουργία του. </span><br />
<span style="font-size: small;">Είναι επίσης πιθανό κάποιες από τις αναφερόμενες υπερισθμίσεις να μην έγιναν στο τεχνικό έργο που γνωρίζουμε σήμερα ως «τον» Δίολκο.</span><br />
<span style="font-size: small;">Οι ανασκαφές, μεταξύ 1956 και 1962 από τον αρχαιολόγο Νίκο Βερδελή, έφεραν στο φως έναν λιθόστρωτο δρόμο με πλάτος από 3,5 έως σχεδόν 6 μέτρα. </span><br />
<span style="font-size: small;">Η ακριβής διαδρομή και η αφετηρία του μνημείου στον Σαρωνικό δεν είναι γνωστές.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Ο Στράβων αναφέρει ότι κατέληγε στον Σχοινούντα (το σημερινό Καλαμάκι).</span><br />
<span style="font-size: small;">Στη διαπιστωμένη διαδρομή του, κοντά στον Κορινθιακό, ο Δίολκος προχωρούσε με μεγαλόπρεπες στροφές ακολουθώντας τη διαμόρφωση του εδάφους – γι’ αυτό και έχουν βρεθεί τμήματά του τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στη Στερεά. </span><br />
<span style="font-size: small;">Ιδίως στην Στερεά, είναι έντονες οι αυλακώσεις από τις ρόδες των «ολκών», των οχημάτων πάνω στα οποία μεταφέρονταν τα πλοία. Υπάρχει και ένα τμήμα με λαξευμένες τροχιές.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Ο Δίολκος αποτελεί έναν πρόδρομο του σιδηρόδρομου, ίσως τον αρχαιότερο γνωστό τροχιόδρομο του κόσμου.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Ξενάγηση στο μνημείο<br />
</b>(Οι φωτογραφίες του 1960 είναι της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρίας)</span><br />
<br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.2.jpg" /></span></div><span style="font-size: small;"><br />
Η κυρίως πορεία του Δίολκου είχε από την αρχαιότητα δεχθεί μία προσθήκη ενός ορθογώνιου δαπέδου, με τοιχία στις τρεις πλευρές του.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Δοκιμαστικές τομές έδειξαν, όπως αναφέρει ο Νίκος Βερδελής, ότι η παλαιότερη πορεία του Δίολκου συνέχιζε κάτω από τη δομή αυτή.</span><br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.3.jpg" /></span></div><span style="font-size: small;"><br />
Τα εγχάρακτα γράμματα του παλαιού κορινθιακού αλφαβήτου που βρίσκονται χαραγμένα σε αρκετούς κυβόλιθους, απαντώνται συχνότερα στα αρχικά μέτρα του μνημείου.</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.5.jpg" /></span></div><div align="left"><br />
</div><div align="left"><span style="font-size: small;">Μία εκτεταμένη πλατφόρμα πριν από την κυρίως πορεία του Δίολκου. </span></div><div align="left"><span style="font-size: small;">Το δάπεδο αυτό ήταν ένα από τα σημεία του μνημείου που ήταν ορατά πριν από την ανασκαφή.</span></div><div align="left"><span style="font-size: small;"> Ο H. N. Fowler (1932, Corinth and the Corinthia) αναφέρει ότι εκτεινόταν σε πλάτος σαράντα περίπου μέτρων.</span></div><div align="left"><br />
</div><div align="center"><span style="font-size: small;"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.7.jpg" /></span></div><div align="left"><span style="font-size: small;">Ένας κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος που δεν προστατεύθηκε ποτέ… Κάτω από την άμμο, σε διάφορες καταστάσεις διατάραξης, πολλοί κυβόλιθοι περιμένουν την αναστήλωση.</span></div><div align="center"><span style="font-size: small;"><br />
<img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.9.jpg" /></span></div><span style="font-size: small;"><br />
Το τμήμα του Δίολκου στα δεξιά του δρόμου προς τη βυθιζόμενη γέφυρα (τμήμα G στο σχεδιάγραμμα του Werner).</span><br />
<span style="font-size: small;"> Εδώ, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Βερδελής, μετά από μια διακοπή 15 μέτρων τα ίχνη του Δίολκου επανευρίσκοντο στο (τότε) χείλος της Διώρυγας…</span><br />
<br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><a href="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.1.jpg"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.10.jpg" /></a></span></div><span style="font-size: small;"><br />
<br />
</span><br />
<br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.11.jpg" /><b> <img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.12.jpg" /></b></span></div><br />
<div align="center"><span style="font-size: small;"><b><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.14.jpg" /></b></span></div><div align="left"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div align="center"><span style="font-size: small;"><b><img align="baseline" alt="" border="0" hspace="0" src="http://www.greekarchitects.gr/images/news/diolkos.13.jpg" /></b></span></div><div align="center"><span style="font-size: small;"><b> </b></span></div></div></div><br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><a href="http://www.greekarchitects.gr/gr/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82/%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%85-id27" title="Της Σοφίας Λοβέρδου"><br />
</a></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-17173910607965354852010-11-26T01:31:00.000-08:002010-11-26T01:37:29.782-08:00Βρετανία: "Να επιστραφούν τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία μας"<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;">Εκστρατεία για την επιστροφή των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών στα βρετανικά σχολεία, ξεκίνησαν συγγραφείς, ηθοποιοί και ιστορικοί στη Βρετανία αναφέρει το tovima.gr (22/11/2010). </span><br />
<span style="font-size: small;">Επικεφαλής της εκστρατείας είναι η ιστορικός, συγγραφέας και παρουσιάστρια ιστορικών εκπομπών, Μπέτανι Χιουγκς. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> </div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwa8RFf6O4YzyHMn9pwrLYQcQmA0sJTMALiJuBgyklEySHkUdy2c-SSksKHYI-rW3VlIFlnPUgMcdz2HZrJnmhgI8Pscq_ey-hh5xF53RJdJiDyU3Q2Le-UMKtkw0n6VtUEPo3_PE0hjA/s1600/arxaia-ellhnika.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwa8RFf6O4YzyHMn9pwrLYQcQmA0sJTMALiJuBgyklEySHkUdy2c-SSksKHYI-rW3VlIFlnPUgMcdz2HZrJnmhgI8Pscq_ey-hh5xF53RJdJiDyU3Q2Le-UMKtkw0n6VtUEPo3_PE0hjA/s320/arxaia-ellhnika.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: small;">Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Sunday Times, την ένθερμη υποστήριξή τους στο εγχείρημα έχουν εκφράσει, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον, ο θεατρικός συγγραφέας Τομ Στόπαρντ, ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, Κόλιν Ντέξτερ και η ηθοποιός Τζοάνα Λάμλεϊ. «Όλοι τους δηλώνουν ευεργετημένοι από την εκμάθηση κλασικών γλωσσών στο σχολείο» αναφέρεται στο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> </div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;">«Με έκαναν αυτό που είμαι» δηλώνει ο Μπόρις Τζόνσον. «Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου συνέβησαν είναι ότι υποχρεώθηκα να κάνω λατινικά από 11 χρόνων και αρχαία λατινικά από 12» λέει ο Κόλιν Ντέξτερ.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Ο ίδιος δίδαξε αρχαία ελληνικά και λατινικά πριν γίνει επιτυχημένος συγγραφέας.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Η Μπέτανι Χιουγκς, η οποία έχει παρουσιάσει στη βρετανική τηλεόραση ντοκιμαντέρ για την αρχαία Σπάρτη, τον βασιλιά Μίνωα και την Ωραία Ελένη, επισημαίνει ότι υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για τις γλώσσες αυτές . </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> </div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;">«Η ταινία 300 για τη μάχη των Θερμοπυλών έκανε εισπράξεις 72 εκατ. δολαρίων το πρώτο Σαββατοκύριακο της προβολής της. </span><br />
<span style="font-size: small;">Η σειρά λατινικών βιβλίων Minimus με ήρωα έναν ποντικό, έχει πουλήσει 115.000 αντίτυπα.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Κάθε βδομάδα λαμβάνω περισσότερα από 150 μηνύματα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από ανθρώπους που μου γράφουν: 'Αγαπούσα πάντοτε τις κλασικές γλώσσες. Που μπορώ να απευθυνθώ για να κάνω μαθήματα;'. Ξέρουμε ότι υπάρχει πολλή όρεξη» εξηγεί. </span><br />
<span style="font-size: small;">Η Βρετανίδα παρουσιάστρια και ιστορικός δημιούργησε μια ειδική ιστοσελίδα στη διεύθυνση www.classicsforall.com. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> </div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;">Τα σχολεία που θέλουν να συνεργαστούν με καθηγητές αρχαίων ελληνικών ή λατινικών μπορούν να αναζητήσουν εκεί το προσωπικό αλλά και κατάλληλα βιβλία. </span><br />
<span style="font-size: small;">Χορηγοί - λάτρεις των κλασικών σπουδών, έχουν ήδη ενισχύσει την εκστρατεία με 250.000 στερλίνες, ενώ στόχος είναι να συγκεντρώνεται το ποσό αυτό κάθε χρόνο.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Οι υπεύθυνοι της εκστρατείας φιλοδοξούν να εισάγουν τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά στην διδακτέα ύλη 100 δημόσιων σχολείων έως το 2020. </span><br />
<span style="font-size: small;">Αυτήν την εβδομάδα, σκοπεύουν να συναντηθούν με τον υπουργό Παιδείας Νικ Γκιμπ προκειμένου να τον πείσουν να συμπεριλάβει τη διδασκαλία των δυο γλωσσών στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της χώρας. </span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> </div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;">Σήμερα στη Βρετανία, μόνο στο 16% των δημόσιων σχολείων διδάσκεται μια από τις δυο γλώσσες. </span><br />
<span style="font-size: small;">Στα λεγόμενα «ανεξάρτητα» σχολεία, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 70%.</span><br />
<span style="font-size: small;"> Κάθε χρόνο συνταξιοδοτούνται 60 καθηγητές κλασικών γλωσσών, αλλά το υπουργείο Παιδείας προσλαμβάνει μόλις 27, δημιουργείται ένα κενό που είναι δύσκολο να καλυφθεί. Παράλληλα, οι γονείς που ζητούν να διδαχθούν τα παιδιά τους αρχαία ελληνικά ή λατινικά αυξάνονται διαρκώς. </span><br />
<span style="font-size: small;">Σύμφωνα με έρευνα που επικαλείται η Μπέτανι Χιουγκς,<b> <u>οι μαθητές που έχουν διδαχθεί κλασικές γλώσσες απορροφώνται πιο εύκολα στην ενήλικη ζωή τους, από την αγορά εργασίας. </u></b></span><br />
<span style="font-size: small;">Αμερικανική μελέτη έχει δείξει ότι <u><b>οι μαθητές που διδάσκονται λατινικά παρουσιάζουν καλύτερες επιδόσεις στα αγγλικά, τα μαθηματικά, ενώ μαθαίνουν πιο εύκολα άλλες ξένες γλώσσες. </b></u></span></div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> </div><div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: small;">«Είναι τραγωδία, με την ελληνική έννοια του όρου, να στερούμε από τα παιδιά αυτή την ευκαιρία» αναφέρει στους Sunday Times η Χιουγκς.</span><br />
<h1 class="title" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border-width: 0px; font-weight: normal;"><span style="font-size: xx-small;">"art & culture"</span></h1></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-39126096788257571692010-10-05T08:37:00.000-07:002010-10-05T09:30:09.515-07:00Πρωτοετής φοιτητής και τα πρώτα βήματα<span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);font-size:100%;" >Μπράβο και πάλι μπράβο, τα καταφέρατε!!</span> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><span style=""> </span>Μπήκατε στην σχολή σας. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Το θέμα είναι ότι πλέον είστε ΦΟΙΤΗΤΕΣ!!!</span></p><p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Φυσικό βέβαια είναι το άγχος που σας έχει κυριεύσει: "Πού θα πάω, πού θα<br />αφήσω το σπιτάκι μου και τους φίλους μου, πού ξέρω εγώ από πανεπιστήμια και<br />συγκοινωνίες κλπ κλπ κλπ..." Ηρεμήστε!!!!</span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">ΣΧΟΛΗ </span></p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNFpJMbOwQLb9kH8T2GjIZZOBcZuKyHhemjo0gUt_fnqvH0pfcEoXLd3XX3QQMWZz1t0a2H6VJNRQi3cxOlJKFETXtEyUk7csTo4tAS0gqbTD-WskXd2Ux_T3n1MYx7HBB9dwPUqbgQ8Y/s1600/CE7BC8E78B39261E648CA03D07B73BEF.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 200px; height: 116px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNFpJMbOwQLb9kH8T2GjIZZOBcZuKyHhemjo0gUt_fnqvH0pfcEoXLd3XX3QQMWZz1t0a2H6VJNRQi3cxOlJKFETXtEyUk7csTo4tAS0gqbTD-WskXd2Ux_T3n1MYx7HBB9dwPUqbgQ8Y/s200/CE7BC8E78B39261E648CA03D07B73BEF.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5524598637338921234" border="0" /></a><p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">. Μην πανικοβληθείτε από τις τεράαααααστιες ουρές, ειδικά τις<br />ημέρες των εγγραφών. Πάτε νωρίτερα ώστε να πιάσετε θέση για την αυριανή<br />ουρά(!) και δείτε το ως ευκαιρία να γνωρίσετε κόσμο. Φροντίστε σε όλη τη<br />διάρκεια των σπουδών σας να είστε εντός προθεσμιών, να γνωρίζετε από πριν<br />τα έγγραφα που απαιτούνται για αυτό που θέλετε και να τα έχετε μαζί σας,<br />ώστε να ξεμπερδεύετε και να εξυπηρετείστε αμέσως. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">…..Είναι γεγονός ότι οι υπάλληλοι των γραμματειών δεν φημίζονται για<br />την ευγένειά τους και τη διάθεσή τους να σας εξυπηρετήσουν</span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Βιβλιάριο σπουδών ή αλλιώς "πανεπιστημιακή ταυτότητα</b>". </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Το παίρνετε με την εγγραφή, το παραδίδετε με το πτυχίο. Πάνω υπάρχει ο αριθμός μητρώου, τον οποίο μαθαίνετε απ' έξω, καθώς είναι αντίστοιχο του αριθμού αστυνομικής ταυτότητας για το χώρο του πανεπιστημίου. Το χρησιμοποιείτε για να δηλώσετε μαθήματα, για να ψηφίσετε στις φοιτητικές εκλογές και στην εξεταστική, για να αποδείξετε στον επιτηρητή ότι δεν γράφει κάποιος άλλος στη θέση σας. (Μη<br />σας φαίνεται παράξενο, αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο στα πανεπιστήμια!) </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Πάσο ή αλλιώς "εκπτωτικό κουπόνι</b>".</span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><span style=""> </span>Το παίρνετε από τη Γραμματεία, όπου και το ανανεώνετε κάθε χρόνο. Έχει πάνω τη φωτογραφία σας και κυκλοφορεί σε ποικίλα χρώματα (από μπλε ηλεκτρίκ ως κίτρινο καναρινί) ανάλογα με τη σχολή και το έτος σπουδών. Σας παρέχει έκπτωση 25% σε λεωφορεία, αστικά, τρένα, πλοία (δυστυχώς όχι σε αεροπλάνα), κινηματογράφους, θέατρα, συναυλίες κλπ. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Δήλωση μαθημάτων ή αλλιώς "λίστα υποχρεώσεων</b>". </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Στην αρχή κάθε εξαμήνου συμπληρώνετε μια λίστα με τα μαθήματα που επιθυμείτε να παρακολουθήσετε και την καταθέτετε στην καλή και αγαπημένη σας γραμματεία. ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αν δεν κάνετε δήλωση, δεν δικαιούστε να δώσετε μαθήματα. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">…..Επειδή σιγά μην ξέρετε τι σημαίνει το κάθε μάθημα ,ρωτάτε άτομα<br />από μεγαλύτερα έτη ποια μαθήματα σας συμφέρει να δηλώσετε. Όπερ<br />μεθερμηνευόμενο εστί "ενδιαφέρον μάθημα με λίγη ύλη και καλό καθηγητή που<br />μοιράζει δεκάρια αβέρτα κουβέρτα". (Αν το βρείτε, πείτε το και σ' εμάς!) </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">. </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT3r5wd7MwaiS3COz_x2JoDVMBzEuC6yRik6EAHVV_pxOUklueprimF60oiC2lQCD4W_rff1sQxpmtEUSqZbLPU2gDux99soqF34oAdPUAu1BhJsGL6hjs9Xbb348Q_12h74O5ll5Qi40/s1600/foitites3.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 200px; height: 124px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT3r5wd7MwaiS3COz_x2JoDVMBzEuC6yRik6EAHVV_pxOUklueprimF60oiC2lQCD4W_rff1sQxpmtEUSqZbLPU2gDux99soqF34oAdPUAu1BhJsGL6hjs9Xbb348Q_12h74O5ll5Qi40/s200/foitites3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5524599286175188514" border="0" /></a></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Παρακολουθήσεις</b></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ εκτός από εργαστήρια και κάποια μαθήματα, ανάλογα με τη σχολή. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μπορείτε να έρθετε και να φύγετε όποια στιγμή θέλετε, χωρίς να σας πει κανείς κουβέντα! <span style=""> </span>Οι παρακολουθήσεις βοηθούν πολύ και είναι ευκαιρία να βρίσκεστε καθημερινά με την παρέα σας. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Εξεταστική</b></span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">. Παρατηρείται τρεις φορές το <span style=""> </span>χρόνο: Φεβρουάριο, Ιούνιο και Σεπτέμβριο. Καταπώς καταλαβαίνετε, ώρα για διάβασμα! Συμβουλή: μην αγχώνεστε, δεν πρόκειται για Πανελλήνιες! Ευκαιρία να πετάξετε από πάνω σας τα πούπουλα του παπαγάλου και να ασκήσετε την κριτική σας ικανότητα που σας έλεγαν στο Λύκειο. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Κυλικείο</b></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Πρόκειται για το μοναδικό πράγμα που λειτουργεί άψογα και ανελλιπώς στις<br />σχολές. Έχετε να περάσετε ώρες εκεί.... </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Φοιτητική Λέσχη </b></span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Η καθεμιά λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο: άλλες με κουπόνια, άλλες με κάρτες σίτισης, άλλες με επίδειξη του πάσο, άλλες με κατάλογο δικαιούχων, άλλες εντελώς χύμα.<br /><br /></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΠΚΣ-ΕΑΑΚ κλπ</b></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Εδώ δεν έχουμε να <span style=""> </span>πούμε πολλά. Μην σοκαριστείτε από τη μανία με την οποία θα σας κυνηγούν από την πρώτη μέρα για να σας εγγράψουν στην παράταξή τους ή για να εξασφαλίσουν την ψήφο σας. Συνιστούμε ψυχραιμία και αδιαφορία στις<br />υποσχέσεις του στιλ "θα σου βρω σημειώσεις/ θέματα/ γκόμενα" κ.ο.κ... </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Βιβλιοθήκη</b></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Γελάστε όσο θέλετε τώρα, αλλά όταν θα χρειαστεί να κάνετε κάποια εργασία ή να βρείτε κάποια απαραίτητα στοιχεία, θα εντυπωσιαστείτε από τον πλούτο του υλικού που υπάρχει εκεί. Βγάλτε κάρτα βιβλιοθήκης στην αρχή του έτους, ώστε να μην τρέχετε τελευταία στιγμή όταν θα θελήσετε να δανειστείτε κάποιο βιβλίο. Έχετε<br />επίσης υπ' όψη σας ότι τσάντες συνήθως απαγορεύονται στο χώρο της<br />βιβλιοθήκης. Τις αφήνετε σε ειδικά για το σκοπό αυτό ντουλαπάκια Σε κάθε<br />περίπτωση, κινητά και λεφτά καλό είναι να τα παίρνετε μαζί σας. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">- <b style="">Αναγνωστήριο </b></span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Τι κάνετε όταν δεν μπορείτε να διαβάσετε επειδή ο γείτονας βλέπει Fame Story στο τέρμα ή επειδή δε σας χωράει άλλο το σπίτι; Παίρνετε τα βιβλία σας και δρόμο για το<br />αναγνωστήριο-της σχολής ή το κεντρικό. Εκεί αφενός θα ανταλλάξετε δυο<br />κουβέντες, αφετέρου θα διαβάσετε γιατί σας ζώνουν τύψεις βλέποντας τους<br />γύρω σας να διαβάζουν, ενώ εσείς μετράτε τις ξανθιές που βρίσκονται σε<br />ακτίνα 15 μέτρων γύρω σας! Πιο εύκολο είναι να βρείτε 500 EURO στο δρόμο που περπατάτε παρά θέση στη βιβλιοθήκη εν μέσω εξεταστικής. Οπότε βάζετε τα δυνατά σας και σηκώνεστε αρκετά νωρίς για να πιάσετε θέση. </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_gaYwCxuAFrVXj051v2oxkBtiZbotFDAQumH2kdzBcdoAt7Th84VPV1rf9kpI1kBatPFRPa-soncUpHA_Xj7WzxD_0d0we0xJlyQve_lHQZJPXEijr7Nh-XGeO9aH4ZPSxNd-6OFYlj8/s1600/3h.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 200px; height: 147px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_gaYwCxuAFrVXj051v2oxkBtiZbotFDAQumH2kdzBcdoAt7Th84VPV1rf9kpI1kBatPFRPa-soncUpHA_Xj7WzxD_0d0we0xJlyQve_lHQZJPXEijr7Nh-XGeO9aH4ZPSxNd-6OFYlj8/s200/3h.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5524599587645648114" border="0" /></a></p><p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Καθαριό</b></span><span style="font-size:100%;"><b style="">τητα</b></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">Σίγουρα είναι μεγάλο σπάσιμο το σκούπισμα και η λάντζα, αλλά όταν θα εμφανιστούν στην κουζίνα σας κάτι όντα γνωστά και ως "κατσαρίδες", θα παρακαλάτε να είχατε καθαρίσει πριν! Έχετε λοιπόν ένα στοκ από καθαριστικά, απορρυπαντικά, σκούπες κλπ(ας είναι καλά η μαμά που το φρόντισε) και μην τα αφήσετε να πιάσουν σκόνη! ΠΟΤΕ μην καθαρίζετε το σπίτι όταν είναι να σας επισκεφτεί η μαμά. Τζάμπα κόπος, αφού ακόμα κι αν περάσατε δυο ώρες τρίβοντας το πάτωμα, εκείνη θα σας πει "Δεν ξέρεις να το κάνεις(τόσο καλά όσο εγώ)" και θα<br />καθαρίσει ξανά τα πάντα από την αρχή. Γιατί να παιδεύεστε... </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Λογαριασμοί</b></span> </p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;">ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερό, κοινόχρηστα, κινητά, γυμναστήρια, πιστωτικές...όλα ζητούν τον οβολό σας-κι αν μπορείτε, αρνηθείτε τον! Όταν παίρνετε την επιχορήγηση από το Υπουργείο Οικονομικών (τον μπαμπά δηλαδή), βάλτε στην άκρη το στάνταρ ποσό που γνωρίζετε ότι θα φύγει και μην το φάτε σε ανελέητο shopping. Προκειμένου να σας κόψουν το ρεύμα ή το νερό, καλύτερα να στερηθείτε τα ψώνια! </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Γείτονες</b> Βρείτε το διαχειριστή ώστε να ξέρετε που θα απευθυνθείτε αν γίνει καμιά στραβή. Μην καθυστερείτε τα κοινόχρηστα. Να σέβεστε τις ώρες κοινής ησυχίας-άρα ποτέ δε βάζετε στο τέρμα τη μουσική το μεσημέρι. Έτσι έχετε κι εσείς το δικαίωμα να την πείτε σε όσους σας ενοχλούν! Αν κάνετε πάρτι, καλό είναι να βάλετε μια βδομάδα πριν μια ανακοίνωση στο ασανσέρ, έτσι ώστε να έχετε την κατανόηση της πολυκατοικίας.<br />Στην ανάγκη, καλέστε τους και για ένα ποτό! </span></p> <p style="color: rgb(153, 0, 0);font-family:georgia;"><span style="font-size:100%;"><b style="">- Ταξίδι</b></span> </p> <p face="georgia" style="color: rgb(153, 0, 0);"><span style="font-size:100%;">Αν είναι να λείψετε για κάποιες μέρες, δεν αφήνετε άπλυτα πιάτα ή ρούχα. Κατεβάζετε τα σκουπίδια πριν φύγετε. Αν κλείσετε το γενικό, φροντίστε να έχετε αδειάσει το ψυγείο. Κλείστε και το νερό το χειμώνα μην παγώσουν οι σωλήνες και κάντε και μια εξαέρωση στα καλοριφέρ. Τον υπολογιστή βγάλτε τον από την πρίζα, μην πέσει η τάση και χαθεί ότι έχετε και δεν έχετε στον σκληρό. Μην ξεχάσετε το<br />θ</span><span style="font-size:100%;">ερμ</span><span style="font-size:100%;">οσίφωνα αναμμένο! </span></p> <!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p style="color: rgb(0, 153, 0); font-weight: bold;" class="MsoNormal"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ypPnBIODqCVreYIp17jDFtGWgjcIt2gOCZt16DrYhir1NY433R0xlczg6xPBZeEfxf9HOYWwd78mQiS154w6rPr-b9C7uDvyO_TD-6mx4OrJK08PTbCp854zwedtB8Zb6AcZVn-AspA/s1600/20100409_elpe_2.jpg"><img style="cursor: pointer; width: 200px; height: 133px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ypPnBIODqCVreYIp17jDFtGWgjcIt2gOCZt16DrYhir1NY433R0xlczg6xPBZeEfxf9HOYWwd78mQiS154w6rPr-b9C7uDvyO_TD-6mx4OrJK08PTbCp854zwedtB8Zb6AcZVn-AspA/s200/20100409_elpe_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5524599994617967442" border="0" /></a></p><p style="color: rgb(0, 153, 0); font-weight: bold;" class="MsoNormal">Και μην ξεχνάτε ότι η φοιτητική ζωή είναι <span style=""> </span>πολύ καλύτερη από τη ζωή που σας περιμένει μετά</p> <p style="color: rgb(0, 153, 0); font-weight: bold;" class="MsoNormal">Αυτό το είπαν όλοι όσοι ήταν κάποτε φοιτητές.</p> <p style="font-weight: bold;" class="MsoNormal"><span style="color: rgb(0, 153, 0);">Αυτοί ξέρου</span><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ν</span></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-53168415783101887672010-10-05T07:18:00.001-07:002010-10-05T07:19:35.353-07:00ΒΙΒΛΙΑΡΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΡΩΤΟΕΤΩΝ<span style="font-family:georgia;color:#990000;">ΒΙΒΛΙΑΡΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΡΩΤΟΕΤΩΝ<br /><br />Τα Βιβλιάρια Σπουδών θα διανεμηθούν την Τετάρτη, 6/10/2010, 10:30-12:00, από τη Γραμματεία του Τμήματος Φιλολογίας Η υποδοχή των πρωτοετών θα γίνει στις 13:30 στο Αμφ. Α (νκ).</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-70350083294869350892010-09-29T09:11:00.000-07:002010-09-29T09:37:16.479-07:00ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΕΞ. 2010-11<span style="font-family:georgia;color:#990000;">Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης</span><br /><div><div><div><div><div><div><div><div><span style="font-family:georgia;color:#990000;">Ωρολόγιο πρόγραμμα χειμερινού εξαμήνου 2010-2011</span></div><div><span style="font-family:georgia;color:#990000;"><span class=""></span></span></div><div><span style="font-size:180%;color:#990000;">Καλή χρονιά </span></div><div><span style="font-size:180%;color:#990000;"></span></div>......................................................................................................<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1WNDf55LmQxpMXw-FxVq9Jy7jWhJ2lWCiEhojtgnh0zaeuAhAWF_31tjWlcuBhyNg9jA9CXvQcifZWe6KGajpcyp7LgnFG2OK6PIjiZ21QACKKgOg4BFDAQjZLnVldiIQXjYJHjFf4yQ/s1600/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1+2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5522374985323289794" style="WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 108px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1WNDf55LmQxpMXw-FxVq9Jy7jWhJ2lWCiEhojtgnh0zaeuAhAWF_31tjWlcuBhyNg9jA9CXvQcifZWe6KGajpcyp7LgnFG2OK6PIjiZ21QACKKgOg4BFDAQjZLnVldiIQXjYJHjFf4yQ/s200/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1+2.jpg" border="0" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHDjY17ybWtmAW5h5kjYoSM55i9dHt3ZYX4p-dBaW7HziOubldpBDNdWCpDAS7h_C3UVWfskE0jF_HBzO8YzkLS-0IfHxdTLs0Mi5vOVz_PMQ_Cv6K_e1MlXoIhZRnsi3otpXIq7jGMqg/s1600/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1+1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5522374903365558802" style="WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 105px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHDjY17ybWtmAW5h5kjYoSM55i9dHt3ZYX4p-dBaW7HziOubldpBDNdWCpDAS7h_C3UVWfskE0jF_HBzO8YzkLS-0IfHxdTLs0Mi5vOVz_PMQ_Cv6K_e1MlXoIhZRnsi3otpXIq7jGMqg/s200/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1+1.jpg" border="0" /></a><br /><div></div><div></div></div></div></div></div></div></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-68194685592074883922010-09-29T08:51:00.000-07:002010-09-29T08:53:12.779-07:00ΑΠΘ: Υποδοχή φοιτητών 2010-2011<span style="font-family:georgia;color:#990000;">ΥΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ<br /> <br />Την Τετάρτη, 6/10/2010, στη 1:30 μ.μ. στο Αμφιθέατρο Α (Νέο Κτήριο Φιλοσοφικής) το Τμήμα Φιλολογίας θα υποδεχθεί και θα ενημερώσει τους πρωτοετείς φοιτητές του ακαδ. έτους 2010-11. Στην υποδοχή θα μιλήσουν ο Πρόεδρος του Τμήματος και οι Διευθυντές των Τομέων, καθώς και οι υπεύθυνοι των Σπουδαστηρίων. Καλούνται να παραστούν και οι εκπρόσωποι του Συλλόγου των φοιτητών Φιλολογίας.<br /><br />ΘΑ ΔΙΑΝΕΜΗΘΕΙ Ο ΟΔΗΓΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ 2010-11 ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-43389345036397804142010-09-29T08:46:00.000-07:002010-09-29T08:54:25.961-07:00ΑΠΘ: Δηλώσεις μαθημάτων<span style="font-family:georgia;color:#660000;">ΤΜΗΜΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ Α.Π.Θ.<br /><br />ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ<br /><br />ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ 2010-2011<br /><br />ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ<br />ΕΝΑΡΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ: 29.09.2010<br /><br />Οι δηλώσεις υποβάλλονται μόνον ηλεκτρονικά από τις 4/10/2010 (ώρα 00.01) μέχρι και τις 12/10/2010 (ώρα 23.59). Δηλώσεις υποβάλλουν μόνο οι φοιτητές/φοιτήτριες του 5ου και των μεγαλύτερων εξαμήνων. ΔΕΝ θα γίνουν δεκτές από τη Γραμματεία χειρόγραφες δηλώσεις.<br /><br />Η ΝΗΣΙΔΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 423/4, ΣΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΟΡΟΦΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ, ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ 10 Π.Μ. ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 7 Μ.Μ.<br /><br />Όσοι φοιτητές/φοιτήτριες δεν το έχουν ήδη πράξει καλούνται να παραλάβουν επειγόντως το έντυπο με τον αριθμό πανεπιστημιακού μητρώου από τη Γραμματεία, προκειμένου να αποκτήσουν ηλεκτρονική διεύθυνση Α.Π.Θ. (lit.auth.gr).<br /><br />ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΟΡΜΟΥ<br /><br />Οι φοιτητές/φοιτήτριες του 1ου και του 3ου εξαμήνου δεν υποβάλλουν δήλωση για τα μαθήματα κορμού (υποχρεωτικά) του Τμήματος. Επίσης, δεν υποβάλλουν δήλωση οι φοιτητές/φοιτήτριες του 3ου εξαμήνου για τα μαθήματα κορμού (υποχρεωτικά), στα οποία έχουν αποτύχει. Η κατανομή στα τμήματα των μαθημάτων κορμού γίνεται από τη Γραμματεία με βάση το επώνυμο, κατά τα αναφερόμενα στον Οδηγό Σπουδών.<br /><br />Οι φοιτητές/φοιτήτριες του 5ου και των μεγαλύτερων εξαμήνων υποβάλλουν δήλωση για τα μαθήματα κορμού (υποχρεωτικά), στα οποία έχουν αποτύχει, ηλεκτρονικά, από την 4/10/2010 μέχρι και τις 12/10/2010. Στη δήλωσή τους επιλέγουν το τμήμα (διδάσκοντα/διδάσκουσα) που επιθυμούν, έτσι ώστε να μην συμπίπτει με άλλο μάθημα ή άλλη πανεπιστημιακή υποχρέωση. Δεν θα επιτραπεί η εν συνεχεία αλλαγή διδάσκοντα/διδάσκουσας. Τα τμήματα έχουν οροφές ενσωματωμένες στο σύστημα.<br /><br />Οι φοιτητές/φοιτήτριες του 5ου εξαμήνου δηλώνουν κατ’ ανώτατο όριο εννέα (9) συνολικά μαθήματα.<br /><br />Οι φοιτητές/φοιτήτριες του 7ου και των μεγαλύτερων εξαμήνων δηλώνουν κατ’ ανώτατο όριο δώδεκα (12) συνολικά μαθήματα.<br /><br />Οι ηλεκτρονικές δηλώσεις των μαθημάτων είναι υποχρεωτικές. Η Γραμματεία δεν δέχεται χειρόγραφες δηλώσεις και δεν καταχωρεί βαθμούς αν δεν έχουν δηλωθεί τα μαθήματα.<br /><br />ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ<br /><br />Οι φοιτητές/φοιτήτριες του 5ου εξαμήνου δηλώνουν κατ’ ανώτατο όριο πέντε (5) μαθήματα ειδίκευσης (υποχρεωτικά επιλογής).<br /><br />Οι φοιτητές/φοιτήτριες του 9ου και των μεγαλύτερων εξαμήνων που χρειάζονται επιπλέον μάθημα ειδίκευσης (υποχρεωτικό επιλογής) για να πάρουν το πτυχίο τους στο τέλος του τρέχοντος εξαμήνου δηλώνουν κατ’ ανώτατο όριο έξι (6) μαθήματα ειδίκευσης (υποχρεωτικά επιλογής).<br /><br />Ο Τομέας Κλασικών Σπουδών προσφέρει 22 μαθήματα (κωδικούς ή τμήματα) ειδίκευσης (υποχρεωτικά επιλογής). Στα μαθήματα ΑΕΦ και ΛΦΙ ο ανώτατος αριθμός αυτών που εγγράφονται (οροφή) ανά τμήμα είναι 90. Στα φροντιστήρια ΑΕΦ (142, 144) και ΛΦΙ (163, 164) είναι 30. Στα μαθήματα ΑΕΦ 141 και 143 και ΛΦΙ 161 και 162 δεν υπάρχει οροφή.<br /><br />Ο Τομέας Μ.Ν.Ε.Σ. προσφέρει 12 μαθήματα (κωδικούς) ειδίκευσης (υποχρεωτικά επιλογής). Στα μαθήματα αυτά ο ανώτατος αριθμός των φοιτητών του Τμήματος που εγγράφονται (οροφή) είναι: 120 στα ΝΕΦ 251, ΝΕΦ 252 και ΜΕΦ 278, 130 στο ΓΣΓ 288, 140 στο ΝΕΦ 250 και 160 στα ΝΕΦ 245, ΝΕΦ 249, ΝΕΦ 254, ΜΕΦ 236, ΜΕΦ 270 και ΓΣΓ 290. Στο μάθημα ΝΕΦ 240 δεν υπάρχει οροφή.<br /><br />Ο Τομέας Γλωσσολογίας προσφέρει 11 μαθήματα (κωδικούς) ειδίκευσης (υποχρεωτικά επιλογής). Στα μαθήματα αυτά ο ανώτατος αριθμός αυτών που εγγράφονται (οροφή) είναι 120.<br /><br />Οι εκάστοτε οροφές είναι ενσωματωμένες στο ηλεκτρονικό σύστημα.<br /><br />Οι δηλώσεις μαθημάτων είναι υποχρεωτικές. Η Γραμματεία δεν καταχωρεί βαθμούς αν δεν έχουν δηλωθεί τα μαθήματα.<br /><br />ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΜΗΜΑΤΑ<br />Τα μαθήματα που επιλέγονται από άλλα τμήματα θα υποβληθούν μαζί με τα μαθήματα του Τμήματος Φιλολογίας, στην ίδια βάση δεδομένων και με την ίδια διαδικασία.<br /><br />ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ<br />Οι δηλώσεις δεν θα υποβληθούν ηλεκτρονικά.<br /><br />ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ<br />Τα συγγράμματα διανέμονται από τους ίδιους του εκδότες σε ειδικά σημεία διανομής που ανακοινώνονται μέσω του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ (www.eudoxus.gr) σε όλους τους φοιτητές. Το σύστημα το διαχειρίζεται το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων .<br /></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-19154984571805475132010-05-14T22:37:00.000-07:002010-05-14T22:46:54.779-07:00Εξετάσεις εαρινού εξαμήνου στη Ελληνική Φιλολογία του ΑΠΘ<span style="font-family:georgia;color:#990000;">Καλή επιτυχία στις εξετάσεις </span><br /><a href="http://www.lit.auth.gr/sites/default/files/newsattach/exams.pdf"><span style="font-family:georgia;color:#990000;">http://www.lit.auth.gr/sites/default/files/newsattach/exams.पीडीऍफ़</span></a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-35912344752566038682010-04-18T00:11:00.000-07:002010-04-18T00:13:41.947-07:00Περιμένοντας τις εξετάσειςΑρχίστε να διαβάζετε οι εξετάσεις δεν είναι μακριάUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-60440646477159401882010-02-17T08:45:00.000-08:002010-02-17T08:50:22.766-08:00Διανομή βιβλίων Γλωσσολογίας<div><span style="font-family:arial;color:#990000;"></span></div><div><span style="font-family:arial;color:#990000;">Διανέμονται τα βιβλία γλωσσολογίας των μαθημάτων Γλω 303 , Γλω 304 , Γλω 305</span></div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsKO9UPnznsIOkL5g61SVi3YH7wRUrIentBGagvOLLw5MaInXLqxq4rR5eAzv3zeCt9llmkdaTs_H2QVjT_LIxzsPyDXGA3oJQiqIXgb29JPqQ49dQS6qiSiFuAi-BjnOqL45UXUI7S3I/s1600-h/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82+1.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 145px; FLOAT: left; HEIGHT: 200px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5439255071399134898" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsKO9UPnznsIOkL5g61SVi3YH7wRUrIentBGagvOLLw5MaInXLqxq4rR5eAzv3zeCt9llmkdaTs_H2QVjT_LIxzsPyDXGA3oJQiqIXgb29JPqQ49dQS6qiSiFuAi-BjnOqL45UXUI7S3I/s200/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82+1.jpg" /></a> <div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIwKnE7_t_XhU-kpAWNepghPit_KR7I8d7gD3w7iZ8-SJbXkMJ9vOFrro-3tOvITX3x3mckkm8uCz2ZlfaMudr2JSPZoaSjPcp5lnPUis9WGgI5BDecSoUu84Dg_rNMoAsYeCpWh9XDKo/s1600-h/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82+2.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 145px; FLOAT: left; HEIGHT: 200px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5439255245008508770" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIwKnE7_t_XhU-kpAWNepghPit_KR7I8d7gD3w7iZ8-SJbXkMJ9vOFrro-3tOvITX3x3mckkm8uCz2ZlfaMudr2JSPZoaSjPcp5lnPUis9WGgI5BDecSoUu84Dg_rNMoAsYeCpWh9XDKo/s200/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82+2.jpg" /></a></div><br /><div><span style="font-family:Arial;color:#990000;"></span></div><br /><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIwKnE7_t_XhU-kpAWNepghPit_KR7I8d7gD3w7iZ8-SJbXkMJ9vOFrro-3tOvITX3x3mckkm8uCz2ZlfaMudr2JSPZoaSjPcp5lnPUis9WGgI5BDecSoUu84Dg_rNMoAsYeCpWh9XDKo/s1600-h/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82+2.jpg"></a></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIwKnE7_t_XhU-kpAWNepghPit_KR7I8d7gD3w7iZ8-SJbXkMJ9vOFrro-3tOvITX3x3mckkm8uCz2ZlfaMudr2JSPZoaSjPcp5lnPUis9WGgI5BDecSoUu84Dg_rNMoAsYeCpWh9XDKo/s1600-h/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82+2.jpg"></a></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2160142079175727272.post-47588826378955140302010-02-17T08:25:00.000-08:002010-02-17T08:45:04.228-08:00Πρόγραμμα μαθημάτων ελληνικής φιλολογίας εαρινό εξάμηνο 2009-2010<div><br /><br /></div><div><span style="font-family:georgia;color:#990000;">Το πρόγραμμα μαθημάτων του εαρινού εξαμήνου 2009-2010 της ελληνικής φιλολογίας κορμού και ειδίκευσης</span>.</div><div> </div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_sy45wR_vy4h5aUtjzVMIH8KDKN_8LbL4asLPHADZK6NEYTl_T2yF9_davlFksO_0oL9zwQspNxI8YXTMsg6hwoWVn069vJhUaIZB7D2pp3g-SzUqKu9EiEkHRqPy6zCHioLkWP0lfXI/s1600-h/%CE%B5%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF+%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%BF+2009-2010+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%8D.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 110px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5439251138042499250" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_sy45wR_vy4h5aUtjzVMIH8KDKN_8LbL4asLPHADZK6NEYTl_T2yF9_davlFksO_0oL9zwQspNxI8YXTMsg6hwoWVn069vJhUaIZB7D2pp3g-SzUqKu9EiEkHRqPy6zCHioLkWP0lfXI/s200/%CE%B5%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF+%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%BF+2009-2010+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%8D.jpg" /></a><br /></div><div></div><div><br /> </div><div> </div><div> </div><div><br /> </div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTokkft83CvJvu2p8z37M8_y8OSJpqkh5hRrfj-YfRTlo8izjfydqudrJH6EV2CC3MHKjFWhkKDG3BrrQzEBSJ4NDr3Ee2xweQd5zDn85FhDBwDCTOpR6I-qq4NzJo13InD0a1nuB8hjo/s1600-h/%CE%B5%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF+%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%BF+2009-2010+%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 126px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5439251890448783458" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTokkft83CvJvu2p8z37M8_y8OSJpqkh5hRrfj-YfRTlo8izjfydqudrJH6EV2CC3MHKjFWhkKDG3BrrQzEBSJ4NDr3Ee2xweQd5zDn85FhDBwDCTOpR6I-qq4NzJo13InD0a1nuB8hjo/s200/%CE%B5%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF+%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%BF+2009-2010+%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com0